Dat ik jong was beet ik ook heel erg, ik probeerde van alles om te stoppen maar niets werkte. Vieze smaakjes-lak ging ik lekker vinden enz.
Wat bij mij écht werkte was het feit dat mijn vriendinnetje schitterende gel nagels had. Ik vond ze echt prachtig en wilde ze ook maar ik was te jong (zijn ook achteraf). Gel nagels was dus geen optie maar ik wilde wel echt van die mooie nagels. Ik had dus 2 opties, 1. wachten tot ik oud genoeg was of 2. stoppen met bijten. De keuze was snel gemaakt en ik heb nooit meer gebeten. Ik moet wel altijd een vijl bij me hebben want zodra er een haakje aankomt die ik niet direct weg kan vijlen dan ga ik toch weer de fout in. Later kreeg ik een baan waarbij ik zeer representatief voor de dag moest komen dus daar kon ik niet met afgekloven stompjes aan komen en nu heb ik mijn blog. Een nagellak blog en afgekloven vingers gaan niet samen. Zelfs in stress momenten lukt het om niet te bijten.
Dat ik naast mijn studie als styliste werkte heb ik een keer een klantje gehad die had echt een heel smerige "oplossing" voor haar bijtprobleem. Ze wilde kunstnagels maar was bang ze kapot te bijten. Wat heeft ze gedaan? Ik zal het in een spoiler zetten voor de gene die lekker aan het eten zijn.
Spoiler:
Haar moeder had heel lange nagels. Haar moeder had een duimnagel heel kort afgeknipt en het losse stuk nagel aan haar dochter gegeven die het in haar portemonnee droeg. Als ze nu de neiging kreeg om op haar nagels te kouwen dan pakte ze dat stukje nagel en ging daarop sabbelen.
Ik heb nog nooit zoiets smerigs gehoord.
Nee, ik lieg sorry. Tijdens mijn werk al consultant bij een hygiëne bedrijf heb ik iets veel ranzigers gehoord. Verhaal via PB te krijgen.