Bokt.nl

**Geplaatst**: 31-03-13 20:53

Geplaatst: 31-03-13 20:53

ik heb ook pddnos en adhd heb me er nooit echt in verdiept en ben er wat overheen gegroeid toen ik 6 was was ik echt heeeeeel druk maar nu merk ik meer van pddnos dan van adhd ben nu 20 en redelijk normaal whahahha wat je normaal vind
ik herken zoveel in je verhaal het zou zo over mij kunnen gaan

ik ben vaak niet aangenomen omdat ik adhd en pddnos had
en toen ik het niet vertelde en ze kwamen erachter ben ik ontslagen

ik woon al van jongs af aan uit huis en krijg in juni eigen huisje
maar soms denk ik ik heb zoveel dingen nog die me dwars zitten en sommige zeggen dan gelijk ga naar een pscigiater maar ik ben toch niet gek
maar elke keer als ik ergens over moet vertellen sla ik vast en word ik nerveus. vaak neemt mijn moeder als die erbij is dan het woord
want vaak als ze doorvragen krijg ik al tranen in mijn ogen want heb van mijn 9de tot mijn 18de uit huis gewoont en veel dingen meegemaakt

ik neem mijn moeder niks kwalijk maaar ik ben jaloers op mijn zusje want ja die woont al die jaren al thuis en ik weet niet hoe dat is
en daar word ik kwaad om vooral omdat mijn zusje niks in huis wil doen zoals afwas en hond uitlaten terwijl ik dnek doe het gewoon je kunt dat best voor je moeder doen ik wil juis werken en zelfstandig zijn

ik ben om de domste dingen vaan emotioneel als je over iets begint en het komt me bekend voor sluit ik me af of begin ik tranen in mijn ogen te krijgen

ik heb veel medicijnen gehad van de een werd ik dik de ander zo rustig dat ik in de klas in slaap viel heb druppels gehad poedel pillen echt van alles .

sorrie maar moest even mij ei kwijt tips zijn welkom en raad ook

Laatst bijgewerkt door AfricanLady op 31-03-13 21:06, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 31-03-13 20:57

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 31-03-13 20:57

Een oud klasgenootje van mij schijnt ook asperger te hebben.
Wat mij daarin opviel zijn haar opmerkingen zoals:
''Ik durf niet uit huis te gaan, want de meeste mensen met autisme kunnen niet op zichzelf wonen.''
''Heb je geen wajong aangevraagd?'
''Ik kan niet solliciteren''

**Geplaatst**: 31-03-13 20:59

Geplaatst: 31-03-13 20:59

milou123 schreef:
Een oud klasgenootje van mij schijnt ook asperger te hebben.
Wat mij daarin opviel zijn haar opmerkingen zoals:
''Ik durf niet uit huis te gaan, want de meeste mensen met autisme kunnen niet op zichzelf wonen.''
''Heb je geen wajong aangevraagd?'
''Ik kan niet solliciteren''

uit huis gaan doe ik gerust, red mezelf heus wel
wajong weet ik niet wat dat is?
solliciteren.... ik heb werk

ik zie het nooit als een belemmering, gewoon een sterke persoonlijkheid met wat irritante trekjes

als je zo gaat denken, kom je vanzelf al nergens denk ik!

**Geplaatst**: 31-03-13 21:00

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 31-03-13 21:00

ik voel me trouwens ook niet altijd op m,n gemak op drukke plekken. soms heb ik er geen problemen mee en soms ook weer wel

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-03-13 21:02

Geplaatst door de TopicStarter : 31-03-13 21:02

milou123 schreef:
Een oud klasgenootje van mij schijnt ook asperger te hebben.
Wat mij daarin opviel zijn haar opmerkingen zoals:
''Ik durf niet uit huis te gaan, want de meeste mensen met autisme kunnen niet op zichzelf wonen.''
''Heb je geen wajong aangevraagd?'
''Ik kan niet solliciteren''

Ik woon nu begeleid, omdat het wel al vrij snel bekend was dat ik het niet zou overleven als ik direct op mezelf ging wonen. misschieen, ooit ga ik nog wel op mezelf wonen..
Wajong krijg ik niet, omdat er volgens hun 4 beroepen zijn die ik wel uit kan voerne. zo iets was het geloof ik.

