Bokt.nl

baroeg schreef:

Ik ben vrij jong en heb officieel geen label, dit omdat ik weiger een label te krijgen en ik heel goed weet wat te doen en te zeggen om een twijfel gevalletje te blijven.

Citaat:

Ik weet niet hoe, maar ik heb altijd een positieve kijk op het leven gehad en gehouden. Als er iets slechts gebeurde dan was het slikken, accepteren, opsluiten, en vrolijk doorgaan. want wee oh wee als iemand ooit zag dat er van alles afspeelde in dat koppie achter die glimlach.

Citaat:

de laatste 2 jaar heb ik wat meer en vooral ook betere vrienden gekregen, maar merkte ik dat ik toch telkens uitkwam op vrienden waar iets 'mis' mee was.
halverwege dit jaar ben ik bij een psycholoog begonnen (....)
Door de gesprekken met mijn psycholoog zijn er 10000000 laden opgetrokken die bij god niet meer dicht willen en zit ik nu maanden in het , door eerdere berichten al goed beschreven, futloze levenloze leven. Ik slaap snachts niet, val ochtends vroeg in slaap en slaap dan tot 12. het minste of geringste kan mij tot grote huilbuien drijven en de simpelste klusjes vind ik de moed niet meer voor.

Citaat:

ik heb hoop. ik weet alleen niet meer waar ik moet beginnen om de weg omhoog te vinden.

ik zie het licht maar weet niet hoe er te komen.

Citaat:

de laatste opdracht van mijn psycholoog was, probeer je kwetsbaar op te stellen en begin bij een omgeving waar je niet afhankelijk van bent.
Dus bij deze. een babystapje door dit te typen.
Ik hoop dat we elkaar kunnen helpen, want alleen degene die dit hebben gevoeld kunnen elkaar echt snappen.

kevinsky schreef:

Ik heb nu 10 sessies bij een psycholoog gehad. Daar kwam het er op neer dat ik last had van een depressie en een angststoornis. Alleen ook weer niet zoals het bij normale mensen gaat..
Ik loopt hier nu al zo'n 7 jaar tegen aan.. En alles Is voor mij zo normaal geworden dat het erg niet meer op lijkt?? Kan dat??

Citaat:

Ik had elke 14 dagen een gesprek, gewoon kijken hoe het ging en tips mee krijgen. En in die periode ging het wel weer wat beter. Maar heb nu ff 'pauze' en merk dat ondanks ik gewoon positief blijf, niet te veel van.mezelf vraag en leuke dingen probeer te doen. Dat ik toch weer achteruit ga.

Citaat:

En dit Is al de zo veelste keer dat ik er tegen moet knokken om niet weer terug te vallen.. En waar mijn probleem zit weet ik echt niet

Hebben jullie tips?

kevinsky schreef:

Ik loop nu een jaar in en uit bij de psycholoog. In januari begonnen en tot april door gegaan met eerst twee keer per week en toen wekelijks gesprekken en emdr. En toen even gestopt want het ging wel redelijk goed. En in september toen ik weer met school begon echt door zo'n dal gegaan dat ik weer thuis kwam te zitten (ook door zware vermoeidheidsklachten door pfeiffer).
En toen weer begonnen met de psycholoog en ben nu 3 maanden verder en het gaat gelukkig met mijn vermoeidheid goed. En deels daardoor mentaal ook beter. Maar toch merk ik het weer terug vallen. Angsten gaan wel redelijk (....)
Helemaal omdat telkens als er iets veranderd in mijn leven, de angsten erger worden. En meestal ren ik dan weg
Of ik ga door tot dat ik weer helemaal omval. Waardoor alles alleen maar erger word.

Janneke2 schreef:

baroeg schreef:

Ik ben vrij jong en heb officieel geen label, dit omdat ik weiger een label te krijgen en ik heel goed weet wat te doen en te zeggen om een twijfel gevalletje te blijven.

Goed zo!!
Op labels zit niemand te wachten!

Citaat:

Ik weet niet hoe, maar ik heb altijd een positieve kijk op het leven gehad en gehouden. Als er iets slechts gebeurde dan was het slikken, accepteren, opsluiten, en vrolijk doorgaan. want wee oh wee als iemand ooit zag dat er van alles afspeelde in dat koppie achter die glimlach.

Technisch heet dat: een overlevingsmechanisme. Op zich: houd de positieveiteit er in, maar pas op met het overleven zelf. Dwz: soms is ter plekke slikken beter dan het gevecht aangaan, soms ook niet, belangrijkste is, datje weet, dat je dit doet.
En zodra je uit de situatie bent, "stoom afblazen!!"

Citaat:

de laatste 2 jaar heb ik wat meer en vooral ook betere vrienden gekregen, maar merkte ik dat ik toch telkens uitkwam op vrienden waar iets 'mis' mee was.
halverwege dit jaar ben ik bij een psycholoog begonnen (....)
Door de gesprekken met mijn psycholoog zijn er 10000000 laden opgetrokken die bij god niet meer dicht willen en zit ik nu maanden in het , door eerdere berichten al goed beschreven, futloze levenloze leven. Ik slaap snachts niet, val ochtends vroeg in slaap en slaap dan tot 12. het minste of geringste kan mij tot grote huilbuien drijven en de simpelste klusjes vind ik de moed niet meer voor.

