NienSCHaap schreef:Ik blijf nu maar onder nienschaap.
Maar mijn moeder heeft dit zelf in de familie mee gemaakt en keurde het geheel niet goed nog steeds niet.
Ik doe haar er veel verdriet mee maar ze zorgd wel dat ik ondanks mijn keuze voor deze relatie een poging doen om mij goed in de maatschappij af te zetten.
Ze hoopt en bidt nog iedere dag dat het eens tot mij inwerkt waar ik me bezig ben.
Maar ze laat mij als kind niet vallen of stikken.
Tuurlijk ben ik ondanks de jaren nog steeds onzeker of ik er goed aan doe en misschien praat ik mezelf ook wel te veel aan dat het allemaal.prima is.
De relatie is goed en ik houd ook wel van hem maar de laatste maanden heb ik nog wel die verliefdheids gevoel maar ook een vader rol speelt hij ineens meer in mijn leven.
Dat heeft bij mij de knop omgezet en ben ik gaan denken en twijfelen en doen en sommige veder in de vrienden kring wisten niet eens dat ik iets met hem had.
Ik ben en blijf bang voor de buiten wereld hoe super het ook voelt en klikt tussen ons.
Al met al moet ik misschien eerst de menigen van anderen horen om te snappen hoe het er voorstaat.
Ik ben nooit een prater geweest en zo'n forum is daar ideaal voor.
Misschien heb ik ook wel hulp nodig bij dit proces maar begin ik het en hoe vertel ik het mijn vriend?
voila.. daar ga je al..
wat dacht je van gewoon te zeggen: ik vind je te oud, ik zie geen toekomst.
wat voor toekomst ziet hij dan?
en dat hij de vaderrol op zich neemt.. sorry hoor. maar als je nu 21 bent, wat heb je nog meer nodig om te zien dat t niet echt gezond is.
Je zegt t zelf al bijna..
Meiske, word je hier nu echt gelukkig van? hoe zie je t straks voor je?