Bokt.nl

**Geplaatst**: 05-10-10 21:24

Geplaatst: 05-10-10 21:24

locorette schreef:
Kitten85; Dat heb ik ook vaak genoeg Dan loop ik naar boven en dan denk ik: Waarom loop ik nou naar boven?
Soms heb ik zelfs dat ik geeneens meer weet wat ik 10 minuten van te voren gekeken heb op de televisie.

Hebben jullie ook wel eens last van vervelende opmerkingen die maar bij je blijven knagen? Of gaat het bij jullie het ene oor in en het andere oor weer uit?

Orchid; Ja bij mij gaat het gewicht er soms ook heel snel vanaf, maar dan wil niemand het geloven. Ze zeggen dan dat onze weegschaal het niet meer goed doet ofzo? Ik ben zelfs in 1 dag tijd bijna 4 kilo afgevallen. Heb die dag niet veel gegeten en meer bewogen dan normaal dat geef ik toe, maar 4 kilo?! Dat is een nieuw record voor mij

Uh ja zulke vage wisselingen heb ik ook wel. Sowieso maakt het wel verschil of je 's morgens of 's avonds weegt, maar als ik bvb elke dag 's avonds meet dan verschilt het vaak ook zo 2 kilo ofzo, heel apart. Heb al 4 weegschalen gehad en ze hadden t allemaal

Als iemand een vervelende opmerking naar me maakt dan blijft dat vaak wel hangen ja. Ik probeer altijd het te laten gaan door te bedenken op wat voor manieren iemand het zou kunnen hebben bedoeld, dat diegene soms misschien ook wel niet altijd even tactisch is of dat diegene t zelf allang is vergeten en ik dat beter ook kan doen

Rare opmerkingen of acties van mezelf blijven ook altijd lang hangen. Als ik er achteraf pas achterkom dat ik weer verkeerd begrepen ben bijvoorbeeld. Dan probeer ik ook maar een beetje te verzachten door te bedenken dat ik de enige ben die er last van heeft en die ander t vast niet eens gemerkt heeft. Al werkt dat vaak niet echt. Ik kan er enorm tegenop zien om bijvoorbeeld weer op een feestje te komen bij mensen waar ik de vorige keer zoiets heb gehad. Denk dat ze dan van alles van me vinden. Als ik dan de drempel toch overga blijkt achteraf toch meestal wel dat ze er waarschijnlijk niet eens bij na hebben gedacht

Kitten84 schreef:
Nare opmerkingen of dingen die ik gezegd heb blijven heel lang hangen ja. Dan denk ik: klopt dat wel? Vinden ze me nu niet raar?

Ik ben op moment sowieso op. Ben 1 chaos, in huis, bij mijn beesten. Ik wil werken, geld erbij verdienen, maar mijn vriend vraagt zich af (ik ook wel beetje) of ik dat wel aankan.

Ik ga zo hard mogelijk door met mijn leven, maar van binnen schreeuw ik, huil ik...

Ik ken je gevoel

Ik denk dat je toch moet proberen een baantje oid te vinden. Ik weet je huidige situatie niet precies maar van mezelf weet ik dat een vorm van structuur zoals met werk of studie mij echt goed doet. Het begin is erg moeilijk en vermoeiend, maar als ik bvb elke dag naar school ga, of naar m'n vakantiebaantje dan ga ik beter plannen. Ga ik ook daadwerkelijk even opruimen. Even naar de paarden. Even longeren enz. Als ik teveel leegte heb, dus niet dat ik niks te doen heb, maar dat ik alles zelf moet plannen, dan word het vaak een rommeltje. Beetje uitstellen, geen zin in enz. Als ik naar school ben moet ik wel in de namiddag het paard doen omdat het anders donker is. En omdat het toch wel een beetje een voldaan gevoel geeft als ik mezelf een schop onder de kont heb gegeven om naar college te gaan en het nog lukte ook, kan ik mezelf dan ook nog een keer schoppen om ook t paard te doen

Afgelopen zomervakantie heb ik bvb de laatste weken niet gewerkt. In de staat die ik toen had was het niet voorstelbaar dat ik nu fatsoenlijk een studie kon doen. Vrijdag heb ik een tentamen en de rest van deze week vrij. Vandaag werd het alweer niks met leren. Ik blijf maar heen en weer keutelen en doe eigenlijk net niks. Beetje van alles en van alles niets... Morgen ga ik naar m'n vriend toe, die is boer en heeft stipte tijden voor koffiedrinken eten theedrinken enz. In huis is er voor mij niks te doen. Achter doe ik de kalfjes, op gezette tijden. Dat werkt ideaal om te leren, uurtje leren, vriend haalt me op voor de koffie (en ik weet wanneer ie komt

) en dan weer een uurtje leren. Concentratie op, even bij de kalfjes kijken enz.

