_sharonnn schreef:Nou, dan mag je nu blij zijn dat je, je stempel bijna hebt, want dat is wat je wilde toch? Al vraag ik me af hoe accuraat dat nog is nadat je, je er helemaal in verdiept hebt en precies weet wat je zou moeten zeggen..
Mijn moeder weet niet zoveel van ADHD af. Ik had haar wel ingelicht dat ik wil weten of ik het heb. Dus gisteren hebben ze allemaal symptomen opgenoemd waarvan ikzelf heb aangegeven dat ik denk dat ik die heb. En mijn moeder kon stuk voor stuk achter elkaar zeggen dat ze dat heel goed herkende in mij. Nogmaals, ze weet bijna niets van de symptomen af. Daarna hadden we het over het feit dat die symptomen in jeugd al (negatieve) effecten moeten hebben op je dagelijks leven. Ik heb altijd in mijn hoofd gehad: pesten. Sociaal gezien ben ik niet zo goed. Maar dat heeft buiten ADHD om ook wel een verklaring: ik heb geen fatsoenlijke opvoeding gehad de eerste 3 jaar van mijn leven. Dus mijn sociale vaardigheden liggen vrij ver achter. Maar toen kwamen er ook dingen zoals dat ik er in het verkeer ook last van heb. Vroeger kreeg ik altijd de Okki en de taptoe mee van school. Als ik dan naar huis liep was ik die al aan het lezen. En zo zonder überhaupt te kijken stak ik lezend over. Ik ben wel eens met mijn fiets tegen een auto aangebotst omdat ik afgeleid was. Ik ben toevallig gisteren nog (voor het eerst) door rood gereden omdat ik het oranje licht te laat zag. Ik was geloof ik afgeleid door een vogel of iets in de lucht. En het feit dat ik ‘altijd met andere dingen bezig ben’. Nu en toen ook. Ze hadden er ook last van dat ik nooit stil kon zitten. Zelfs een wiebelkussen werkte niet. Ik presteerde verder wel goed op school. Hoge punten. Ik luisterde goed. Behalve in groep 3 en 4, maar dat is denk ik ook een stukje opvoeding wat ik nog moest inhalen toen. Dus het is niet zo dat het grote problemen veroorzaakte. Maar ik had er wel degelijk “last van” op sommige gebieden. En dat is iets wat we later op Het einde pas ontdekte, aangezien wij het meer als ‘normaal’ zagen bij mij. Want als mam dan zei onder het eten ‘zit eens stil’ luisterde ik ook gewoon. Alleen een kwartier later moet ze het dan nog eens zeggen. Nu heeft het zo effect op mijn leven dat mijn moeder zichzelf afvraagt of ik wel op mezelf kan gaan wonen later als hier niets aan gedaan wordt. Ik zal nooit zeggen: mam zal ik helpen met afwassen? Ik zie dat niet. Ik wil initiatief tonen, maar ik zie het gewoon niet. Maar als ze me erom vraagt dan doe ik het gewoon zonder te klagen. Ik wil het doen maar ik zie het niet. En ik heb expres nooit gezeten hoe zo’n test in elkaar zit. Alleen de symptomen. Die andere 4 dingen waar je aan moet voldoen om ADHD te hebben weet ik ook niet. Ze zijn gisteren wel allemaal genoemd, maar ik herinner me niet meer wat ze waren. Zo’n test wil ik niet eens weten hoe het werkt. Voor mijn eigen bestwil. Ik ga er wel vanuit dat mijn ouders er ook deel aan uitmaken. Waarschijnlijk zonder mij erbij. Dat lijkt me iig wel logisch. En zij kennen lang nier alle symptomen. Dus als ik het echt zou faken zou ik zo door de mand vallen
