Bokt.nl

**Geplaatst**: 24-10-08 18:05

Re: Automutilatie

Geplaatst: 24-10-08 18:05

hey allemaal.
lang niet meer geweest hier.. niet echt de ''kracht'' voor gehad.
nouja er is heeeel veel gebeurt in die tijd dat ik weg was.

k heb hulp gekregen, maar helaas doet dat tot nu toe nog helemaal niks.
ik zit nou aan de antidepressiva (fluoxetine 20mg), maar ook daar merk ik niks van.
snijden is veel erger geworden, vroeger 1 sneetje en ik voelde me sterk..
nou moet ik mijn hele arm openhalen, en merk ik niks meer..
wss wordt ik binnenkort opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis voor kinderen/jeugd..

in die tijd ben ik ook nog eens midden in de nacht bij de huisartsenpost geweest..
ik draaide een beetje door, en wou opgenomen worden..
grootste oorlog thuis natuurlijk, uiteindelijk zijn we toch gegaan..
koffers al ingepakt.
maar ik hoefde niet opgenomen te worden volgens die huisarts, hij heeft me toen oxazepam gegeven en dat zou me rustiger maken.
dan moest ik de dag daarna overleggen met mijn psycholoog..

na een tijd praten hebben ze de diagnose dysthyme stoornis en dissociatieve (identiteits?) stoornis ofzo gesteld...
ook snap ik veel dingen helemaal niet.

volgende week krijg ik de uitslagen van een psychologisch onderzoek.. k ben benieuwd...

**Geplaatst**: 16-11-08 00:49

Re: Automutilatie

Geplaatst: 16-11-08 00:49

Het is rustig hier...
Ik heb een tijdje niet meer meegelezen want ik had het druk.
Wat een heftige verhalen weer hier.. Ach gut

heel veel sterkte allemaal! Kusje

Met mij gaat het nu wel goed, qua snijden dan...
Heb nog wel veel problemen en voel me nog vaak genoeg k*t maar ik heb al een tijdje niet meer gesneden.
Nogmaals veel sterkte voor iedereen hier Afbeelding

**Geplaatst**: 19-11-08 22:22

Re: Automutilatie

Geplaatst: 19-11-08 22:22

*meld zich*

Ik vind het heerlijk, het snijden. Fysieke pijn voelen. De pijn doet je denken aan iets anders. Aan de pijn.

Ik snijd dan wel niet iedere dag, maar gemiddeld toch een keer per week denk ik. Maar dan ook maar 1 snee, dus ik kras niet heel mijn arm open. Maar als er zich dan iets voor doet, kan ik even over mijn arm wrijven en de pijn voelen.

Ik heb nog niet gemerkt dat mijn omgeving er iets van af weet, ik snijd bijna een jaar nu.

Ik zie eigenlijk het grote probleem niet (maar misschien is dat juist wel de probleem-kant ervan Knipoog

) van het snijden. Als ik me zo eventjes af kan leiden, dan is dat toch prima?

**Geplaatst**: 20-11-08 01:39

Re: Automutilatie

Geplaatst: 20-11-08 01:39

beter niet doorgaan, want als je later wat meer rust hebt in je leven, en niet meer snijd, krijg je er spijt van dat je die littekens hebt.

nu is het fijn, niet meer te hoeven denken.
maar wat als je eraan gewend bent dat het dat ene sneetje is, en het de keer daarna iets dieper en dieper en oeps dat was een slagader...
of toch nog een bezoekje aan de EHBO post..

het is nu fijn, maar denk aan hoe je jezelf over een paar jaar zou zien..
ik heb geen grote littekens omdat ik nooit diep ga, maar uit stress pukkels volledig slopen, gezicht en armen zijn 1 en al litteken, ondanks dat ik dat nog steeds doe zit ik tussendoor een poging te doen het weer op te lappen.. ik raak in de stress als iemand ook maar een kans heeft te zien dat ik dus buiten pukkels slopen ook echt dingen op m'n huid heb gezet...

