Maaaike schreef:Maar even reëel gevraagd broem; los je het dissociëren op door die vriendschappen te beëindigen? Zijn er niet genoeg andere momenten/situaties mogelijk waarop je ook in een dissociatie kan schieten?
Hoe reëel is het om te verwachten dat dat dissociëren beter wordt, door die vriendschappen te stoppen?
Ik zou het anders proberen te benaderen, het niet direct al als de foute aanpak zien maar kijken -zit er iets in wat ze zeggen en punt 2 - is het uitvoerbaar of kunnen ze me helpen het uitvoerbaar te maken.
Je wilt uiteindelijk van het dissociëren af, dus op een gegeven moment moet je situaties uit de weg gaan die dat oproepen of de situaties zo maken dat je niet meer gaat dissociëren. Als het ware het gevecht aangaan met die situaties om er uiteindelijk beter uit te komen. Niet bij voorbaat zeggen er zijn zoveel situaties waarin je dit doet dus dan hoef je het bij voorbaat niet te doen of te proberen.
Het lijkt mij heel belangrijk om te proberen grip te krijgen op (liefst) zo veel mogelijk situaties waarin je dissocieert
. Maar DAT kan natuurlijk niet direct, dat snap ik ook wel
. Maar goed nadenken over hoe het wel kan samen met je begeleidster kan een hele goede stap daarin zijn. En samen weloverwogen keuzes maken, niet bij voorbaat JA zeggen, maar ook niet bij voorbaat NEE. Kijken wat er echt goed en gezond voor je is.
Net als ik bijvoorbeeld na het uitgaan van mijn vorige jarenlange relatie op vrij brute manier (hij trouwde heel vlot met iemand anders) eens goed bij mezelf na moest gaan of dit nu wel zo'n goede relatie was voor mij en waarom nou WEL en waarom ook NIET. En hoe ik nu daar verder mee om zou moeten gaan idealiter.
Ik wil je zeker niet aanvallen hoor Maaike
!! Maar opties openhouden lijkt mij ook belangrijk...