Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-03-13 10:55

Re: Bokkers met eetstoornissen?

Geplaatst door de TopicStarter : 23-03-13 10:55

Ik ben hier vooral om jullie te steunen, heb al 3 weken geen terugval meer gehad en als het zo doorgaat ben ik 'genezen' volgens de dokter

Zit ook superlekker in m'n vel nu, heb dat wel écht gemist hoor! Dat ik dat allemaal op heb gegeven voor een paar kilo minder

Geen koude handen meer nu, gezond en vol haar, mag weer gaan rennen en daardoor betere conditie etc!

**Geplaatst**: 23-03-13 11:07

Re: Bokkers met eetstoornissen?

Geplaatst: 23-03-13 11:07

Wat super van je!

**Geplaatst**: 23-03-13 11:35

Re: Bokkers met eetstoornissen?

Geplaatst: 23-03-13 11:35

Bluhhh bij mij is gister nog even het labeltje ADHD aan mijn verzameling van diagnoses geplakt.
Weet nog niet helemaal wat ik er mee moet.
Gister was ik echt gesloopt na een hele dag therapie .
Was thuis en viel gewoon in slaap , dat is echt een wonder.

@MylittleLove
Ben je na 3 weken geen schadelijk gedrag "genezen"?
Maar wel super goed van je

!

**Geplaatst**: 23-03-13 12:51

Geplaatst: 23-03-13 12:51

Citaat:
Ik heb net als jij ook een vorm van autisme, in combinatie met anorexia.

Ik heb hulp gehad voor mijn anorexia maar ik werd uit de kliniek gezet omdat mijn motivatie volgens hun niet voldoende was. Ze vonden dat ik niet genoeg over mijn gevoelens praatte met de hulpverleners en dat wat ze zeiden niet tot me doordrong. Ze hebben me aangeraden om eerst maar eens aan mijn motivatie te gaan werken en dan terug te komen voor een behandeling. Ondertussen heb ik nog een jaar ambulant hulp gehad maar ook daar hebben ze me uiteindelijk 'opgegeven'

Wat voor hulp heb jij voor je autisme? Ik heb daar nog nooit echt hulp voor gekregen, ik krijg wel begeleiding op school maar dat is enkel voor mijn schoolwerk. Ik herken me in jouw verhaal en misschien zou een behandeling gericht op autisme bij mij ook wel helpen.

Wat verschrikkelijk, wat ze je opleggen, als je autisme hebt kun je vaak niet goed over je gevoel praten.
Je "snapt"je eigen gevoel vaak niet.
Het is niet eerlijk dat ze je zo weg sturen!
Bij mij is dat ook gebeurt, ik kon toen die tijd niet goed nadenken, mijn hoofd zat vol (logisch?)
In die kliniek moest ik allemaal IQ testen doen. Daar kwam heel laag uit

Mijn ouders geloofde dat niet, ze zeiden dat het kwam, omdat mijn hoofd vol zat.
De kliniek echter geloofde dat niet en hebben mij toen naar huis gestuurd, omdat ik "te dom"was.
Ik ben toen door een enorm diep dal gegaan, zonder de juiste hulp.

5 jaar later heb ik een IQ test gedaan en daar kwam een goed IQ uit.
Daarom die mensen die hulp bieden maken helaas ook fouten.

Wat ik voor hulp krijg is, vooral mijzelf leren kennen.
Ik krijg therapie waardoor ik snap wat autisme in houd. Zo begrijp ik meer van mijzelf.
En als je meer van jezelf begrijpt, kun je rekening houden met jezelf en zo hoef je minder op je tenen te lopen.
Want je kunt dan zeggen wat je moeilijk vindt en zo kun je eerder stop zeggen als het je te veel wordt.
Dan ga je minder over je grenzen heen.

Toch moet ik eerlijk zeggen, dat veel mensen mij niet goed begrijpen hoor.
Ik krijg hulp op school, maar die meneer snapt mij niet goed en daardoor kwetst hij mij als hij het weer eens weg praat.