Ik weet niet wat bij jou de oorzaak is van je huidige gevoel. En je twijfel of je wel kan werken. Ik weet alleen uit eigen ervaring dat het redelijk vaak is gebeurt dat ik depressieve buien had of me niet lekker voelde, benauwd, hoofdpijn,moe enz. En daardoor maar een dagje vrij nam van school. En dat werden dan vaak weer wat meer..En vervolgens werd ik weer ziek doordat ik de dag niet goed doorkwam... Meteen in een vicieuze cirkel. Het beste voor mij is om een kleine 'werkdruk' te hebben, dus baantjes van een paar uurtjes of zoals nu de studie met colleges tot 12 uur en af en toe een langere dag. Dan moet ik er even uit en komt er meteen structuur in m'n dag. Er zijn nog steeds vaak dagen dat het een keer niet wil, maar nu weet ik dat ik af en toe ook even streng moet zijn voor mezelf om niet in zo'n dip te komen.

**Geplaatst**: 05-10-10 21:40

Geplaatst: 05-10-10 21:40

Orchid schreef:
Kitten84 schreef:
Nare opmerkingen of dingen die ik gezegd heb blijven heel lang hangen ja. Dan denk ik: klopt dat wel? Vinden ze me nu niet raar?

Ik ben op moment sowieso op. Ben 1 chaos, in huis, bij mijn beesten. Ik wil werken, geld erbij verdienen, maar mijn vriend vraagt zich af (ik ook wel beetje) of ik dat wel aankan.

Ik ga zo hard mogelijk door met mijn leven, maar van binnen schreeuw ik, huil ik...

Ik ken je gevoel Ik denk dat je toch moet proberen een baantje oid te vinden. Ik weet je huidige situatie niet precies maar van mezelf weet ik dat een vorm van structuur zoals met werk of studie mij echt goed doet. Het begin is erg moeilijk en vermoeiend, maar als ik bvb elke dag naar school ga, of naar m'n vakantiebaantje dan ga ik beter plannen. Ga ik ook daadwerkelijk even opruimen. Even naar de paarden. Even longeren enz. Als ik teveel leegte heb, dus niet dat ik niks te doen heb, maar dat ik alles zelf moet plannen, dan word het vaak een rommeltje. Beetje uitstellen, geen zin in enz. Als ik naar school ben moet ik wel in de namiddag het paard doen omdat het anders donker is. En omdat het toch wel een beetje een voldaan gevoel geeft als ik mezelf een schop onder de kont heb gegeven om naar college te gaan en het nog lukte ook, kan ik mezelf dan ook nog een keer schoppen om ook t paard te doen

Afgelopen zomervakantie heb ik bvb de laatste weken niet gewerkt. In de staat die ik toen had was het niet voorstelbaar dat ik nu fatsoenlijk een studie kon doen. Vrijdag heb ik een tentamen en de rest van deze week vrij. Vandaag werd het alweer niks met leren. Ik blijf maar heen en weer keutelen en doe eigenlijk net niks. Beetje van alles en van alles niets... Morgen ga ik naar m'n vriend toe, die is boer en heeft stipte tijden voor koffiedrinken eten theedrinken enz. In huis is er voor mij niks te doen. Achter doe ik de kalfjes, op gezette tijden. Dat werkt ideaal om te leren, uurtje leren, vriend haalt me op voor de koffie (en ik weet wanneer ie komt ) en dan weer een uurtje leren. Concentratie op, even bij de kalfjes kijken enz.

Ik weet niet wat bij jou de oorzaak is van je huidige gevoel. En je twijfel of je wel kan werken. Ik weet alleen uit eigen ervaring dat het redelijk vaak is gebeurt dat ik depressieve buien had of me niet lekker voelde, benauwd, hoofdpijn,moe enz. En daardoor maar een dagje vrij nam van school. En dat werden dan vaak weer wat meer..En vervolgens werd ik weer ziek doordat ik de dag niet goed doorkwam... Meteen in een vicieuze cirkel. Het beste voor mij is om een kleine 'werkdruk' te hebben, dus baantjes van een paar uurtjes of zoals nu de studie met colleges tot 12 uur en af en toe een langere dag. Dan moet ik er even uit en komt er meteen structuur in m'n dag. Er zijn nog steeds vaak dagen dat het een keer niet wil, maar nu weet ik dat ik af en toe ook even streng moet zijn voor mezelf om niet in zo'n dip te komen.

Ik snap wat je probeert te zeggen, maar voor mij geld dat anders. Als ik werk gaat het de eerste dagen inderdaad prima. Krijg de structuur en met volle moed. Maar na 2 dagen ben ik kapot.

Ik heb bij mijn zus als stalhulpje gewerkt, van 0900 tot 1300 en later een keer tot 1600 ongeveer en de dag erna ging ik weer en het was op zich niet zo heel zwaar. Maar de 3e dag was ik kapot. Stond te slapen waar ik stond en het huishouden bleef liggen.

Dit houd ik niet tegen, het gebeurt me iedere keer weer. Ik raak er juist door in de knoei, want ik word zo moe dat ik na de tijd geen puf meer heb. En dat is lastig, want de wil is er op zich wel, maar het kunnen. En dan heb je nog die mensen die zeggen dat je niks ziet aan mij. Dat is extra frustrerend als je weet dat je zoveel al geprobeerd heb.

