Bokt.nl

**Geplaatst**: 10-01-21 20:31

Geplaatst: 10-01-21 20:31

Sizzle schreef:
_San87_ schreef:

Adopteren. Kost wel klauwen met geld, dat wel.

Als alleenstaande man? Aardig kansloos hoor.

Ik heb geen flauw idee van die wereld verder. Het was het enige dat ik kon bedenken.

**Geplaatst**: 10-01-21 20:35

Re: Kinderwens maar partner niet?

Geplaatst: 10-01-21 20:35

Voor een vrouw is dat gemakkelijker, ja.
Maar inderdaad; adoptie, een draagmoeder, whatever.
Lastig maar niet onmogelijk, lijkt me.

**Geplaatst**: 10-01-21 20:41

Geplaatst: 10-01-21 20:41

Asciugamano schreef:
MarcoBorsato schreef:
Huh? Dus stel... een man maakt een vrouw zwanger, zorgt niet voor het kind maar heeft wel een relatie met de vrouw?

Paard/kind is toch niet te vergelijken, voor mij. Paard is vervangbaar, kind niet. En ik wil een partner om een gezin mee te zijn, niet enkel als zaaddonor.

Ik ken genoeg mensen met een lat-relatie. Van één van die stellen, heeft één van de partners kinderen. Werkt prima.
En zo zijn er massa’s alleenstaande ouders met een (lat-)relatie.

Nee, als je een traditioneel gezinnetje wil, waarbij beide ouders thuis wonen en allebei gek op t kind zijn en de zorg verdelen enz, niet.
(Hoewel ik ze niet de kost wil geven waarbij alles dan alsnog op de vrouw terechtkomt...)

En omdat een paard vervangbaar is, is het geen vergelijk?
Mwah, ik geef mijn hobbies niet op voor een relatie. Maar allebei tegelijk gaat prima!

Nee, een paard en een kind zijn echt niet te vergelijken. Althans, niet voor mij. Dat lijkt me logisch.

Akkoord, er zijn LAT-ters waarvan de 1 een kind heeft en de ander niet. Maar oké, denk even met mee.

Sjonnie en Anita zijn samen. Anita wil een kind, Sjonnie niet. Sjonnie bevrucht Anita, Anita gaat ergens alleen wonen met kind en Sjonnie ziet het jong nooit, erkent het niet en hoeft er niet voor te betalen?

Dat is de constructie die je in je hoofd hebt?

**Geplaatst**: 10-01-21 21:21

Re: Kinderwens maar partner niet?

Geplaatst: 10-01-21 21:21

Dat kan prima, ja.
Als zij perse een kind wil en hij niet maar ze willen elkaar ook niet kwijt.. Waarom niet?
Wat is het verschil met een alleenstaande moeder die verkering krijgt maar niet samenwoont?
Of een alleenstaande moeder die verliefd wordt op iemand die zelf geen kinderen wil? Gebeurt vaak genoeg.
Sjonnie en Anita zijn daar alleen vooraan.

**Geplaatst**: 10-01-21 21:39

Geplaatst: 10-01-21 21:39

Als je uit gaat van een LAT stel dat elkaar sowieso niet veel ziet, dan kan er natuurlijk meer. Je zult de partner echter maar weinig zien want die zal gewoon moeten werken ven heeft daarnaast het kind. Als de kinderloze partner daar langs gaat zal het op z‘n minst tolerant moeten zijn voor kwijl, kots en gebroken nachten, met wat „pech“ deelt de moeder ook het bed met de kleine

Als je samen een huis hebt dan is dat nogal een deal breaker lijkt mij.

**Geplaatst**: 10-01-21 21:53

Geplaatst: 10-01-21 21:53

Als ik dit lees besef ik me toch maar weer eens hoeveel geluk ik eigenlijk heb met mijn vriend. Wij hebben allebei geen kinderwens, en dat hebben we allebei aan het begin van de relatie al aangegeven.
Mijn ex-vriend wilde wel kinderen, ik absoluut niet. Dat is wel een van de grootste redenen dat ik het heb uitgemaakt.

**Geplaatst**: 10-01-21 22:21

Re: Kinderwens maar partner niet?

Geplaatst: 10-01-21 22:21

Jeetje Moestuin, ik vind jouw verhaal in en in triest. Vent haalt je over om een kind te baren en trekt dan lekker zijn handen ervan af. En dat je dat toelaat

Ik zou echt meer verantwoordelijkheid afdwingen: hier zijn de consequenties van je acties jongen.

