Je krijgt als "ziel" een lichaam waarmee je hier op aarde/op deze wereld kan leren,leven, waar je mee verbonden bent (immers: alle stress van je geest heeft ook invloed op veel organen en ziektes) tot je geleerd hebt wat je moet leren/tot het lichaam "op" is. Wanneer je dan sterft en de nog gezonde delen "verder" leven, zit je als ziel dus nog steeds deels vast "hier" ondanks dat je al verder had moeten gaan. Immers: je bent nog steeds verbonden met de levende delen van je lichaam en daardoor niet "vrij". Wanneer het lichaam in zijn geheel sterft, is er niets waar je aan verbonden bent (aan vast zit dus) waardoor je wel door kan.
Ik begrijp overigens als dit voor anderen heel dom klinkt...
en het is ook geen "zever in pakskes" van iemand die zelf kerngezond is want het is voor mij heel reëel dat ik geen 80 wordt gezien mijn lichaam een verzameling aan het opstarten is aan ziektes.
Wellicht juist daarom dat ik er over nadenk en dat ik kost wat kost wil voorkomen dat ik hier nog, pak 'm beet, 50 jaar "vast" zit...Salsa: ga je gang maar hoor.
Zegt meer over jou dan over mij als je zo reageert.
) je komt in de hemel/walhalla/nirvana (vul maar in) en je hebt net je hart gedoneerd aan de ziek 4 jarig meisje die dankzij jouw hart nu een lang en gezond leven kan opbouwen. Je wordt door Petrus/God/Allah/ Boedha (vul maar in) terug gefloten, Uhhhhh neeeee! Jij mag er niet in hè! Jij hebt net je hart weggeven en nu mag je niet verder
Ja heel lief en aardig om je hart af te geven en een ander te redden maar het is niet volgens de regeltjes (ookal hebben we er ook voor gezorgd dat er knappe artsen zijn die dit mogelijk hebben gemaakt)

.
