Bokt.nl

Sunneva schreef:

Wij hooggevoeligen hebben vaak ook meer met paarden dan met mensen Rossfechten. Als je HS bent weet je dat mensen liegen en onecht zijn, beter dan andere personen. Wij zien het namelijk in een oogopslag.

Paarden liegen niet, verbergen niks. Hun handleidingen zijn soms moeilijk en lang, maar altijd leesbaar.

Mensen daarentegen liegen constant. Als je het niet doorhebt als anderen liegen, dan lieg je zelf ook sneller. Want niemand ziet het, toch?
Daarom ben ik altijd eerlijk geweest, op een paar white lies na misschien. Ik weet namelijk dat leugens zichtbaar zijn.

Nordique schreef:

Marion82, dat heb ik echt heel vaak en vooral op school bij groepswerken. Kan er soms echt vervelend van worden als mensen het ingewikkelder (in mijn ogen dan) maken dan het is.
Vind het vaak ook heel lastig om iets uit te leggen aan een andere student. Ik voel dat ze heel anders denken maar zou niet weten hoe..

Ik las iets over details onthouden en bv namen niet, dat heb ik ook. Kan ook echt geen gezichten onthouden.

Grappig wel om zo alles te lezen waar je je kan in herkennen. Van veel dingen nog nooit stilgestaan dat het ook bij hb hoort. Heb eigenlijk geen idee of ik ook hsp heb.

marion82 schreef:

Zo kan ik ook alles tegelijk doen. Wil ik de ramen zemen, haal ik vast de vensterbank leeg, loop ik naar de keuken om een sopje te maken, zie ik nog wat vaat in de gootsteen. Dan ruim ik eerst de vaatwasser leeg, vul die weer met het restje vaat en dan pas maak ik een sopje. Dat heb ik met meer dingen, ben dan met alles tegelijk bezig.

FirebirdM schreef:

En dan een vraag aan iedereen hier, puur uit interesse: wat vinden jullie van de term 'hoogbegaafd'?

Aleeneh schreef:

Met het moeite hebben met uitleggen identificeer ik me dan juist weer niet... als toekomstig docent zou dat ook geen goede eigenschap zijn. Ik hou ervan om kennis met mensen te delen.

FirebirdM schreef:

En dan een vraag aan iedereen hier, puur uit interesse: wat vinden jullie van de term 'hoogbegaafd'?

Citaat:

"Ik heb een andersbegaafd kind mevrouw."
"Ocharme, wat heeft hij?"
"Niks, hij is gewoon andersbegaafd."
"Oh, dus het is mentaal gehandicapt?"
"Neen."
"Is hij een beetje achter?"
"Neen."
"Heeft hij een lichamelijke handicap?"
"Neen."
"Wat is dan het probleem?"
"Hij is andersbegaafd."
"Ah."

Zwartvosje schreef:

Nou zeg. Heel verhaal zitten tikken, want kort en krachtig ken ik niet Maar toen ik op verzenden wilde klikken was het bericht te lang. Nu heb ik geen zin meer om opnieuw te beginnen...dus kijken of het korter kan

Maar ondanks nooit getest te zijn, herken ik me echt héél erg in al die ervaringen van jullie. Ik viel/val altijd buiten de boot en was/ben dan ook veel liever op mezelf. Mijn logica is voor het gros van de mensen totaal niet logisch, tot ik het uitleg en ik wel 30 stappen meer zet dan 'nodig'. En dan krijg ik weer te horen 'Je denkt te moeilijk'.
Als ik ergens het nut niet van inzie, nou dan kun je het 1000x uitleggen, of kan ik het 1000x opnieuw 'leren' en dan snap ik het nog niet. In zoverre dat mijn wiskundedocent uit de derde op een gegeven moment weigerde nog uit te leggen, want ik snapte het toch niet. En dan onder het prachtige motto "Ik snap niet dat jij het nog steeds niet snapt". Tsja..wiskunde... Je moet het gewoon snappen en doen, maar de waarom bij zo'n formule kreeg ik nooit...nou vergeet het maar dat ik het dan ga snappen. Op een gegeven moment mocht ik op mijn eigen tempo aan de stof werken, waardoor ik 3 hoofdstukken achterliep, maar wel mee moest doen met de toetsen van de hoofdstukken waar de rest mee bezig was. En met mijn natuurkunde docent had ik de afspraak dat als ik een 'blackout' kreeg op de toets, dat ik dan niet lager dan een 3 zou krijgen, zodat ik in ieder geval naar Havo 4 kon ipv naar Havo 3 moest, ivm mijn gemiddelden. Op voorwaarde dat ik elke dag dat ik les had, aan het einde van de dag minstens een uur in een lokaal aan mijn huiswerk zou werken en hulp zou vragen als ik het niet snapte. Heel lief van d'r en fijn dat ze meedacht, maar het heeft eigenlijk nooit geholpen. Ik kreeg namelijk geen blackouts, ik snapte er om te beginnen al niks van namelijk...

