Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Avalanche81 schreef:De reden waarom ik wil dat het label eraf gaat, is juist om van de slachtoffers de druk af te halen om medelijden met de dader te moeten hebben, "want die kan er niks aan doen". Hou toch op...... voor dit soort crimes, want dat zijn het, is geen excuus.
ik vind dat zo destructief. En het is een lijn van praten die zeker in sommige religieuze kringen nog weleens naar mishandelde vrouwen toe gebruikt wordt, zo van: als je meer je best doet, wordt het wel beter. Dat is onzin. Het type mens waar ik het over heb, wordt daar alleen maar veeleisender van, en zal altijd wel een manier vinden om het slachtoffer op de een of andere manier weer te kunnen pakken. Mensen die een ander mens pijn willen doen, zoeken naar een excuus daarvoor, zo simpel is het, en een label doet daar niets van af, maar kan wel op een slachtoffer de druk leggen om empathie met haar dader te moeten hebben. En dat is het deel waar ik een probleem mee heb.
Je bent als slachtoffer NOOIT verantwoordelijk voor wat jou is aangedaan, wat voor diagnose je dader dan ook heeft. Nooit.
Je bent wel verantwoordelijk voor je toekomst, wat doe je ermee, hoe handel je het, en dat kan therapie zijn, wat dan maar voor jou werkt. En er zijn heel veel mensen moedig genoeg om dat te doen, en ik weet uit eigen ervaring dat het gewoon niet simpel is. Ik heb herbelevingen gehad in therapie, en ik ben heel blij dat ik toen doorgegaan ben, omdat ik echt toen dacht: ik kan dit niet, ik kan het niet aan.
Voor mij is het met name de angst geweest (haha ik ben niet zo stoer) om weer in zo'n relatie terecht te komen, die me heeft doen doorzetten. En ik ben heel blij dat ik dat gedaan heb, want de herinneringen zijn niet meer traumatisch, en beginnen langzaam te vervagen, zoals dat gebeurt met normale herinneringen.
Ik heb geen herbelevingen meer, geen nachtmerries, geen paniekaanvallen, geen flauwvallen meer. Alle symptomen van PTSS zijn weg.
Amber_anne schreef:Vind het een cliché om maar te zeggen dat je je eigen geluk maakt en als je in een vervelende relatie zit gewoon moet weggaan.
Verslaafden zouden ook gewoon die fles of spuit weg moeten leggen en door moeten gaan met hun leven.
Helaas werkt het niet zo en is het dus ook niet zo makkelijk. Maar door dit soort uitspraken voelen mensen die gevangen zitten in een slechte relatie zich nog slechter.
Ik kon het niet zeggen, ik kon niet de woorden 'het is over' tegen hem uitspreken. En ja dat maakt mij in sommige ogen slap maar ik kon het gewoon niet en dat hoef ik mijzelf niet kwalijk te nemen
CharmingS schreef:A3a1 schreef:Wat is daar vervelend aan?
Zelfs in de therapie wereld weten ze vaak niet wat het precies is, zo heilig zijn die DSM modellen nou ook al weer niet.
Teveel mensen vallen er buiten, terwijl er echt wel wat aan de hand is.
Maar misschien moet dit hele topic weg, want ook mensen met een diagnose, mag je niet zomaar "op het net flikkeren".
Als dat al gebeurd.
Wat daar vervelend aan is dat iedere idioot kan zeggen dat ik narcistisch ben, en heel veel mensen dat zonder daar over na te denken aannemen. Terwijl dit helemaal niet het geval is. Daarom is het zo vervelend dat iedereen maar denkt dat ze zomaar kunnen gokken dat iemand een stoornis heeft.
En inderdaad die DSM modellen zijn niet heilig, maar wel nodig om ergens op terug te vallen als een psych het even niet meer weet. Daarnaast zijn ze niet voor niets de wereld in geholpen en zal het ergens ook wel nuttig zijn.
En er ligt een groot verschil tussen een situatie bespreken van iemand die in direct contact ligt met iemand met narcisme om zo ervaringen uit te wisselen, en iemand bespreken die je ergens in je kennissenkring kent en een paar trekjes van narcisme vertoont en dan vervolgens hier op internet roepen dat die narcisme heeft.
Daarnaast zie ik een heleboel reacties over exvriendjes die narcistisch zouden zijn.. Pff als ik hier allemaal zou neer zetten wat ik denk dat mijn ex wel allemaal niet voor stoornissen zou hebben word je er bang van..
CalipsoLover schreef:A3a1 schreef:Wij gunden het haar ook allemaal en hebben ook wel een paar jaar beetje druk erop gelegd.
Maar ze wilde niet en ik geloof niet dat ze eenzaam is geweest, ze had een rijk leven, met reizen en vrienden door het hele land met wie ze muziek en kunst en natuur deelde.
Ik denk dat ze heel eenzaam is geweest toen ze mensen om zich heen had, bij haar vroeger thuis en later in haar huwelijk.
Hoe is het leven van jou moeder?
Ik woon nog thuis dus ze is nooit alleen tenzij ik bij mijn vriend ga slapen, ik merk dat ik me altijd dan een beetje schuldig voel door haar alleen te laten, want ze heeft mij wel degelijk graag bij haar. Wij zijn ook echt wel twee handen op een buik.
