Bokt.nl

**Geplaatst**: 22-08-10 21:09

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 22-08-10 21:09

lieverds, ik denk aan jullie.

Ben dinsdag terug van vakantie, dan lees ik goed bij en reageer ik

**Geplaatst**: 23-08-10 11:15

Geplaatst: 23-08-10 11:15

Hey meiden,

Even de nieuwkomers welkom, en indd doe lekker je verhaal we zijn er om mekaar te helpen

Maaike, dat is even erg balen zeg, nu weer terug naar minder uren, maar het is dan beter zo,
Gewoon weer rustig opbouwen, snap dat je baalt, maar het is beter voor je herstel en daar gaat het om. Hoop dat je nu wat rustiger bent en er vrede mee hebt!

Biienniie , kan me voorstellen dat het zwaar was, jeetje en dan je vriendin die niet even in gaat op jou gevoels situatie. Dat is even balen, heb je haar nog verteld hoe jij je er bij voelde?
IS misschien wel even nodig dan, zodat ze je beter begrijpt.
Als die jongen je goed doet , dan is het wel fijn voor je. Altijd fijn als iemand begrip heeft voor je.
En heb je je scooter al terug ?

Petu geniet daar nog even lekker

Ikbennellie , ik denk dat het alleen maar positief is dat je bewust wordt dat je masker valt!
Je hebt een aardige tijd geprobeerd je groot te houden , sluipt erin na een tijd, je probeert naar buiten gewoon nog diegene te zijn die je ervoor ook was, maar dat kan niet want je bent nu ziek, en je bent herstellende, dus hoogste tijd dat je gaat brokkelen zo kan je bewuster meemaken wat er aan de hand is en dat ook oplossen! Vind goed dat je het hier zo eerlijk opschrijft dwz dat je het zelf dus weet en dat is het belangrijkste.

Je vroeg nog om mijn helende reis, ja die was heel bijzonder heb 4 uur op een stoel gezeten en ben helemaal terug gegaan naar wat het begon , dingen los laten ging mij niet goed af, maar onbewust ga je het weg proppen, alleen bij zo een reis kom je het weer tegen.
Ik viel door verschillende lagen van allerlei emoties, gevoelens, gebeurtenissen…
Op dat moment heb ik het over me heen laten komen en opgelost.
Kwam buiten en voelde me echt helemaal prachtig
Heb geleerd dat alle gevoelens welkom zijn , niet negeren.maar echt voelen en daarna loslaten!
Klinkt heel simpel, maar dat was het niet het was zwaar maar jeetje zij heeft me zo ontzettend geholpen! En ik heb er achteraf gewoon heel veel aan gehad 3en nu nog steeds.
Heb na mijn burn out veel dingen geprobeerd, therapie, hapto, en nog wat andere therapien.. ( wat meer op spiritueel gebied) en veel geleerd, maar iedere dag blijf ik waakzaam.

**Geplaatst**: 23-08-10 12:26

Geplaatst: 23-08-10 12:26

Aikon: met jouw wilskracht zal het zeker lukken om nog eens in span te rijden. Je vind er wel middeltjes voor. (mijn hand is al tijdje uit gips, moet nr kine maar durf niet omdat men haar zo zwart geworden is, kan wel al redelijk wat doen met men arm/hand)

Maaike: opletten dat je niet teveel doet. Anders kan je een terugval krijgen. Ik heb er rust bij genomen dat het nu nog niet zal gaan om te werken. Veel sterkte meid. Overbelast je niet

Kido: hoe gaat het met jou? Vind het echt jammer die meelezers… anders kon je hier ook gezellig posten. Ik mis het wel te weten wat jij nu eigenlijk doormaakt enzo

Jolliegirl: super dat het je terug gelukt is om in de zaal te lopen. Ik heb je topic destijds ook gelezen. Vreselijk echt. Kun je er nu al beter met overweg?

Qwerty: welkom hier. Heel vervelend dat je niet kan slapen. Je nutteloos, niets kan doen voelt. Ik kerken het maar al te goed. Ik kon als kind al niet goed slapen, riep altijd maar. Erna als tiener raakte ik niet goed meer in slaap, lag ik uren te piekeren. Nu neem ik al een tijde slaapmedicatie en het gaat beter, is al de 3de slaapmedicatie dat ik neem. Ik ondervind wel dat het ook weer begint te verminderen mijn slapen en dat ik weer enge dromen heb. Ik werd ook niet geholpen door mijn psychologe, het werkte averechts. En ik weet nu dat het komt omdat dit niet de juiste therapie voor me was. Zeker niet voor borderliners. Daar verergerd het alleen met. Bespreek het eens met je psychologe?