Wat heel belangrijk is, zoek iemand die begrijpt wat autisme inhoud.
Die gene kan je dan begrijpen en met je erover praten, dat geeft een fijn gevoel als er iemand is, die begrijpt waarom je anders denkt en dingen anders beleeft.

Misschien kan je een therapie gaan doen die erop is gericht om je autisme te leren begrijpen en het te aanvaarden.
Toch weet ik ook dat hulpverleners graag eerst willen dat je wat minder met de ES bezig bent, want dat kan je gedachten erg beïnvloeden.
Heel veel sterkte toegewenst en ik zal zeggen: geef niet op, blijf voor jezelf opkomen, je bent het waard om bevrijdt te worden.

**Geplaatst**: 23-03-13 16:37

Geplaatst: 23-03-13 16:37

Ik heb gisteren ruim 1,5 uur bij mijn spv'er gezeten, terwijl ik voor maximaal een uur stond ingepland.

We hebben gepraat over mijn eetproblemen en zij is er nu ook van overtuigd dat er iets moet gebeuren.
Het gaat gewoon niet goed zo, ik blijf aankomen en ik blijf me volproppen.

Tenzij ik zó in de stress schiet dat m'n keel ahw afgeknepen wordt of dat ik ga overgeven (geen vinger in m'n keel oid).
Het beheerst mij en mijn leven steeds meer en meer en ik wil graag op een gezonde manier met eten om kunnen gaan.
Ook hebben we afgesproken dat zolang ik me er niet prettig bij voel, ik geen weegschaal in huis hoef te halen, dit omdat ik aangaf bang te zijn hierin volledig door te slaan.
Ik wéét gewoon dat als ik een weegschaal binnen handbereik heb, ik me uiteindelijk 3x daags (of meer) ga wegen, teleurgesteld raak en dan nog meer ga vreten.

Ik ben zó blij dat ik deze stap heb gezet, maar ik ben ook bang voor wat er komen gaat, bang dat ik het niet ga volhouden en bang dat ik doorsla de andere kant op naar het niet eten.

**Geplaatst**: 23-03-13 16:39

Geplaatst: 23-03-13 16:39

MyLittleLove schreef:
Ik ben hier vooral om jullie te steunen, heb al 3 weken geen terugval meer gehad en als het zo doorgaat ben ik 'genezen' volgens de dokter Zit ook superlekker in m'n vel nu, heb dat wel écht gemist hoor! Dat ik dat allemaal op heb gegeven voor een paar kilo minder Geen koude handen meer nu, gezond en vol haar, mag weer gaan rennen en daardoor betere conditie etc!

Super! $_/-\o_$ +:)+

**Geplaatst**: 23-03-13 16:44

Geplaatst: 23-03-13 16:44

EngeltjeS schreef:
Hoe reageren jullie, als men weer eens begint over afvallen en dieëten?
Mijn rugharen gaan dan bijna overeind, ik vind dit zo moeilijk om aan te horen...

"dan eet ik toch even niet?"

Ik haat het als mensen erover beginnen, omdat ze dan vaak ook tegen mij beginnen dat ik ook wel wat kwijt mag.
Dat hele gedoe triggert mij gewoon waardoor ik begin te vreten of juist niets meer eet en als ze me écht ontzettend van slag krijgen hou ik niets meer binnen.

Ik vraag dan ook vaak of ze niet tegen mij willen beginnen omdat dat averechts werkt en als ze dat niet doen dan loop ik weg of ga ik over op een ander onderwerp.

**Geplaatst**: 23-03-13 16:52

Geplaatst: 23-03-13 16:52

lor1_1984 schreef:
EngeltjeS schreef:
Hoe reageren jullie, als men weer eens begint over afvallen en dieëten?
Mijn rugharen gaan dan bijna overeind, ik vind dit zo moeilijk om aan te horen...

"dan eet ik toch even niet?"