**Geplaatst**: 20-11-08 15:58

Re: Automutilatie

Geplaatst: 20-11-08 15:58

Kimmikky schreef:
beter niet doorgaan, want als je later wat meer rust hebt in je leven, en niet meer snijd, krijg je er spijt van dat je die littekens hebt.

Makkelijker gezegd dan gedaan is hier toch wel een spreekwoord dat aardig van toepassing is niet?

**Geplaatst**: 20-11-08 16:08

Re: Automutilatie

Geplaatst: 20-11-08 16:08

wow, van sommige verhalen schrik ik wel zeg!
ik heb wel eens periode's maar het gaat de laatste tijd een stuk beter!
als ik eens kijk naar bijvoorbeeld mijn enkel en ik zie die lelijke strepen denk ik nee niet nog eens, en tot nu toe heb ik me kunne beheersen, gewoon als ik het voel even naar buiten, sigaretje roken, en dan ben ik meestal wel weer rustig, en heb ik 'geen zin' in de pijn, dus doe ik het ook niet.
en sommige verhalen schrikken me ook wel erg af, heel veel sterkte iedereen die hier mee zit! ik weet hoe moeilijk het is in mijn geval, dus in jullie geval zal het nog wel een stuk erger zijn!

**Geplaatst**: 20-11-08 16:18

Re: Automutilatie

Geplaatst: 20-11-08 16:18

Ik las al een tijdje mee, en hier dan ook een reactie.
Zelf doe ik het niet, maar mijn vriendin heeft laatst haar polsen bijna doorgesneden, en zit ook onder de littekens.

Jullie hebben hier bijna allemaal een mooi en gezond lichaam. Wees er trots op dát je gezond bent, en dat er niets aan je mankeert. Maar laat dan ook zien dat jij jou gezonde lichaam waard bent, en wees er zuinig op.
Het klinkt zo dom, maar ergens zit er misschien toch iets van waarheid in.
En als je dan kwaad wordt, daar is niets aan te doen. Kwaad worden is menselijk, maar er zijn zóó veel andere manieren om je kwaadheid te uiten. Waarom dan op deze manier?
Je doet jezelf dingen aan, waar je jezelf zowel lichamelijk als psygisch je hele leven mee laat zitten.
Als je dan kwaad bent, ren het eruit, schreeuw het eruit, maakt niet uit wat je doet. Maar ga niet in jezelf snijden, hoe goed het op dat moment ook voelt.
Je houd er littekens aan over. En met die littekens blijf je zo ontzettend lang zitten, terwijl 9 van de 10 keer de problemen op te lossen zijn!
Want bedenk je nou eens zelf. Wat voelt beter? Je woede uiten op een manier dat ook anderen het zien, maar jij het tenminste kwijt bent en mensen kunnen helpen met een oplossing. Of dat je je woede uit door in jezelf te snijden, waar uiteindelijk alleen jíj mee blijft zitten. Namenlijk de littekens en misschien wel de pijn, en ook de herrinneringen.
Van de helft waar ik ooit boos om ben geweest, dat kan ik mij niet eens meer herinneren. Maar zie ik dan de pols van mijn vriendin, ja dan weet ik nog precíes welke problemen er zijn.
Gooi het er in 1 keer uit, iedere keer weer. Maar prop het niet op in jezelf, waardoor je jezelf uiteindelijk alleen maar meer pijn ermee doet.
Serieus ik vind het zo erg om te zien wat sommige mensen met zichzelf doen. Scheve mond

Door je problemen op een andere manier op te lossen, wordt je zelf uiteindelijk ook alleen maar sterker. Echt waar.
Snijden in jezelf is toch nergens goed voor. Ach gut

Ook al voelt het soms wel goed.

**Geplaatst**: 20-11-08 20:28

Re: Automutilatie

Geplaatst: 20-11-08 20:28

miek140 schreef:
Kimmikky schreef:
beter niet doorgaan, want als je later wat meer rust hebt in je leven, en niet meer snijd, krijg je er spijt van dat je die littekens hebt.