**Geplaatst**: 05-10-10 21:54

Geplaatst: 05-10-10 21:54

Daarom zei ik ook al dat ik je situatie natuurlijk niet weet. Het is erg lastig.
En idd, het is niet zichtbaar. Ik ben ook erg vaak moe en bij tijden heb ik wel eens het gevoel dat ik wel leuk alle verplichtingen die mij zoveel moeite kosten afwerk en daardoor mijn eigen leven aan me voorbij gaat. Ik kom vaak thuis en kan slapen.. En dit gaat op en af maar komt elke week wel weer voorbij..
Het is ook lastig te vinden wat je precies zo moe maakt. Je bent zoals je altijd bent geweest. En dat dat misschien anders is als iemand anders, hoe moet je dat weten als je dat nooit zal ervaren zoals een ander.. Voor mezelf probeer ik steeds te vinden wat er anders was aan een dag of aan een situatie dat ik de ene dag bekaf thuis kom en de andere dag niet. Maar ben er ook nog steeds niet volledig in geslaagd anders was ik ook wel wat energieker. Moeilijk allemaal..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-10-10 01:38

Geplaatst door de TopicStarter : 06-10-10 01:38

Orchid schreef:
locorette schreef:
Kitten85; Dat heb ik ook vaak genoeg Dan loop ik naar boven en dan denk ik: Waarom loop ik nou naar boven?
Soms heb ik zelfs dat ik geeneens meer weet wat ik 10 minuten van te voren gekeken heb op de televisie.

Hebben jullie ook wel eens last van vervelende opmerkingen die maar bij je blijven knagen? Of gaat het bij jullie het ene oor in en het andere oor weer uit?

Orchid; Ja bij mij gaat het gewicht er soms ook heel snel vanaf, maar dan wil niemand het geloven. Ze zeggen dan dat onze weegschaal het niet meer goed doet ofzo? Ik ben zelfs in 1 dag tijd bijna 4 kilo afgevallen. Heb die dag niet veel gegeten en meer bewogen dan normaal dat geef ik toe, maar 4 kilo?! Dat is een nieuw record voor mij

Uh ja zulke vage wisselingen heb ik ook wel. Sowieso maakt het wel verschil of je 's morgens of 's avonds weegt, maar als ik bvb elke dag 's avonds meet dan verschilt het vaak ook zo 2 kilo ofzo, heel apart. Heb al 4 weegschalen gehad en ze hadden t allemaal

Als iemand een vervelende opmerking naar me maakt dan blijft dat vaak wel hangen ja. Ik probeer altijd het te laten gaan door te bedenken op wat voor manieren iemand het zou kunnen hebben bedoeld, dat diegene soms misschien ook wel niet altijd even tactisch is of dat diegene t zelf allang is vergeten en ik dat beter ook kan doen

Rare opmerkingen of acties van mezelf blijven ook altijd lang hangen. Als ik er achteraf pas achterkom dat ik weer verkeerd begrepen ben bijvoorbeeld. Dan probeer ik ook maar een beetje te verzachten door te bedenken dat ik de enige ben die er last van heeft en die ander t vast niet eens gemerkt heeft. Al werkt dat vaak niet echt. Ik kan er enorm tegenop zien om bijvoorbeeld weer op een feestje te komen bij mensen waar ik de vorige keer zoiets heb gehad. Denk dat ze dan van alles van me vinden. Als ik dan de drempel toch overga blijkt achteraf toch meestal wel dat ze er waarschijnlijk niet eens bij na hebben gedacht

Kitten84 schreef:
Nare opmerkingen of dingen die ik gezegd heb blijven heel lang hangen ja. Dan denk ik: klopt dat wel? Vinden ze me nu niet raar?

Ik ben op moment sowieso op. Ben 1 chaos, in huis, bij mijn beesten. Ik wil werken, geld erbij verdienen, maar mijn vriend vraagt zich af (ik ook wel beetje) of ik dat wel aankan.

Ik ga zo hard mogelijk door met mijn leven, maar van binnen schreeuw ik, huil ik...

Ik ken je gevoel Ik denk dat je toch moet proberen een baantje oid te vinden. Ik weet je huidige situatie niet precies maar van mezelf weet ik dat een vorm van structuur zoals met werk of studie mij echt goed doet. Het begin is erg moeilijk en vermoeiend, maar als ik bvb elke dag naar school ga, of naar m'n vakantiebaantje dan ga ik beter plannen. Ga ik ook daadwerkelijk even opruimen. Even naar de paarden. Even longeren enz. Als ik teveel leegte heb, dus niet dat ik niks te doen heb, maar dat ik alles zelf moet plannen, dan word het vaak een rommeltje. Beetje uitstellen, geen zin in enz. Als ik naar school ben moet ik wel in de namiddag het paard doen omdat het anders donker is. En omdat het toch wel een beetje een voldaan gevoel geeft als ik mezelf een schop onder de kont heb gegeven om naar college te gaan en het nog lukte ook, kan ik mezelf dan ook nog een keer schoppen om ook t paard te doen

Afgelopen zomervakantie heb ik bvb de laatste weken niet gewerkt. In de staat die ik toen had was het niet voorstelbaar dat ik nu fatsoenlijk een studie kon doen. Vrijdag heb ik een tentamen en de rest van deze week vrij. Vandaag werd het alweer niks met leren. Ik blijf maar heen en weer keutelen en doe eigenlijk net niks. Beetje van alles en van alles niets... Morgen ga ik naar m'n vriend toe, die is boer en heeft stipte tijden voor koffiedrinken eten theedrinken enz. In huis is er voor mij niks te doen. Achter doe ik de kalfjes, op gezette tijden. Dat werkt ideaal om te leren, uurtje leren, vriend haalt me op voor de koffie (en ik weet wanneer ie komt ) en dan weer een uurtje leren. Concentratie op, even bij de kalfjes kijken enz.