Ik haat het als mensen erover beginnen, omdat ze dan vaak ook tegen mij beginnen dat ik ook wel wat kwijt mag.
Dat hele gedoe triggert mij gewoon waardoor ik begin te vreten of juist niets meer eet en als ze me écht ontzettend van slag krijgen hou ik niets meer binnen.

Ik vraag dan ook vaak of ze niet tegen mij willen beginnen omdat dat averechts werkt en als ze dat niet doen dan loop ik weg of ga ik over op een ander onderwerp.

Dat vind ik een hele goede, zo komen andere mensen ook te weten wat voor effect zulke opmerkingen hebben op andere.
Ik heb hetzelfde als jij. Prop me ook vol.
Ik sta op de wachtlijst nog steeds om behandeld te worden.. hoop dat ik snel kan beginnen. Het beheerst mijn leven momenteel gewoon. Weegschaal heb ik wel maar de batterij eruit gehaald. Ik probeer alles te ontlopen wat me rot doet voelen maar helaas werkt dat niet altijd.

**Geplaatst**: 23-03-13 21:26

Geplaatst: 23-03-13 21:26

loisenpien4 schreef:
Wat ik voor hulp krijg is, vooral mijzelf leren kennen.
Ik krijg therapie waardoor ik snap wat autisme in houd. Zo begrijp ik meer van mijzelf.
En als je meer van jezelf begrijpt, kun je rekening houden met jezelf en zo hoef je minder op je tenen te lopen.

Bedankt voor je reactie! Ik ga daar eens achter vragen, misschien kunnen ze mij dan wel helpen. Het is gewoon frustrerend dat ze mij niet begrijpen en dat ze daardoor altijd denken dat ik het niet genoeg probeer.

Ik vind het jammer dat je zo'n lange weg hebt moeten afleggen voor je de juiste hulp kreeg, maar ik ben blij dat je nu wel hulp hebt en dat het beter gaat met jou. Ik bewonder jouw doorzettingsvermogen en ik vind het heel moedig dat je bent blijven vechten.

Ik vind het fijn om jouw motiverende berichtje te lezen, ik herken mezelf veel in jouw verhaal maar ik ben blij dat ik nu weet dat ik wel hulp kan krijgen. Het geeft mij weer hoop dat ik mijn eetstoornis kan overwinnen.

**Geplaatst**: 23-03-13 22:42

Geplaatst: 23-03-13 22:42

Citaat:
Ik vind het fijn om jouw motiverende berichtje te lezen, ik herken mezelf veel in jouw verhaal maar ik ben blij dat ik nu weet dat ik wel hulp kan krijgen. Het geeft mij weer hoop dat ik mijn eetstoornis kan overwinnen.

Blijven proberen! Je bent het waard!

Als je jezelf leert begrijpen en kennen ben je al heel ver, want dan kan je ook aangeven wat je nodig hebt.
Meestal is het al heel fijn als er duidelijkheid is en als er mensen zijn die je begrijpen.
Zet hem op. $*\o/*$

**Geplaatst**: 25-03-13 10:58

Geplaatst: 25-03-13 10:58

lor1_1984 schreef:
Ook hebben we afgesproken dat zolang ik me er niet prettig bij voel, ik geen weegschaal in huis hoef te halen, dit omdat ik aangaf bang te zijn hierin volledig door te slaan.
Ik wéét gewoon dat als ik een weegschaal binnen handbereik heb, ik me uiteindelijk 3x daags (of meer) ga wegen, teleurgesteld raak en dan nog meer ga vreten.

