Bokt.nl

**Geplaatst**: 19-12-16 20:09

Geplaatst: 19-12-16 20:09

Oh, maar ze is nog erger als dat geweest hoor. In de aansleep van die discussie, heeft zij ook al haar vrienden verteld dat ik gesterilliseerd was, enfin, haar klaagversie dan. Waarop ze me trots meldde dat al haar vrienden niet begrepen waarom mijn gyneacoloog een vrouw van destijds 34, al zo'n inreep liet ondergaan. Ze is ondertussen wel afgekoeld hoor, al krijg ik af en toe nog wel eens te horen dat het zo jammer is dat ik er geen heb. Mijn broer heeft wel kinderen, maar hij komt niet meer thuis, dus ze ziet hen alleen als ik een familiefeestje geef. (Compleet off topic, maar ze hoopt dat die kinderen als ze groot zijn zelf naar haar komen en dan zal zij hen haar visie over mijn broer en schoonzus vertellen. Ze geeft zelfs toe dat ze het niet erg zou vinden als die kinderen dan boos zouden worden op hun ouders. Mijn schoonzus is daar echt bang voor. Strafste is dat ze die kinderen wel mag zien, ze moet alleen maar bellen en vragen of ze langs komen. Mijn ma en pa hebben echter te veel trots om toe te geven dat ze fouten gemaakt hebben en willen niets uitpraten. Plus het levert hen ook wat op, nu vindt iedereen het zo zielig voor hen dat het ene kind hen geen kleinkinderen wilde geven en het andere de kleinkinderen niet op bezoek laten komen, zucht)

**Geplaatst**: 19-12-16 20:20

Geplaatst: 19-12-16 20:20

Ondanks dat ik dol ben op onze dochter kan ik me heel goed voorstellen dat er mensen zijn die geen kinderen willen. Het is een hele verantwoordelijkheid en heb best wel eens momenten dat ik me af vraag of ik het allemaal wel aan kan. Ik wist als tiener al dat ik moeder wilde worden en heb me dat iets te rooskleurig voorgesteld. De eerste 4 maanden een huilbaby gehad en vervolgens een paar maanden therapie voor PND. Ik zou haar voor geen goud willen missen, maar poeh als ze ziek is of driftbuien heeft vind ik het soms wel heel moeilijk.

Als jullie samen gelukkig zijn zo, dan zou ik als ik jullie was lekker zo oud worden. Kinderen zijn garantie voor een leukere of betere toekomst.

**Geplaatst**: 19-12-16 20:28

Geplaatst: 19-12-16 20:28

sneeuwpop schreef:
Mijn schoonmoeder had zich al helemaal haar leven als oma voorgesteld en met de kinderwagen te lopen showen bij de andere senioren.
Dus toen het kind er was en zij dat niet "mocht" , was er ook ruzie.
Echt "MIJN kleinkind dit en MIJN kleinkind dat"

Dus ook als er een een kind is, kan het nog gezeik geven.

Gelukkig is het weer goed gekomen, maar dit vergeet ik nooit.

Helaas zitten wij hier dus volop in... Hoewel ik dolgelukkig ben met mijn dochter, drukt dit gezeik een flinke negatieve stempel op het moederschap.

**Geplaatst**: 19-12-16 20:29

Geplaatst: 19-12-16 20:29

SVRL schreef:
Oh, maar ze is nog erger als dat geweest hoor. In de aansleep van die discussie, heeft zij ook al haar vrienden verteld dat ik gesterilliseerd was, enfin, haar klaagversie dan. Waarop ze me trots meldde dat al haar vrienden niet begrepen waarom mijn gyneacoloog een vrouw van destijds 34, al zo'n inreep liet ondergaan. Ze is ondertussen wel afgekoeld hoor, al krijg ik af en toe nog wel eens te horen dat het zo jammer is dat ik er geen heb. Mijn broer heeft wel kinderen, maar hij komt niet meer thuis, dus ze ziet hen alleen als ik een familiefeestje geef. (Compleet off topic, maar ze hoopt dat die kinderen als ze groot zijn zelf naar haar komen en dan zal zij hen haar visie over mijn broer en schoonzus vertellen. Ze geeft zelfs toe dat ze het niet erg zou vinden als die kinderen dan boos zouden worden op hun ouders. Mijn schoonzus is daar echt bang voor. Strafste is dat ze die kinderen wel mag zien, ze moet alleen maar bellen en vragen of ze langs komen. Mijn ma en pa hebben echter te veel trots om toe te geven dat ze fouten gemaakt hebben en willen niets uitpraten. Plus het levert hen ook wat op, nu vindt iedereen het zo zielig voor hen dat het ene kind hen geen kleinkinderen wilde geven en het andere de kleinkinderen niet op bezoek laten komen, zucht)

heftig zeg, zulke ouders.
Onbegrijpelijk ook.

