Bokt.nl

Pauline schreef:

Ik vind ook, je geeft geen baby, je houdt " niet niks over" maar je zet een mens op de wereld. Een mens dat ook recht heeft op een goed leven, het is geen hebbedingetje.

LCharlotte schreef:

True in het geval binnen mijn kenniskring betreft het een homopaar, dus die laatste valt af Ik ben er van overtuigd dat ze geweldige ouders zullen zijn, ik breng met liefde en alle vertrouwen mijn kinderen naar hun voor een logeerpartij. In dat opzicht kunnen bepaalde punten wel geschrapt worden..

Asjemenauw schreef:

Behalve het te romantische stukje "het hebben van een bijzondere band met het kindje" wat op mij meer overkwam als een stukje van moeilijk van loslaten vooral als het een meisje zou kunnen worden (zij heeft 2 jongens en zou dolgraag een meisje erbij gehad maar 2 kids is hun max) waren er nog een paar 'feitjes' die mij een beetje de rillingen gaf en twijfels bracht voor het slagen van het 'project' op de langere termijn. Zij had zo al haar idee klaar over hoe wij ons kind moesten inlichten over de bijzondere familiebanden. Ze vond ook dat zij, mocht ons iets gebeuren, voogd zou worden van het kind. Ook vond zij wel dat ze gezien de bijzondere situatie ook iets in te brengen had op bepaalde punten als opvoeding ed.

anneliesdj schreef:

Autsj, dat lijkt me erg pijnlijk, als ik al draagmoeder zou zijn zou ik dergelijke 'eisen' dus nooit durven stellen, ik weet en wil ook dat het eindigt bij de geboorte maar juist daar zou ik achteraf wellicht ook moeite mee hebben omdat je toch meer voor 't kind voelt.

Heb je je zus ook uitgelegd waarom je het aanbod niet wilde aannemen? En hoe reageerde ze daarop?

LCharlotte schreef:

Ik denk dat je er heel anders in kunt staan als het niet jouw eicel of de zaadcel van jouw partner is. Het is gewoon in essentie niet jouw kindje, je schenkt het alleen een veilige behuizing om te kunnen ontstaan Ik zou dan weer absoluut geen eicellen kunnen doneren, dan is het voor mijn gevoel wel mijn kindje en niet die van de wensouders.

mick75 schreef:

Waarom is het niet egoistisch om door roeien en ruiten te gaan voor een "eigen" kind, dat niet door jezelf gedragen word terwijl er ontelbare kinderen als wegwerpkind opgesloten zitten in tehuizen? Is dat alleen maar omdat het technisch mogelijk is dat je de levens van derden maar overhoop mag gooien (in het gunstigste geval) terwijl er elders kinderen, die door jou opgevangen hadden kunnen worden, weggestopt worden en voor de rest van hun leven afgeschreven, puur omdat ze de pech hadden dat hun moeder overleed bij de geboorte, de vader aan een of ander onbekend front is overleden en/ of ze met geen mogelijkheid kon onderhouden? Deze kinderen zijn er ook! Ze bestaan, echt! Alleen je ziet ze niet in het straatbeeld.

Ik zou dus niet eens piekeren over draagmoederschap. Als je echt graag een kind wil zou het niet uit moeten maken of dat kind genetisch nou wel of niet van jou is, maar dat je een kind een geweldig leven en een toekomst kan bieden. En helaas is mijn situatie er niet naar, maar als die er wel naar was zou ik zelf ook een kind adopteren.

Ik heb dus vooral ethische bezwaren tegen draagmoederschap en eiceldonatie. Er zijn al genoeg werwerpkinderen, die bestaan al, dus die hebben in mijn ogen voorrang op een kindje dat alleen nog op de tekentafel bestaat.