Heel bekend, ook ik heb 2 jaar niet op een weegschaal gestaan omdat ik bang was voor een paar getalletjes. Inmiddels weeg ik me ook maar 1x in de maand ofzo.
Maar ik had precies hetzelfde als jou, ik zou doorslaan als het te goed met me zou gaan.
Net als het tegen mensen zeggen dat je afgevallen bent.
Met mijn eerste lijnpoging heb ik het zo'n beetje de hele wereld verteld als ik ook maar 100 gram afgevallen was. Nu dat ik niet echt lijn, maar let op mijn eten (en ik stukken beter in mijn vel zit) gaat er ook gewicht af maar wou ik het tegen niemand zeggen.
En maar steeds die reacties: jij bent toch wel afgevallen...en ik zei dan: nee hoor, jaar 100 gram misschien maar meer niet hoor.
Ik denk dat ik gewoon geen zin had in het gebemoeial van andere mensen.
Altijd dat eeuwige gezeik over lijnen en dieeten...gatver ik ben er echt helemaal klaar mee.
Inmiddels rond de 10 kilo afgevallen, en merk dat het nu lastiger gaat. Ik kan even niet echt de rust vinden waar mijn lichaam zo naar verlangt. Ik denk dat het met een nieuwe studie te maken heeft waar ik veel mee bezig ben.

Tja ik heb gemerkt aan mijn eetgewoonte dat ik juist ga eten als ik moe ben, ik niet echt helder ben of me verveel.
Nu ik dus ben begonnen met die studie merk ik dat ik moe ben en dus sneller ga eten (al zijn het lang niet die grote partijen die ik eerst naar binnen werkte) maar goed het is wel een seintje om beter op mezelf te gaan letten en mezelf ook wat momenten van rust en ontspanning geven.

Zoals ze hebben gezegd bij de kliniek voor eetstoornissen:
Rust....Reinheid....Regelmaat!!

**Geplaatst**: 25-03-13 11:47

Geplaatst: 25-03-13 11:47

MyLittleLove schreef:
Ik ben hier vooral om jullie te steunen, heb al 3 weken geen terugval meer gehad en als het zo doorgaat ben ik 'genezen' volgens de dokter Zit ook superlekker in m'n vel nu, heb dat wel écht gemist hoor! Dat ik dat allemaal op heb gegeven voor een paar kilo minder Geen koude handen meer nu, gezond en vol haar, mag weer gaan rennen en daardoor betere conditie etc!

Moet je eerlijk zeggen dat ik het wat tricky vind. Ik heb zo vaak 3 goede weken gehad om uiteindelijk toch weer keihard terug te vallen. Wil je absoluut niet ontmoedigen en zo is dit bericht ook niet bedoelt, maar houd er rekening mee dat dit het nog niet was. :(:)

**Geplaatst**: 25-03-13 11:58

Geplaatst: 25-03-13 11:58

hoihoi, ik heb het topic een beetje doorgelezen, en kan me helaas flink met jullie identificeren.
Vroeger op de basisschool ben ik erg gepest en heb ik ook anorexia en boulimia gehad als gevolg daarvan.
Ik heb het een paar jaar geheim kunnen houden voor mn ouders maar mn moeder kwam er natuurlijk achter.
Gelukkig is die tijd al lang voorbij, maar ik blijf er nog altijd dingen aan over houden, eten vind ik moeilijk, en ik
heb enorme snoepvreetbuien waarna ik vervolgens weer giga misselijk ben en uren niet eet... toch gaat het steeds
beter, ik raad jullie allen ook heel erg aan ten alle tijden hulp te zoeken!

ik vind drie weken best kort om te zeggen dat je genezen bent zeg maar, maar ontzettend trots op je dat het zo goed gaat! Ga zo door

**Geplaatst**: 25-03-13 12:15

Geplaatst: 25-03-13 12:15

Dat was mijn gedachte ook. Drie weken is zó vreselijk kort..en hoe ziet dat eruit, is het drie weken geen terugval maar wel strak volgens een lijst eten, of is het al drie weken totaal niet nadenken bij wat je eet/drinkt/verbrandt? In dat laatste geval snap ik het wel namelijk, maar in dat eerste geval zou ik het zeker niet als 'bijna genezen' willen bestempelen - zonder je ook maar enigszins tekort te willen doen, want ook 'gewoon' drie weken een volwaardige eetlijst aanhouden kan al vreselijk zwaar zijn.

**Geplaatst**: 25-03-13 21:52

Re: Bokkers met eetstoornissen?

