Bokt.nl

**Geplaatst**: 31-05-17 14:53

Re: Wanneer het leven een gevecht wordt

Geplaatst: 31-05-17 14:53

Joolien, prober juist die draak eruit te krijgen (mooie tekst Pien! niet alleen voor Joolien, ook voor mij een eye-opener) ipv hem in de hoek te krijgen. Liever dat ie gewoon ergens anders is.

Onpaard: lopen en fietsen zijn voor mij ook erg makkelijk. Doe ik even, gemiddeld genomen. Maar iemand die op onze leeftijd nog nooit een fiets heeft gezien, heeft geen flauw idee wat ie ermee aanmoet. Heb je evt ook handvatten HOE je dat zo simple doet?

**Geplaatst**: 31-05-17 15:06

Geplaatst: 31-05-17 15:06

onpaard schreef:
Omdenken gaat niet in een keer maar is iets wat ook jij kan Jolien.

En zo simpel is het wel alleen jij ziet het nog niet.

Wat je ook hebt meegemaakt en waardoor je angst ook is ontstaan betekent niet dat je je moet laten leiden door angst.

Lees dit eens.
http://www.volkskrant.nl/opinie/waarom- ... ~a4496383/

**Geplaatst**: 31-05-17 15:10

Geplaatst: 31-05-17 15:10

Door elke keer als je angst hebt je af te vragen hoe de situatie zou zijn zonder angst. Word bewust

Jolien het komt uit een goed hart hoor. Ik wil je niet irriteren. Zal wel uit t topic stappen.

**Geplaatst**: 31-05-17 15:27

Geplaatst: 31-05-17 15:27

Joolien schreef:
Ik lig nu voor pampus op de bank na een paar drukke dagen. Ben ook wel erg down.
Vorige week ging t ook minder, ik heb weer een goede eye-opener gehad, over dat ik eigenlijk ontzettend angstig ben, voor van alles. Voor reacties van anderen vooral, maar ook voor de dood, om mensen te verliezen. En dat heb ik al heel lang, alleen nu voel ik het pas echt. En dat verstevigt alles, maar vooral het trauma. Dus dat is wel intens.

Joolien, ik heb even je topic gelezen, en ik wil je gewoon even een bemoedigend hart onder de riem proberen te steken. Ik weet dat ik een hele tijd terug mezelf slecht voelde en in 'het algemene topic' een een bericht geplaatst had toen ik het ook allemaal niet even zag zitten, en ik weet nog dat ik me zo ontzettend slecht voelde. Wat was ik blij met jouw reactie toen je zei 'dat ook ik best down mocht zijn, ondanks dat 'alles goed voor me ging'. Ik vond je reactie toen echt iets om te huilen, maar in de 'positieve' zin dan, want ja, ik mocht inderdaad best verdrietig zijn, ook al lijkt het alsof alles perfect is voor de buitenwereld. Ik wil je gewoon een vrituele knuffel geven, en hoop dat ik iets van het gevoel kan terug geven wat jij toen aan me gegeven hebt. Al was het maar een beetje opluchting :(:)

**Geplaatst**: 31-05-17 15:35

Re: Wanneer het leven een gevecht wordt

Geplaatst: 31-05-17 15:35

Omdenken, heb een hekel aan dat woord. Ik hou meer van transformatie. Dat is ook wat permanenter dan enkel omdenken zo af en toe. Of de hele tijd, wat uiteindelijk ook gekkenwerk wordt. Om bepaalde gedachtenpatronen kwijt te raken zul je ook de emotie die eraan vast zit los moeten laten. De 2 houden elkaar instant mijn inziens. Denk dat dit dieper gaat dan enkel omdenken.

**Geplaatst**: 31-05-17 15:59

Geplaatst: 31-05-17 15:59

@Phoya:
Dat omdenken mogen ze echt afschaffen van mij. Ik krijg er instant jeuk van. Als m'n huis affikt moet ik blij zijn dat ik geen ramen meer hoef te lappen. En als ik terminale kanker krijg moet ik een gat in de lucht springen omdat ik eindelijk van die overtollige kilo's afkom. Dat idee. Tegenwoordig moet overal een positief sausje overheen lijkt wel. Knopje om, want blij en positief is de norm.

