denice schreef:Ik snap jouw frustratie echt heel goed, lijkt me gewoon heel naar en pijnlijk te zien dat je kind, die je niets dan een goede basis wilt meegeven, dit weigert.
Dit is het inderdaad. Later wordt nu bepaald, ik probeer hem inderdaad een goede basis te geven en dat wordt geweigerd.
Heb net even gegoogled op emetofobie, maar ik denk niet dat dat het is.
Hij heeft gekozen en vanavond eten we tuinerwten met gebakken aardappelen en verse worst. Hij zal heel enthousiast zijn, tot het op zijn bord ligt, dan heeft hij ineens geen honger meer
Ik zie veel voorbij komen dat we het moeten negeren. Op 99 van de 100 dagen doen we dat, maar soms kun je het gewoon niet negeren. Soms voelt het als falen als ouder, want je laat immers toe dat je kind niets binnenkrijgt, je laat hem 'bewust' tekorten oplopen en dát steekt. Dus soms wil je tóch dat gevecht aangaan, of in elk geval uitleggen waaróm je wilt dat er wordt gegeten.
Als ik hem laat eten wat hij wil, op momenten dat hij dat wil, dan gaat er de hele dag koek/snoep/chips/weetikveelwat in, zo goed ken ik hem wel. Dat staat allemaal in de kast, daar kan hij niet zomaar bij en het zou een mooie bak worden als ik dat dan maar zou geven om in ieder geval 'iets' binnen te laten krijgen. Hij vindt het leuk als ik bakjes neerzet met plakjes worst, stukjes kaas, komkommer (dat gaat dan nog wel) en nootjes, maar daar is hij snel klaar mee en daar hoef ik 'morgen' ook niet meer mee te komen. Hij was altijd gek op leverworst, tot afgelopen weekend, nee hoor... dat had ie nooit gelust, blégh!! En die appels? Veel te groot! Ik lust alleen kinderappels! Kaas? Ik lust alleen babybel! Dus ik kom hem al veel tegemoet, om dus toch worst op brood te krijgen (Dora worst), appels erin te krijgen (kleine appels, de kinderappels) en kaas (babybel) en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik ben hem constant tegemoet aan het komen om hem toch iets binnen te laten krijgen, maar hij kan vandaag ineens besluiten dat hij het niet meer lust.
Onlangs plofte ik met negerzoenen op de bank, hij vroeg wat het was en ik zei: 'dat lust jij gelukkig niet, dan is er meer voor mij'. Elk ander kind zou nieuwsgierig worden en komen kijken wat het is, hij niet hoor. Hij heeft gewoon geen interesse in eten.
sauffi, ik ga even zoeken!