Eigenlijk is dit wel het perfecte voorbeeld waarom je je dus niet moet laten overhalen in dit soort zaken. Als je het niet beide 100% wilt komt er gegarandeerd gezeik van.

Daarnaast kende ik ook iemand die twee kinderen heeft, maar niet samenwoont met de vader terwijl ze wel een relatie hebben. Zij is hoofdverzorgende en hij komt op bezoek. Kinderen logeren nooit bij hem, papa wel bij hen dus. Ze gaan ook apart op vakanties: zij met kinderen en hij alleen. Mijn relatie zou het niet zijn, maar ze doen het al jaren zo.

**Geplaatst**: 10-01-21 22:23

Re: Kinderwens maar partner niet?

Geplaatst: 10-01-21 22:23

Als iedereen er tevreden mee is kan het prima werken. Maar dat is wel een harde voorwaarde...
Hier ook blij dat we beide 100% zeker weten geen kinderen willen.

**Geplaatst**: 10-01-21 22:25

Geplaatst: 10-01-21 22:25

Asciugamano schreef:
Dat kan prima, ja.
Als zij perse een kind wil en hij niet maar ze willen elkaar ook niet kwijt.. Waarom niet?
Wat is het verschil met een alleenstaande moeder die verkering krijgt maar niet samenwoont?
Of een alleenstaande moeder die verliefd wordt op iemand die zelf geen kinderen wil? Gebeurt vaak genoeg.
Sjonnie en Anita zijn daar alleen vooraan.

Het verschil is dat Sjonnie de biologische vader is. Maar geen kind wil. Wat doet dat met een kind? En als Anita werkloos raakt? Wie betaalt er? Of erger, ze gaat dood, waar gaat het kind dan naar toe?

Als iemand geen kind wil, moet je dat accepteren en niet allerlei idiote constructies bedenken.

**Geplaatst**: 10-01-21 22:39

Geplaatst: 10-01-21 22:39

MarcoBorsato schreef:
Het verschil is dat Sjonnie de biologische vader is. Maar geen kind wil. Wat doet dat met een kind? En als Anita werkloos raakt? Wie betaalt er? Of erger, ze gaat dood, waar gaat het kind dan naar toe?

Als iemand geen kind wil, moet je dat accepteren en niet allerlei idiote constructies bedenken.

Nou heel simpel. Anita zorgt of voor een pleeg ouder voor just in case.of de rechter zoekt contact op met de biologische vader en bepaald dat het kind in zijn zorg terecht komt mits vader financieel en mentaal gewoon capable is.

Vervolgens wordt direct naaste familie geprobeerd. En als dat allemaal niet kan. Dan pas komt jeugdzorg in beeld.

Wat betreft opgroeien zonder vader.
Een kind zal minder schade ondervinden van een vader die niet in beeld is. Dan van een vader die more or less gedwongen wordt het kind te accepteren maar dat eigenlijk van binnen niet doet (story of my life dat laatste).

Hence why ik er dus ook geen moeite mee heb mijn kind over een paar maanden alleen op de wereld te zetten.

De deur staat open voor m hoor. Maar hij moet het zelf willen. Ik ga hem niet via de rechter dwingen te erkennen. Want er is niks hart verscheurender dan een kind dat terug komt van papa huilend omdat papa zich als een ass hole gedragen heeft.

**Geplaatst**: 10-01-21 23:44

Geplaatst: 10-01-21 23:44

Absolem schreef:
MarcoBorsato schreef:
Het verschil is dat Sjonnie de biologische vader is. Maar geen kind wil. Wat doet dat met een kind? En als Anita werkloos raakt? Wie betaalt er? Of erger, ze gaat dood, waar gaat het kind dan naar toe?

Als iemand geen kind wil, moet je dat accepteren en niet allerlei idiote constructies bedenken.

Nou heel simpel. Anita zorgt of voor een pleeg ouder voor just in case.of de rechter zoekt contact op met de biologische vader en bepaald dat het kind in zijn zorg terecht komt mits vader financieel en mentaal gewoon capable is.

Vervolgens wordt direct naaste familie geprobeerd. En als dat allemaal niet kan. Dan pas komt jeugdzorg in beeld.

Wat betreft opgroeien zonder vader.
Een kind zal minder schade ondervinden van een vader die niet in beeld is. Dan van een vader die more or less gedwongen wordt het kind te accepteren maar dat eigenlijk van binnen niet doet (story of my life dat laatste).