@Joolien: ik ben niet van het virtuele geknuffel, maar maak voor jou een uitzondering. :(:)

**Geplaatst**: 31-05-17 16:21

Re: Wanneer het leven een gevecht wordt

Geplaatst: 31-05-17 16:21

Ik klop ook even aan. Ik zelf heb geen idee hoe het voelt. Ik weet dat we van alles kunnen zeggen om te proberen je goed te laten voelen, maar dat dat voor jou moeilijk kan zijn, want zo voel je je gewoon niet. Ik zat je topic te lezen omdat ik iemand ken die manisch depressief is en door diepe dalen heen gaat en grote hoogtepunten. Ik probeer er voor haar te zijn. Te luisteren, soms iets te zeggen wat ik denk. Er gewoon te zijn. Begrijpen zal ik nooit kunnen, simpelweg omdat ik het niet mee maak. Proberen voor te stellen hoe iemand zich voelt en wat diegene denkt probeer ik. Maar hoe dan ook. Ik zal het nooit daadwerkelijk zo meemaken. Ik heb je topic gelezen en kwam aantal bekende dingen tegen. Zo probeer ik het iets meer te begrijpen. Ik vind het stoer dat je er zo open over bent. Ik vind het dapper.

**Geplaatst**: 31-05-17 18:05

Geplaatst: 31-05-17 18:05

Bedankt Joolien!
Toen ik mijn post had gedaan dacht ik, “ik wil nog een aanvulling doen” een voorzichtige handreiking blijvend in het beeld.

Tussen de regels door lezend, denk ik dat bij jou Joolien sprake is van een echte Draak! Dus ik kan wel begrijpen dat als jij bij hulpverleners praat, je jezelf daarna enorm moeilijk voelt. Want je kijkt de draak letterlijk in de bek. Daar is heel veel moed voor nodig Joolien en daar heb ik ontzettend veel respect voor. Want dit is de eerste stap om de draak te gaan bedwingen. Maar logisch toch dat als jij in zijn bek kijkt en hij dus zijn muil open doet dat jij daardoor bijna verbrandt? Want draken kunnen enorm beschadigen middels het vuur.

Hopelijk heb je in jouw kring naast je vriend, iemand die je zeer dierbaar is en die je ook kunt vertrouwen, verteld over je draak. Ik heb het namelijk niet zo op geheimen en veel mensen hebben niet alleen een verschrikkelijk draak die hun metgezel is, maar vaak is die draak ook nog voor anderen geheim. Dat geeft wel heel veel eenzaamheid erbij. Zo verdrietig…… Dus mocht je dat nog niet gedaan hebben en je hebt echt iemand die je kunt vertrouwen, probeer dan te vertellen in grote lijnen wat er speelt en waar dat mee te maken heeft. Dat hoeft niet in detail. Jouw vriend, een goede vriend(in) kunnen jou iets heel waardevols bieden door er gewoon te zijn voor je als jij het moeilijk hebt, ze hoeven niets te doen. Daarvoor heb je jouw hulpverleners.

Een klein advies. Ik las lieve Bokkers die goedbedoeld schrijven, mijn pb box staat voor je open. Ben daarmee voorzichtig, want het is een virtuele wereld en we kennen elkaar hier niet. Zelf heb ik na maanden uitnodiging een keer na verschillende keer van iemand zo’n aanbod gehad te hebben, daarvan gebruik gemaakt op Bokt en had er gelijk een zeer groot probleem bij. Dat werkte bij mij dus averechts en sindsdien ben ik nog voorzichtiger geworden dan ik al was. Want draken stinken altijd en niet iedereen die er om vraagt kan ook werkelijk die stank uit houden. Dan slaat die onmacht ook nog eens als een boemerang op je terug.

Rocamor schreef:
Joolien, prober juist die draak eruit te krijgen (mooie tekst Pien! niet alleen voor Joolien, ook voor mij een eye-opener) ipv hem in de hoek te krijgen. Liever dat ie gewoon ergens anders is.

Er zijn draken die helaas nooit ergens anders heen zullen of kunnen gaan. Daarvoor zijn de trauma's te groot, te diep. Mijn vermoeden is dat dit ook bij Joolien speelt. Niet alles kan verwerkt worden en dat hoeft ook niet. Alleen dat al te accepteren kan een enorme innerlijke ruimte geven. Het is al heel wat als er mee geleefd kan worden. Dat zijn de draken die nooit zullen vertrekken, maar als ze in een hoekje onder bedwang gehouden kunnen worden, vind ik dat al heel erg chapeau. Dan kan het leven vaak weer heel leuk zijn en is het ook helder waarom die draak af en toe te sterk is en er weer is. Waarom n.a.v iets kleins dat er gebeurt, opeens de wereld instort en het lijkt alsof we weer helemaal terug bij af zijn. Ik zelf Rocamor ben een vurige voorstander van accepteren dat niet alles verwerkt kan worden. Want dat betekent dat het over is en helaas kan dit gelukkig vaak wel, maar zeker niet altijd. Alleen al door die acceptatie geeft dat ruimte en begrip voor de situatie waarin we ons opeens weer bevinden.