Ik weet niet wat bij jou de oorzaak is van je huidige gevoel. En je twijfel of je wel kan werken. Ik weet alleen uit eigen ervaring dat het redelijk vaak is gebeurt dat ik depressieve buien had of me niet lekker voelde, benauwd, hoofdpijn,moe enz. En daardoor maar een dagje vrij nam van school. En dat werden dan vaak weer wat meer..En vervolgens werd ik weer ziek doordat ik de dag niet goed doorkwam... Meteen in een vicieuze cirkel. Het beste voor mij is om een kleine 'werkdruk' te hebben, dus baantjes van een paar uurtjes of zoals nu de studie met colleges tot 12 uur en af en toe een langere dag. Dan moet ik er even uit en komt er meteen structuur in m'n dag. Er zijn nog steeds vaak dagen dat het een keer niet wil, maar nu weet ik dat ik af en toe ook even streng moet zijn voor mezelf om niet in zo'n dip te komen.

sluit me hierop aan, negatieve gedachten en gevoelens kan ik alleen niet keren naar positief dus blijf er mee hangen, zowel opmerkingen/gedrag van mij als van een ander.

Had vandaag weer gesprek bij psych, en het ging vandaag goed fout. Voel me erg gekwetst. Aangezien ik huilend in m'n bed lag, ben ik haar maar op dit tijdstip een mail gaan schrijven over dat ik me gekwetst voel over haar opmerkingen. Voel me nu wel dapper, zou dat soort dingen nooit zomaar doen, maar zit er echt mee in m'n maag.
(nu alleen hopen dat ik 't goede mailadres heb, gok er op dat ze bij zo'n instelling allemaal dezelfde soort emailadressen hebben), jammer genoeg heb ik het verkeerde mailadres :')

. Heb t nu maar via iemand, anders met de vraag of ze het wil doorsturen, gedaan

Kleur hier is dus weer zwart. en voelt als een zeer diepe put waar je niet uit komt.

**Geplaatst**: 06-10-10 08:28

Geplaatst: 06-10-10 08:28

Ik ben zo verkouden als maar kan, en ontzettend misselijk 's avonds en 's ochtends... Ik hoef niet over te geven, ik kan gewoon eten maar ik voel me zo raar van binnen.. School wil allemaal nog net (heb daar m'n eigen plekje waar ik zit en het is gewoon rustig en op mijn eigen tempo) maar gister en eergister toch maar wel voor het werk ziekgemeld, het zijn maar 3 uurtjes maar toch ik voelde me er zo niet goed bij en ik heb dit wle eens vaker gehad dat ik dan wel ging werken en 's avonds echt gigantisch gesloopt was en neit meer m'n huiswerk kon maken wat weer gevolgen heeft op m'n studie, ik de volgende dag van school thuis blijf en alles meer... Cirkel is dan weer rond.. $:\$

Maar gisteren had ik een behoorlijke lange schooldag, had me eerst verslapen omdat ik dus zo moe wordt van een verkoudheidje en voelde me ook gigantisch raar dat je dan snel nog eventjes blijft liggen.. Gevolg toets gemist, levert bij mij weer veel stress op...

Nou op school was het goed te doen, lange dag gehad (tot half 4), maar de laatste uren vanaf 1 uur hadden we V&P en dat is een vak dat ik helemaal in mezelf keer, het gaat erom dat je maquettes maakt en dan sluit ik me eigenlijk helemaal van de buiten wereld af en ben ik daar heerlijk mee bezig. Ik zie altijd uit naar die uurtjes.. het geeft me een soort 'rust'. Ik heb altijd al moeite gehad met hele schoolweken, ik wordt daar erg moe van en gevolg is dat ik de weekenden dan slecht te pas ben. Ga ook snel uren aftellen zowel op school als op stages.. (die nog langer zijn, 40 urige werkweken).

Nou ik ga vervolgens gistermiddag na huis, en ja natuurlijk net de drukste tijd zo aan het eind van de middag... Bus was al bomvol, maar heb echt m'n eigen plekje waar ik nagenoeg ook altijd wel kan zitten.. Trein was nog voller, en begon me zo iritant te voelen ik werd helemaal gek van mezelf....

Nou toen ik thuis kwam was ik zo saggi als wat, en direct a la minute was het bonje met m'n moeder. Ik moest niet saggi van haar doen en alles meer (en dan gaat het hier echt hard te keer)ik was nog meer gesloopt en m'n energie was op. Continu hebben we ruzie gehad.... opgevemoment vroeg ze een paar keer wat er gebeurd was op school etc. maar daar was niks gebeurd ik heb daar gewoon een goeie dag gehad eigenlijk... DUs ik zei telkens niks, en ze zei dat het wel zo was.. En m'n vader had een glas van mij laten vallen waar ik hard voor heb gespaart, die glazen mochten gewoon gebruikt worden maar goed dan ga ik er wel vanuit dat er fatsoenlijk mee omgegaan wordt en m'n broertje had een hoop glazen mee naar boven genomen en laten staan en die bracht me vader naar beneden en liet er een vallen. Mij werd niks gezegd, ik moest er dus zelf achterkomen en daar kan ik dus echt niet tegen en was ik dus ook echt kwaad om...

