Bokt.nl

**Geplaatst**: 27-08-10 11:30

Geplaatst: 27-08-10 11:30

Mag ik zo brutaal zijn om te vragen wanneer je kindje ongeveer komt? Je gaf aan 7 maanden, dus ik gok op eind oktober?

Het enige wat ik kan zeggen is lekker je gal spuien als je daar zin in hebt en probeer verder te genieten hoe moeilijk en lastig ook.

Verder alles nog wel goed met je beebje in je buik?

Hoe gaat het nu, nu dat hij sinds zondag weer thuis is? (tenminste dat is het laatste wat ik heb begrepen en hoop ik ook goed onthouden)

**Geplaatst**: 27-08-10 11:31

Geplaatst: 27-08-10 11:31

Maar als jij denkt dat de schuld voor 100% bij hem ligt (even los van of dit ook is of niet).
Dan is hij gewoon een L.l, kan en wil die geen begrip opbrengen dus wat moet je er dan nog mee?
Waarom stuur je hem dan niet gewoon weg, je hebt i.m.o niks aan zo'n kerel en hebt er alleen maar last van..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-08-10 11:34

Geplaatst door de TopicStarter : 27-08-10 11:34

Nou, ik heb zoiets van: of we nu bij elkaar zijn of uit elkaar zijn. Ik moet het toch wel alleen doen.
Dus straks als die baby elke 2 uur komt, mag ik er zoiezo uit voor de voeding. En dat vind ik ook normaal, want ik geef borstvoeding.
Maar wat als het voor een luier is? Mag ik er dan weer uit? En als hij thuis komt uit zijn werk en die kleine huilt, zegtie dan ook: nee, nu eerst even een half uurtje zitten.

Kijk, dat ie dat nu doet... prima. Kan ik begrijpen, en laat ik ook gewoon toe. Maar het afdoen als zeuren dat ik geen 36 kilo wil tillen, dat gaat mij gewoon te ver.
Hij hoort mij te steunen, te vragen hoe het gaat en dingen van me over te nemen. Owkeej, nou dan vráág ik het wel. Vind ik eigenlijk niet nodig, maargoed, als dat nu eenmaal zo werkt bij mannen. Owkeej, dan vraag ik het.
Maar als het dan nóg niet gebeurd... dan word ik wel pissig ja. Want IK mag alles weer gaan regelen. Hoe kan ik dan zo rustig genieten van mn kraamtijd, als ik alles moet regelen?

Voorbeeldje: ik heb al eens gezegd. Ga nu eens een normaal dagje mee naar de paarden om even de routine te zien en wat er nu allemaal gebeurd. En niet dat ik straks lekker mn middagdutje lig te doen nadat ik ben bevallen en dan wakker gebeld word omdat meneer niet weet hoe alles werkt op stal en ik stap voor stap dingen uit moet leggen door de telefoon.
Ga gewoon 1x mee, zodat je ziet hoeveel hooi ze krijgen, wanneer de stallen worden gedaan. HOE de stallen worden schoongemaakt (dus niet iedere dag helemaal leeg halen). Welke wei de paarden op staan. Nou, noem maar op.
Nee, daar heeft hij geen zin in, dat ziettiej dan wel.

Ja fijn! Lig ik in de kraam en kan ik dat op dat moment ook nog gaan regelen. Ik heb hem al duidelijk uitgelegd dat ik graag alles van te voren geregeld wil hebben, zodat we een rustige kraamtijd hebben. (Net zoals we afgesproken hebben dat de eerste week geen bezoek komt, behalve familie) En dat begréép hij, dat wilde hij ook. Maar dan niet teveel moeite willen steken in de paarden, die hij straks toch echt even over zal moeten nemen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-08-10 11:36

Geplaatst door de TopicStarter : 27-08-10 11:36

Valencia2002 schreef:
Mag ik zo brutaal zijn om te vragen wanneer je kindje ongeveer komt? Je gaf aan 7 maanden, dus ik gok op eind oktober?

Het enige wat ik kan zeggen is lekker je gal spuien als je daar zin in hebt en probeer verder te genieten hoe moeilijk en lastig ook.