**Geplaatst**: 19-12-16 20:32

Geplaatst: 19-12-16 20:32

Nicolien schreef:
sneeuwpop schreef:
Mijn schoonmoeder had zich al helemaal haar leven als oma voorgesteld en met de kinderwagen te lopen showen bij de andere senioren.
Dus toen het kind er was en zij dat niet "mocht" , was er ook ruzie.
Echt "MIJN kleinkind dit en MIJN kleinkind dat"

Dus ook als er een een kind is, kan het nog gezeik geven.

Gelukkig is het weer goed gekomen, maar dit vergeet ik nooit.

Helaas zitten wij hier dus volop in... Hoewel ik dolgelukkig ben met mijn dochter, drukt dit gezeik een flinke negatieve stempel op het moederschap.

sterkte!
Heel jammer idd. Alsof je niet genoeg op de bordje hebt in die fase dat je net ouders bent geworden.... onbegrijpelijk ook.

**Geplaatst**: 19-12-16 20:33

Geplaatst: 19-12-16 20:33

Ik kan niet helemaal vrijuit schrijven, maar ook mijn ouders doen een beetje laatdunkend over mijn kinderwens. 'Het wordt wel druk dan, liever nog een jaartje of 2 uitstel'. :')

Ik ben 29, wij zijn niet zo vruchtbaar als gehoopt, ik ben blij áls het gebeurt en als dat niet hun agenda past is dat niet mijn probleem.

**Geplaatst**: 19-12-16 20:36

Geplaatst: 19-12-16 20:36

blue_sky schreef:
Ik begrijp werkelijk waar niet dat er zo veel mensen zijn die denken het grootste geluk gevonden te hebben in vrijheid, reizen, uit eten gaan etc. Het ware geluk zit hem in heel andere dingen en een daarvan is voor veel mensen de liefde voor je kind (en de zonsopgang, fluitend naar je werk, verkleurende bladeren in het bos) En het is heel cliché maar dat snap je pas als je kindje in je armen ligt.

Ik zie weinig ouders fluitend naar het werk gaan. Eerder racend tegen de klok omdat de peuter zelluf jas en schoenen aan moest doen en net toen alles klaar was voor vertrek, dreumes de luier vol heeft. En dat na een nacht van 3uurtjes slaap!

Ik ben me juist bewust van de natuur en willen we dat behouden dan is het best verstandig dat de wereldpopulatie niet zo hard door blijft groeien.

**Geplaatst**: 19-12-16 20:37

Geplaatst: 19-12-16 20:37

lieveli schreef:
Ik kan niet helemaal vrijuit schrijven, maar ook mijn ouders doen een beetje laatdunkend over mijn kinderwens. 'Het wordt wel druk dan, liever nog een jaartje of 2 uitstel'.

Ik ben 29, wij zijn niet zo vruchtbaar als gehoopt, ik ben blij áls het gebeurt en als dat niet hun agenda past is dat niet mijn probleem.

Wisselen van ouders? Hebben de jouwe een dochter zonder koters en de mijne eentje met wel kinders. Wil je wel waarschuwen dat ze heel vaak met je kind op stap zullen willen en ze masaal foto's gaan maken. Denk dat er ergens in de dieptje Japanse genen in mijn ouders zitten en de uitvinding van de smartphone heeft het allemaal nog erger gemaakt. :Y)

**Geplaatst**: 19-12-16 20:42

Re: Wanneer weet je of je moeder wilt worden?

Geplaatst: 19-12-16 20:42

Bij mij was de wens om moeder te worden heel sterk en toen we erachter kwamen dat we zonder medische molen geen ouders gingen worden, was de keuze snel gemaakt. Het ging sneller dan verwacht en ik was dolblij. Als je twijfelt, zou ik zeggen niet doen. Het is namelijk af en toe zwaar, dus als je er niet 100% achter staat, zul je het waarschijnlijk zwaarder ervaren.

**Geplaatst**: 19-12-16 20:52

Re: Wanneer weet je of je moeder wilt worden?

Geplaatst: 19-12-16 20:52

Tja, ik zou ook zeggen, als dat echt een "beslissing" moet worden, is het antwoord misschien sowieso nee. Voor veel dames die ik ken die nu moeder zijn geworden, was het zó vanzelfsprekend, dus ik denk dat als het zover ís, je het echt wel merkt..

Ik zei als kleuter zijnde al dat ik géén kinderen wou, ben dit jaar 30 geworden en het is nog niet veranderd..

**Geplaatst**: 19-12-16 20:57

Re: Wanneer weet je of je moeder wilt worden?