Daardoor ben ik ook erg van het onderpresteren. Ik ben met een Cito van 547 naar het Gymnasium gestuurd, want "dat kon ik met 2 vingers in m'n neus, achteroverleunend op een stoel". Nu moet ik zeggen dat ik dat wel overdreven vind, maar de rest van mijn klas ging naar de mavo, dus mijn juf was onder de indruk van mijn uitslag, ondanks dat ze die van mij verwachtte.
1e jaar sleepte ik me er wel doorheen, dus op naar Gym. 2 . Toen kwamen de valkuilen genaamd 'Bètavakken'. Zoals ik hierboven uitleg (liep alweer voor op het verhaal..) En dus haalde ik alleen maar 2'en en 3'en. Als ik een 'bijna 5' haalde voor zo'n vak ging ik met m'n ma dat vieren in de stad met een lunch... En ondertussen stond ik een 8 en hoger voor de talenvakken, incl. latijn. Woordjes stampen kon ik wel en talen vond ik leuk en dus zinvol. Grieks daarentegen vond ik zinloos, want waarom de oude taal leren als er een nieuwe versie is? En waarom Grieks leren als ik al Latijn had? Dus dat was met moeite een 5
Door de bètavakken naar Atheneum 3 gestuurd op voorwaarde dat ik het daar beter deed. Nu had ik nog steeds die bètavakken en ging het dus geen steek beter. Toen kwam de klap: Ik mocht naar leerjaar 4, maar dan wel op de Havo. Ondertussen was ik zwaar depressief door mijn slechte schoolcijfers, terwijl ik het met gemak zou moeten kunnen. En daarbij hele manipulatieve 'vriendinnen' had die me het leven zuur maakte. Toen bij de psycholoog kwam de term HSP naar boven en viel het een en ander op z'n plaats. Maar naar een nieuwe afdeling in Havo 4 was mijn grootste angst. Ik kende daar niemand en wilde ook niemand kennen en dan kwam daar nog bij dat ik gefaald had omdat ik het Gymnasium met 2 vingers in mijn neus had moeten kunnen en ik nu als mislukkeling op de Havo zat... zo voelde het tenminste. Uiteindelijk was de Havo mijn redding en valkuil tegelijk, want ik had geen bètavakken meer, en alleen nog maar talen en cultuurvakken. Ik heb dus heel Havo 4 en 5 geen flikker uitgevoerd en tot op heden nog geen moment hoeven leren. Uiteindelijk met 2 vingers in m'n neus mijn Havo diploma gehaald met een gemiddelde van een 7,1. Met leren was dit vast een 8 geweest, maar bij stomme vakken was een 6 toch ook voldoende? En de leuke vakken, tsja, lager dan een 8 mocht niet van mezelf, maar voor die 8 hoefde ik ook niets te doen...

Naja, toen kwam het moment dat ik een opleiding moest kiezen. Letterlijk élke mogelijke HBO opleiding bekeken die binnen mijn kunnen lag, en geen 1 die ook maar in de buurt van 'die lijkt me misschien wel enigzins leuk' kwam. Uiteindelijk voor HBO Pedagogiek gekozen n.a.v. mijn jeugd/thuissituatie. Ik was geboeid door kinderen met extreme gedragsproblemen en psychische stoornissen en hoopte met deze opleiding kinderen zoals mijn broer was te kunnen gaan helpen. Ik heb van september 2014 tot januari 2015 deze opleiding gedaan, maar de stof kwam me te dicht bij mijn jeugd. Het weinige 'doen' en de vele theorie en dus het moeten leren werkte daar niet aan mee, waardoor ik al mijn motivatie kwijtraakte. Daaroverheen kwam nog dat ik niet op mijn plek was in mijn klas en het spoor volledig bijster raakte. Meerdere paniekaanvallen, huilpartijen en een ruzie met mijn leerteamcoach later heb ik besloten dat deze opleiding niet bij mij paste.
Nogmaals alle mogelijke HBO opleidingen bekeken en daarmee werd ik meer en meer wanhopig. Misschien stelde ik me gewoon aan. Misschien hoorde school niet leuk te zijn en had iedereen die een opleiding 'leuk' noemde hetzelfde idee van 'nouja het klinkt wel enigzins okey'?

En na dat uitgesproken te hebben heeft mijn moeder me naar de Open Dag gestuurd van het Groenhorst College in Barneveld. Inmiddels heb ik me ingeschreven voor de opleiding Paardenhouderij Niveau 4, versneld traject vanwege mijn Havo diploma.
Mijn angsten momenteel: zal ik het op deze school wel naar mijn zin krijgen tussen de leerlingen? Ga ik mij niet ontzettend vervelen op deze opleiding, omdat het onder mijn niveau is? Wat denken mensen wel niet van me dat iemand die Gymnasium aankan een MBO gaat doen? En de normale: Is er wel werk in te vinden straks?
Maar daar denk ik gewoon even niet aan. Dit is wat ik leuk vind en waar ik lekker mag gaan doen ipv alleen maar theorie krijg. En van dat idee wordt ik heel blij.

Goed, hopen dat dit verhaal niet te lang is om te verzenden En ik ga hier lekker meelezen, want ik vind het echt een heel boeiend onderwerp. Of ik er nou wel of niet een ben... Vind die toetsen iets te duur dus ik houd het er maar bij dat het me toch wel erg goed omschrijft. Net als dat ik ooit een Dyscalculie test wilde maar nooit gekregen heb en ze zelf betalen te duur vind... ik houd het er maar op dat ik zelf wel wat dat ik niet kan rekenen en zo'n toets daar niets aan veranderd...
Toch vraag ik me wel af wat mijn IQ scores zouden zijn, maar das vooral interesse.