Nou toen zei m'n meoder dat ik niet meer weg mocht alleen voor school en werk (wat overigens vanavond m'n laatste dag is.. wil toch wel gaan moet van 5 uur tot half 11 maar voel me echt beroerd wat zeggen jullie?) en als ik gisteravond naar d epaarden zou gaan dan hoef ik niet meer terug te komen en slaap maar buiten.. (dat heeft ze meerdere keren herhaald) ik was zo kwaad geworden onderhand, ben uiteindelijk toch gegaan.. Toen ik thuis kwam m'nt as ingepakt, zodat ik direct weg kan mag dit nodig zijn.. Maar uiteindelijk viel ik in slaap op m'n eigen bed. Me ouders heb ik de hele avond niet meer gezien, en wil ze ook niet meer zien. COnstant heb ik erge conflicten met m'n moeder en dit breekt me zo op, maar niemand snapt mij heb ik altijd het gevoel.. Het is ontzettend zwaar voor me thuis....

**Geplaatst**: 06-10-10 08:52

Re: Leven binnen het Autistisch spectrum [2]

Geplaatst: 06-10-10 08:52

Ik kan je geen advies geven wat te doen..ik kan alleen met je meeleven dat dit een poedersuiker situatie is.

**Geplaatst**: 06-10-10 09:07

Geplaatst: 06-10-10 09:07

Hoi,

had me ook gemeld bij het andere topic, maar door drukte vergeet ik nog wel eens daar te kijken. Nieuwe poging hier dan maar.
Ik heb een zoon met ADHD/PDD-Nos die Concerta neemt. Hij is bijna 14, zit in Havo 2 en gaat prima op school. Goede begeleiding van zijn RT en ambulant begeleider. laatste heeft met mijn zoon samen een presentatie in de klas gedaan. Dat doen ze ieder jaar, zodat het duidelijk wordt voor z'n klasgenootjes waarom hij op bepaalde momenten anders is.
Ik ben nog aan het twijfelen om mezelf te laten testen, ik begrijp het gedrag van mijn zoon goed en hoe het in zijn hoofd moet gaan. Maar ach, nu maken hij en ik er grapjes over: ach joh, zij (dochter en man) snappen het toch niet. Zij zijn anders. Hi hi! Gewoon het plaatje omdraaien dus.

Mijn zoon heeft in zijn agenda een planning geschreven, dat houdt hij wekelijks bij met zijn RT. Onder het 8e uur schrijft hij per dag wat hij moet leren/doen. Eerst hebben ze gekeken hoeveel tijd hij denkt nodig te hebben om bijv. te leren voor geschiedenis, of engels. Als hij voor engels maar 2 dagen nodig heeft, en bijv. op donderdag een overhoring heeft, schrijft hij bij dinsdag: engels leren. Werkt prima. Ik zweer tegenwoordig bij m'n organizer. Geeft m'n hoofd meer ruimte. s' ochtends kijk ik op de kalender in dekeuken (ieder schrijft daar z'n werktijd/afspraken op) en dat vergelijkik met m'n organizer. Scheelt enorm. De Concerta is ook prima, s' ochtends neemt hij die in (zit in een pillendoos met weekverdeling) en de rest van de dag geen problemen met innemen o.i.d.
Ook heeft hij een lijst op de keukendeur, waar staat wat hij elke dag moet doen (tas inpakken s' avonds, brood smeren s'ochtens, voor je weggaat naar school: sleutels, mobiel, brood mee?) en we hebben een krijtbord, daar schrijf ik de datum op en wie wat doet vandaag. Ook wat we s'avonds eten. Als hij vraagt wat we eten en ik zeg vlees, wil hij toch weten wat voor vlees. Verder mogen de kids omstebeurt op woensdag kiezen wat ze willen eten. En daar mag ik niet van af wijken. Tja, dat is nou eenmaal zo.

Verder ben ik lid geworden van een amerikaanse site: flylady. Die geeft je dagelijks een 'opdracht' om te doen, per week een 'zone' in je huis. Deze week bijv. de keuken. vandaag moet ik bijv. de koelkast opruimen. Morgen het aanrecht een goede beurt geven. Ze zeggen daar ook: probeer je huis niet in 1 dag opgeruimd te krijgen, de rommel is er ook niet in 1 dag gekomen. De website is wel in het engels en je krijgt dagelijks mailtjes.

En een goed boek: geef me de vijf. Lezen!

Ik heb mijn zoon eerst via het RIAGG laten begeleiden. Prima! Je kan met al je vragen daar goed terecht. Nu hoeft dat niet meer en hoeft hij alleen naar de huisarts ivm herhaalrecept medicijnen.

Ik ga nu boodschapjes doen, misschien lees ik vanavond weer verder.

**Geplaatst**: 06-10-10 11:02

Geplaatst: 06-10-10 11:02

Floridian schreef:
Verder ben ik lid geworden van een amerikaanse site: flylady. Die geeft je dagelijks een 'opdracht' om te doen, per week een 'zone' in je huis. Deze week bijv. de keuken. vandaag moet ik bijv. de koelkast opruimen. Morgen het aanrecht een goede beurt geven. Ze zeggen daar ook: probeer je huis niet in 1 dag opgeruimd te krijgen, de rommel is er ook niet in 1 dag gekomen. De website is wel in het engels en je krijgt dagelijks mailtjes.