Verder alles nog wel goed met je beebje in je buik?

Hoe gaat het nu, nu dat hij sinds zondag weer thuis is? (tenminste dat is het laatste wat ik heb begrepen en hoop ik ook goed onthouden)

Ik ben uitgerekend op 2 november

De beebs in mn buik ligt momenteel vrij oncomfertabel met dr voetjes tegen mn ribben! Maarja, dat hoort er allemaal bij heah! Ik vind het geweldig om die schopjes en draaitjes te voelen.

Sinds zondag zou hij dus juist moeten gaan vechten voor de relatie. En niet als een idioot zeggen dat het normaal is om 36 kilo te tillen als je 7 maanden zwanger bent!

**Geplaatst**: 27-08-10 11:44

Geplaatst: 27-08-10 11:44

Jemig meid, je bent nog maar net 20 en nu al zulke zaken.
Hoe ga je dat nog zo'n 60 jaar volhouden als je bij hem wilt blijven?

Hou in ieder geval op met het vingertje alleen maar zijn kant op wijzen. Jullie zijn straks samen ouders en dan heb je je omwille van je kindje volwassen te gedragen. Het heeft geen zin om hem alleen te beschuldigen van onwil, want waar 2 kijven hebben er ook 2 schuld, misschien de een meer als de ander, maar daar moet je niet teveel over vallen. Je moet je concentreren op een mogelijk (hopelijk) goede toekomst en niet blijven hangen in de dingen die minder goed gaan. Denk er wel aan dat een negatief standpunt zoals dat van jezelf, ook zorgt voor een negatieve sfeer in huis.
en is dat niet meer te redden, hak dan zelf de knoop door en ga verder zonder hem.

Overigens, misschien heb ik er overheen gelezen, maar weet je wel zeker dat zijn gevoelens voor het meisje op zijn werk echt over zijn? Dat zou een stuk van zijn gedrag misschien kunnen verklaren.

Laatst bijgewerkt door Cayenne op 27-08-10 11:46, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 27-08-10 11:45

Geplaatst: 27-08-10 11:45

Ik begrijp uit je post wel dat er voortdurend heftige ruzies zijn.

Dan heb ik wel een bijgevoel hoe het over die gasflessen is gegaan.

Ik kan mij nl niet voorstellen dat als er harmonie is en je vraagt in harmonie of iemand voor je die gasfles wil regelen, dat iemand dan doodleuk zegt, "doe het zelf".

Ik begrijp wel dat je boos bent, maar je bent voortdurend boos en hij reageert ook steeds weer op jouw in woede.

Ik persoonlijk bemoei mij nooit met de relatieproblemen van een ander, want die kan je simpelweg niet oplossen voor een ander en ook heeft het geen zin om partij te trekken, want wij kennen jullie beiden niet.

Jij vertelt het allemaal heel rationeel, maar ik ben er niet bij als de irritaties en ruzies uitgevochten worden.

Misschien zou ik ook reageren, doe het zelf en boos weglopen. Dan niet dat ik het letterlijk zo bedoel, maar omdat ik tegen het plafond knal van irritatie en woede door de voortdurende gespannen lijn die er steeds is en dan is elk woord te veel, elk kritiek te zwaarwegend en alles wat niet prettig gevraagd wordt tenenkrullend en makkelijk om het dan niet te doen....zo zijn wij mensen. ..Zodra het EGO gaat spelen worden we weer van die vervelende verwende kinderen die niet willen toegeven en alles in NEE!...

Een man heeft ook niets met zwangerschap, hij voelt niets....en alles veranderd per week in het huis.....
Natuurlijk zijn er zat mannen die er ook van genieten en elke dag er mee bezig zijn en ook met hun vrouw. Maar jouw vriend is dus niet zo.

**Geplaatst**: 27-08-10 11:51

Geplaatst: 27-08-10 11:51

O meid wat verschrikkelijk!