Hence why ik er dus ook geen moeite mee heb mijn kind over een paar maanden alleen op de wereld te zetten.

De deur staat open voor m hoor. Maar hij moet het zelf willen. Ik ga hem niet via de rechter dwingen te erkennen. Want er is niks hart verscheurender dan een kind dat terug komt van papa huilend omdat papa zich als een ass hole gedragen heeft.

Maar de man in kwestie heeft geen kinderwens.

Ik denk dat kinderen prima opgroeien in een éénoudergezin. Ik vind alleen niet dat je ongewenst ouder moet worden omdat je wederhelft de baarkriebels heeft. Of dat je een kind moet uitleggen dat papa heel veel van mama houdt maar niks met het kind heeft.

**Geplaatst**: 10-01-21 23:58

Geplaatst: 10-01-21 23:58

MarcoBorsato schreef:
Absolem schreef:

Nou heel simpel. Anita zorgt of voor een pleeg ouder voor just in case.of de rechter zoekt contact op met de biologische vader en bepaald dat het kind in zijn zorg terecht komt mits vader financieel en mentaal gewoon capable is.

Vervolgens wordt direct naaste familie geprobeerd. En als dat allemaal niet kan. Dan pas komt jeugdzorg in beeld.

Wat betreft opgroeien zonder vader.
Een kind zal minder schade ondervinden van een vader die niet in beeld is. Dan van een vader die more or less gedwongen wordt het kind te accepteren maar dat eigenlijk van binnen niet doet (story of my life dat laatste).

Hence why ik er dus ook geen moeite mee heb mijn kind over een paar maanden alleen op de wereld te zetten.

De deur staat open voor m hoor. Maar hij moet het zelf willen. Ik ga hem niet via de rechter dwingen te erkennen. Want er is niks hart verscheurender dan een kind dat terug komt van papa huilend omdat papa zich als een ass hole gedragen heeft.

Maar de man in kwestie heeft geen kinderwens.

Ik denk dat kinderen prima opgroeien in een éénoudergezin. Ik vind alleen niet dat je ongewenst ouder moet worden omdat je wederhelft de baarkriebels heeft. Of dat je een kind moet uitleggen dat papa heel veel van mama houdt maar niks met het kind heeft.

Nee maar dat kan de rechter niks schelen. Die handelt altijd in belang van het kind. En dus als de vader bekend is, wordt er eerst gekeken of het kind daar geplaatst kan worden. Niet of de vader het wel wilt. Simpel gezegd een verwekker heeft namelijk zorgplicht. Als het in belang van het kind is kan een moeder daarom ook al wil de vader het niet erkennen. Dmv een dna test toch allimentatie krijg. Sterker nog zij kan een erkenning zelfs afdwingen via een gerechtelijke procedure. Vrouwen kunnen het leven van een man helemaal zuur maken als er een kind in het spel is.

Puntje bij paaltje. Als moeders dood neer valt. Heeft vaders niks meer te willen en dient hij het kind gewoon accepteren. Ongeacht zijn keuze als de rechter besluit dat hij het kind moet opvoeden.

**Geplaatst**: 11-01-21 00:47

Geplaatst: 11-01-21 00:47

.

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 21-08-22 17:53, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 11-01-21 02:07

Geplaatst: 11-01-21 02:07

Absolem schreef:
Puntje bij paaltje. Als moeders dood neer valt. Heeft vaders niks meer te willen en dient hij het kind gewoon accepteren. Ongeacht zijn keuze als de rechter besluit dat hij het kind moet opvoeden.

Kortom, een constructie waarin ouders bij elkaar zijn maar vader niet voor het kind zorgt omdat hij geen kinderwens heeft, is niet waterdicht en daarom geen goed plan.

Over kinderen kun je eigenijk geen compromis sluiten.

Overigens houd ik meer van mijn kinderen dan van mijn partner. En ik houd zielsveel van mijn partner, dat is echt wel een tot de dood ons scheidt verhaal, maar de liefde voor m'n kinderen is onvoorwaardelijk.

Ts, ik wens je veel wijsheid met je uitpluizen, volgens mij denk je er goed over na!

**Geplaatst**: 11-01-21 03:40

Re: Kinderwens maar partner niet?

Geplaatst: 11-01-21 03:40

Ik ken iemand die meer dan 20 jaar relatie had, waarvan partner ook perse geen kinderen wilde, vrouw heeft zich daar bij neergelegd, wilde partner er ook niet om verliezen.