Dit mlinkt mij nadrukkelijk niet als een goede therapie in de oren.
Natuurlijk kunnen er confronterende zaken aan de orde zijn, maar een therapie gaat over jouw belang. Een keer een slapeloze nacht 'het zij zo'. Maar als je in wezen niet kunt functioneren of als het roofbouw aan het worden is, gaat het over het financiële belang van de therapeut, nl om jou afhankelijk te maken en te zorgen dat je nog lang klant zal blijven "want oejjjj er is zoveel mis met jou!"

Citaat:

ik heb hoop. ik weet alleen niet meer waar ik moet beginnen om de weg omhoog te vinden.

ik zie het licht maar weet niet hoe er te komen.

Een goede psycholoog geeft steun, in plaats van jou je nachtrust onmogelijk te maken.
Goede nachtrust, goed voor jezelf zorgen, ( = niet alleen voor anderen!!!) en je voorhouden dat de energie heus wel weer terugkomt als al die laatjes wwer dicht gaan.

Citaat:

de laatste opdracht van mijn psycholoog was, probeer je kwetsbaar op te stellen en begin bij een omgeving waar je niet afhankelijk van bent.
Dus bij deze. een babystapje door dit te typen.
Ik hoop dat we elkaar kunnen helpen, want alleen degene die dit hebben gevoeld kunnen elkaar echt snappen.

Tja - hoezo moet jij leren om je kwetsbaar op te stellen?
Even heel grof, maar je bent toch mishandeld? Nou, me dunkt, dan heb je er meer aan om op karate te gaan. Kwetsbaar zijn komt later, eerst de trauma's ordentelijk verwerken. En dat begint, met een fundament van rust te maken, ipv allerlei laatjes open trekken. Leren om goed voor jezelf te zorgen, niet altijd alles voor die anderen doen, maar ook jezelf afvragen wat jij nu nodig hebt - en het jezelf toestaan om dat ook te ontvangen van jezelf.

Janneke2 schreef:

Dit mlinkt mij nadrukkelijk niet als een goede therapie in de oren.
Natuurlijk kunnen er confronterende zaken aan de orde zijn, maar een therapie gaat over jouw belang. Een keer een slapeloze nacht 'het zij zo'. Maar als je in wezen niet kunt functioneren of als het roofbouw aan het worden is, gaat het over het financiële belang van de therapeut, nl om jou afhankelijk te maken en te zorgen dat je nog lang klant zal blijven "want oejjjj er is zoveel mis met jou!"

Een goede psycholoog geeft steun, in plaats van jou je nachtrust onmogelijk te maken.
Goede nachtrust, goed voor jezelf zorgen, ( = niet alleen voor anderen!!!) en je voorhouden dat de energie heus wel weer terugkomt als al die laatjes weer dicht gaan.

Joolien schreef:

Dit vind ik aparte opmerkingen Janneke. Als Baroeg heel lang alles heeft weggestopt, en ineens die laadjes open gaan, kan dat zorgen voor een overvloed aan emotie en pijnlijke herinneringen. Wat maakt dat je in een depressie belandt. Daar kan een therapeut veel aan doen, maar die kan niet voorkomen dat je slapeloze nachten hebt. Natuurlijk kan een peut je wel handvatten geven om bijv beter te slapen, je helpen te dealen met de depressie, maar dat wil niet zeggen dat ze het meteen fout doet.

Citaat:

Als Baroeg therapie blijft volgen, haar weggedrukte ellende verwerkt en er mee leert te dealen, dat het dan vanzelf beter gaat. Ik denk, hoe banketstaaf ook, dat het bijna onvermijdelijk is en dat het iets is wat bij het verwerkingsproces hoort. Je kunt dan alles wel ertegen willen doen, maar soms is het ook des te beter om het maar over je heen te laten komen. Uiteraard wel met hulp, maar een depressie kun je niet voorkomen, en niet de schuld geven aan een therapeut.
Nu is ook zo dat de middelen van de ggz gewoon flink gekormpen zijn door al die k*tbezuinigingen. Er is gewoon minder tijd, minder aandacht. Kan een peut niks aan doen.

baroeg schreef:

Wat de ervaring(en) mij hebben geleerd is dat als je kwetsbaar bent, of je grens aangeeft je een keiharde klap in het gezicht krijgt. Altijd.
Ik moet dus weer leren dat kwetsbaarheid ook iets moois en fijns kan zijn inplaats van levensgevaarlijk.

nvanriet schreef:

ik kom hier maar terug even binnenvallen. ondertussen gaat het de meeste tijd al veel beter met mij. nu heb ik nog een nieuwe job, wel heb ik mondelinge afspraken om ten vroegste in februari ergens deeltijds te kunnen beginnen.
zojuist heeft mijn man een telefoontje gekregen van zijn ouders om af te spreken voor nieuwjaar. nu moet je weten dat één van oorzaken van mijn depressie het wangedrag van mijn schoonouders is. we hebben moeten nog terug bellen en hebben nog niet beslist wat we er mee gaan doen. het gedacht alleen al bezorgd mij zo veel stress. normaal moeten we vanavond naar vrienden, maar momenteel zou ik het liefst alles afzeggen en verdwijnen. ik wil dit zo niet terug.