Flylady is een fijne site. Ik volg de methode niet zo, maar ik lees er wel regelmatig even op de site, zonder al die mailtjes te krijgen. Het draait om routines opbouwen en grote dingen in kleinere stukken onderverdelen.
Ik heb maar kamer met keukenblokje en een badkamertje en die methode is meer gericht op iets met meerdere kamers, dus ik vis zelf de bruikbare adviezen er uit.

**Geplaatst**: 06-10-10 11:05

Geplaatst: 06-10-10 11:05

Manou schreef:
Floridian schreef:
Verder ben ik lid geworden van een amerikaanse site: flylady. Die geeft je dagelijks een 'opdracht' om te doen, per week een 'zone' in je huis. Deze week bijv. de keuken. vandaag moet ik bijv. de koelkast opruimen. Morgen het aanrecht een goede beurt geven. Ze zeggen daar ook: probeer je huis niet in 1 dag opgeruimd te krijgen, de rommel is er ook niet in 1 dag gekomen. De website is wel in het engels en je krijgt dagelijks mailtjes.

Flylady is een fijne site. Ik volg de methode niet zo, maar ik lees er wel regelmatig even op de site, zonder al die mailtjes te krijgen. Het draait om routines opbouwen en grote dingen in kleinere stukken onderverdelen.
Ik heb maar kamer met keukenblokje en een badkamertje en die methode is meer gericht op iets met meerdere kamers, dus ik vis zelf de bruikbare adviezen er uit.

Inderdaad, je kunt zelf beslissen wat je wilt doen. Ik heb een gezin, werk parttime en een man met nachtdienst om de week. Werkt lekker en ik beslis wanneer ik het doe. Ook de dagelijkse routines (before bed, wake up) zijn best wel inspirerend!

**Geplaatst**: 06-10-10 11:26

Re: Leven binnen het Autistisch spectrum [2]

Geplaatst: 06-10-10 11:26

@ Locorette: in het andere topic had je het over vertellen in je klas. Bij mijn zoon doen ze ieder jaar nu een uitleg/presentatie over wat autisme is. Maar ook voor de kinderen met dyslexie doen ze dat. Op school heeft hij een faciliteitenpas. Daarmee mag hij een time-out aangeven (als hij dus op zijn boosheidsthermometer het rood in schiet, denkbeeldig dan), wat langer doen over so's en rep's, met potlood schrijven (doet hij niet, maar hij gaat nog wel eens klikken met de pen). En dan is het aan de klasgenootjes: hou je er rekening mee, of ga je er juist mee confronteren. Daar kan hij ook met z'n RT over praten.
Wie weet kun je zoiets met je mentor gaan doen, vraag desnoods bij JansenCilag de gratis folders aan, dan kan hij er ook meer in verdiepen en dat gebruiken bij de uitleg?

@ Marinke: hebben je ouders/broertje ook begeleiding over hoe ze met jou moeten omgaan? Wij weten dat we bijv. bij miscommunicatie even rustig dit moeten uitleggen aan hem. Waarom we hem verkeerd begrepen hebben, omdat hij de helft maar verteld heeft, of van de hak op de tak schiet. Zijn zusje weet dat ze niet uit de bekers van haar broer moet drinken, mits ze het aan hem vraagt. En als het mag, zegt ze gewoon dank je wel. Als er toch onverwachts visite komt, mag hij even op de pc, zodat hij zich daarop kan focussen en niet let op de visite. Als we onverwachts het schema van vandaag op het krijtbord moeten wijzigen, laten we weten waarom. Als we boos op hem zijn of hij wil iets en het antwoord wordt nee, geven we achtergrondinformatie. Soms komt hij zelfs met eigen oplossingen en dat vinden we dan ontzettend goed, dat laten we dan ook merken. Helaas is het broer-zus gevecht hier nog steeds dagelijkse kost, dus dat kost mij nog veel energie (aangezien manlief trucker is, moet ik dat vaak alleen oplossen).
Suc6 en focus op de goede dingen. Vaak zie je alleen maar de negatieve dingen, en vergeet je hoeveel positieve dingen er tochn og zijn!

**Geplaatst**: 06-10-10 11:34

Re: Leven binnen het Autistisch spectrum [2]

Geplaatst: 06-10-10 11:34

mijn moeder heeft add, mijn vader klassieke autisme.. We hebben veel hulp en begeleiding gehad & zins vorige week is IPG (soort hulp aan mn ouders in de opvoeding) afgerond, toen we daaraan begonnen had ik nog niet de diagnose asperger gekregen...

**Geplaatst**: 06-10-10 11:38

Geplaatst: 06-10-10 11:38

_Marinke_ schreef:
mijn moeder heeft add, mijn vader klassieke autisme.. We hebben veel hulp en begeleiding gehad & zins vorige week is IPG (soort hulp aan mn ouders in de opvoeding) afgerond, toen we daaraan begonnen had ik nog niet de diagnose asperger gekregen...

