Geplaatst Inmiddels bij de psych geweest. De 15e moet hij weer heen.
De "doodswens" heeft hij nog steeds. Zijn hoofd is leeg, hij wil niets. Zijn verstand weet dat het goed is voor hem om naar buiten te gaan etc, maar zijn gevoel wil het niet. Het volgende gesprek gaan ze het daar over hebben.
Aan de andere kant, hij wil aan alles meewerken. Ik heb hem gezegd dat ik denk dat wij hem thuis niet kunnen helpen en dat hij misschien ergens naar toe gaat waar de hele dag mensen zijn die hem WEL kunnen helpen. Ook dat misschien iets van trauma verwerking wel een handige zet is.
Hij is er nu wel achter dat kleine dingetjes (die gepland zijn) eigenlijk geen moeite voor hem zijn. Volgens mij omdat dat gewoon moet en dat het automatisch gaat. Hij maakt van zijn vaste afwasdag bijvoorbeeld geen probleem. Hij ervaart dat ook niet als een probleem al vind hij dat niet leuk te doen. Er is meer besproken maar ik ga hier niet alles neerzetten. Ik benoem dit omdat het dus naar mijn idee wel een teken is dat hij best dingen kan doen die niet leuk zijn zonder het als een enorme druk te ervaren.
Al met al.. we hebben een kliniek gevonden speciaal voor de jeugd en jong volwassenen. Ouders worden intensief begeleid en er is nazorg. Slagingspercentage is daar hoog. Wij hebben ons aangemeld voor de info avond. Mijn zoon wil best even kijken wat het precies is (al werd hij al moe bij het lezen van het dagprogramma).
Het is niet voor autisten maar gezien hij niet een directe diagnose heeft omdat het niet geheel duidelijk is wat hij nou precies heeft willen wij toch naar deze avond. We komen er dan wel achter of hij daar wel of niet toegelaten zou worden.
Sinds we terug zijn zit mijn zoon weer de hele tijd gewoon beneden, nu heeft hij muziek aan staan die ik ook wel leuk vind
Uit mijn tijd 
Komt uit een film die hij afgelopen weekend heeft gezien. 
) en vrijdag weet ik veel wat? Zodat hij het zelf kan incalculeren? 
sterkte