Makkelijker gezegd dan gedaan is hier toch wel een spreekwoord dat aardig van toepassing is niet?

inderdaad makkelijker gezegd dan gedaan, ik ben er ook nog niet vanaf (rond m'n 13-14e begonnen, ondertussen 21, en de nodige "dreigementen" van psychologe gehad in de richting van ik ga die en die en die inlichten)..
maar, een opmerking als "ik zie het probleem niet".... kwam toch niet echt lekker over
tuurlijk is het even fijn om niet te hoeven denken aan de geestelijke pijn, maar het kwam een beetje zo over van "ik heb eigenlijk niet echt de behoefte om te stoppen, waarom zou ik? gaat zo toch goed?"

sorry als ik dit verkeerd opvat..

@ daNiielle_:
tuurlijk is het fijn om een mooi onbeschadigd lichaam te hebben, maar schreeuwen en op een kussen slaan en rennen en al die dingen, ik merk, voor mezelf, dat het vaak niet genoeg agressie is die eruit is, ik word meestal pas rustig als ik wat anders voel, in mijn geval, pijn door of tegen iets (hards!) aan te meppen, of iets scherps heb gepakt..
ik ben daarnaast wel steeds bezig met litteken creme en vanalles in die richting..
(dweilen met de kraan open?)

Laatst bijgewerkt door Kimmikky op 20-11-08 20:37, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 20-11-08 20:59

Re: Automutilatie

Geplaatst: 20-11-08 20:59

Rebeccaa schreef:
Ik heb al vaker met mensen gesproken uit dit topic, maar is d'r iemand die geduld heeft om te 'luisteren' naar m'n verhaal?

Rebecca..

**Geplaatst**: 20-11-08 21:16

Re: Automutilatie

Geplaatst: 20-11-08 21:16

@ kimmikky:
Ja sorry, ik snap dat het een beetje verkeerd over kan komen. Maar zelf probeer ik er zo luchtig mogelijk over te blijven want anders ga ik helemaal ten onder denk ik... Maar ik snap eigenlijk niet waarom ik zelf het probleem niet zie. Ik ze mensen hier wel praten over littekens enzo, maar op het moment dat ik zo'n mesje in mn handen heb denk ik daar écht niet over na...

@ Rebecca: Ik zie dat je in Ede woont. Ik kom zelf vrij vaak naar V'daal, en anders mag je me ook altijd toevoegen op msn of via skype misschien? Stuur me anders maar een pbtje Lachen

**Geplaatst**: 21-11-08 02:27

Re: Automutilatie

Geplaatst: 21-11-08 02:27

Heb het heel lang gedaan, tot voorkort eigenlijk. Ben er nu een paar weken "vanaf" (te kort om te zeggen dat het "over" is nu, en de wonden zijn ook nog niet helemaal genezen). Ben nu 33.

Miek, wil even proberen in te gaan op jouw berichtje dat je zelf het probleem ervan niet ziet, of nog niet in elk geval.

Die littekens blijven je je leven lang achtervolgen. Ik heb inmiddels geleerd in de zomer toch, ondanks alle littekens en het commentaar dat daarbij hoort, shirts met korte mouwen te dragen. Ook met "verse" wonden. Mischien omdat ik geen 18 meer ben stoort het me minder wat mensen ervan vinden, zolang het vreemden zijn. Als mensen dichterbij komen wordt het moeilijk. Dan ben ik of eerlijk, of (als ik die persoon niet volledig vertrouw) zeg dat ik ruzie had met de kat toen ik die wilde wassen of zo. (feit is dat een paar krassen ook echt van de kat zijn). Ik heb meerdere malen bijna mijn slagaders doorgesneden. En je hebt gelijk! Op het moment dat je met dat mes in je handen staat zijn de littekens wel het laatste waar je aan denkt, dat is volledig waar. Maar als je op rustiger momenten probeert te denken aan je littekens (kunnen heel lastig zijn bij sollicitaties of zelfs het behouden van een baan, op (sport)clubs/ verenigingen en stallen wordt je er vaak toch vreemd op aangekeken en ga zo maar door) kan wel degelijk helpen in de fase voordat je naar het mes grijpt, om terug te komen in de realiteit. En het dus te laten.