**Geplaatst**: 31-05-17 18:22

Geplaatst: 31-05-17 18:22

pien_2010 schreef:
Er zijn draken die helaas nooit ergens anders heen zullen of kunnen gaan. Daarvoor zijn de trauma's te groot, te diep. Mijn vermoeden is dat dit ook bij Joolien speelt. Niet alles kan verwerkt worden en dat hoeft ook niet. Alleen dat al te accepteren kan een enorme innerlijke ruimte geven. Het is al heel wat als er mee geleefd kan worden. Dat zijn de draken die nooit zullen vertrekken, maar als ze in een hoekje onder bedwang gehouden kunnen worden, vind ik dat al heel erg chapeau. Dan kan het leven vaak weer heel leuk zijn en is het ook helder waarom die draak af en toe te sterk is en er weer is. Waarom n.a.v iets kleins dat er gebeurt, opeens de wereld instort en het lijkt alsof we weer helemaal terug bij af zijn. Ik zelf Rocamor ben een vurige voorstander van accepteren dat niet alles verwerkt kan worden. Want dat betekent dat het over is en helaas kan dit gelukkig vaak wel, maar zeker niet altijd. Alleen al door die acceptatie geeft dat ruimte en begrip voor de situatie waarin we ons opeens weer bevinden.

Hier verschuif ik van. Schiet me totaal in het verkeerde keelgat. Dit vind ik echt negatief en niet nodig. Totaal de verkeerde kant op. Joolien vertelt dat ze in therapie doorbraken heeft en ontdekkingen. Er komen dingen aan de oppervlakte die veel emoties met zich meebrengen met de bijbehorende pijn. Het laatste wat je iemand moet vertellen die in zo'n heftig moeilijk proces zit, is dat dit wellicht zo blijft omdat je vermoed dat dit bij haar het geval is...

Ik ben het totaal niet met je eens en vind dat je uit moet kijken met het uitspreken van dit soort negatieve vermoedens. Ik geloof dat ze sterk genoeg is om het wel te kunnen verwerken, te kunnen loslaten en zonder verder kan leven.

Die 'draak' hoef niet voor altijd een plek in haar leven te hebben. Het fijne van verwerken is dat je dingen juist achter je kunt laten. Kunt transformeren en groeien. Verder leven met de welverdiende kracht en energie die je ermee hebt gewonnen.

Echt heel negatief allemaal. Mooi ingepakt, maar niet erg open voor een totale win. Wie weet heeft deze periode van therapie straks wel geleid tot het werkelijk verwerken van kwesties en overwinnen van draken.
Niks, voor altijd. Echt heel jammer dit.

**Geplaatst**: 31-05-17 18:41

Re: Wanneer het leven een gevecht wordt

Geplaatst: 31-05-17 18:41

Ik vraag me af of de TS überhaupt zit te wachten op dit soort amateur psycho analyses.

**Geplaatst**: 31-05-17 18:44

Geplaatst: 31-05-17 18:44

Phoya. Zo was het totaal niet bedoeld. Juist, zo is mijn ervaring, door te accepteren dat iets (nog) niet klaar is om verwerkt te worden, en er mee bezig te zijn zoals Joolien, kan het je juist verrassen dat het opeens wel degelijk een plek heeft gekregen en het leven er mooi weer uitziet. Ik geloof daar juist heel erg in.

**Geplaatst**: 31-05-17 18:58

Geplaatst: 31-05-17 18:58

Ik wil gewoon niet dat ze het zelfvertrouwen of hoop op genezing verliest omdat ze gaat denken dat ze aan een dood paard aan het trekken is omdat 'sommige draken nooit weggaan en bij je blijven'. Het is nog heel vers en daarom nog zo intens en heftig, maar dit kan absoluut genezen en verwerkt worden.

**Geplaatst**: 31-05-17 19:04

Geplaatst: 31-05-17 19:04

ik begrijp wel wat Phoya zegt.