Geplaatst: 25-03-13 21:52

Drie weken het gevoel hebben dat je op de goeie weg bent, is wel het gevoel, om hier mee door te gaan

Al hoe wel het inderdaad wel een "instinker" kan zijn, is het wel een positief gevoel.
Een gevoel met twee gevoelige kanten.

Rust, Reinheid, Regelmaat! Die moet ik onthouden

**Geplaatst**: 26-03-13 00:36

Geplaatst: 26-03-13 00:36

mag ik mij ook melden?
van mijn 12e tot 16e anorexia gehad, nu BED.
ik heb het er behoorlijk moeilijk mee, mensen praten in mijn ogen over niks anders als afvallen en dat ik dat ook eens moet gaan doen.
maar hoe meer mensen mij hier over aan spreken hoe meer ik ga vreten en vreetbuien krijg.
ik heb zeker een behoorlijk hoge bmi en ben me ervan bewust dat ik te dik ben , maar ik word alleen maar nerveuzer als mensen hier wat van zeggen.
ik heb ook borderline en een laag IQ, en heb eigenlijk de leeftijd van een puber terwijl mijn echte leven 26 jaar is maar ik ben dus blijven steken in mijn ontwikkeling en blijven hangen in een puber leeftijd.
dat maakt t allemaal niet zo makkelijk voor mijzelf maar ook voor mijn omgeving.

om mijzelf een beetje verder voor te stellen, ik woon in noord brabant en woon samen .
heb geen paarden meer, helaas moeten verkopen een jaar geleden.
mijn hobbys verder zijn films kijken, tekenen, gedichten schrijven , postcrossing, kaarten maken, scrapbooking, piepschuim decoreren, fotografie, stempelen , lezen, wandelen en shoppen.

**Geplaatst**: 27-03-13 12:29

Re: Bokkers met eetstoornissen?

Geplaatst: 27-03-13 12:29

Ik ben vrijwel van mijn eetbuien af ( gelukkig!)
Ik had vooral sinds ik op mijzelf woonde ( paar jaar terug) verschrikkelijke eetbuieen+ braken wat echt volle dagen in beslag nam en steeds erger werd, als ik eraan terug denk, denk ik echt pff waar was ik mee bezig?

Vind het nu nog wel lastig mijn gevoel/frustratie niet af te reageren op die manier ( als in vreten en kotsen..)
Ben niet meer zo obsessed met voedsel, maar het dwangmatig afwegen/kcal bijhouden heb ik gelukkig los kunnen laten. ( keukenweegschaaltje weg, stappenteller weg is een goed begin!)

Had een uitzending gezien van Monique Rosier die het boek Monster & Mo heeft,
nooit meer eetverslaafd. ( ff link gezocht http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1312996 )

Kan zeggen als je jezelf alles gunt het echt fijn is! ( en ik ben niet eens dikker geworden nu ik normaal eet dus alles was voor niks hihi

)

**Geplaatst**: 27-03-13 13:57

Geplaatst: 27-03-13 13:57

ik vraag me wel eens af of ik ooit nog normaal met eten om zal kunnen gaan , omdat het al vanaf mijn 12e speelt en ik nu 26 ben.

**Geplaatst**: 27-03-13 17:22

Re: Bokkers met eetstoornissen?

Geplaatst: 27-03-13 17:22

Dat kan.

Geldt natuurlijk niet per definitie voor iedereen maar ook na een jarenlange eetstoornis is het goed mogelijk om weer normaal en onbezorgd met eten om te kunnen gaan.

**Geplaatst**: 27-03-13 21:39

Re: Bokkers met eetstoornissen?

Geplaatst: 27-03-13 21:39

Ik blijf nog steeds op zoek naar een manier om te leren ermee om te gaan. Het aantal dieetboeken dat ik gelezen heb, is niet meer te tellen. Wat ik echt nodig heb is iemand die me helpt om om te gaan met mijn stoornis. Misschien toch maar weer eens naar de dokter?
Monique Rosier ziet er ook interessant uit, maar ik zie dat die sessies niet vergoed worden en duur zijn (en te ver weg). Er is toch wel iemand die mij hiermee helpen kan?