Samanta: niet leuk om je dochtertje te moeten missen. Moet een heel moeilijke situatie zijn..

Biennie: vervelend van die vriendin. Ik kan ook niet tegen opdringere mensen. Ik wordt dan kwaad(meestal in mezelf) en zeer prikkelbaar, of ik sla toe en krop alles vanbinnen op. Wat voor een klus was het?
ik heb dat ene geprobeerd. Ik herken dingen bij mijn gevoel, maar nog niet alles, is moeilijk. Het andere durf ik voorlopig niet. Ik durf helemaal niet kwaad te zijn, mijn frustratie uiten. Ik kan bijna nooit echt kwaad zijn. Maar ik ga het eens proberen hoor!

Ikbenillie: ik heb dat ook een masker. Heel moeilijk, heel confronterend. (heb daarvan een gedicht staan in men profiel) het is heel moeilijk om dat af te zetten. Want het is een soort zelfbescherming geworden en je dan plots bloot geven is niet nieks!

Met mij gaat het redelijk, ik moet eerst op gesprek (een aantal) bij iemand voor ik op dagtherapie mag. Nu ik mocht vandaag bellen. Alleen neemt ze niet op. Frustrerend. Eergisteren terug op mijn paard gereden. Ze was bijna twee maanden niet meer bereden. Ik kruip erop en ze was super braaf. Was wel leuk. Verder zit ik terug alleen thuis en dat is wel moeilijk. Ik merk dat ik weer niets meer doe.

**Geplaatst**: 23-08-10 12:31

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 23-08-10 12:31

Hallo Meiden,

Ik lees al even met jullie mee en helaas ben ik bang dat ik ook bij dit topic ga horen. Zou ik met jullie mee mogen kletsen?

Ik heb het namelijk moeilijk met het feit dat ik het psychisch allemaal niet meer aan kan en vind het enorm moeilijk dit te accepteren.

Daarbij verwacht ik binnenkort een bepaald traject in te moeten waar ik geen ervaring in heb en graag van ervaringsdeskundige meer wil weten.

**Geplaatst**: 23-08-10 12:43

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 23-08-10 12:43

Charlot, Heb je je paard niet meer gereden vim met wat er nu bij je speelt? Of was ze geblesseerd?Wel heel fijn dat z ebraaf was, soms zou je denken dat ze met je mee voelen.
Meerder gesprekken nog voordat je gebint, nou het is indd wel handig, maar niet zo leuk als je dan niemand te pakken krijgt. Is een beetje twijfel, onzekerheid.
Heb je nu thuis geen puf om wat te doen? Nou het mag ook eigenlijk gewoon, soms is het niet d edag om wat te doen.

Salsa, welkom! Fijn dat je toch de stap zet om hier je verhaal te doen.
Gewoon je verhaal doen hoe het het meest makkelijk voor jou gaat? Neem aan dat je Ha al hebt gehad en nu verder bezig bent met herstellen..?

**Geplaatst**: 23-08-10 12:45

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 23-08-10 12:45

Ga mijn verhaal even typen in word!

**Geplaatst**: 23-08-10 12:46

Geplaatst: 23-08-10 12:46

pilipa: ik had een armbreuk met operatie gehad. Ik denk idd dat men paard me voelt.
Naar die mevrouw had ik al 3 keer gebeld en ze neemt niet op, nu durf ik niet meer terug te bellen. Ik kan hier wel wat doen, maar het lukt gewoon niet om iets te doen. ik heb niets van kracht/motivering of dergelijke om mezelf in actie te krijgen

**Geplaatst**: 23-08-10 12:48

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 23-08-10 12:48

Slasa, doe maar rustig aan

Charlot, oh oke, nee dan kan je even niet rijden, maar goeie band met je paard heb je..

als ze zo braaf is!
Gewoon bellen hoor je hebt recht op dat gesprek !!! daag ze kunnen je niet laten zitten!
Niet raar over voelen is hun werk, en jij hebt hun nodig!

Moet je schoon maken of klusjes doen opruimen…?

**Geplaatst**: 23-08-10 12:51

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 23-08-10 12:51

ik heb gisteren bijna een halve dag en meer opgeruimd. is hier veel rommel. nu is het hier al wel mooi. nog niet alles.
Straks komt vriendin even en hopelijk kunnen we dan wat doen.
ik ga nog eens bellen. ik heb ze idd nodig. dank je voor je steun

**Geplaatst**: 23-08-10 12:56

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 23-08-10 12:56

@ charlot: herkenbaar hoor. Een aantal keren terug proberen te bellen dat je dan niet meer durft terug te bellen. Ik ga dan altijd de meest rare dingen denken. (van ze mogen me misschien wel niet, anders hadden ze me wel terug gebeld)

Ik heb een lekker weekend gehad, dat was lang geleden. Maar nu is het weer maandag, en ik weet gewoon weer niet wat ik met mezelf aan moet...

