Bokt.nl

Mindim schreef:

Rapperijder schreef:

Mindim, wat is daar jammer aan? TS is een volwassenen vrouw die zich goed geïnformeerd heeft en weet waar ze aan begint. Haar buik, haar baby, haar beslissing. Wat is dan het probleem?

Nee, ik doelde op, dan neem je gewoon even een keizersnede. Ik vind dat er vrij gemakkelijk over een keizersnede gedacht wordt, als zijnde een prikje in je vinger. Terwijl dit toch best een heftige open buik operatie is. Waar het herstel niet 123 zo rap is, waardoor je hele kraamtijd heel anders wordt ineens. Je kindje van de afdeling halen of het voor het eerst in bad doen is er bijvoorbeeld niet bij. De dagen in het ziekenhuis, het herstel van je wond. Neem je 'gewoon' een keizersnede, zo 'gewoon en even" is dat niet imo. Ik vind het geen easy way out en zo wordt het imo wel voorgesteld.

Raponsje schreef:

Op internet nog wat gezocht naar goede ervaringen. Maar kwam een verhaal tegen van een vent die zijn vrouw verlaten had omdat het daar allemaal niet meer strak genoeg was en dankzij het gebrek aan een intiem slaapkamer leven was de relatie uiteindelijk over.
Dan denk ik oh... daar had ik nog helemaal niet aan gedacht.. dat ook nog.

Lidewijke schreef:

Zowel het minder strak zijn als de incontinentie hangen samen met de conditie van je bekkenbodemspieren.. Valt gewoon te trainen dus

Raponsje schreef:

Thuis bevallen is iets wat hier als erg onverantwoord wordt gezien en je moet echt met goede argumenten komen om dat voor elkaar te krijgen. Ik weet niet of ik dat fijner zou vinden of juist enger.

Samaritan schreef:

Raponsje, wat ontzettend vervelend dat je zo angstig bent. Ik werk als klinisch verloskundige en zie natuurlijk zo nu en dan iemand tegen met extreme baringsangst. Het is waarschijnlijk tegen dovemansoren gericht, maar je kunt een bevalling niet fout doen. Je lichaam pakt het vanzelf op en zo niet, dan zijn er allerlei manieren om je een handje te helpen. Jij hebt geen invloed op de conditie van je kindje. Wat betreft uitscheuren: een keizersnedewond geneest vaak slechter dan een 'natuurlijke' ruptuur. Het moment waarop je uit kan scheuren is kort, het is belangrijk dat je op dat moment gaat zuchten. Dat zal degene die je bevalling begeleid ook aangeven. Wat betreft het niet kunnen persen: er zijn meer mensen die die angst hebben. Zo nu en dan wil iemand ook echt niet persen door paniek, maar die baby's komen er ook echt wel uit. Door reflectoire persdrang duwt de baarmoeder je kind door het baringskanaal. Persen kan je, je kunt ook poepen toch? Soms is er onvoldoende weeënkracht, dan krijg je weeënversterkers genaamd syntocinon (oxytocine), zodat je goed voelt hoe je moet persen. Die baby komt er wel uit, die blijft echt niet zitten. Iedereen heeft kans op een kunstverlossing, dat is nooit te voorspellen. Maar op dat moment maakt dat je echt niet meer uit, dan wil je alleen nog het kind op je buik.

Het belangrijkste advies dat ik je kan geven: zoek professionele hulp. Persoonlijk heb ik ontzettend goede ervaringen met hypnobirthing en orgasmic birth (zoek maar eens op youtube). Veel mensen vinden dat zweverig en onzinnig, maar echt, van de honderden bevallingen die ik begeleid heb waren dit de allermooiste en het meest fysiologisch en dat terwijl ik voornamelijk gecompliceerde bevallingen begeleid. Als je hier voor kiest, kies dan echt voor een goede begeleider, deze dame bijvoorbeeld: http://www.hypnobirthing.nl/index.php (is wel in NL, maar in Schotland zijn vast ook begeleiders). In Nederland bestaan POP-poli's, waar psycholoog/gynaecoloog/verloskundige/kinderarts samen zwangeren begeleiden. Het zijn spreekuren, specifiek voor zwangeren met psychische problemen. Ik wil daarmee niet zeggen dat je mentaal niet in orde bent, maar extreme angst voor de baring lijkt mij wel een psychisch probleem.

