Het komt heel erg overeen met hoe ik me altijd tegenover vrienden die een relatie hebben of samenwonen van hetzelfde geslacht voel. (Ik leer er daardoor ook steeds meer kennen.) Maar tof dat daar dus echt al zo lang meer in bestaat!
Ik hoop echt dat er met de jaren nog veel meer begrip voor komt en het steeds meer en meer als normaal wordt gezien. Tot nu toe heb ik wel het gevoel dat dat langzaam aan gebeurd met de nieuwe generaties die opstaan.
Zou ik echt een veel mooiere samenleving zijn. Voelt veel respectvoller of meer vrijlatend, minder oordelend.. Hiraeth schreef:Jeffrey Marsh is ook een iets ouder voorbeeld (43) en in de tijd van glamrock, jaren 80 in het algemeen en de grunge hoek heb je ook genoeg figuren zitten die gender stereotypen al langer aan hun laars lappen. Iemand zoals David Bowie, Kurt Cobain of Nicky Wire kan dan heel veel invloed hebben en een zaadje planten dat er ook andere opties van expressie zijn. Het is niet zo gek dat er dus een toename qua normalisatie is en dus een grotere groep die er voor uit komt of het als dusdanig herkent.
Hiraeth, ik kan me ook nog uit mijn brugklas die zanger van Tokio Hotel bedenken. Die had ook zoiets over zich heen!
De rebel in mij heeft jaren naar die muziek geluisterd..
carineken
Heb maandagavond (net voor de Persconferentie, oeps
Ik heb gevraagd of ze me nu niet meer bij mijn volledige naam willen noemen, maar echt alleen nog bij mijn roepnaam. Aangezien ze dat toch al 90% van de tijd deden, is dat geen probleem. Ze hebben ook aangeboden om het aan mijn Transfobe Tante te vertellen (lief mens hoor, daar niet van, maar 70 en nogal vastgeroest dus ik zag het niet echt zitten om dat zelf te doen
)