Ze werkt nog heel veel, en heeft eigenlijk niet zo heel veel vrije tijd. We doen gelukkig wel veel samen, de andere kinderen en kleinkinderen komen ook wekelijks langs en dat vind ze heel fijn. Door haar werk als zelfstandige kan ze helaas niet veel op reis, maar ze heeft gelukkig ook wel een heleboel vriendinnen waar ze bijna wekelijks mee op trekt.
Ik weet dat ze nu ook helemaal niet eenzaam is, maar vanaf ik uit huis ga, aangezien ze me ook erg veel helpt met de paarden, er wel een eenzaamheid komt denk ik...
Urbiezira schreef:Even de andere kant van het punt wat je noemt, Avalanche: ik vond het juist een verademing om stempeltjes te kunnen drukken, of in ieder geval gedragspatronen van mijn ex te herkennen in bijvoorbeeld narcisme.
Hij was geen narcist, maar het had zeker veel raakvlakken. Wat het ook was, iets aan hem en zijn gedrag klopte gewoon niet, en dat was meer dan alleen “het was gewoon een groffe eikel”.
Juist zónder een soort stempel van herkenning voelde ik me heel erg schuldig; alsof het mijn schuld was, en ík een stoornis had (zoals hij mij meermaals heeft geprobeerd aan te praten). Pas toen ik een beetje begon te plaatsen dat hij wellicht mentaal niet helemaal in orde was, durfde ik de schuld langzaam van mij af te laten vloeien. Er kwam een soort “zie je wel, wat ik ook had gedaan, het had toch altijd mijn fout geweest”. Ergens was “dat stempeltje”, al was het onvolledig, een héél belangrijk onderdeel in mijn ontwikkelingsproces.
Lusitana schreef:Amber_anne schreef:Vind het een cliché om maar te zeggen dat je je eigen geluk maakt en als je in een vervelende relatie zit gewoon moet weggaan.
Verslaafden zouden ook gewoon die fles of spuit weg moeten leggen en door moeten gaan met hun leven.
Helaas werkt het niet zo en is het dus ook niet zo makkelijk. Maar door dit soort uitspraken voelen mensen die gevangen zitten in een slechte relatie zich nog slechter.
Ik kon het niet zeggen, ik kon niet de woorden 'het is over' tegen hem uitspreken. En ja dat maakt mij in sommige ogen slap maar ik kon het gewoon niet en dat hoef ik mijzelf niet kwalijk te nemen
Het gaat niet om een beschuldiging, maar de oplossing.
Ik neem aan dat je snapt dat het wegleggen van de fles of spuit uiteindelijk wel de oplossing van hun probleem is.
En dat het uit een relatie stappen ook een oplossing van relatieproblemen is.
Niemand beweert dat het makkelijk is, maar het is een stap die je zelf moet nemen en een ander niet voor je kan doen.
Amber_anne schreef:Lusitana schreef:
Het gaat niet om een beschuldiging, maar de oplossing.
Ik neem aan dat je snapt dat het wegleggen van de fles of spuit uiteindelijk wel de oplossing van hun probleem is.
En dat het uit een relatie stappen ook een oplossing van relatieproblemen is.
Niemand beweert dat het makkelijk is, maar het is een stap die je zelf moet nemen en een ander niet voor je kan doen.
Ik snap dat dat de oplossing is maar het is niet iemands schuld als deze dat niet kan. En daar hoef je je ook niet schuldig om te voelen, dat maakt het alleen maar erger. Als je kan accepteren dat je het niet kan dan kan je hulp ervoor krijgen.
En nee ik heb uiteindelijk niet zelf de stap gezet maar hij, hij had namelijk iemand anders
IMJ schreef:Precies. Als dat het duwtje is wat je nodig hebt, is dat alleen maar goed.En om er dan overheen te komen kan het heel fijn zijn als je begrijpt wat er aan de hand is. Zodat je ook weet dat het nooit beter zou worden dan wat het was.
Lusitana schreef:Het is zeker belangrijk voor jezelf dat je kunt zeggen "hij (of zij)was niet goed bij zijn hoofd".
Maar welk exact label er aan hangt is eigenlijk voor je verdere leven niet belangrijk.
Amber_anne schreef:Dankjewel avalanche het gaat nu een stuk beter met me. Heb een vriend die het tegenovergestelde is van mijn ex en mij is het begin al het vertrouwen heeft gegeven wat ik nodig heb.
Het maakt me gewoon boos als mensen er simpel over doen dat je maar moet weggaan omdat ik weet dat dat soms niet kan.
A3a1 schreef:Ik vraag me af wat voor zin het heeft om steeds te herhalen dat het geen narcisme is....
Of dat niet alles wat narcisme lijkt, het niet altijd is.
Waarom, wat heeft het in vredesnaam voor nut?
Waar maken jullie je druk om?
En Zinzi_jewel
Je bent nooit verantwoordelijk voor de ellende die een ander aanricht.
Wat ie jou ook probeert te doen geloven.
Wel blijf je altijd verantwoordelijk voor jezelf en je gevoel en het opruimen van je eigen oliebol....
Das dan weer jammer, lijkt het soms wel....maar je groeit er enorm door en gaat je eigen leven leiden ( ipv nog langer lijden )
IMJ schreef:Je mag niet zelf diagnosticeren maar dit lijstje is voor mij (en ook andere bekenden van toen) op alle punten zo ontzettend herkenbaar..
https://www.psychologiemagazine.nl/arti ... t-herkent/