Nou ben ik geen heilig boontje. Het snijden heb ik op het moment vervangen door minder "zichtbaar" destructief gedrag (drinken, regelmatige overdoses medicijnen, drugs). Maar wat bij mij heel goed helpt is het denken aan de paarden. Ik drink niet, gebruik geen drugs of medicijnen als ik naar de paarden ga, omdat ik hen mijn volle aandacht wil geven en niet in een roes van hetzij fysieke pijn hetzij drank of drugs bij ze wil zijn. Dat verdienen ze niet! (dat onder invloed met paarden werken ook levensgevaarlijk voor jezelf is heb ik dan persoonlijk minder boodschap aan). Dus als ik de drang voel opkomen ga ik naar de paarden, nuchter, en neem daarna eventueel een borrel.

Ik zou zeggen, probeer toch voor jezelf een afleiding te zoeken, in de fase net voordat je naar de messen wil grijpen.

Bij mij helpt de VERS-training enorm om een "snijbui" aan te zien komen. Je leert de voortekenen herkennen, en dus ook het moment dat je afleiding MOET gaan zoeken herkennen. Meer info daarover geef ik alleen per PB, maar je mag altijd vragen natuurlijk.

Afleiding zoeken is voor mij meestal op bezoek gaan bij de paarden. Soms ga ik gewoon in de stal zitten, kijken naar waar zij mee bezig zijn, of in de zomer in de wei of net voor de wei. Gewoon kijken naar hoe ze aan het spelen zijn, of lekker aan het grazen. Hoe de jaarlingen elkaar aan het opjutten zijn.

**Geplaatst**: 21-11-08 23:18

Re: Automutilatie

Geplaatst: 21-11-08 23:18

(ik ben geen ster in mezelf duidelijk maken, wat jij zegt mick, is eigenlijk hetzelfde als wat ik dacht...)

**Geplaatst**: 22-11-08 00:17

Re: Automutilatie

Geplaatst: 22-11-08 00:17

Angelique18 schreef:
Lieve meiden,

Wat me opvalt is de ONTZETTEND jonge leeftijd van de meeste van jullie..
Wat zonde om te zien dat er TEGENWOORDIG zo snel naar een mes gegrepen word, terwijl er zoveel hulp in Nederland te vinden is voor psychische problemen.

Vanaf mijn 13/14 e jaar heb ik mezelf gesneden.
In het begin voornamelijk op mijn benen en buik, ik wilde immers niet dat IEMAND dat zou zien!
Jaren lang heb ik het prima kunnen verbergen voor mijn ouders en vrienden.
(Op school gymde ik niet mee dus was het simpel! ik hoefde me nooit om te kleden!)

Heel vroeg ben ik uit huis gegaan en gaan samenwonen met mijn ex man.
In deze relatie ben ik meer en meer gaan snijden, branden, krassen, krabben.. eigenlijk alles om mezelf maar zoveel mogelijk te VERMINKEN.
Ook mijn armen, handen, borsten, en hals moesten het nu dagelijks ontgelden.. niets was meer goed.

Jaren lang wilde ik niets anders dan mezelf kapot maken... Niets was goed aan mezelf... ik was niet goed, en verdiende het niet om hier te zijn.

Rond mijn 19 e ging dit helemaal mis.... Mijn ex man heeft in totale paniek mijn moeder opgebelt die ruim een half uur bij ons vandaan woonde.
Ik had mezelf zo ernstig verwond in bad.. ik zat letterlijk in bloedwater.
Op het moment dat mijn moeder me op die manier vond in het bad in mijn eigen huis zijn er dingen gaan veranderen.
Voor het eerst in jaren zag/wist ze dat als er NU niet ingegrepen zou worden.. ik het niet zou overleven.
Op dat moment heeft zij me mee naar huis genomen, en ben ik een heel ander soort leven op gaan bouwen.

We zijn nu 5 jaar verder...
12 jaar na het begin van alle ellende.
En nu kan ik zeggen, NEE genezen ben ik NIET, maar snijden, branden, krassen, krabben, doe ik NIET meer.
Dit is 5 maanden geleden van de ene op de andere dag VERDWENEN, VERBANNEN uit mijn leven!