Ik weet dat ik dan iets moet gaan doen voor afleiding. Dus ga nu maar de honden uit laten, en zo eten, en dan het huis schoon maken. Dit is een week al niet meer gebeurd

**Geplaatst**: 23-08-10 13:11

Geplaatst: 23-08-10 13:11

Nou hier kom ik dan met mijn verhaal:

Allereerst dacht ik dat ik mijzelf nooit in een soortgelijk topic zou hoeven melden.
Ik ben immers een sterke jonge vrouw met een geweldig leven en heb een super jeugd gehad!

Sinds twee jaar ben ik werkzaam als intercedent bij een grote uitzendorganisatie. Ik zit daar bij de klant op de vloer omdat wij hier ongeveer 80 uitzendkrachten hebben zitten. Toen ik hier begon waren we met twee fulltime intercedentes en een parttime administratief medewerker. De adm. medewerker is nu een jaar weg en mijn andere collega is begin dit jaar geëmigreerd en heeft ons dus ook verlaten. In plaats van een vervanger heb ik een collega hier gekregen die duidelijk het werk niet allemaal aan kan en daarbij ook nog een aantal andere klanten heeft. Zij is hier meer voor de gezelligheid en om mij af en toe te assisteren. Daarbij gaat zij ook over een aantal maanden weg omdat haar contract niet wordt verlengd. Ik doe dus nu werk voor drie in mijn eentje en daarbij groeien we alleen maar.

Het komt er dus op neer dat ik al vanaf februari het allemaal in mijn eentje moet doen! Dit is de eerste maanden nog redelijk gelukt omdat wij geen nieuwe aanvragen hebben gehad. Nu moet ik in anderhalve maand 57 nieuwe mensen plaatsen! (bijna een verdubbeling), 75 uitzendkrachten. 17 teamleiders, 3 clustermanagers en 1 introomcoördinator tevreden houden. Enne oja dan heb je de administratie nog!

Nu ben ik het gewend om druk te hebben maar ik krijg totaal geen steun van management en collega’s. Om alles nog meer onder druk te zetten krijg ik vaak mailtjes die volstaan met rood gearceerde woorden het liefst in Capslock. Daarbij is het uitroepteken inmiddels heel normaal geworden in de mail. Daarbij is mijn klant ook niet bepaald blij met de situatie dus die staat ook 5 keer per dag aan mijn bureau te klagen. De afgelopen twee maanden heb ik geen enkele pauze kunnen nemen, werk dus 9 uur op een dag en gemiddeld 6 uur per week overgewerkt. Daar in tegen komt mijn manager wel doodleuk van twee uur shoppen terug tijdens de pauze enz enz.

Ben vorige week op het punt gekomen dat ik het niet meer trok en heb mij dinsdag ziek gemeld. Op deze dinsdag heb ik maarliefst 5 keer (!) contact moeten hebben i.v.m. mijn ziekmelding met mijn manager. Op woensdag 1 keer (was ze zelf vrij), donderdag 3 keer en vrijdag 2 keer. Ik ben vanmorgen weer trillend na mijn werk gegaan en zit er nu helemaal doorheen.

Heb vrijdag een goed gesprek met mijn vriend en twee goede vrienden gehad. Ik heb nergens geen zin meer in, ben chagrijnig, er komt niks meer uit mijn handen en slaap slecht. Eén van mijn vrienden waarmee ik vrijdag heb gesproken heeft een aantal jaar geleden een burn-out gehad en herkende helaas akelig veel in mijn verhaal. Ik heb nu nog moeite met het accepteren dat het me allemaal te veel wordt. Ik ben nog niet overspannen/burn-out maar ik zit er niet ver vanaf. Ik weiger ook op dat punt te komen dus zal nu actie moeten ondernemen. Heb aanstaande donderdag dan ook een afspraak gemaakt met de huisarts. Maar wat ik daarvan moet verwachten? Ik denk weinig!