**Geplaatst**: 31-03-13 21:07

Geplaatst: 31-03-13 21:07

Ik denk dat het voor sommige ook zeker verstandig is om (eerst) begeleid te wonen.
Maar bij haar zet ik er persoonlijk mijn vraagtekens bij.
Tijdens ons gesprek stelde ze zichzelf heel erg op als 'slachtoffer van asperger' en dat ze daardoor niets meer kon.
Terwijl zij altijd de hoogste cijfers haalde en ook vrij normaal kon functioneren.
Ze wilde geen ww aanvragen omdat ze dan moest solliciteren en dat zou ze vast niet kunnen. Zo jammer.

Ik had er nog geen seconde over nagedacht om een wajong aan te vragen eigenlijk.
Ik ga het ook niet doen hoor, want ik functioneer prima, ben alleen af en toe wat raar, maar ag.

**Geplaatst**: 31-03-13 21:08

Geplaatst: 31-03-13 21:08

ik krijg geen wajong daar zou ik te goed voor zijn en ik kan me juist beter redden op mezelf dan thuis ik geniet ervan alleen te zijn lekker koken of rekeningen betalen alles regelen vind ik geweldig heb eerst wel begeleid gewoont maar was daar in 3 maanden weer weg want ik kon alles al

**Geplaatst**: 31-03-13 21:23

Geplaatst: 31-03-13 21:23

melody7 schreef:
milou123 schreef:

Jeetje, ja heel veel.
Ik ben ook hoog sensitief zoals ze dat noemen.
Wat gebeurd er dan als je etende/drinkende mensen ziet o.i.d.?

we worden geobserveerd
ik dus ook maar weet eigenlijk nieteens wat het precies inhoud
heel sterke walging eigenlijk, vind dat zó vreselijk vies dus ik wil gewoon écht niet restaurants in (ik heb echt de pest aan vakantie-avonden ) en thuis eet ik 'gewoon' ergens anders, op school probeer ik het te negeren door mezelf een soort van af te sluiten van de wereld, maar thuis ist een stuk stiller zegmaar dus dan lukt dat niet en wordt ik bloed chagrijnig ervan!

meelezer (zonder officiele diagnose, dat wel

) meldt zich.
Dit heb ik ook, in minder ernstigere mate. Misschien een troostje

Maar als kind had ik het heel erg. Vooral specifieke voeding (rauwkost, vooral) vond ik vreselijk smerig. Het gevoel is vergelijkbaar met een muis of spin zien lopen. Een soort walging/angst. Ik ben wel eens in huilen uitgebarsten omdat mijn vader een broodje hamburger at... Sowieso was uit-eten ook wel een ramp door lawaai-prikkels. Vreselijk vond ik dat. En dan moest uit-eten gaan iets 'leuks' zijn. Ik haatte het en wilde alleen maar zo snel mogelijk weg. Heb veel verjaardagen uiteindelijk eenzaam op de bank thuis gezeten omdat ik weigerde mee te gaan. Als er dan live-muziek was, was het nog erger. Sowieso heb ik achtergrondmuziek, als kind, nooit gesnapt. Nu is het juist een goede manier om me te isoleren van de buitenwereld, met een koptelefoon ofzo als me op school moet focussen bv. Maar een radio aan op de achtergrond in de klas hoeft van mij echt niet

Inmiddels kan ik me er heel goed over heen zetten enzo. Vind zelfs uitgaan ed. wel leuk, en uiteten gaan op z'n tijd. Walg soms nog wel bepaald voedingswaar en als ik het mensen zie eten (boterhammen met vleeswaren zijn op geen favoriet, en dat komt vrij vaak voorbij in het dagelijks leven. Of als mensen met hun vuile/eigen bestek in een pot pindakaas hebben zitten roeren ofzo. Dat hoef ik dan echt niet meer. In zekere zin vind ik het al onprettig dat in een restaurant iedereen van dezelfde borden en bestek eet. Het liefst zou ik altijd mijn eigen bord en bestek meenemen

) en qua geluidsprikkels heb ik met name dat ik mensen, veel slechter dan anderen, versta in een omgeving waar veel achtergrondgeluid.