Da's wel een hele kluif wat je voor je kiezen krijgt..krijg je goede begeleiding of heb je een vriend/vriendin die je kan ondersteunen o.i.d.?
En anders is er altijd bokt.nl nog :(:)

**Geplaatst**: 06-10-10 12:14

Geplaatst: 06-10-10 12:14

_Marinke_ schreef:
mijn moeder heeft add, mijn vader klassieke autisme.. We hebben veel hulp en begeleiding gehad & zins vorige week is IPG (soort hulp aan mn ouders in de opvoeding) afgerond, toen we daaraan begonnen had ik nog niet de diagnose asperger gekregen...

Jeetje, dat is meteen wel een hele hoop bij elkaar :(:)

.
Echt tips kan ik je niet geven. Of althans, zelf heb ik ook direct ruzie thuis als er ergens anders iets gebeurd is(al is het maar een kleine afwijking in me structuur), ik krop de dingen op en als ik dan een vertrouwd persoon zie dan is diegene regelmatig de banketstaaf. Me moeder weet dit en kan er gelukkig heel goed mee omgaan en laat me vaak even tieren, als ik dan echt weer rustig ben dan kom ik vaak zelf wel met het verhaal en kunnen we er toch nog even rustig over praten.
Bedenk me terwijl ik dit schrijf, dat ik nooit ruzie heb als ik uit mijn werk kom. Kennelijk voel ik me daar dan toch erg prettig.

Vandaag te horen gekregen dat ik 2 november weer moet afrijden, zelfde tijd als de vorige keer. En eigenlijk baal ik daar van, het klinkt heel stom maar ik had liever een ander tijdstip gehad.

Ook ga ik eind november met collega's mee naar 'Night of the Proms', heb er super veel zin in. Maar het geeft me nu al veel stress... Gelukkig weet ik wel van mezelf dat ik achteraf vaak blij ben dat ik gegaan ben.
"je kunt beter spijt hebben van de dingen die je wel hebt gedaan, als van de dingen die je niet hebt gedaan".

**Geplaatst**: 06-10-10 12:58

Geplaatst: 06-10-10 12:58

ik heb net onze keukenkastje met chips en snoep opgeruimd. Ik heb geloof ik weer een opruimtic.
Vorige week heb ik m'n kruidenkastje opgeruimd. Drie kruidenrekjes van Ikea gekocht en aan de deur geschroeft. Mooi kastje geworden. alles staat nu op alfabet..

Nog meer mensen die zo'n opruimtic hebben en het liefst alles op kleur/soort of alfabet hebben?

**Geplaatst**: 06-10-10 13:04

Re: Leven binnen het Autistisch spectrum [2]

Geplaatst: 06-10-10 13:04

Ja hier ook en op alfabet en grootte en merk. Heb het bij mijn dvd's. Disney bij Disney, Dreamworks bij Dreamworks.

Ik heb ook met anderen dingen, maar dat is in de slons geraakt helaas

**Geplaatst**: 06-10-10 13:18

Re: Leven binnen het Autistisch spectrum [2]

Geplaatst: 06-10-10 13:18

Zijn er meer bokkers met PPD-Nos enz. die dit ook heel erg hebben? Ik word al sjachie als m'n man de spullen niet goed terug zet...

**Geplaatst**: 06-10-10 13:30

Geplaatst: 06-10-10 13:30

Floridian schreef:
Zijn er meer bokkers met PPD-Nos enz. die dit ook heel erg hebben? Ik word al sjachie als m'n man de spullen niet goed terug zet...

Dat heb ik inderdaad ook. Mijn spullen hebben in principe een vaste plek(ook als het een zooitje is), op mijn slaapkamer komt mijn moeder niet dus daar heb ik nergens last van. Echter is ze wel eens mee naar stal en al mijn spullen moeten(!!) op dezelfde plek teruggezet worden, zoniet dan word ik direct chagereinig. En eigenlijk nog zonder reden ook, want voor ramp is het als de spullen net iets anders liggen?
Voor mij kennlijk genoeg om door van slag te raken.

**Geplaatst**: 06-10-10 13:34

Geplaatst: 06-10-10 13:34

Het is zeker pittig, en de eerste jaren zijn er geen diagnoses gesteld. M'n vader moest 49 worden om er achter te komen dat er klassieke autisme achter zit.. M'n moeder moest 47 worden om erachter te komen dat ze ADD heeft (al is daar nu weer twijfel over nu ze bij een andere psycho loopt)..

Dus het is ook echt pas van de laatste jaren dat we het van elkaar weten, maar het blijft heel pittig want ookal heb je een stempel of niet je bent gewoon zoals je bent en wordt er ook niet anders van natuurlijk..

Ik ben wel blij dat ze bij mij 2 weken terug uitgesproken hebben, ben nu 19 dus.. Maar goed het is best heftig zo allemaal en nu we weten wat we hebben en het van elkaar weten maakt het soms nog ingewikkelder... Ik heb in november een gesprek met m'n psycho om te overleggen wat voor begeleiding ik wil (heb 2 maand gekregen om er over na te denken, nadat ze het uitgesproken heeft van m'n diagnose) en of ik begeleiding wil.. Zit er wel sterk overna te denken om persoonlijke begeleiding te krijgen, en dan hoeft het van mij ook weer niet elke week of juist weer wel... Maar goed een hoop vraagstukken!