Ik ben nu 9 weken zwanger kots en kots misselijk zit al 4 weken aan de medicijnen en voel me zwaar beroerd.
Huishouden??? Ho maar dat moet manlief doen ik kan geen reed voel me enorm slecht.
Niet alleen door de misselijkheid maar ik wil ook wat meer doen. Ben nu net 7 weken getrouwd en aan elkaar wennen konden we niet.
Ik bedoel ik ben nu een heel ander persoon dan toen, ik deed het huishouden op en top en dat zit er gewoon nu niet in.
Dat vind ik onwijs balen maar manlief neemt het allemaal voor lief.
Ik hoop zo dat dat bij mij zo blijft.

Meid jij mag steun verwachten van je vriend. Verschrikkelijk dat hij zo doet!
Veel sterkte en kracht toe gewenst.

Ik kan je geen tips geven over wat je moet doen...

Ik ben overigens pas 2 jaar samen met mijn man. En ben net 21

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-08-10 12:02

Geplaatst door de TopicStarter : 27-08-10 12:02

Ik vraag niet of hij me wil behandelen als een prinsesje. Dat hij me AL het werk uit handen neemt. Maar, verdomme, als ik vraag of je die gasflessen wil doen (en dan nog zo ontzettend betjes en beleefd dat ik dus mezelf niet ben op dat moment) zeg dan niet dat ik dat zelf kan doen.

Hij moet zn ogen uit zn kop schamen voor het feit dat ie dat als normaal beschouwd! Of ben ik nu de enige die het niet normaal vind dat je een vrouw die 7 mnd zwanger is 36 kilo laat tillen?

Ik ben gewoon constant aan het vechten voor de relatie. Ik ben een open boek qua gevoelens en vertel alles. Over hoe ik denk en hoe ik het dan graag anders zou zien. Maar bij alles wat ik zeg, trekt hij die slechtoffer rol om zich heen en krijg ik te horen: jaja, jij bent perfect.
Terwijl ik toch echt niets beschuldigend zeg, maar alles heel politiek correct.

Als ik vraag of hij de wc schoon wil maken, bijvoorbeeld, dan heb ik daar het idee bij van een lekker warm, geurig, sopje en ff lekker die plee boenen. Nee, sta ie de plee in te spuiten met een raar schoonmaakmiddel en doet het af met stukjes plee papier.... Dan sta ik toch echt ff gek te kijken, maarja... hij heeft zijn manier van dingen doen. Dus i'll suck it up! en zeg er verder niks van. De volgende keer haal ik er wel weer een goed sopje over heen.
Dus nee, ik loop niet te mierenne*ken en geef hem alle ruimte, maar ik heb het idee dat hij er eigenlijk geen zin meer in heeft alleen niet de knoop door wil hakken, zodat ik het doe en hij dan kan zeggen: ja ZEI stopte ermee.

Het is gewoon frustrerend dat ik praat als brugman, alles 1000x uitleg en zowat uitspel hoe ik het dan wél graag zou zien, maar het komt gewoon niet aan. Er veranderd gewoon helemaal niks! Het blijft hetzelfde en iedere keer hebben we weer dezelfde discussies.

Hij is gewoon van mening dat ik me aanstel, teveel klaag (waar háált ie het vandaan?) en mn zwangerschap als een excuus gebruik...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-08-10 12:05

Geplaatst door de TopicStarter : 27-08-10 12:05

blokje schreef:
O meid wat verschrikkelijk!

Ik ben nu 9 weken zwanger kots en kots misselijk zit al 4 weken aan de medicijnen en voel me zwaar beroerd.
Huishouden??? Ho maar dat moet manlief doen ik kan geen reed voel me enorm slecht.
Niet alleen door de misselijkheid maar ik wil ook wat meer doen. Ben nu net 7 weken getrouwd en aan elkaar wennen konden we niet.
Ik bedoel ik ben nu een heel ander persoon dan toen, ik deed het huishouden op en top en dat zit er gewoon nu niet in.
Dat vind ik onwijs balen maar manlief neemt het allemaal voor lief.
Ik hoop zo dat dat bij mij zo blijft.

Meid jij mag steun verwachten van je vriend. Verschrikkelijk dat hij zo doet!
Veel sterkte en kracht toe gewenst.