Excuus voor het lange verhaal maar dit leg je gewoon niet in een paar woorden uit

**Geplaatst**: 23-08-10 13:16

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 23-08-10 13:16

Salsa, je klachten klinken mij enorm bekend in de oren. Goed dat je actie onderneemt :(:)

**Geplaatst**: 23-08-10 13:18

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 23-08-10 13:18

Gisterenavond had ik even een avond dat ik echt blokkeerde. Er was weer een voorval geweest en ik had alleen maar adrenaline en agressie, ik kon geen tv meer kijken, niet op m'n kont zitten, niks, zo rusteloos als de pest. Uiteindelijk maar een stukje gaan rijden met de auto en toen ging het weer redelijk. Heb nu nog steeds een vreemd gevoel, een onrust, iets wat vreet.

Om 15.20 uur m'n afspraak met de huisarts, ben benieuwd.

**Geplaatst**: 23-08-10 13:20

Geplaatst: 23-08-10 13:20

Je gaat steeds een klein stapje verder en verschuift elke keer je grens een klein beetje. Maar kleine beetjes maken bij elkaar een te grote stap. Het sluipt er echt in.

Diep in mijn hart wist ik al dat het te ver ging maar elke week die ik overleefde was er één erbij.

Daarbij dacht ik dat ik de afgelopen maanden dat ik vooral lui was. Geen zin in mijn paard, geen zin in mijn vrienden, geen zin in verjaardagen/etentjes enz enz, en misschien wel het ergste geen zin in mijn vriend (zowel letterlijk als figuurlijk haha)

Ik ga alles waarin ook maar een beetje in moet presteren uit de weg en wordt boos/raak in paniek als iets verkeerd dreigt te gaan.

Pffffff wat lekker om alles er even "anoniem" eruit te knallen!

Laatst bijgewerkt door Salsa op 23-08-10 13:20, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 23-08-10 13:20

Geplaatst: 23-08-10 13:20

Hoi Salsa, Ik post eigenlijk bijna niet meer in dit topic, maar nu ik jou verhaal lees moest ik reageren. Ik heb in precies hetzelfde schuitje gezeten betreffende je werk. Ik was ook intercedente, en wat betrefd je ziekmelding heb ik ook exact hetzelfde gehad. Echter mocht ik van mijn vriend echt niet meer gaan werken, dus ik heb voet bij stuk gehouden en ben ziek gebleven. Het is een vreselijk gevecht geworden en ben in een maand tijd 6 keer bij de arboarts moeten komen. Veel gedreig met niet uit betalen enz. Mijn contract liep in september af, en ik ben ook tot einde contract ziek gebleven op advies van de arboarts. Tot het einde contract hebben ze me continue lastig gevallen, precies zoals jij om schrijft. Later werd het wel minder omdat ze een waarschuwing hebben gehad van de arboarts. Meld je ziek, en probeer je afspraak met de huisarts naar eerder te verplaatsen als dat kan.

Mijn huisarts zei dat ik niet mocht werken, en dan heb je al iemand achter je staan he? Als ze je dan naar de arboarts sturen heb je een advies achter de hand. De arbo neemt dit meestal wel over. Mijn HA heeft me naar een maatschappelijk werker gestuurd en deze heeft me doorverwezen naar een psych. Het balletje is vrij snel aan het rollen gegaan, en de wachtlijst viel ook wel mee.

Ik wil je heel veel succes en sterkte wensen, en mocht je iets willen weten ofzo, mijn pb box staat open!

**Geplaatst**: 23-08-10 13:21

Geplaatst: 23-08-10 13:21

Salsa schreef:
Je gaat steeds een klein stapje verder en verschuift elke keer je grens een klein beetje. Maar kleine beetjes maken bij elkaar een te grote stap. Het sluipt er echt in.

Diep in mijn hart wist ik al dat het te ver ging maar elke week die ik overleefde was er één erbij.

Daarbij dacht ik dat ik de afgelopen maanden dat ik vooral lui was. Geen zin in mijn paard, geen zin in mijn vrienden, geen zin in verjaardagen/etentjes enz enz, en misschien wel het ergste geen zin in mijn vriend (zowel letterlijk als figuurlijk haha)

Ik ga alles waarin ook maar een beetje in moet presteren uit de weg en wordt boos/raak in paniek als iets verkeerd dreigt te gaan.

Pffffff wat lekker om alles er even "anoniem" eruit te knallen!

Ook dat komt mij heeeeeel bekend voor $:\$

**Geplaatst**: 23-08-10 13:23

Geplaatst: 23-08-10 13:23

Tranen staan me in mijn ogen Angela_
Eindelijk iemand die het precies herkend.

Wat jij omschrijft is ook precies waar in bang voor ben! Uitzendorganisaties zijn (quote van mijn vriend) de nazies onder de werkgevers. Niks geen hulp maar je direct afstoten en er heel fel tegen in gaan.

Ik PB je even!