Urielle, dat van jouw vriend herken ik ook, helaas. Ik heb ook moeite met 'voelen' . Dat van 'hebben moeten leren dat NT'ers een wee gevoel in hun buik omschrijven als verdriet' is heel treffend. Omdat ik verbaal sterk ben kan ik ontzettend goed beschrijven wat er in mijn hoofd omgaat, en op het moment dat ik het probeer te omschrijven is het vaak ook ineens een stuk duidelijker voor mezelf. Maar abstracte dingen zoals emoties... dat blijft lastig. Als kind niet overigens. Dan zijn emoties veel primitiever en minder complex. Als je op je sodemieter krijgt moet je janken, en het is niet al te moeilijk om te bedenken dat dat niet al te prettig is. Nu ligt het allemaal veel genuanceerder en dus complexer. Soms vraag ik me echt af of ik me nu blij of juist verdrietig voel. Soms als ik heel verdrietig ben kan ik heel blij worden van mezelf opsluiten in me kamer met goede muziek op en dan snap ik niets meer van mezelf. Of ik nu blij, of verdrietig ben... Soms duurt het heel lang en inmiddels weet ik dat ik er behoorlijk contraproductief van wordt en dat het leidt tot een hoop ellende, en dat er dus niet veel positiefs aan is. Maar het ligt allemaal zo dicht bij elkaar en ik snap er heel vaak geen bal van wat wat nu is.
Ik wil niet zeggen dat ik geen liefde kan voelen ofzo, want bepaalde mensen betekenen echt wel wat voor me en daar ben ik graag mee samen. Maar ik heb erg de neiging om het te systematiseren. Zo van vriendschap = een leuke tijd hebben met elkaar. Als de één iets investeert in de ander moet de ander daarvoor in de plaats terug investeren en het doel is een leuke tijd. En als er dan een factor wegvalt, of een beetje wankelt, uit mijn systeempje is het ook heel snel over, in plaats van dat vriendschap puur een 'gevoel' is, zoals dat voor anderen wel vaak is... -O-

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 31-03-13 21:25, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 31-03-13 21:25

Geplaatst: 31-03-13 21:25

Ik vind rauwe groenten ook walgelijk, moet echt goed gekookt zijn.

**Geplaatst**: 31-03-13 21:27

Geplaatst: 31-03-13 21:27

Volgens mijn huisarts kunnen mensen met welke vorm van autisme dan ook niet van anderen mensen houden en maakt het ze niet uit als er iets gebeurd met de mensen die vrij dicht naast ze staan.

8)7

**Geplaatst**: 31-03-13 21:28

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 31-03-13 21:28

Menino, klinkt ook als een soort smetvrees (lichte vorm), het is lang niet alles hoor, maar neigt ernaar.
Heb je als kind gewoon mogen huilen, of werden emoties/tranen etc. op welke manier dan ook de kop ingedrukt?

**Geplaatst**: 31-03-13 21:29

Geplaatst: 31-03-13 21:29

dus ik ben toch niet de enige! ik eet nu dat ergens anders maar vroeger ging ik ook echt weleens jankend van tafel omdat ik dan zo vreselijk boos werd om alles, en het niet meer wilde zien

uit-eten ga ik nu gewoon niet meer mee, feesten ook niet alleen een concert mag je me dan wel weer voor roepen, radio's heb ik ook geen last van, koptelefoon vind ik helemaal goed en dan het liefst héel hard

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-03-13 21:30

Geplaatst door de TopicStarter : 31-03-13 21:30

milou123 schreef:
Volgens mijn huisarts kunnen mensen met welke vorm van autisme dan ook niet van anderen mensen houden en maakt het ze niet uit als er iets gebeurd met de mensen die vrij dicht naast ze staan.

Wat?? dat meen je niet? :oo

**Geplaatst**: 31-03-13 21:32

Geplaatst: 31-03-13 21:32

Ladybird schreef:
milou123 schreef:
Volgens mijn huisarts kunnen mensen met welke vorm van autisme dan ook niet van anderen mensen houden en maakt het ze niet uit als er iets gebeurd met de mensen die vrij dicht naast ze staan.

Wat?? dat meen je niet?

Jeps, echt waar.