Ik kan je geen tips geven over wat je moet doen...

Ik ben overigens pas 2 jaar samen met mijn man. En ben net 21

Nou, die situatie komt wel bijna overeen met die van mij. En ik ben blij dat ik dus niet de enige ben die het normaal vind dat manlief wat meer gaat doen en rekening met je houd.

**Geplaatst**: 27-08-10 12:08

Geplaatst: 27-08-10 12:08

Ik lees allemaal dingen die niet goed zijn en moeilijk en....

Over of hij een eikel is of niet ga ik me nogmaals niet uitlaten. Maar je bent wel erg kortzichtig als je álle schuld bij hem in de schoenen wil schuiven. Ruzie maken doe je met zijn twee. Je vriend zal het inderdaad zat zijn alles voorgekauwd of ´poeslief´ gevraagd te krijgen. En jij zijn reacties daarop ook.

Nogmaals. Wil je uberhaupt met hem verder? Volgens mij heb je zelf al aantal keer aangegeven van niet. Misschien kun je dus beter je aandacht richten op het definitief maken van die beslissing i.p.v. hier piepen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-08-10 12:10

Re: Ik word er zo ontzettend moe van ...

Geplaatst door de TopicStarter : 27-08-10 12:10

Allereerst... ik PIEP niet, ik probeer de situatie helder te maken voor jullie. Maar goed...

Als ik dingen niet liefjes vraag, dan ben ik weer iemand die alleen maar loop te commanderen. Dus vraag ik het altijd maar weer heel uitgebreid. Maarja, anyway....

**Geplaatst**: 27-08-10 12:13

Geplaatst: 27-08-10 12:13

TS: HOE vraag jij dingen aan je vriend? Ik kan goed begrijpen ( even het gasfles incident erbij halen)dat als jij al begint met: Ik ben 7 maanden zwanger en moe en voel mij niet goed en jij doet geen ene flikker in huis en je luisterd nooit naar mij en NU til jij dus maar die gasflessen dat hij het niet wil doen.

Elke reactie van jou staat vol met geklaag en ik vraag mij serieus af of je wel echt van hem houdt. Ik heb ook weleens van die momenten dat ik alleen maar kan klagen maar aangezien dit topic al wat ouder is en je nog steeds niet rustiger bent is het wel zo'n goed idee om dan bij hem te blijven?

Dit wil ik ook nog even kwijt: Mijn vriend is precies hetzelfde als de jouwe tot de dag dat ik in het ziekenhuis belandde. Hij heeft werkelijk alles gedaan wat er gedaan moest worden en nog veel meer, ik wist niet wat mij overkwam en had al anderen voor mn paard etc geregeld maar dat bleek allemaal niet nodig te zijn. Er is dus nog hoop.

**Geplaatst**: 27-08-10 12:22

Geplaatst: 27-08-10 12:22

JessAndHope schreef:
En het erge is nog, dat ik met zóveel opgekropte gevoelens loop (ook nog van héél lang terug hoor) dat ik meestal helemaal volschiet als ik me probeer te uiten. En dan zit ik weer te janken, terwijl ik dus absoluut geen behoefte dr aan heb om dat voor zijn neus te gaan zitten doen.
Ik wil me altijd groot en sterk houden en zou graag eens echt me helemaal leeg janken, maar dat kan weer niet, want ik moet mezelf groot en sterk houden.

Ik zeg altijd: met janken schiet je niks op. En in deze situatie helemaal niet, want dan jank ik echt niet omdat het over is, maar puur omdat het gewoon eruit moet. Maar er zijn dan weer zoveel dingen om te regelen, dat ik alles wegduw en aan het regelen sla.

Soms denk ik er wel eens aan om met een prof te gaan praten. Maar ben bang dat dit geregistreerd word ofzo, en ze je daar dan weer mee kunnen pakken. Zo van: ja, maar toen en toen ging je naar een psycholoog (or whatever) dus was je niet helemaal stabiel en de vraag is of je dat nu bent, dus eist mijn client (om het even dramatisch te maken) dat hij zijn kind ieder weekend mag zien. Snappie?