Hmm voor mij moet ook alles op dezelfde plek liggen en weet ook echt waar alles ligt.. Gister nog leuk voorbeeldje ik hang altijd de peesbeschermers aan de stang voor de stal.. (waar je normaal dekens over hangt) zo kunnen ze drogen. Eigenaar van het paardje legde ze in de kruiwagen en ik hang ze daarna vrolijk voor de stal... En leg het zadel die die ook op de kruiwagen had gehangen op dezelfde manier weer in de zadelkist.

**Geplaatst**: 06-10-10 13:40

Geplaatst: 06-10-10 13:40

Kan me goed voorstellen dat het allemaal heel heftig is Marinke :(:)

. En die stempel krijgen is eigenlijk ook heel dubbel, aan de ene kant weet je dan wel van elkaar waar alles wegkomt, wat misschien ook enigsinds verzachtend kan werken. Maar aan de andere kant, het maakt alles wel super ingewikkeld...

Heb je ook een goede vriend(in) waar je, je hart gewoon even kan luchten? Even als je frustraties en dingen eruit gooien, dat wil soms ook wel opluchten.

**Geplaatst**: 06-10-10 13:45

Re: Leven binnen het Autistisch spectrum [2]

Geplaatst: 06-10-10 13:45

Ja ik kan m'n verhaal wel goed kwijt bij m'n vriend, maar goed die is natuurlijk ook niet 24/7 bereikbaar... Die heeft ook z'n studie en het fanatieken sporten..

**Geplaatst**: 06-10-10 13:50

Geplaatst: 06-10-10 13:50

Floridian schreef:
Zijn er meer bokkers met PPD-Nos enz. die dit ook heel erg hebben? Ik word al sjachie als m'n man de spullen niet goed terug zet...

Hier ook

Shampoo op de goede volgorde, gekleurde bekers op volgorde, vorken op de juiste manier in de la... en als vriendlief het niet doet zoals het "moet" dan doe ik het dunnetjes over.

Ik loop op mijn werk (2-3 uurtjes in de week) ook constant tegen zulke dingen aan. Elke week ligt alles overal anders en moet ik echt zoeken. Dan is m'n halve dag verpest.

**Geplaatst**: 06-10-10 14:07

Geplaatst: 06-10-10 14:07

Werk, nog een ellende. HEb een collega die een ontzettende rommelkont is. Alles op haar bureau ligt op stapels. Ik moest een keer iets zoeken, kwam ik mailtjes tegen uit 2008...ehm.. het is nu 2010? En het was al een gesloten onderwerp. Tsss. Ik krijg dan (en bij anderen thuis soms ook) de neiging om het op te ruimen. Heb ik ooit eens gedaan (op verzoek), doe ik nooit meer. Het is binnen no time dan weer een zooitje. Zonde van m'n (schaarse) tijd!

Edit: en terwijl m'n kamer vroeger een puinhoop was...het komt dus ooit nog goed!

**Geplaatst**: 06-10-10 15:40

Re: Leven binnen het Autistisch spectrum [2]

Geplaatst: 06-10-10 15:40

Hemel wat zijn jullie allemaal georganiseerd

Bij mij overheersd toch écht de ADHD hoor, CHAOS (Ja ook in de flylady betekenis). Gelukkig begin ik dankzij de Risperdal wat meer overzicht en energie te krijgen om dingen aan te pakken en dat is wel heel fijn. Maar zo precies en georganiseerd zal ik nooit worden. Overigens zie ik dat wél terug bij mijn moeder die geen diagnose heeft maar wel héél veel kenmerken van autisme

**Geplaatst**: 06-10-10 15:55

Geplaatst: 06-10-10 15:55

Dat is het idiote, ik ben alles behalve georganiseerd en gestructureerd. Ik heb gewoon een aantal milde maar hardnekkige OCD trekjes :Y)

**Geplaatst**: 06-10-10 16:34

Re: Leven binnen het Autistisch spectrum [2]

Geplaatst: 06-10-10 16:34

Haha ik ben redelijk chaotisch, maar ik weet zo'n beetje waar alles ligt. Ik kan dan bijvoorbeeld wel helemaal van streek raken als mijn moeder een keer mijn kamer opruimt oid. Ik weet dat ze het goed bedoeld, maar ik hoef/wil dat niet.

@Floridian; Nou mijn probleem is ook meer dat er nog een autisten 'bekend' is bij ons in de klas die totaal anders is dan dat ik ben. Dat meisje is heel luidruchtig en ik ben heel stil, ze is een makkelijke prater met rare opmerkingen en dat heb ik dan dus weer niet.
Ik zit nu wel in Havo-5, maar ik kan merken dat veel kinderen nu nogsteeds geen rekening houden met mensen die een beperking hebben.
Ik denk niet dat ze bij ons op school dat voor mij in willen stellen. En bij mij is het meer zo dat wanneer ik slecht in mijn vel zit, ik slecht presteer. Morgen heb ik bijvoorbeeld ook een proefwerk en ik ben zo ongelofelijk gestresst omdat het thuis zo slecht gaat dat ik gewoon ongelofelijk op zie tegen het proefwerk. Dit is het examenjaar en eigenlijk kan ik mij geen onvoldoendes veroorloven