En omdat ik heel veel om een paar mensen geef die mij heel dicht naast staan (en daarin extreem vergevingsgezind ben, als ik iemand in mijn hart gesloten heb gaat diegene er nooit meer uit) kon ik geen asperger hebben. En sowieso geef om mensen in het algemeen, daarom kon ik geen autisme hebben.
Want autisten zijn gewoon simpelweg niet in staat om van mensen te houden en laten alles wat er met een ander gebeurd van zich afglijden.
Het trekt ze niets aan, het doet ze niets.

Ik zat echt verbijsterend en met open mond te luisteren.
Heb mijn tas gepakt en ik ben weggelopen.
Dat leek mij op dat moment het verstandigste. :Y)

**Geplaatst**: 31-03-13 21:34

Geplaatst: 31-03-13 21:34

Ik lees ook mee

Laatst bijgewerkt door vuurneon op 31-03-13 21:41, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 31-03-13 21:35

Geplaatst: 31-03-13 21:35

milou123"
[quote="Ladybird schreef:
milou123 schreef:
Volgens mijn huisarts kunnen mensen met welke vorm van autisme dan ook niet van anderen mensen houden en maakt het ze niet uit als er iets gebeurd met de mensen die vrij dicht naast ze staan.

Wat?? dat meen je niet?

Jeps, echt waar.

En omdat ik heel veel om een paar mensen geef die mij heel dicht naast staan (en daarin extreem vergevingsgezind ben, als ik iemand in mijn hart gesloten heb gaat diegene er nooit meer uit) kon ik geen asperger hebben. En sowieso geef om mensen in het algemeen, daarom kon ik geen autisme hebben.
Want autisten zijn gewoon simpelweg niet in staat om van mensen te houden en laten alles wat er met een ander gebeurd van zich afglijden.
Het trekt ze niets aan, het doet ze niets.

Ik zat echt verbijsterend en met open mond te luisteren.
Heb mijn tas gepakt en ik ben weggelopen.
Dat leek mij op dat moment het verstandigste. :Y)

[/quote]

goeie huisarts heb je daar! nee, dat is echt onzin... dat van naasten heb ik helaas wel, als er iets met m'n ouders zou gebeuren raakt dat me echt wel flink, met m'n zus misschien ook nog wel maar verder...

maar van mensen houden... wat jij zegt heb ik ook, als er eenmaal iemand binnen komt blijft dat ook zo, autist of niet

**Geplaatst**: 31-03-13 21:36

Geplaatst: 31-03-13 21:36

milou123 schreef:
Volgens mijn huisarts kunnen mensen met welke vorm van autisme dan ook niet van anderen mensen houden en maakt het ze niet uit als er iets gebeurd met de mensen die vrij dicht naast ze staan.

ik vind et nogal raar gezegt van je huisarts. volgens mij kunnen autisten echt wel van andere mensen houden en maakt et ze wel degelijk uit als er iets met iemand die vrij dicht naast ze staan gebeurd. ik denk eerder dat mensen met een zwaardere vorm van autisme het anders verwerken, waardoor het lijkt alsof het ze niks doet, maar het dus wel doet

ik kan wel van mensen houden en als er iets met iemand gebeurd waar ik om geef, dan gaat et me absoluut behoorlijk aan m,n hart

**Geplaatst**: 31-03-13 21:38

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 31-03-13 21:38

Ag, die huisarts is sowieso wat maf.
Alles wat ik heb schuift ze af op dat ik te dun ben, volgens haar heb ik anorexia, wat absoluut niet zo is. :')

En waarom ze dat denkt: omdat ik dun ben.

De enige reden waarom ik daar nog zit is omdat ik zonder gezien te worden doorverwijzingen krijg en toch nooit naar de huisarts ga.

**Geplaatst**: 31-03-13 21:40

Geplaatst: 31-03-13 21:40

milou123 schreef:
Ag, die huisarts is sowieso wat maf.
Alles wat ik heb schuift ze af op dat ik te dun ben, volgens haar heb ik anorexia, wat absoluut niet zo is.
En waarom ze dat denkt: omdat ik dun ben.

De enige reden waarom ik daar nog zit is omdat ik zonder gezien te worden doorverwijzingen krijg en toch nooit naar de huisarts ga.

rare huisarts heb je dan zeg.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-03-13 21:41

Geplaatst door de TopicStarter : 31-03-13 21:41

milou123 schreef:
Ladybird schreef:

Wat?? dat meen je niet?

Jeps, echt waar.