Dit stukje is en goed voorbeeld van het beeld dat je bij mij oproept. Ik snap heel goed wat er staat, maar soortgelijke teksten heb ik vaker gehoord. Van zwangere vrouwen, en van overspannen vrouwen. En nogmaals: dergelijke gemoedstoestanden zijn geen goede basis om een beslissing te nemen over je eigen toekomst, die van je vriend en die van jullie dochter.

Ik wil best zeggen dat ik dit allemaal vreselijk voor je vind en dat het niet eerlijk is dat jij nou net een kerel tegen bent gekomen die werkelijk voor geen centimeter deugt, maar van medelijden is nog nooit iemand beter geworden.

Je lijkt deze crisis bijna te gaan zien als een soort wedstrijd, wie geeft het eerst op. Jij wilt niet opgeven om niet degene te zijn die het heeft opgegeven, en je denkt dat hij niet wil opgeven om jou niet te laten 'winnen'. Het spijt me zeer maar dat vind ik een hele merkwaardige gedachtengang.

Mijn voorstel om er een weekend samen tussenuit te gaan is kennelijk geen optie (ben als digibeet niet handig met smilies, dus even in tekst: maakt mij niks uit hoor). Is het misschien wel een optie om zelf eens met zijn broer te gaan praten? De ouders van je vriend liggen je niet, jammer maar helaas. Het lukt niet meer om tot je vriend door te dringen, wie weet is zijn broer in staat om een beetje te bemiddelen?

**Geplaatst**: 27-08-10 12:27

Geplaatst: 27-08-10 12:27

Ik heb het hele topic doorgelezen.
Je hebt geen fijne zwangerschap, maar je zegt: ik vind het niet normaal dat een man haar 7maanden zwangere vrouw nog 36 kg laat tillen.
Ergens ben ik het met je eens maar aan de andere kant denk ik: niet klagen maar doorgaan!

Ik heb 3 zwangerschappen gehad, alledrie waren ze erg verschillend, bij de oudtste was ik vreselijk ziek en gaf de 1e 4 maand aldoor over, bij de 2e was ik ook beroerd en verschrikkelijk moe maar eraan toe geven kon niet want we hadden immers al een baby.
Bij de 3e had ik weinig klachten, in Aug hielp ik nog mee met hooien en balen versjouwen ( 110 balen voor ons zelf) rond eind nov ging het wat minder, last van voorweeen, maar toch ging ik elke dag door.
Ik heb de stal heel lang nog zelf gedaan, hooi en voer zakken/balen versjouwd.
Nog geen 24 uur na de bevalling liep ik alweer bij mijn paard, bij de bevalling van de eerste stond ik 9 uur later al weer zelf eten te koken!
Niet omdat mijn vriend dat niet wilde, maar hij was even weg ( geboortekaartjes) ophalen en ik wilde me nuttig maken door in ieder geval iets te doen.
Mijn vriend heeft veel ''zware'''dingen van me overgenomen in alledrie de zwangerschappen, maar hoe lief het ook bedoeld was ik deed het toch liever zelf.
Onze jongste is nu 7 maand, ik heb chronische bekkeninstabiliteit en er zijn dagen dat mijn lichaam me tegenspreekt, maar ik ga hoe dan ook altijd door, kom ik laat me niet uit het veld slaan.

Je zegt ook dat je nu makkelijker bent als voor je zwangerschap, jij kan het zo misschien wel ervaren maar een ander kan dat wel weer helemaal anders zien.
Wat ik er bedoel mee te zeggen is, het hangt ook allemaal een beetje van je eigen instelling af.
Doorgaan of bij de pakken neerzitten..

**Geplaatst**: 27-08-10 12:30

Geplaatst: 27-08-10 12:30

Ik moet wel even lachen om je wc.

Voorheen woonde wij in een huis dat de beneden verdieping tegelvloer had, een groot huis...manlief deed dwijlen met 1 emmertje sop zonder stofzuigen.............en wij hebben een JR hondje...dus haren.....en zand en stof.....