Partner ging na 20 jaar vreemd met vrouw met 2 jonge kinderen en heeft vrouw verlaten, partner is getrouwd met vrouw met jonge kinderen.

Vrouw is alleen achter gebleven en is nu te oud (bijna 50) om nog met nieuwe partner aan kinderen te beginnen dit is ca 5 jaar geleden haar overkomen.

**Geplaatst**: 11-01-21 04:42

Re: Kinderwens maar partner niet?

Geplaatst: 11-01-21 04:42

Het is echt moeilijk.

Mensen hebben ene kinderwens, maar feitelijk weten ze helemaal niet wat ze wensen. Als je nog geen kind van jezelf hebt, is het slechts een bepaald gevoel en idee, dat je kinderen wil.

Als je zegt geen kinderwend te hebben, kun je behoorlijke reacties verwachten die ik vaak echt not done vind.

Zelf had ik geen kinderwens en eigenlijk hou ik niet echt van kinderen. Ik zal nooit aan een kind van een vreemde zitten, alle baby's oppakken, vasthouden etc.
Toen ik mn man leerde kennen veranderde dat wel naar, ik wil een eerste kind rond mn 25e.
Ik werd toevallig op mn 21e al zwanger en we verloren dat kindje. Daarna veranderde dat alles en is een jaar later onze zoon geboren. Ik wilde zelf geen 2e en mijn man vond het ook prima zo. Had ik daar wel over begonnen, was hij daar vast ook in mee gegaan na een bepaalde tijd.
Achteraf hebben we wel veel spijt dat we er maar eentje hebben.

Als mensen nu tegen me zeggen dat ze twijfelen of niet van kinderen houden, zeg ik altijd; die van jezelf is toch echt anders. Maar je bent niks verplicht.

Ik vind alleen dat je niet achteraf spijt moet krijgen. Het is allemaal moeilijk terug te draaien.

Ik weet wel mensen die rond hun 40e toch nog een kind wilden en dan met veel moeite nog een kind hebben mogen krijgen. Ergens toch een soort last minute, bang voor spijt etc. Maar heel gelukkig en verliefd op het kind.

Leeftijd is een ding. Vaak is de man ouder, maar soms niet. Ik wist een jongen met een 5jr oudere meid. Zij had allemaal vriendinnen die gingen trouwen en kinderen kregen. Zij was iets van 26/27. Die jongen zei; Ik moet nog studie afmaken en wil nog dit en dat en niet voor mn 30e een kind. Dan zou de vrouw toch tot 35+ moeten wachten.

Ik vraag het me ook af; Stel je hebt een kinderwens en je partner niet en je gaat daarom weg, is dat dus goed........
Maar stel dat je een kinderwens hebt en je partner blijkt niet vruchtbaar? Stel dat hij er niks aan kan doen en ook verdrietig is dat hem geen eigen kind gegund is, wat doe je dan? Ja, sorry, ik heb wel een kinderwens, dus doei? Of moet hij accepteren dat er evt een kind zou komen van een donor?

Net zoals je hier leest, veranderen wensen. Ik weet ook wel meerdere mannen zelfs, die geen kind wilde en toch bij een andere vrouw kinderen kregen. Misschien moedwillig, per ongeluk, maar als het kind er is, waren ze er toch wel gek mee.

Je kind is het allerbelangrijkste. Voor mijn gevoel hou je van niks of niemand zo intens als van je eigen kind. Maar het is gelijk ook totaal anders. Ik hou ook van mn man, maar dat is een andere soort liefde. En mijn broer is overledeb en hield ik ongelooflijk veel van. Dat is echt alsof mn hart uit me is gerukt.
Ik als mens en moeder kan me dus niet voorstellen dat je dat niet voelt. Maar iedereen is totaal anders. Ik kan me ook niet voorstellen hoe goed mensen zijn met hun bonus kinderen. Ik zou daar zo slecht in zijn. Niet rot of onaardig, maar ik weet dat ik afstandelijk zou zijn.

Ik zie weleens van die date programma's en schrik eigenlijk als mensen gelijk vragen of iemand kinderen wil. Maar misschien is dat wel verstandig. Ik vraag me alleen af of het realistisch is. Mensen veranderen, een relatie verandert je etc.