En omdat ik heel veel om een paar mensen geef die mij heel dicht naast staan (en daarin extreem vergevingsgezind ben, als ik iemand in mijn hart gesloten heb gaat diegene er nooit meer uit) kon ik geen asperger hebben. En sowieso geef om mensen in het algemeen, daarom kon ik geen autisme hebben.
Want autisten zijn gewoon simpelweg niet in staat om van mensen te houden en laten alles wat er met een ander gebeurd van zich afglijden.
Het trekt ze niets aan, het doet ze niets.

Ik zat echt verbijsterend en met open mond te luisteren.
Heb mijn tas gepakt en ik ben weggelopen.
Dat leek mij op dat moment het verstandigste.

Ik lees dit met open mond :oo

Ik geef om heel veel mensen, mn moeder, mn beste vriendin, en zelfs om sommige bokkers (die ik nog niet eens gezien heb IRL) ik heb die mensen in mn hart gesloten en zal voor ze door het vuur gaan.. Sterker nog, ik ben heel vergevingsgezind en bij sorry denk ik vaak, naja voro uit maar weer.. nieuwe kans. Ik heb daar fouten door gehad, ben gekwetst geweest, omdat ZIJ de mensen waren die mij verneukten.

**Geplaatst**: 31-03-13 21:50

Geplaatst: 31-03-13 21:50

milou123 schreef:
Menino, klinkt ook als een soort smetvrees (lichte vorm), het is lang niet alles hoor, maar neigt ernaar.
Heb je als kind gewoon mogen huilen, of werden emoties/tranen etc. op welke manier dan ook de kop ingedrukt?

Ik had het voornamelijk met tomaat. En komkommer en sla enzo. Maar tomaat was de ultieme horror, omdat dat ook nog een beetje sappig is

. Ui vond ik ook erg, als kan ik me dat nu eigenlijk niet meer zo goed voorstellen omdat ik nu zelfs best vaak ui snijd en verwerk in een gerecht. 3 a 4 jaar geleden zou ik dat geweigerd hebben

.

Of dingen Sandwichspread of picalily ofzo...

Heb het nu véél minder erg, maar al bij het schrijven van picalily gaan mijn haren alweer een beetje overeind staan :')

.
Milou, ik snap wat je bedoelt, het heeft idd bepaalde raakvlakken en het voelt ook echt als een soort 'fobie' want het is dus letterlijk het zelfde onbehaaglijke gevoel als bij spinnen, muizen, kikkers en dat soort wezens waar een mens niet gelukkig van wordt

. Maar dat smetvrezigere heb ik dus alleen met eten, en dan weer vooral heel erg met bepaalde voedingsproducten. Het idee dat er wel eens een tomaat (ik vind het, nu ik het zo opschrijf, best wel droog en behoorlijk retarded. Ik met mijn intense afkeer jegens tomaten

) op mijn bord gelegen kan hebben vond ik dus onwijs vervelend.... Maar het feit dat er misschien sperzieboontjes op mijn bord hadden gelegen en dat de kok het niet zo goed afgewassen had kan ik wel weer prima handelen

En vaag van je huisarts. Dat is wel heel simplistisch. Toch nog een hoop misverstanden over. Hetzelfde als het cliché dat mensen die oogcontact maken met een ander geen autisme zouden kunnen hebben.

**Geplaatst**: 31-03-13 21:53

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 31-03-13 21:53

Ja, want ik kreeg op de middelbare van mijn mentor nog complimenten over het feit dat ik zo goed oogcontact kon maken.

Ik moest wel even grinniken om de tomaat, het stukje ''ultieme horror''. :))

**Geplaatst**: 31-03-13 21:54

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 31-03-13 21:54

oogcontact kan ik ook, maar vind et wel een beetje lastig. een paar jaar geleden had ik er veel meer moeite mee

**Geplaatst**: 31-03-13 21:55

Geplaatst: 31-03-13 21:55

ohh oogcontact doe ik niet aan

viel me eigenlijk niet op, maar laatst merke een vriendin & degene waar ik op school altijd naast zit ineens op 'jij kijkt nooit mensen aan...' en nu ik erop let doe ik dat dus echt niet nee, hooguit even heel snel

**Geplaatst**: 31-03-13 21:56

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 31-03-13 21:56

als ik oogcontact maak dan is het heel kort ff