Bokt.nl

Marjoow schreef:

Ik weet al heel lang dat ik geen kinderen wil. Ik vind kinderen stom. Ik vind ze vies, ze stinken, ze kosten geld, ze kosten je nachtrust, je vrijheid. Ik zie alleen maar negatieve dingen. Nee hoor geef mij maar katten en paarden en andere dieren om voor te zorgen.

Ook in het kader van duurzaamheid bespaar ik de wereld een kind. En vroeger werd er nog wel uit mijn directe omgeving gezegd dat ik wel van gedachte zou veranderen. Inmiddels heeft iedereen zich er bij neer gelegd. Ouders vinden het prima (hebben 2 kleinkinderen van mijn zus) en daarbij. Mijn leven, mijn lijf, mijn keuze.

Ook mijn moeder heeft gezegd dat als ze had geweten hoe haar leven met kinderen eruit ziet ze niet zeker was of ze het nog zo had gedaan. Ze houdt van mij en mijn zus hoor. Maat 2 kinderen met autisme en de bijbehorende rompslomp op scholen etc...

Als je twijfelt hoop ik dat je een besluit kan maken waar je 100% achter staat. En dat het kind een eerlijke kans krijgt. Maar wees niet bang om kinderloos te blijven. Want ook dan kun je hartstikke gelukkig zijn

mairead schreef:

Even over het moment; ik heb ooit eens ergens gelezen dat na je 30e je toch echt over de houdbaarheid heen raakt voor wat betreft de geschiktheid voor het krijgen van kinderen. Meer kans op complicaties, miskramen, aangeboren afwijkingen etc.
Ik weet dat veel vrouwen tegenwoordig langer wachten, maar dat is blijkbaar niet hoe de natuur het allemaal bedoeld heeft...

Hier zelf nooit moedergevoelens gehad. Nooit met poppen gespeeld. Moet ook niks van kleine kinderen en babies hebben. Ik heb er zelfs een afkeer van.
Sterker nog (en dit klinkt heel hard) : als ik op dit moment erachter zou komen dat er 'zoiets' in me zou groeien, dan zou ik niet lopen naar de abortuskliniek, maar ik zou Rennen! En ik zou er totaal geen moeite mee hebben om het eruit te laten halen.
Ik wil ook dolgraag een knoopje laten leggen. Ben de 30 reeds gepasseerd dus ik hoop dat dat binnen nu en 5 jaar kan zonder al te veel tegenstand.

Oudere kinderen pas ik graag een keertje op. Maar ik ben blij dat ik er niet 24/7 zorg over hoef te dragen.

NoTwixLeft schreef:

@Jazza, dat lijkt me echt verschrikkelijk om mee te moeten maken. Ik begrijp ook goed dat je je eenzaam voelt nu je ouders ook zijn overleden.


Wat is er verder veel gereageerd. Had ik eerlijk gezegd niet verwacht. In m'n omgeving hoor ik alleen de blije "ik ben zwanger" boodschap zonder de twijfels. Help me herinneren als ik uiteindelijk wel kies om zwanger te worden dat ik daar eerlijk over ga zijn!
Dit topic heeft ook weer een gesprek met m'n vriend opgeleverd. Duidelijk dat hij het als man niet zo zwaar aan tilt en dus niet bedenkt dat het voor een vrouw dus wel ff wat anders is. En zoals ik hier in het topic lees helemaal niet raar is dat ik twijfel en het spannend/eng vind.

Ik heb altijd geleerd "bij twijfel niet doen" maar in veel gevallen kan je nog een proefperiode doen. Met baby's gaat dat niet, want niet je eigen baby dus het gevoel kan niet hetzelfde zijn in mijn ogen.

Marjoow schreef:

Nee ik vind paarden niet vies of stinken nee En ik geef liever geld uit aan paarden dan aan kinderen, maar volgens mij gaat daar de discussie niet over? Dus gelieve de persoonlijke aanval even achterwege laten Paarden en kinderen kun je niet vergelijken.

DiantaM schreef:

Marjoow schreef:

Nee ik vind paarden niet vies of stinken nee En ik geef liever geld uit aan paarden dan aan kinderen, maar volgens mij gaat daar de discussie niet over? Dus gelieve de persoonlijke aanval even achterwege laten Paarden en kinderen kun je niet vergelijken.

Jeetje wat voel jij je snel aangevallen. Is gewoon een grappige opmerking door een medebokker.

Is immers wat men altijd over paarden zegt.

Magrathea schreef:

justkid schreef:

Ik pik dit stukje er even uit want ik vind ook dat je dat echt nooit mag zeggen.
Je mag zeggen dat het je zwaar valt, dat je het moeilijk vindt, allemaal prima en wanneer mensen dat bagataliseren moet je anderen zoeken die dat wel begrijpen.
Zeggen dat je spijt hebt van je keuze voor kinderen kun je gewoon niet zeggen.
Wat denk je dat dit doet met dat kind waar je spijt van hebt?
Natuurlijk vat die dat persoonlijk op. Het kind is dus blijkbaar een teleurstelling en kan niet voldoen aan de verwachtingen van de ouder?

Hoe egocentrisch ben je dan dat je dat aan je kind meegeeft. Nee hou dat maar lekker voor jezelf. En leer het maar dat dit je keuze was en dat je daar het allerbeste uit jezelf moet gaan halen om van jouw keuze een mooi stabiel mens te maken met alle capaciteiten om het leven het hoofd te kunnen bieden. Daar hoort zeker geen boodschap bij van je ouders die eigenlijk een leuker leven zonder jou hadden gehad.

Maar volgens mij zegt ook niemand dat als je spijt hebt je dit dagelijks tegen je kinderen moet zeggen.

ECHTER
Er is een groep ouders die serieus denkt: ik hou zielsveel van mijn kinderen maar als ik het over kon doen waren ze er niet geweest. Die duikt op in anonieme enquêtes en dergelijken.

Maar omdat je nog net niet met fakkels en hooivorken het dorp uit wordt gegooid als je daar voor uit zou komen houden mensen die gedachten voor zichzelf. Dan denken ze dat ze een slechte ouder zijn, omdat ze hun kind vervelend vinden, spijtgevoelens hebben, hun oude leven terug willen. Ook al zijn die gevoelens maar sporadisch, doordat je die bij niemand kwijt kunt raken die mensen gefrustreerd en wordt het alleen maar erger.

En daarom lijkt het me geen goed idee om te ontkennen dat mensen die gevoelens hebben en/of ze afkeuren. Sommige mensen hebben spijt. Dat is nu eenmaal zo. Wat je met die gevoelens doet is een tweede.