**Geplaatst**: 11-01-21 08:25

Geplaatst: 11-01-21 08:25

superpony schreef:
Ik zie weleens van die date programma's en schrik eigenlijk als mensen gelijk vragen of iemand kinderen wil. Maar misschien is dat wel verstandig. Ik vraag me alleen af of het realistisch is. Mensen veranderen, een relatie verandert je etc.

Mijn man en ik hebben dat inderdaad ook tijdens de eerste paar dates besproken. Ware het niet dat we toen allebei zeiden dat we een kinderwens dachten te hebben. Nu 5 jaar later willen we allebei vooral géén kinderen.

dus inderdaad, mensen veranderen, je leven verandert en je “wens” kan ook veranderen.

Laatst bijgewerkt door Frummels op 11-01-21 08:25, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 11-01-21 08:25

Geplaatst: 11-01-21 08:25

Sorro schreef:
Hier iemand die absoluut geen kinderwens heeft. Dit heb ik mijn huidige partner ook vanaf dag 1 gemeld en herhaal ik nog regelmatig.
Mocht hij inderdaad toch kinderen willen dan zal onze relatie geen stand houden.

Zo staan wij er ook in. En ik ben inmiddels gesteriliseerd dus geen discussie meer mogelijk (ook al waren die er niet, hij wilt ook absoluut geen kinderen) maar mocht hij van mening veranderen overtijd dan is het heel erg jammer maar dan kan en wil ik hem niet geven wat die wilt. Dit is ook openlijk besproken. Je moet leven voor jezelf.

**Geplaatst**: 11-01-21 08:40

Geplaatst: 11-01-21 08:40

Absolem schreef:
Nee maar dat kan de rechter niks schelen. Die handelt altijd in belang van het kind. En dus als de vader bekend is, wordt er eerst gekeken of het kind daar geplaatst kan worden. Niet of de vader het wel wilt. Simpel gezegd een verwekker heeft namelijk zorgplicht. Als het in belang van het kind is kan een moeder daarom ook al wil de vader het niet erkennen. Dmv een dna test toch allimentatie krijg. Sterker nog zij kan een erkenning zelfs afdwingen via een gerechtelijke procedure. Vrouwen kunnen het leven van een man helemaal zuur maken als er een kind in het spel is.

Puntje bij paaltje. Als moeders dood neer valt. Heeft vaders niks meer te willen en dient hij het kind gewoon accepteren. Ongeacht zijn keuze als de rechter besluit dat hij het kind moet opvoeden.

En dus kan je beter geen kind maken als je die wens niet hebt. Beschadigde pleegkinderen zijn er al genoeg, die hoef je niet zelf te creeeren door een domme actie van jezelf.

**Geplaatst**: 11-01-21 08:50

Geplaatst: 11-01-21 08:50

MarcoBorsato schreef:
Asciugamano schreef:
Dat kan prima, ja.
Als zij perse een kind wil en hij niet maar ze willen elkaar ook niet kwijt.. Waarom niet?
Wat is het verschil met een alleenstaande moeder die verkering krijgt maar niet samenwoont?
Of een alleenstaande moeder die verliefd wordt op iemand die zelf geen kinderen wil? Gebeurt vaak genoeg.
Sjonnie en Anita zijn daar alleen vooraan.

Het verschil is dat Sjonnie de biologische vader is. Maar geen kind wil. Wat doet dat met een kind? En als Anita werkloos raakt? Wie betaalt er? Of erger, ze gaat dood, waar gaat het kind dan naar toe?

Als iemand geen kind wil, moet je dat accepteren en niet allerlei idiote constructies bedenken.

In een fijne relatie accepteer je sowieso dingen van elkaar. En als dat iets is waar de ander niks mee heeft, zoeken beide partners naar een oplossing. Dat kan op allerlei manieren.

En er zijn natuurlijk massa’s alleenstaanden met kinderen. Hoe doen die dat dan? Die regelen iets!
Een voogd enz. En een verstandige ouder denkt over dat soort vragen na, vóór ie aan kinderen begint.
Maar een andere geldschieter zoeken is wel het laatste wat ik doe! Ik wil absoluut niet (financieel) afhankelijk zijn van een partner. Nooit.
In de relatie die ik heb, ben ik dat ook niet.
Zou ik een kind willen en mijn partner vind t ok maar wil dat zelf niet, zie ik geen probleem om de relatie voort te zetten.

Beetje ‘out of the box’ denken, jongens!