Waarom?
Ik ben 5 maanden geleden in verwachting geraakt, en iedere dag word ik nog herinnerd aan mijn 12 jaar in de HEL.
Mijn lichaam is bezaaid met onherstelbare littekens, inmiddels zijn de wonden hersteld, zijn de littekens weer gevormt en wil ik voor ons kindje de moed en de kracht opbrengen om NIET meer te snijden.
Ik kan het haar straks niet aandoen dat zij een moeder heeft die op zo'n manier met haar lichaam om gaat...
Want weet je?

Dit lichaam heb je gekregen bij je geboorte... Op t moment dat je geboren werd, was je perfect, vonden je ouders je het mooiste wat ze ooit hadden gezien.
Je zal de rest van je leven met DIT lichaam door moeten, je hebt geen keus.
Wil je dan de rest van je leven met onherstelbare schade BLIJVEN rondlopen?
Straks als je een baan zoekt en mensen naar je armen kijken je meteen al een stempel (daarmee een waarschijnlijke afwijzing) geven om wat je jezelf aan doet?
ALTIJD de starende blikken van de mensen om je heen.
De afkeurende blikken die je blijven achtervolgen?

NU op dit moment zullen VELEN van jullie zeggen.. Dat interesseerd me ECHT niet.
Maar denk eens 10 jaar verder, interesseerd het je dan nog niet?

Ik zeg niet dat ik NOOIT meer terug zal vallen, Automutilatie is een verslaving die ONTZETTEND moeilijk te overwinnen is, maar als je er zelf achter staat, niet onoverwinnelijk!

Ik loop nu al zo'n 10 jaar bij een psycholoog, en ruim 7 jaar bij een psychiater...
Samen met hun, de juiste medicijnen, en m'n eigen wilskracht... gaat mij dit zeer zeker lukken!

Voor iedereen hier...
Heel veel succes en sterkte, houd de moed erin.. HET KAN VERANDEREN!

Pb staat vrij.

jeetje meid wat heftig. maar ook knap dat je het nu niet meer doet, ook in belang voor je kindje. ik doe het zelf ook niet meer, maar word nog iedere dag geconfronteerd met de lidtekens. op mijn bjuik, in mijn hals, op mijn been, mijn armen... echt afschuwelijk vind ik t. maar ik ben al blij dat ik er geen behoefte meer aan heb. kom op meiden, laat je niet kennen en stop met zelfverminking. je krijgt er zo'n spijt van.

**Geplaatst**: 22-11-08 01:47

Re: Automutilatie

Geplaatst: 22-11-08 01:47

hoe ben jij er vanaf gekomen?

**Geplaatst**: 13-12-08 12:18

Re: Automutilatie

Geplaatst: 13-12-08 12:18

Kimmikky schreef:
hoe ben jij er vanaf gekomen?

door te blijven proberen er vanaf te geraken
altijd dat ik het gedaan had
wou ik er weer vanaf geraken (soms ook niet maarja)
gewoon blijven proberen
soms lukte me het een paar dagen soms wel een maand
bij mij helpte het ook om het uit te stellen
als je echt wilt dat je tegen jezelf zegt, morgen pas, vandaag nog niet
dat ging wel pas na een tijdje bij mij
of afspreken met jezelf dat je maar 1x inde week doet an daarna 1x in de 2 weken enzo

succes nog iedereen

**Geplaatst**: 09-02-09 21:09

Geplaatst: 09-02-09 21:09

ik ben gestopt!!!

voel me beter nu ik gewoon in een t shirt kan lopen en geen last meer heb van mijn pols.

iedereen heel veel sterkte en succes!
jullie komen er ook wel

**Geplaatst**: 09-02-09 21:18

Re: Automutilatie

Geplaatst: 09-02-09 21:18

hey,

ja een beetje, maar gelukkig geen echt dikke.
meer van die, die je alleen van dichtbij ziet

ben er heel blij mee

goed dat je bezig bent met hulp zoeken, komt vast goed met je!