Zit hij op zijn knieen, ik heb een mop, maar hij wil die niet gebruiken en die emmer is pikzwart, drijven haren in, en het ruikt natuurlijk dan naar hond.

Als hij had gedwijld, rook het heerlijk naar natte hond in huis.

natuurlijk zei ik er wat van,hij boos...maar hij heeft het nooit anders gedaan, gewoon omdat.....

En ik riep dan weer dat het weer heerlijk naar hond rook hier binnen......

Mijn idee is, of ze zijn stront eigenwijs en doe het op hun manier, dat moet je dan maar laten of je maakt dat heerlijke sopje voor hem klaar....

Wel eens gezien hoe mijn man de keukenaanrecht doet, met zo een niet goed uitgeknepen doekje, eentje die ook nog niet wordt nagespoeld en nat in de afwasbak gegooid wordt. Ik vraag hem altijd even te ruiken en of hij dan even zijn brood wil klaarmaken, jaaa juist zonder broodplank...

maar ik haal mijn schouders daar voor op.

Jij ergert je natuurlijk nu overal aan, is ook logisch want de situatie is gespannen.

Maar je laat ook geen spaan van hem heel zo, hij doet ook niets goed in jouw ogen.

Enne, je moet de kost geven hoeveel vrouwen met die natte wcbril doekjes de wc schoonmaken....en dan even wat chloor zo in die pot, even draaien en klaar is kees........die zullen jouw nou niet snappen...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-08-10 12:43

Geplaatst door de TopicStarter : 27-08-10 12:43

@Chanel: ik vraag dingen dus juist uiterst beleefd. Ik scherm totaaaal NIET met mijn zwangerschap. Dus ik vraag (even over die gasflessen): goh schat, het gas is op, dus zullen we even naar de gashandel rijden om nieuwe flessen te halen?
Hij: ik zet ze wel in je auto en dan kan jij toch rijden?
Ik: en dan? Dan moet ik ze er weer uit gaan tillen?
Hij: Nee dat doen hun toch wel even voor je bij de gashandel?
Ik: jahwel, maar ze moeten er hier op de camping ook weer uit.
Hij: hoezo? dan laat je ze toch in je auto staan?
Ik: nou, dat gaat dus niet, want ik moet eerst de hond nog meenemen (duitse dog, dus die heeft de gehele achterkant nodig) en daarna moet ik werken, dus moeten er kinderen achterin
Hij: *zucht puf zucht* nou... dan doe je het lekker NIET.
Ik: nouja! ik ga geen 36 kilo tillen hoor. Ik weet het niet, maar van de verloskundige moet ik juist rustiger aan gaan doen!
Hij: ja hoor, het is al weer goed.

Nou, ik weet het niet. Maar volgens mij ben ik toch heel correct gebleven en is het niet meer dan redelijk dat ik geen 36 kilo ga lopen tillen!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-08-10 12:46

Geplaatst door de TopicStarter : 27-08-10 12:46

russel schreef:
Ik moet wel even lachen om je wc.

Voorheen woonde wij in een huis dat de beneden verdieping tegelvloer had, een groot huis...manlief deed dwijlen met 1 emmertje sop zonder stofzuigen.............en wij hebben een JR hondje...dus haren.....en zand en stof.....

Zit hij op zijn knieen, ik heb een mop, maar hij wil die niet gebruiken en die emmer is pikzwart, drijven haren in, en het ruikt natuurlijk dan naar hond.

Als hij had gedwijld, rook het heerlijk naar natte hond in huis. natuurlijk zei ik er wat van,hij boos...maar hij heeft het nooit anders gedaan, gewoon omdat.....

En ik riep dan weer dat het weer heerlijk naar hond rook hier binnen......

Mijn idee is, of ze zijn stront eigenwijs en doe het op hun manier, dat moet je dan maar laten of je maakt dat heerlijke sopje voor hem klaar....