Het is hartstikke goed dat je dit bespreekt met degene die je prenatale controles uitvoert. Je staat hier echt niet alleen in. Een primaire keizersnede kan heel rustig verlopen. Onlangs is bij ons een dame gesectioneerd in verband met een traumatische baring in het verleden. Zij was ontzettend verrast over de rust en daarom heel tevreden. Maar besef je ontzettend, ontzettend goed dat je zonder medische indicatie in een gezond lijf snijdt, met kans op allerlei complicaties. Het genezingsproces van een keizersnede is niet mis. Natuurlijk zijn er succesverhalen, maar over het algemeen is het zwaar en ervaren dames na een keizersnede meer pijn en een langzamer herstel dan bij een vaginale partus. Qua pijn verschuif je het probleem eigenlijk. In Nederland (en in Schotland zal dat niet veel anders zijn) overlijden gelukkig heel, heel, heel weinig zwangeren/barenden/kraamvrouwen, maar een keizersnede is wel oorzaak nummer één. Het is dus niet een beslissing die je 'zomaar' neemt. Ik wil je natuurlijk niet nog banger maken: de kans op overlijden door een keizersnede is klein, maar het is wel belangrijk om te weten.

Qua bevallen met pijnmedicatie: een ruggenprik is het meest effectief om weeënpijn te verminderen, maar het is ver van zaligmakend. Ik zie weinig mooie, goed verlopende baringen met een epiduraal. Meestal treden er complicaties op: koorts, weeënzwakte, niet vorderende uitdrijving, kunstverlossing. Reminentanil haalt de toppen van de weeën af, maakt dat je beter kunt ontspannen en geeft een stuk minder kans op complicaties.

Ik snap dat het heel lastig is om een keuze te maken. Kies waar jij je het beste bij voelt en laat je niet van de wijs brengen wat je buurvrouw/zus/nicht/collega ervan vindt. Het belangrijkste is het aanpakken van de angst, dat is prioriteit nummer 1. Als het met maximale therapie niet beter wordt, kies dan waar je jezelf het beste bij voelt. Succes!!!

Overigens wil ik graag nog één ding zeggen: bevallingen van twee, drie, vier dagen bestaan NIET (behalve voor 1900 misschien). Echt, echt niet. Mensen verklaren zichzelf in partu: denken dat de bevalling al begonnen is, omdat hun buik aanspant (wat wel gevoelig of pijnlijk kan zijn). Maar echte weeën zorgen voor verweking en ontsluiting en dat duurt NOOIT drie dagen, NOOIT. Een gemiddelde bevalling van een eerste duurt 12-16 uur. Laat je niet van de wijs brengen door dat soort verhalen.

Ellentjuh12 schreef:

Samaritan schreef:

Raponsje, wat ontzettend vervelend dat je zo angstig bent. Ik werk als klinisch verloskundige en zie natuurlijk zo nu en dan iemand tegen met extreme baringsangst. Het is waarschijnlijk tegen dovemansoren gericht, maar je kunt een bevalling niet fout doen. Je lichaam pakt het vanzelf op en zo niet, dan zijn er allerlei manieren om je een handje te helpen. Jij hebt geen invloed op de conditie van je kindje. Wat betreft uitscheuren: een keizersnedewond geneest vaak slechter dan een 'natuurlijke' ruptuur. Het moment waarop je uit kan scheuren is kort, het is belangrijk dat je op dat moment gaat zuchten. Dat zal degene die je bevalling begeleid ook aangeven. Wat betreft het niet kunnen persen: er zijn meer mensen die die angst hebben. Zo nu en dan wil iemand ook echt niet persen door paniek, maar die baby's komen er ook echt wel uit. Door reflectoire persdrang duwt de baarmoeder je kind door het baringskanaal. Persen kan je, je kunt ook poepen toch? Soms is er onvoldoende weeënkracht, dan krijg je weeënversterkers genaamd syntocinon (oxytocine), zodat je goed voelt hoe je moet persen. Die baby komt er wel uit, die blijft echt niet zitten. Iedereen heeft kans op een kunstverlossing, dat is nooit te voorspellen. Maar op dat moment maakt dat je echt niet meer uit, dan wil je alleen nog het kind op je buik.

