Bokt.nl

auk schreef:

Maar hoe vinden jullie het dan met een kind met bijvoorbeeld autisme, in principe is dat ook een handicap. Maar dat is niet te zien op een echo. Als ik zwanger zou zijn en het zou gehandicapt blijken, zou ik het evengoed houden. Het is wel je kind. Hoe moeilijk het in het begin misschien ook zal zijn.

Beaux schreef:

Er wordt tegenwoordig wel makkelijk omgesprongen met dit soort dingen hoor. Ik bedoel dit naar niemand persoonlijk hier hoor.

Elinaa schreef:

Beaux schreef:

Er wordt tegenwoordig wel makkelijk omgesprongen met dit soort dingen hoor. Ik bedoel dit naar niemand persoonlijk hier hoor.

Dit is eigelijk het eerste wat me in het verkeerde keelgat schiet. Want als je voor een bepaalde keuze staat is het juist een stuk moeilijker om te zeggen het risico is te groot ipv kan mij het schelen we gaan er gewoon voor. Ik mag toch aannemen dat de meeste mensen kijken hoe het voor hen kind zou zijn, niet hoe het voor hunzelf zou zijn!

lique schreef:

..ik was dus 17 toen ik hoorde dat ik zwanger was een gehandicapt kindje....
En ik heb het gehouden,
mijn dochter is nu 7 en ja beperkt ,maar ik zou me geen ander leven willen wensen,ook geen ander kind....
Ik vind het heel kort door de bocht dan mensen zeggen aborteeren, wacht maar tot je er zelf voor staat...ben benieuwt of sommige hier dan nog die keuze maken...

mijn dochter is geboren met spina bifida (oftewel openruggetje)
haar overlevingskansen waren nihil en ze zou nooit kunnen lopen...
nou mevrouw leeft nog (oke was twee keer kantje boord),en loopt gedeeltelijk,
tis wel een zwaar en stress vol leven,maargoed je kind kan ook op latere leeftijd ziek worden /een ongeluk krijgen dat kan niemand voorzien,
daarbij kan de prognose qwa handicap wel heel slecht zijn tijdens bv een zwangerschap/geboorte....
maargoed eigelijk kun je daar niks van zeggen ,want tis maar net hoe jou kind zich ontwikkelt, daarbij geven dokters ook altijd direct het slechtste senario, zodat het altijd nog kan mee vallen..

Elinaa schreef:

Beaux schreef:

Er wordt tegenwoordig wel makkelijk omgesprongen met dit soort dingen hoor. Ik bedoel dit naar niemand persoonlijk hier hoor.

Dit is eigelijk het eerste wat me in het verkeerde keelgat schiet. Want als je voor een bepaalde keuze staat is het juist een stuk moeilijker om te zeggen het risico is te groot ipv kan mij het schelen we gaan er gewoon voor. Ik mag toch aannemen dat de meeste mensen kijken hoe het voor hen kind zou zijn, niet hoe het voor hunzelf zou zijn!

Joyckuh schreef:

Als het kind een leven zonder pijn kan hebben, zou ik geen abortus laten plegen. Maar bijvoorbeeld een handicap als een ernstig open ruggetjes, dat wens je niemand toe

Citaat:

Daarm is dit zo een discussie, lees de reacties eens.
Dan komt het "financiele" naar boven, en het "daar zit je je hele leven mee opgescheept"

chevax schreef:

De definitie van gehandicapt is nogal breed in dit topic; de één heeft het over een kindje waarvan op voorhand al bekend is dat het nauwelijks levensvatbaar is, de ander heeft het over autistische kinderen... (wat ik persoonlijk overigens heel erg stigmatiserend vind, maar dat terzijde). Wat wordt tegenwoordig als acceptabel gezien? Want laten we eerlijk zijn: er zijn ook genoeg mensen die een "designer-baby" willen. Een kind moet mooi, (hoog-)begaafd en later ook succesvol zijn. Is dat een wereld die we willen? Er wordt vaak gesproken over gehandicapten alsof ze niks voorstellen of minder "waard" zouden zijn dan een ander die dan zogezegd "normaal" is. Wat is "normaal" en wie zijn wij om daar een bepaalde standaard voor te hanteren? Normaal is voor mij misschien weer een heel ander begrip dan voor een ander. En je kunt ook niet vanuit jezelf redeneren; iemand die iets niet ként, kan het ook niet missen (zo bedoel ik bijv. iemand die doof is geboren, die persoon weet niet beter en zal het horen dus veel minder missen dan wij allemaal vaak denken). Maar een kindje met het syndroom van Down, dat zou ik zéker houden. En natuurlijk ben je je hele leven verantwoordelijk voor zó'n kind, maar voor welk kind ben je dat niet? Als je geen verstandelijk of lichamelijk gehandicapt kind hebt, houdt dan de ouderlijke verantwoording op bij een bepaalde leeftijd (en dan bedoel ik emotioneel, niet juridisch). Natuurlijk, als je wéét dat je kindje nooit iets zal kunnen en dat de zintuigen niet werken, dan is er nauwelijks sprake van een menswaardig bestaan. Maar kiezen voor abortus omdat je kind ánders zal zijn dan anderen, nagekeken zal worden of altijd hulp nodig zal hebben? Nee, dat nooit...

lique schreef:

maar hoe weet jij dat het geen normaal leven kan lijden?
en ja wat is normaal..?

moniekk schreef:

als ik een kind zou krijgen wat gehandicapt is zou ik t meteen laten weghalen. ik wil het gewoon niet, ik wil gewoon een gezond kind. dat kan heel egowistisch klinken maar het is wel mijn leven en als ik al denk dat ik niet gelukkig ga worden met een gehandicapt kind laat ik t liever weg halen dan dat ik me voor mezelf een hoop ellende op mn nek haal. Want als ik niet gelukkig ben met een gehandicapt kind hoe kan ik dat kind dan wel gelukkig maken? dat werkt toch niet?
grof he, dat ik dat zo zeg.
ik werk wel in de gehandicaptenzorg, dan zou je zeggen dan zit je daar toch ook mee.. maar nee t is werk en als ik klaar ben met mn werk 'gooi ik de deur daar dicht' en ga ik naar huis. dus dan kan ik dr afstand van doen.

lique schreef:

dat is pas tekst!!!
en dit geld bv voor mij....mijn dochter heeft dus een open ruggetje...en raad es...

ja ja mevrouw is dus hoogbegaafd he...