Geplaatst: 19-12-16 20:57

Heb je de mogelijkheid om eens een kind(je) van vrienden / familie te lenen? Dagje leuke dingen doen / avondje oppassen en dat dan samen met je partner. Dan krijg je er veel meer gevoel bij!

**Geplaatst**: 19-12-16 20:58

Geplaatst: 19-12-16 20:58

_l_amanda_l_
Dat zie ik veel staan in het topic.
Ik wist als kind al dat ik geen kinderen wilde.
Dat was hier ook zo.
Het is dat mensen om me heen zeiden dat komt nog wel dat ik het nog een kans gaf. Maar eigenlijk wist ik het altijd al.
Net als dat sommige zeggen als het kan wil ik graag kinderen.
Die zeiden als antwoord vroeger al op de vraag wat wil je later worden vrolijk: Mama.
Nou dat heb ik nooit gezegd hoor.

**Geplaatst**: 19-12-16 21:02

Geplaatst: 19-12-16 21:02

jorretje schreef:
Heb je de mogelijkheid om eens een kind(je) van vrienden / familie te lenen? Dagje leuke dingen doen / avondje oppassen en dat dan samen met je partner. Dan krijg je er veel meer gevoel bij!

Dat vind ik geen vergelijk. Ik ben echt extreem ongemakkelijk met andere kinderen.

**Geplaatst**: 19-12-16 21:02

Geplaatst: 19-12-16 21:02

Ik ook vanaf klein af aan altijd gezegd geen kinderen willen. Ook nooit vadertje en moedertje gespeeld of zo. Of met poppen getut. Wel vaak opgepast dat vind ik ook geen probleem, daarna gaan ze weer naar papa en mama,

**Geplaatst**: 19-12-16 21:13

Re: Wanneer weet je of je moeder wilt worden?

Geplaatst: 19-12-16 21:13

Tja de ouders/schoonouders.
Mijn schoonmoeder hoopt ook nog vurig op mij geloof ik. Al is het grappige dat ze denkt dat mijn man de boosdoener is ipv ik

En mijn ouders hebben het wel geaccepteerd en zien ook wel dat de kans heel erg klein is dat er hier kinderen komen.
En heb het er vaak genoeg met mijn moeder over gehad en zij heeft mij wel eerlijk verteld dat als ze de keuze opnieuw kon maken, ze niet voor kinderen had gekozen.
Dat vond ik toch wel bijzonder om te horen, ik heb liefdevolle ouders en een prima jeugd etc gehad, niks te klagen. Maar vond het verder ook prima dat ze dat zo zij en het zo eerlijk durfde te zeggen

**Geplaatst**: 19-12-16 21:15

Geplaatst: 19-12-16 21:15

TS wat ben ik blij om jou post te lezen en zo ook mee te lezen met al de bokkers en hun mening.
Ik herken mijzelf enorm in jou en andere bokkers hun verhaal en zit nu een beetje in het zelfde schuitje, alleen wil mijn partner wel graag een kindje. (overigens een vrouw-vrouw relatie.)
Ik kan je helaas dan ook geen wijze raad geven

Ik denk inderdaad erg (egoïstisch) aan mijn eigen vrijheid, wil graag weg kunnen wanneer ik dat wil. Als ik een weekendje hengstenkeuring Den-Bosch wil doen dan doe ik dat, rijden en trainen van de paarden met de wedstrijden en keuringen er omheen. Weekje met de auto naar de Ardennen om te mountainbiken dan wil ik dat kunnen doen, dit zijn wij beide wel van mening en genieten wij beide heel erg van alleen hecht ik er meer waarde aan dan mijn vrouw.
Waar ik alle apen en beren zie om welke medische reden het fout kan gaan, ziet zij dit niet.
Waar ik denk, ben voor een vrouw gevallen en twee vrouwen kunnen niet zwanger raken en kinderen krijgen, is het lesbisch zijn een kinderloze beslissing. Daar vind zij dat het voor haar geen keus is geweest om op vrouwen te vallen, het is zo gebeurt en daarvoor hebben ze de sperma bank ontwikkeld (waar ze ook gelijk in heeft)
Kortom ik ( ja spreek voor mijzelf) heb al een "druk" leven waarbij soms uren te kort in een dag zitten hoe moet ik dat plannen met een kindje

Wij zijn er tot op heden ook nog niet over uit. En het knaagt aardig aan mij.
Daarbij wil ik financieel klaar kunnen staan, ik wil tot in de puntjes genoeg geld voor alles hebben. Waarbij mijn vrouw denkt (bij wijze van) 2 uitkering trekkers kunnen ook een kind krijgen. >;)

Maar bokker die kinderen hebben, hoe doen jullie dat wanneer beide ouders in een vakgebied zitten waarbij de ene altijd tot laat werkt ( 11-22u) en de ander 70% (15-24u of 0.00u-8.00u) van de maand.