**Geplaatst**: 31-03-09 21:11

Geplaatst: 31-03-09 21:11

hoe gaat het hier?

ik ben gister tot de beslissing gekomen, met mijn AD (fluoxetine) te stoppen.
ben 20 kilo aangekomen en dat doet me zo'n verdriet dat ik (na de voor en nadelen op een rijtje te hebben gezet) besloten heb mijn pillen weg te doen.
heb ze gister ook meteen weggegooid, ben er helemaal klaar mee..

denk dat het me best lukt zonder

**Geplaatst**: 01-04-09 00:10

Re: Automutilatie

Geplaatst: 01-04-09 00:10

hey

jammer dat je zoveel erdoor bent aangekomen, hoop dat t zo goed blijft gaan zonder

**Geplaatst**: 01-04-09 00:28

Re: Automutilatie

Geplaatst: 01-04-09 00:28

Hey...
Ik moet tot mijn spijt bekennen dat ik ook automutileer.

Niet zoals de meesten doen (snijden), maar ik krab mijn tandvlees kapot.
Dit doe ik al een paar jaar, maar ik besefte het pas 1,5 jr geleden voor het eerst.

**Geplaatst**: 27-04-09 19:01

Geplaatst: 27-04-09 19:01

Hoe gaat het hierzo?
Beetje stil, misschien ook wel goed

Ik ben inmiddels gestopt, af en toe dat ik het nog graag doe zoals gister, maar ik krijg me er wel doorheen!
Groetjes

**Geplaatst**: 27-04-09 20:13

Geplaatst: 27-04-09 20:13

Ik heb iemand ontmoet. Ik vind hem leuk, hij flirt constant met mij, we hebben hele goede gesprekken samen. Niets wat ons in de weg staat dus! Ahja, kleinigheidje, mn verleden dat ik steeds meesleep en de ganse tijd tegen mij fluisterd: Niet aan beginnen! Tis een man! Niet te vertrouwen! Alarm! Alarm!
Naja kleinigheidje hou je toch

Maar dat is iets waar aan gewerkt moet worden

Hij was voor mij een lange tijd een reden om me niet te snijden. "Hij vind me vast niet leuk meer als hij er achter komt. Niemand kan van een emotioneel wrak houden"
Nu is hij vrij volhardend en laatst vertelde hij me dat ik best heel moeilijk ben om mee te praten. Dat ik nooit iets over mezelf loslaat. En als het er onverhoopt toch over gaat dat ik dan een ster ben in het onderwerp ontwijken en snel op iets anders overgaan.

Nu voelt dat aan de ene kant wel goed, hij is echt geïnteresseerd in míj, en kijkt verder dan de buitenkant. Maar toen hebben we zitten praten, en is hij er dus achter gekomen dat ik me snijd.
En toen heeft hij me verteld dat hij ook wel eens heeft gesneden.

En nu is dat argument dus weg...
Nu snapt hij het...

Damn :Y)

**Geplaatst**: 27-04-09 20:20

Geplaatst: 27-04-09 20:20

Ik heb al een hele lange tijd niks meer gedaan!! (voor mijn doen

)

**Geplaatst**: 27-04-09 21:09

Re: Automutilatie

Geplaatst: 27-04-09 21:09

Gelukkig doen jullie nu bijna niks meer, echt iedereen kan stoppen als je het wilt! En Miek, ookal heb je geen argument meer, onthoud dat het niet mooi is, niet goed is en alsnog kan hij het niet leuk vinden, doe het dan voor hem!
Groetjes

**Geplaatst**: 27-04-09 21:15

Re: Automutilatie

Geplaatst: 27-04-09 21:15

Ik weet het, ik schaam me rot iedere keer als ik een t-shirt aan heb, of als ik iemand zie kijken naar mn littekens.

Ik moet zeggen dat het minderen sowieso wel goed gaat nu de zomer eraan komt.

Gelukkig breng ik de zomers door op IJsland waar je niet veel dagen in je t-shirt buiten kan lopen