**Geplaatst**: 27-03-13 22:29

Re: Bokkers met eetstoornissen?

Geplaatst: 27-03-13 22:29

Je kunt altijd naar de dokter voor een verwijzing natuurlijk! Zou alleen maar goed zijn. Er zijn verschillende instellingen die je kunnen helpen.

**Geplaatst**: 27-03-13 22:41

Re: Bokkers met eetstoornissen?

Geplaatst: 27-03-13 22:41

Sunshine, ik zou kijken of Human concern bij je in de buurt zit.
Hoor daar goede verhalen over.

**Geplaatst**: 28-03-13 08:36

Geplaatst: 28-03-13 08:36

yvje86 schreef:
lor1_1984 schreef:
Ook hebben we afgesproken dat zolang ik me er niet prettig bij voel, ik geen weegschaal in huis hoef te halen, dit omdat ik aangaf bang te zijn hierin volledig door te slaan.
Ik wéét gewoon dat als ik een weegschaal binnen handbereik heb, ik me uiteindelijk 3x daags (of meer) ga wegen, teleurgesteld raak en dan nog meer ga vreten.

Heel bekend, ook ik heb 2 jaar niet op een weegschaal gestaan omdat ik bang was voor een paar getalletjes. Inmiddels weeg ik me ook maar 1x in de maand ofzo.
Maar ik had precies hetzelfde als jou, ik zou doorslaan als het te goed met me zou gaan.
Net als het tegen mensen zeggen dat je afgevallen bent.
Met mijn eerste lijnpoging heb ik het zo'n beetje de hele wereld verteld als ik ook maar 100 gram afgevallen was. Nu dat ik niet echt lijn, maar let op mijn eten (en ik stukken beter in mijn vel zit) gaat er ook gewicht af maar wou ik het tegen niemand zeggen.
En maar steeds die reacties: jij bent toch wel afgevallen...en ik zei dan: nee hoor, jaar 100 gram misschien maar meer niet hoor.
Ik denk dat ik gewoon geen zin had in het gebemoeial van andere mensen.
Altijd dat eeuwige gezeik over lijnen en dieeten...gatver ik ben er echt helemaal klaar mee.
Inmiddels rond de 10 kilo afgevallen, en merk dat het nu lastiger gaat. Ik kan even niet echt de rust vinden waar mijn lichaam zo naar verlangt. Ik denk dat het met een nieuwe studie te maken heeft waar ik veel mee bezig ben.

Tja ik heb gemerkt aan mijn eetgewoonte dat ik juist ga eten als ik moe ben, ik niet echt helder ben of me verveel.
Nu ik dus ben begonnen met die studie merk ik dat ik moe ben en dus sneller ga eten (al zijn het lang niet die grote partijen die ik eerst naar binnen werkte) maar goed het is wel een seintje om beter op mezelf te gaan letten en mezelf ook wat momenten van rust en ontspanning geven.

Zoals ze hebben gezegd bij de kliniek voor eetstoornissen:
Rust....Reinheid....Regelmaat!!

Dat met dat weegschaal gedoe, dat doe ik :')

Dan ben ik net 2 kilo afgevallen dus weg ik 48/49. EN dan ga ik weer op de weegschaal staan,en dan staat er opeens 51 :oo

En ik weeg normaal 50, maar nu kom ik toch niet van die ene kilo af

**Geplaatst**: 28-03-13 13:23

Re: Bokkers met eetstoornissen?

Geplaatst: 28-03-13 13:23

En waarom moet die er per se af?

Serieus over nadenken hoor. Vaak heb je daar wel bepaalde gedachten over.

**Geplaatst**: 28-03-13 19:54

Re: Bokkers met eetstoornissen?

Geplaatst: 28-03-13 19:54

omdat ik geen buikje wil. dus die éne kilo zal er ook af moeten!