**Geplaatst**: 23-08-10 13:30

Geplaatst: 23-08-10 13:30

Salsa, wat raar om jou nu hier tegen te komen :(:)

Meid, je doet er goed aan om op te passen, denk aan je zelf, en niet aan je werk. Denk maar zo: Ga je nu door, stort je dalijk volledig in, en kun je dalijk niks meer. Je huishouden niet ( als dat nu nog goed zou gaan ) je paardje niet, helemaal niks meer. Dus denk alsjeblieft aan jezelf, en houd je nog even sterk mbt het ziekmelden, JIJ moet hier beter uit komen, JIJ moet je dalijk weer fijn voelen. Anders kun je het met je werk al helemaal vergeten.

Voor een ieder ander die m kan gebruiken: :(:)

Het spijt me, ik vind het erg moeilijk om me op veel te gelijk te concentreren en te reageren.

**Geplaatst**: 23-08-10 13:34

Geplaatst: 23-08-10 13:34

Salsa ik begrijp helemaal waar je over praat, heb qua werk en stress hetzelfde gehad, alleen mijn werkgever was erg meewerkend en heeft me geholpen waar hij kon! Dat is mijn grote geluk geweest anders had ik het niet gered.
Dat je zo overspoeld bent met werk, dat je niet eens in de gaten krijgt dat je verzuipt.. en je eerste zin “ik ben een sterke jonge vrouw”herken ik goed, ik dacht
Ook altijd dat overkomt mij niet dat kan niet , ik ben stoer en sterk!! Maar niks was minder waar!
Meid je bent erachter dat er iets niet goed zit, en ik zou je HA zsm opzoeken en gaan praten , want hier is iets goed mis!
Je werk is niet je leven , jezelf niet vergeten!!!

**Geplaatst**: 23-08-10 13:35

Geplaatst: 23-08-10 13:35

Hey Samantha,

Ik had al een tijdje niet meer gereageerd in het andere topic gezien de situatie. Ik had mijzelf hier ook nooit verwacht tot vorige week. Ontkennen, ontkennen, ontkennen.

Zelfs nu probeer ik mezelf wijs te maken dat ik nog helemaal niet overspannen (en wie weet gebeurd het ook wel niet

) Het is zo moeilijk: Wanneer ben je nou overspannen?

Hoop dat de HA me verder kan helpen donderdag maar moet eerlijk zeggen dat ik daar weinig van verwacht. Ben bang dat hij zal zeggen: Stel je niet aan, iedereen heeft het weleens druk en minder zin om dingen te doen!

**Geplaatst**: 23-08-10 13:36

Geplaatst: 23-08-10 13:36

Mayo, wat jammer dat je je zo voelt, maar je hebt straks je afspraak, neem dat erin mee , vertel hoe je je voelt. Heel veel succes!

**Geplaatst**: 23-08-10 13:37

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 23-08-10 13:37

Doe ik zeker

Thanks!

**Geplaatst**: 23-08-10 13:38

Geplaatst: 23-08-10 13:38

@ charlotvanre: Van de ha heb ik idd ook slaappillen voorgeschreven gekregen, hier werd ik alleen ontzettend beroerd van, en de week dat ik ze slikte, kon je niet veel met me beginnen.
Heb nou pillen met melatonine (uit m'n hoofd) en dit helpt wel iets, slaap wat vaster en word geen tig keer meer wakker per nacht.

Heb een waardeloze ochtend gehad vanochtend...
Heb de hele ochtend in bed gelegen en geen klap uitgevoerd.
Voel me ook erg leeg en heb ook niet echt zin om iets te gaan ondernemen

Zit momenteel overigens nog steeds in bed...
Zal zo denk ik maar eens douche en richting stal gaan, kijken of ik de energie heb om daar wat te ondernemen.

**Geplaatst**: 23-08-10 13:39

Geplaatst: 23-08-10 13:39

Salsa, je voelt duidelijk dat er wat aan de hand is, als je naar de HA gaat echt heel eerlijk en duidelijk zeggen hoe je je voelt…
Die man heeft gestudeerd en moet kunnen inschatten wat er aan de hand is en ik neem aan dat je hem al wat langer kent, je voelt je niet lekker
En dat moet duidelijk zijn!
Griep herkent de HA want je hebt koorts ofzo, dus jou symtomen wat het ook is eerlijk op tafel gooien!

Laatst bijgewerkt door _Pilipa_ op 23-08-10 13:40, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 23-08-10 13:40

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 23-08-10 13:40

Charlot! Indd echt bellen en volhouden !!!!
Hoop dat als je vreindin er straks is je een beetje verder kan, maar als het niet gaat gaat het niet!