Wel eens gezien hoe mijn man de keukenaanrecht doet, met zo een niet goed uitgeknepen doekje, eentje die ook nog niet wordt nagespoeld en nat in de afwasbak gegooid wordt. Ik vraag hem altijd even te ruiken en of hij dan even zijn brood wil klaarmaken, jaaa juist zonder broodplank...
maar ik haal mijn schouders daar voor op.

Jij ergert je natuurlijk nu overal aan, is ook logisch want de situatie is gespannen.

Maar je laat ook geen spaan van hem heel zo, hij doet ook niets goed in jouw ogen.

Enne, je moet de kost geven hoeveel vrouwen met die natte wcbril doekjes de wc schoonmaken....en dan even wat chloor zo in die pot, even draaien en klaar is kees........die zullen jouw nou niet snappen...

En dat snap ik, dat ik me nu aan meer dingen erger. En dat ik juist de reden dat ik er niets van zeg! Ik hou me gewoon in en zeg er niks van, want het is ZIJN manier van doen, dus prima. Als het maar gedaan word denk ik dan!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-08-10 12:47

Geplaatst door de TopicStarter : 27-08-10 12:47

Steph86 schreef:
Ik heb het hele topic doorgelezen.
Je hebt geen fijne zwangerschap, maar je zegt: ik vind het niet normaal dat een man haar 7maanden zwangere vrouw nog 36 kg laat tillen.
Ergens ben ik het met je eens maar aan de andere kant denk ik: niet klagen maar doorgaan!

Ik heb 3 zwangerschappen gehad, alledrie waren ze erg verschillend, bij de oudtste was ik vreselijk ziek en gaf de 1e 4 maand aldoor over, bij de 2e was ik ook beroerd en verschrikkelijk moe maar eraan toe geven kon niet want we hadden immers al een baby.
Bij de 3e had ik weinig klachten, in Aug hielp ik nog mee met hooien en balen versjouwen ( 110 balen voor ons zelf) rond eind nov ging het wat minder, last van voorweeen, maar toch ging ik elke dag door.
Ik heb de stal heel lang nog zelf gedaan, hooi en voer zakken/balen versjouwd.
Nog geen 24 uur na de bevalling liep ik alweer bij mijn paard, bij de bevalling van de eerste stond ik 9 uur later al weer zelf eten te koken!
Niet omdat mijn vriend dat niet wilde, maar hij was even weg ( geboortekaartjes) ophalen en ik wilde me nuttig maken door in ieder geval iets te doen.
Mijn vriend heeft veel ''zware'''dingen van me overgenomen in alledrie de zwangerschappen, maar hoe lief het ook bedoeld was ik deed het toch liever zelf.
Onze jongste is nu 7 maand, ik heb chronische bekkeninstabiliteit en er zijn dagen dat mijn lichaam me tegenspreekt, maar ik ga hoe dan ook altijd door, kom ik laat me niet uit het veld slaan.

Je zegt ook dat je nu makkelijker bent als voor je zwangerschap, jij kan het zo misschien wel ervaren maar een ander kan dat wel weer helemaal anders zien.
Wat ik er bedoel mee te zeggen is, het hangt ook allemaal een beetje van je eigen instelling af.
Doorgaan of bij de pakken neerzitten..

Ik wil best doorgaan, maar ik MAG het niet van mn verloskundige. En de hele situatie creeërt enorm veel stress, wat weer schadelijk is voor de baby, terwijl ik er werkelijk ALLES aan doe om zo gezond mogelijk bezig te zijn voor die uk.
Maar anders dan jij, vind ik het onverantwoord om 36 kilo te gaan dragen als je al zo'n last hebt van bandenpijn en andere ongemakken. Dat kan hij best overnemen van me.

**Geplaatst**: 27-08-10 12:48

Geplaatst: 27-08-10 12:48

Ik zou een werkster nemen.

Dan is je huis schoon, zeker nu je al 7 maanden bent.

Haal je het uit de gezamelijke pot zodat hij ook mee betaald.

Heb je die stress en zorg minder. Maak alles gemakkelijk voor jezelf.

Kijk eeh 36 kg ga ik ook niet dragen hoor.

