Bokt.nl

**Geplaatst**: 23-04-13 17:46

Re: Dag papa

Geplaatst: 23-04-13 17:46

Ik wil je heel veel sterkte wensen met het verwerken van dit verlies..

En misschien, als je er aan toebent, zou je eens kunnen kijken naar de boeken van Manu Keirse. Ze kunnen je helpen in je rouwproces.

**Geplaatst**: 23-04-13 18:42

Re: Dag papa

Geplaatst: 23-04-13 18:42

Een dipdag mag gerust. Is helemaal niet raar :(:)

Hopen dat het snel weer beter met jullie gaat.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-04-13 19:43

Re: Dag papa

Geplaatst door de TopicStarter : 23-04-13 19:43

Bedankt voor de lieve berichten. :+:

Cassidy, ik zal eens gaan kijken, bedankt voor de tip.

**Geplaatst**: 23-04-13 20:49

Re: Dag papa

Geplaatst: 23-04-13 20:49

Dat hebben wij ook magda, dat het nog steeds zo onwerkelijk voelt.. afgelopen zondag was het precies een maand geleden van mijn moeder en ik heb nu af en toe momenten dat het een klein beetje door begint te dringen dat ze echt niet meer terug komt. Ik vraag me af wanneer dat besef pas echt begint te komen? Dat zal voor iedereen wel verschillend zijn.

Wat knap van jou dat je toch je tentamen nog hebt gehaald! Ik begin deze week weer met mn studie oppakken, ik zat ook net in mn tentamenweek, maar die is volledig langs me heen gegaan

Hebben jullie ook dat je continu moe bent? Ik merk dat ik van alle stress van de afgelopen maanden echt zoo doodmoe ben. Als ik smorgens op moet staan, kan ik al niet wachten om savonds weer in bed te liggen!

**Geplaatst**: 23-04-13 20:50

Geplaatst: 23-04-13 20:50

ik word er zo misselijk van, wat verschrikkelijk zeg..

ik weet helaas hoe jij je voelt..

heel heel heel veel sterkte..

**Geplaatst**: 23-04-13 23:43

Re: Dag papa

Geplaatst: 23-04-13 23:43

@ shadow19871,
Hier is het bijna 5 maanden geleden,
Beseffen doe ik nog steeds niet écht,
Ik denk dat dat een bescherming is tegen je zelf..
Als ik me even bedenk, dat papa nooit meer terug komt
Nou dan kan ik alleen maar huilen en huilen..

Het over moe zijn, dat herken ik heel goed,
Ik ben vèélste snel weer gaan werken,
Daarna een week vrij genomen
Bij elke stap viel ik gewoon flauw, zo uitgeput..
Als tip geef ik ook iedereen.. neem je rust,
Je heb het zo hard nodig...

**Geplaatst**: 24-04-13 07:55

Re: Dag papa

Geplaatst: 24-04-13 07:55

Dat denk ik ook Angelique, dat het een soort beschermingsmechanisme is. Als ik me echt zou beseffen dat ik haar nooit meer zie zou ik echt gek kunnen worden. Ik sprak vorige week een docent van me die 6 jaar geleden zijn moeder is verloren en hij zei dat het nu nog steeds soms onwerkelijk is.. Rust nemen in deze fase is wel heel belangrijk ja.. en actief stilstaan bij het verdriet ook denk ik.

En het gemis zal ook niet minder worden. Dat hoeft voor mij ook niet. Ze mag gemist worden, voelen jullie dat ook zo? Zulke fantastische mensen die zo jong zijn weggenomen, moeten herinnerd worden. Het zal zoeken zijn om een balans te vinden tussen je leven weer oppakken en het gemis met je meedragen.

Ik ga ook een as sieraad laten maken, ik heb alleen nog geen mooie gevonden. Van mijn moeder hebben ze ook een vingerwas-afdruk gemaakt en ik wil haar vingerprint laten verwerken in een vlindertje en die laat ik tatoeëren. Op die manier heb ik het gevoel dat ik haar altijd dicht bij me heb en overal met me mee kan nemen.