Inderdaad niet alle draken gaan weg. Maar als ze in een stevige kooi zitten is dat niet erg dat ze niet weg zijn.
Je bent dan namelijk gewoon veilig voor die draak. Altijd.
In bepaalde momenten in je leven zal je misschien even zijn hete adem voelen, zo'n moment waar je vroeger echt bang was van angst door het trauma, maar dan weet je, ja hij is er nog, maar die kooi zit hij stevig in en je kan weer veilig verder. Zonder angst.
Dat is ook verwerken.

**Geplaatst**: 31-05-17 19:37

Geplaatst: 31-05-17 19:37

onpaard schreef:
Door elke keer als je angst hebt je af te vragen hoe de situatie zou zijn zonder angst. Word bewust

Jolien het komt uit een goed hart hoor. Ik wil je niet irriteren. Zal wel uit t topic stappen.

Nee zo bedoelde ik het ook niet hoor, ik word er boos van maar dat is gewoon ook weer de angst om het aan te gaan, snappie. Ik word boos op de angst, neit op jou

The cat, ik moest wel grinniken toen ik jouw reactie zag, om te huilen

Bedankt voor je berichtje verder, ik vind het altijd fijn om van iemand wat positiefs te horen

Phoya, ik hoop dat ie het trauma kwijt kan raken, waardoor ik los kan laten en kan transformeren.

Safina, hihi. Ja je MOET BLIJ ZIJN VERDRORIE! De enige gedachte die me sterkt, is dat ik ondanks dat ik een beroerde jeugd heb gehad, ik toch de persoon ben geworden die ik nu ben. En ik ben trots op mezelf, op wie ik ben, op mijn authenticiteit, op wat ik doe. Dus als we t toch over dat vieze woord omdenken hebben...

Fionami, dank je wel. En ik denk dat je het goed doet, gewoon luisteren en er zijn. Je kunt de pijn van de ander niet weg nemen, hoe graag je dat ook wilt. Dus er gewoon zijn, is gewoon goed.

Pien, veel mensen om mij heen kennen mijn draak. Een paar vrienden kennen het verhaal echt goed, en die accepteren me zoals ik ben. Of ik er helemaal vanaf kom, weet ik niet. Al vecht ik voor wat ik waard ben.
En ik ben me heel bewust van het feit dat mijn trauma's heftig zijn, en dat ik misschien altijd beschadigd zal blijven. Dus daar schrik ik niet van. Wel vraag ik me af en toe eens af of het de moeite waard gaat zijn. Maar goed, dat hoop ik dus wel. Ik weet nog niet of ik het kan accepteren als dat in de toekomst niet zo blijkt...

Verderr, iedereen die ik niet heb genoemd, bedankt voor de reacties

Ik heb net trouwens nog een uur geslapen, voel me nog steeds erg down, angstig, ik wil ik elkaar kruipen. Maar het is niet erg, het is er, en dat is niet leuk, maar wel goed. Want ik kan t nu voelen, en ik weet nu wat ik voel, en daar kan ik wat mee. Dus ik ga met opgeheven hoofd het gevecht in.
Mijn lieve vriend kwam net thuis, en vroeg meteen, gaat niet goe he? Kan ik wat voor je doen? Dat kan hij niet, maar t feit dat hij t aanvoelt, en zich om me bekommert, dat is goud waard

**Geplaatst**: 31-05-17 21:01

Geplaatst: 31-05-17 21:01

Kuggur schreef:
Ik vraag me af of de TS überhaupt zit te wachten op dit soort amateur psycho analyses.

Nou inderdaad zeg.

**Geplaatst**: 31-05-17 21:16

Geplaatst: 31-05-17 21:16

Joolien schreef:
Safina, hihi. Ja je MOET BLIJ ZIJN VERDRORIE! De enige gedachte die me sterkt, is dat ik ondanks dat ik een beroerde jeugd heb gehad, ik toch de persoon ben geworden die ik nu ben. En ik ben trots op mezelf, op wie ik ben, op mijn authenticiteit, op wat ik doe. Dus als we t toch over dat vieze woord omdenken hebben...

Ik quote het maar even. Misschien kan je het op een bordje schrijven en aan de muur timmeren. Naast het dartbord met daarop de foto's van al die mensen die denken dat er een soort mentale knop bestaat die je heel simpel in de blij-stand kan zetten.

**Geplaatst**: 31-05-17 21:31

Re: Wanneer het leven een gevecht wordt

Geplaatst: 31-05-17 21:31

Joolien ,hij die geeft wat hij heeft, is waard dat die leeft!