Maar je ouders, heb je daar steun aan=

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 27-08-10 12:50, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 27-08-10 12:49

Geplaatst: 27-08-10 12:49

Hoi TS (mede-ui

), ik snap goed hoe je je voelt.. Heb je vriendinnen of vrienden waarmee je kunt praten hierover? (Sorry heb niet het hele topic doorgespit

alleen de eerste en laatste pagina's)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-08-10 12:50

Geplaatst door de TopicStarter : 27-08-10 12:50

Alle financiële dingen zijn al samen. En dr is gewoon geen geld voor een schoonmaakster. En dat is ook niet nodig. Want het IS schoon thuis.
Maar hij kan toch gewoon wel dingen doen? Zoals een gasfles tillen bijvoorbeeld.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-08-10 12:51

Geplaatst door de TopicStarter : 27-08-10 12:51

Elise_Diva schreef:
Hoi TS (mede-ui ), ik snap goed hoe je je voelt.. Heb je vriendinnen of vrienden waarmee je kunt praten hierover? (Sorry heb niet het hele topic doorgespit alleen de eerste en laatste pagina's)

Nou, mn beste vriendin zit in Limburg (daar isse heen verhuisd) dus die zie ik weinig tot niet. En verder praat ik met mn ouders erover. Maarja, die zouden het wel weten. Athans, die geven gewoon advies van hoe of wat. Maar het ging mij erom of het nu zo raar is dat ik geen 36 kilo ga tillen als ik 7 mnd zwanger ben?

**Geplaatst**: 27-08-10 12:52

Geplaatst: 27-08-10 12:52

Ik moest ook rustiger aan doen van de vk, maar mijn situatie is ook anders.
Mijn vriend werkt ruim 12 a 13 uur per dag, we hebben al 2 kinderen rondlopen ( nu 4 en 5 jaar) tja dan zit het er gewoon niet in om bij de pallen neer te gaan zitten.
Daarbij ben ik zelf ook vrij eigenwijs en ik zal ook niet snel iets uit handen geven.

Ik heb in de zwangerschap van de derde ook in vreselijke stress gezeten, ik heb tijdens de zwangerschap namelijk gebroken met mijn biologische vader en als hij nu niet zo dichtbij had gewoond dan had het me geen drol uit gemaakt, maar toen/nu maakt/te ik me zorgen want de doodsbedreigingen zijn onze kant op gegaan, het idee alleen al dat hij onze jongens kon meenemen van school...

Nogmaals, zwanger zijn is/kan net zo erg zijn als jij het er zelf van maakt.

Edit:

Prima als jij geen 36 kg wil tillen omdat je 7 maand zwanger bent ( je bent trouwens uitgerekend op de verjaardag van mijn vriend

), het is je goed recht om te weigeren maar zoal sik al eerder zei, de een zal het nog wel doen.

Tips voor met je vriend heb ik niet voor je, maar ik heb al wel het idee dat je zelf al het antw weet wbt jullie relatie.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-08-10 12:55

Re: Ik word er zo ontzettend moe van ...

Geplaatst door de TopicStarter : 27-08-10 12:55

@ Steph: als het niet anders kan, dan kan het niet anders. Plain and simple. Maar het kán anders. Hij hééft de tijd om even mee te helpen en dan zou ik graag zien dat hij dat ook deed om de kans op gekke dingen met de baby te voorkomen. Ik ben als de dood dat er iets verkeerd zou gaan zeg! En hij hoort daar ook bang voor te zijn, en niet lopen zeuren als ik niet in een rokerige ruimte wil gaan zitten. Hij is verdikkie de vader van het kind! Hij moet het juist in bescherming nemen!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-08-10 12:57

Re: Ik word er zo ontzettend moe van ...

Geplaatst door de TopicStarter : 27-08-10 12:57

En nee, het is geen wedstrijdje 'wie als eerste opgeeft'. Ik vind het alleen wel errug makkelijk om continue je kont tegen de krib te gooien en lekker obstinaat bezig te zijn, zodat vrouwlief de stekker eruit trekt. Als je er geen zin meer in heb, moet je dat zelf doen en niet een ander het op laten lossen.