**Geplaatst**: 24-04-13 08:14

Geplaatst: 24-04-13 08:14

Heel veel sterkte de komende tijd! En gecondoleerd met het verlies van je vader. Je mag altijd pb sturen als je wilt praten.

**Geplaatst**: 24-04-13 09:58

Geplaatst: 24-04-13 09:58

Wat erg zeg.. Heel veel sterkte toegewenst, echt verschrikkelijk dat je dit moet meemaken.. Y;(

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-04-13 14:13

Geplaatst door de TopicStarter : 24-04-13 14:13

shadow19871 schreef:
Dat denk ik ook Angelique, dat het een soort beschermingsmechanisme is. Als ik me echt zou beseffen dat ik haar nooit meer zie zou ik echt gek kunnen worden. Ik sprak vorige week een docent van me die 6 jaar geleden zijn moeder is verloren en hij zei dat het nu nog steeds soms onwerkelijk is.. Rust nemen in deze fase is wel heel belangrijk ja.. en actief stilstaan bij het verdriet ook denk ik.

En het gemis zal ook niet minder worden. Dat hoeft voor mij ook niet. Ze mag gemist worden, voelen jullie dat ook zo? Zulke fantastische mensen die zo jong zijn weggenomen, moeten herinnerd worden. Het zal zoeken zijn om een balans te vinden tussen je leven weer oppakken en het gemis met je meedragen.

Ik ga ook een as sieraad laten maken, ik heb alleen nog geen mooie gevonden. Van mijn moeder hebben ze ook een vingerwas-afdruk gemaakt en ik wil haar vingerprint laten verwerken in een vlindertje en die laat ik tatoeëren. Op die manier heb ik het gevoel dat ik haar altijd dicht bij me heb en overal met me mee kan nemen.

Daar ben ik ook bang voor, dat als ik het écht zou toegeven, dat ik dan neer ga. Daardoor ben ik denk ik ook zo verschrikkelijk moe, maar moet zeggen dat dit al was vanaf het moment dat de diagnose gesteld werd. Je wordt iedere nacht wakker van het gehoest en het zuurstofapparaat is ook niet bepaald zachtjes.
Mijn moeder zei het laatst ook, vanaf januari heeft ze eigenlijk niet lekker meer geslapen. Niemand niet.

Ik heb het boekje wat Cassidy aanraadde besteld en als het goed is, komt het vandaag al binnen.

Bedankt voor alle berichten, ik vind het zo tof van jullie.

**Geplaatst**: 24-04-13 14:23

Re: Dag papa

Geplaatst: 24-04-13 14:23

Dat klopt Magda, het is natuurlijk ook de nasleep van alle stress van de afgelopen tijd.. en het zal nog lang duren voordat dat er goed uit is. Ik ben, volgens omgeving, ook heel erg veel afgevallen de laatste maanden, terwijl ik niet echt het idee heb dat ik minder ben gaan eten.. Hebben jullie dat ook gehad? Misschien ook van de stress?

Ik kreeg vanmorgen een heel mooi stukje tekst van een vriendin op facebook.. Dat wil ik jullie niet onthouden. Er zit zo'n kern van waarheid in. Dat probeerde ik hierboven uit te leggen, maar ik krijg het zelf nooit zo mooi verwoord

Citaat:
“Keep the door to her life open” – Edith Fogg Hickman
“Iedereen kent wel iemand die, overmand door verdriet, de naam van een overleden geliefde nooit meer noemt. Alsof door die naam uit te spreken, de vloedgolf van rouw en verlies weer sterker dan ooit terugkomt. Alsof door de naam te vermijden, het verdriet en gemis ook kunnen worden vermeden. Dit werkt niet. Houd de deur tot het leven van de overledene open. De herinneringen, het gevoel van diens aanwezigheid, zijn niet weg. In tegendeel. Naar mate de tijd verstrijkt kun je niet alleen kracht halen uit het ophalen van herinneringen, maar vooral aan het levend houden van je geliefde in je dagelijks leven. Het lichaam van je geliefde is weg, maar de geest van je geliefde is overal en omringt je. Het enige wat je moet doen is je hiervoor openstellen. Je geliefde is past echt weg als niemand meer aan haar denkt. En dat zal nooit gebeuren.”