**Geplaatst**: 31-05-17 23:47

Geplaatst: 31-05-17 23:47

Ken je niet Jolien en lees niet zo vaak meer op bokt. Blijkbaar open jij nogal wat topics.

Ik reageer omdat ik je wel een beetje snap. Mijn lichamelijke conditie laat zwaar te wensen over door diverse ongevallen en aangeboren euvels.

Bij mij is het lichamelijk maar de geest is sterk en maakt het moeilijk. Mijn geest heeft het hartstikke moeilijk om mijn lichamelijke conditie te accepteren.

Of het nu "geestelijk" is of lichamelijk, het beperkt je, het belemmert je en dat is hartstikke heftig.

**Geplaatst**: 01-06-17 08:28

Geplaatst: 01-06-17 08:28

Joolien schreef:
Pien, veel mensen om mij heen kennen mijn draak. Een paar vrienden kennen het verhaal echt goed, en die accepteren me zoals ik ben. Of ik er helemaal vanaf kom, weet ik niet. Al vecht ik voor wat ik waard ben.
En ik ben me heel bewust van het feit dat mijn trauma's heftig zijn, en dat ik misschien altijd beschadigd zal blijven. Dus daar schrik ik niet van. Wel vraag ik me af en toe eens af of het de moeite waard gaat zijn. Maar goed, dat hoop ik dus wel. Ik weet nog niet of ik het kan accepteren als dat in de toekomst niet zo blijkt...

Zie vetgedrukte. Natuurlijk kun je nu af en toe niet voelen of het de moeite waard kan zijn. Daarvoor heb je het nu te zwaar.
Ik vind je zo goed bezig Joolien, en zo fijn dat je echte vrienden hebt die je verhaal kennen, dat ik alle vertrouwen heb dat het voor jou ook in de toekomst de moeite waard gaat zijn.
In de toekomst zo verwacht ik, zal jouw trauma je af en toe nog parten spelen maar ik ben er van overtuigd dat dit minder en minder zal zijn en dat dit een fijn leven niet blijvend in de weg zal staan.

**Geplaatst**: 01-06-17 10:06

Re: Wanneer het leven een gevecht wordt

Geplaatst: 01-06-17 10:06

ben je nog met je nieuwe bij rijdpaard bezig joolien?

**Geplaatst**: 06-06-17 20:11

Geplaatst: 06-06-17 20:11

pien_2010 schreef:
Joolien schreef:
Pien, veel mensen om mij heen kennen mijn draak. Een paar vrienden kennen het verhaal echt goed, en die accepteren me zoals ik ben. Of ik er helemaal vanaf kom, weet ik niet. Al vecht ik voor wat ik waard ben.
En ik ben me heel bewust van het feit dat mijn trauma's heftig zijn, en dat ik misschien altijd beschadigd zal blijven. Dus daar schrik ik niet van. Wel vraag ik me af en toe eens af of het de moeite waard gaat zijn. Maar goed, dat hoop ik dus wel. Ik weet nog niet of ik het kan accepteren als dat in de toekomst niet zo blijkt...

Zie vetgedrukte. Natuurlijk kun je nu af en toe niet voelen of het de moeite waard kan zijn. Daarvoor heb je het nu te zwaar.
Ik vind je zo goed bezig Joolien, en zo fijn dat je echte vrienden hebt die je verhaal kennen, dat ik alle vertrouwen heb dat het voor jou ook in de toekomst de moeite waard gaat zijn.
In de toekomst zo verwacht ik, zal jouw trauma je af en toe nog parten spelen maar ik ben er van overtuigd dat dit minder en minder zal zijn en dat dit een fijn leven niet blijvend in de weg zal staan.

Je haalt de woorden uit mijn mond.

Jolien dat je je verhaal hier al openbaar zet is al een stap.
Na mijn traumatische en emotionele jaren dacht ik ook heel vaak: waarvoor doe ik het nog? Is het me dit allemaal nog wel waard?? Ik ben uit een hele diepe put gekomen, zag niets meer dan alleen maar ik en mezelf; weken opname, veel therapie, veel schrijven, veel praten met mensen op de afdeling; en als ik er nu naar terug kijk: ja het is me allemaal waard geweest om uit die hele diepe put te komen. Als ik zie waar ik nu allemaal weer van kan genieten. Oke ik heb een rugzak, oke ik heb littekens maar ook genoeg handvaten om verder te gaan. Echt meid het gaat je lukken al is het stapje voor stapje. En weet, mijn PB staat altijd voor je open!!!