Het belangrijkste advies dat ik je kan geven: zoek professionele hulp. Persoonlijk heb ik ontzettend goede ervaringen met hypnobirthing en orgasmic birth (zoek maar eens op youtube). Veel mensen vinden dat zweverig en onzinnig, maar echt, van de honderden bevallingen die ik begeleid heb waren dit de allermooiste en het meest fysiologisch en dat terwijl ik voornamelijk gecompliceerde bevallingen begeleid. Als je hier voor kiest, kies dan echt voor een goede begeleider, deze dame bijvoorbeeld: http://www.hypnobirthing.nl/index.php (is wel in NL, maar in Schotland zijn vast ook begeleiders). In Nederland bestaan POP-poli's, waar psycholoog/gynaecoloog/verloskundige/kinderarts samen zwangeren begeleiden. Het zijn spreekuren, specifiek voor zwangeren met psychische problemen. Ik wil daarmee niet zeggen dat je mentaal niet in orde bent, maar extreme angst voor de baring lijkt mij wel een psychisch probleem.

Het is hartstikke goed dat je dit bespreekt met degene die je prenatale controles uitvoert. Je staat hier echt niet alleen in. Een primaire keizersnede kan heel rustig verlopen. Onlangs is bij ons een dame gesectioneerd in verband met een traumatische baring in het verleden. Zij was ontzettend verrast over de rust en daarom heel tevreden. Maar besef je ontzettend, ontzettend goed dat je zonder medische indicatie in een gezond lijf snijdt, met kans op allerlei complicaties. Het genezingsproces van een keizersnede is niet mis. Natuurlijk zijn er succesverhalen, maar over het algemeen is het zwaar en ervaren dames na een keizersnede meer pijn en een langzamer herstel dan bij een vaginale partus. Qua pijn verschuif je het probleem eigenlijk. In Nederland (en in Schotland zal dat niet veel anders zijn) overlijden gelukkig heel, heel, heel weinig zwangeren/barenden/kraamvrouwen, maar een keizersnede is wel oorzaak nummer één. Het is dus niet een beslissing die je 'zomaar' neemt. Ik wil je natuurlijk niet nog banger maken: de kans op overlijden door een keizersnede is klein, maar het is wel belangrijk om te weten.

Qua bevallen met pijnmedicatie: een ruggenprik is het meest effectief om weeënpijn te verminderen, maar het is ver van zaligmakend. Ik zie weinig mooie, goed verlopende baringen met een epiduraal. Meestal treden er complicaties op: koorts, weeënzwakte, niet vorderende uitdrijving, kunstverlossing. Reminentanil haalt de toppen van de weeën af, maakt dat je beter kunt ontspannen en geeft een stuk minder kans op complicaties.

Ik snap dat het heel lastig is om een keuze te maken. Kies waar jij je het beste bij voelt en laat je niet van de wijs brengen wat je buurvrouw/zus/nicht/collega ervan vindt. Het belangrijkste is het aanpakken van de angst, dat is prioriteit nummer 1. Als het met maximale therapie niet beter wordt, kies dan waar je jezelf het beste bij voelt. Succes!!!

Overigens wil ik graag nog één ding zeggen: bevallingen van twee, drie, vier dagen bestaan NIET (behalve voor 1900 misschien). Echt, echt niet. Mensen verklaren zichzelf in partu: denken dat de bevalling al begonnen is, omdat hun buik aanspant (wat wel gevoelig of pijnlijk kan zijn). Maar echte weeën zorgen voor verweking en ontsluiting en dat duurt NOOIT drie dagen, NOOIT. Een gemiddelde bevalling van een eerste duurt 12-16 uur. Laat je niet van de wijs brengen door dat soort verhalen.

Inderdaad een duidelijk verhaal! Ik heb nog nooit gehoord van orgasmic birth, wel van hypno birth maar eigenlijk nooit in verdiept. Nu ik jouw verhaal lees heb ik meteen youtube aan staan! Haha wie weet heb ik er straks wat aan!

Samaritan schreef:

Ben benieuwd wat je er van vond!