**Geplaatst**: 11-01-21 10:03

Geplaatst: 11-01-21 10:03

Of een beetje aan het welzijn van je kind denken.
Er zit echt een verschil tussen de situatie waarin vrouwen die door een relatiebreuk alleenstaand ouder worden, of de situatie waarin de vader vooraf al wist dat hij geen kind wilde maar wél de relatie met de moeder voort wil zitten. Heb je enig idee wat dat met een kind kan doen?

Ik denk dat het heel wenselijk is dat de ouders die betrokken zijn een kinderwens hebben en in staat zijn om voor het kind te zorgen. En dat dus ook willen.

**Geplaatst**: 11-01-21 10:38

Geplaatst: 11-01-21 10:38

Asciugamano schreef:
MarcoBorsato schreef:
Als iemand geen kind wil, moet je dat accepteren en niet allerlei idiote constructies bedenken.

In een fijne relatie accepteer je sowieso dingen van elkaar. En als dat iets is waar de ander niks mee heeft, zoeken beide partners naar een oplossing. Dat kan op allerlei manieren.

En er zijn natuurlijk massa’s alleenstaanden met kinderen. Hoe doen die dat dan? Die regelen iets!
Een voogd enz. En een verstandige ouder denkt over dat soort vragen na, vóór ie aan kinderen begint.
Maar een andere geldschieter zoeken is wel het laatste wat ik doe! Ik wil absoluut niet (financieel) afhankelijk zijn van een partner. Nooit.
In de relatie die ik heb, ben ik dat ook niet.
Zou ik een kind willen en mijn partner vind t ok maar wil dat zelf niet, zie ik geen probleem om de relatie voort te zetten.

Beetje ‘out of the box’ denken, jongens!

Out of the box denken is heel nuttig als bv 1 van beide partners een racefiets wil maar geen garage heeft. Daar kan je prima een creatieve oplossing voor bedenken. Een kind is wel wat anders. Als beide partners er niet 200% achter staan begin je er beter niet aan. Dan is het idd de harde keuze tussen de partner en de kinderwens. Alle andere oplossingen zijn ten koste van het kind.

**Geplaatst**: 11-01-21 12:00

Geplaatst: 11-01-21 12:00

Asciugamano schreef:
In een fijne relatie accepteer je sowieso dingen van elkaar. En als dat iets is waar de ander niks mee heeft, zoeken beide partners naar een oplossing. Dat kan op allerlei manieren.

En er zijn natuurlijk massa’s alleenstaanden met kinderen. Hoe doen die dat dan? Die regelen iets!
Een voogd enz. En een verstandige ouder denkt over dat soort vragen na, vóór ie aan kinderen begint.
Maar een andere geldschieter zoeken is wel het laatste wat ik doe! Ik wil absoluut niet (financieel) afhankelijk zijn van een partner. Nooit.
In de relatie die ik heb, ben ik dat ook niet.
Zou ik een kind willen en mijn partner vind t ok maar wil dat zelf niet, zie ik geen probleem om de relatie voort te zetten.

Beetje ‘out of the box’ denken, jongens!

Dat zouden ouders die wel samen zijn ook wat vaker moeten doen. Je kan samen in de auto zitten en omkomen in een ongeluk. Of dusdanig ernstig gehandicapt raken dat je niet meer voor je kind(eren) kan zorgen.
Er zijn mensen die zonder kids op vakantie gaan en omkomen.

Je moet altijd iets regelen zolang je minderjarige kinderen hebt. Mensen gaan er vanuit dat grootouders het wel oplossen of andere nabestaanden. Te vaak komt er toch gedoe van.

**Geplaatst**: 11-01-21 12:00

Re: Kinderwens maar partner niet?

Geplaatst: 11-01-21 12:00

Zijn daar niet de meter en peter voor?

**Geplaatst**: 11-01-21 12:02

Geplaatst: 11-01-21 12:02

Moestuin schreef:
Zijn daar niet de meter en peter voor?

Alleen als je dat ook ergens vast legt ipv enkel symbolisch (voor de kerk).

Wij zijn er inderdaad ook mee bezig. Eigenlijk zouden we dat in maart doen maar door de lockdown en negatieve reisadviezen is dat er niet van gekomen. We moeten namelijk nog kijken of we dat dan ook automatisch goed gaat met vastleggen als je kind van een niet eu-land naar een eu-land moet. Zo willen we ook naar de inburgeringsopties voor ons kind kijken zodat in geval van ons overlijden ze dan als volwassene uiteindelijk wel weer zonder problemen naar haar geboorteland kan indien gewenst.