**Geplaatst**: 16-06-17 22:33

Geplaatst: 16-06-17 22:33

mala26 schreef:
ben je nog met je nieuwe bij rijdpaard bezig joolien?

Helaas niet, ben nog steeds zoekende. Daarnaast was gisteren de stormchase een bust, dat kon ik echt slecht hebben. Merk dat ik elke tegenslag nu slecht kan hebben, de veerkracht is zo goed als weg. Ik wijd dat aan de afbouw van mn AD, maar t is wel poedersuiker. Vanmiddag was ik mijn sleutel kwijt die ik een minuut daarvoor nog in mijn handen had, zelfs dat kon ik slecht hebben. Mijn geheugen is ook heel slecht momenteel, dus ook dat helpt niet.
En ik heb ook zoveel angst, voor alles en iedereen. Ben steeds maar weer bang voor hoe mensen reageren, door de bust van gisteren denk ik meteen dat iedereen mij een slechte chaser vind, en dan helpt het ook nog niet dat mensen dan op mn fb reageren door iemand te taggen en dan te zeggen 'kijk ze had alweer een bust'. Dat doet meer pijn dan ik wil, ik trek het me zo aan. Terwijl ik rationeel weet dat het onzin is. Komt er op neer dat ik gewoon hartstikke depressief ben, kan me nergens toe aanzetten, ben onwijs lusteloos/moe de hele dag. Wil niks, kan niks, vind niks leuk. Zelfs gisteren met chasen was ik niet zo enthousiast als normaal, terwijl dat echt mijn lust en mijn leven is.
Komt er ook nog bij dat het aanmeldingsproces bij de trauma therapie niet opschiet, daardoor staat mijn therapie een beetje stil.
En zondag is het vaderdag, dat doet ook wel pijn. Meer pijn dan dat ik zou willen...
Zo, even van me afschrijven is wel fijn.

**Geplaatst**: 16-06-17 23:58

Geplaatst: 16-06-17 23:58

Ach meis, ik zou zo graag willen dat ik je kon helpen of de juiste woorden had om tegen je te zeggen.
Want zeggen dat je je niks van de mensen moet aan trekken dat weet je zelf ook wel.
Ik herken wel een stukje van wat je zegt, dat lusteloze, niks leuk vinden en dat gat in je geheugen en alles vergeten, of dat mensen mij net verkeerd aankeken en dan in huilen uitbarsten. Bij mij was het een burn out, en heeft het wat werk gekost om op te lossen maar opgelost is het. Was het bij jou ook maar zo "simpel".
Dikke knuffel voor jou en ik hoop voor je dat het aanmeldings proces snel wordt vervolgd.

**Geplaatst**: 17-06-17 09:11

Re: Wanneer het leven een gevecht wordt

Geplaatst: 17-06-17 09:11

Ik had je filmpje ook gezien op fb, en dacht geen moment: wat een slechte chaser. Ik vond het humor dat jullie in het enige stukje zaten waar niks was...had nog willen typen: als je een reisbureau opent zit je volgeboekt...gegarandeerd goed weer

. Je filmpjes zijn gewoon ontzettend leuk om naar te kijken. En jouw kennis en de leuke manier waarop je die deelt maakt je al een goede chaser.....en nu ik erover nadenk...hoe symbolisch is het dat jij...met de orkaan die in jouw leven woedt op zoek gaat naar buien en terecht komt in het enige rustpunt wat er te vinden was...dat moet haast wel een boodschap voor je zijn. Ik hoop dat je dat stukje ook gaat vinden in jezelf.

**Geplaatst**: 17-06-17 18:39

Re: Wanneer het leven een gevecht wordt

Geplaatst: 17-06-17 18:39

Je bent zo'n leuke meid Joolien. Ik kan wel advies blijven geven. Maar ik weet zeker dat jij zelf heel goed aan kan voelen wat je moet doen en uit kan zoeken hoe je dingen oplost. Zo'n opmerking op je Facebook. Over je schouder gooien, geen aandacht aan besteden. Maar ik kan me wel voorstellen dat dat even steekt.
Er komt een tijd dat je weer gaat genieten van dingen, misschien wel eerder dan je zelf verwacht. Kan heel goed zijn dat je je nu zo voelt door het afbouwen inderdaad. Maar wel top dat je door blijft gaan en niet opgeeft. Sterkte morgen op vaderdag.