Laatst bijgewerkt door newt op 19-12-16 21:22, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 19-12-16 21:19

Geplaatst: 19-12-16 21:19

Ik wilde vroeger 4 kinderen. O:)

Maar dat was voor mijn ex, mijn ex werd en ik nog heel anders in mijn leven stond. Gek genoeg was mijn kinderwens weg zodra ik de man van mijn leven leerde kennen. (OK, het verhoogd risico op een kindje met een handicap, was de doorslaggevende factor)

**Geplaatst**: 19-12-16 21:24

Geplaatst: 19-12-16 21:24

Sizzle schreef:
jorretje schreef:
Heb je de mogelijkheid om eens een kind(je) van vrienden / familie te lenen? Dagje leuke dingen doen / avondje oppassen en dat dan samen met je partner. Dan krijg je er veel meer gevoel bij!

Dat vind ik geen vergelijk. Ik ben echt extreem ongemakkelijk met andere kinderen.

Nou inderdaad.

Ik heb nooit op kinderen gepast. Had er niets mee....totdat ik moeder werd. En nog steeds vooral mijn eigen kinderen.

Ik had geen rammelende eierstokken. Had geen idee of ik wel moeder wilde worden.

Ik had alleen zo iets van als ik het niet doe krijg misschien wel spijt en mijn man had exact hetzelfde.

**Geplaatst**: 19-12-16 21:38

Geplaatst: 19-12-16 21:38

Sizzle schreef:
jorretje schreef:
Heb je de mogelijkheid om eens een kind(je) van vrienden / familie te lenen? Dagje leuke dingen doen / avondje oppassen en dat dan samen met je partner. Dan krijg je er veel meer gevoel bij!

Dat vind ik geen vergelijk. Ik ben echt extreem ongemakkelijk met andere kinderen.

Ik ook. Met m'n eigen kind ben ik helemaal gek. Maar gaat een ander klein kind tegen me praten dan heb ik zoiets van 'ja, wat moet je van me, schepsel?' :')

**Geplaatst**: 19-12-16 21:41

Geplaatst: 19-12-16 21:41

Ik weet dus ook nooit wat ik met kinderen van een ander aan moet, daardoor twijfel ik ook of ik wel een goeie moeder zou zijn :')

**Geplaatst**: 19-12-16 21:41

Geplaatst: 19-12-16 21:41

Haha, precies zo

Vaak hoor ik het niet eens (ik heb een vrij goed "ruisfilter" voor achtergrond geluiden) en na 3x herhalen denk ik dan oeps het zei iets tegen me. Meestal zeg ik dan uit pure onmacht iets totaal onnozels terug en hoop dat het weer weg gaat

**Geplaatst**: 19-12-16 21:42

Geplaatst: 19-12-16 21:42

Je eigen kind is echt anders, moonsparkle. Alhoewel ik niets met de prille baby periode had. Maar heb het goed gedaan hoor

**Geplaatst**: 19-12-16 21:48

Geplaatst: 19-12-16 21:48

Ja totdat dat dus niet zo is. Er wordt altijd maar van uitgegaan dat er een moedergevoel wordt ontwikkeld.

Hopen op een band met een potentieel kind lijkt mij geen beste fundatie voor het krijgen van een kind.

**Geplaatst**: 19-12-16 21:52

Re: Wanneer weet je of je moeder wilt worden?

Geplaatst: 19-12-16 21:52

Daarom dus: bij twijfel niet doen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-12-16 22:09

Geplaatst door de TopicStarter : 19-12-16 22:09

Wouw, wat een hoop reacties erbij! Bedankt voor alle reacties, zowel de voors als de tegens. Ik vind het echt zo fijn om eens eerlijke antwoorden te krijgen van mensen die er ook goed over hebben moeten nadenken, van mensen die het altijd al wilden en mensen die altijd al wisten dat ze nooit kinderen wilden. Het maakt dat ik me even weer 'normaal' voel.

Onze ouders zijn ook beide erg verschillend. Ouders van mijn partner willen graag opa en oma worden. Mijn moeder geeft aan dat als ze nu opnieuw mocht kiezen ze nooit meer aan kinderen zou beginnen omdat ze het zo zwaar vond (niet dat ze ons nu nog zou willen missen hoor). Collega's en vrienden steken elke keer als ik aangeef te twijfelen de lofzang over het ouderschap, maar wel vaak klagen over zieke kindjes, slapeloze nachten en weinig uitjes hebben. En we krijgen standaard als reactie wanneer we een reis geboekt hebben: "jullie doen ook maar hè".

Ik heb gewoon het gevoel dat ik er daardoor echt totaal geen beeld van kan krijgen hoe het nou is.