Bokt.nl

**Geplaatst**: 12-02-21 18:21

Geplaatst: 12-02-21 18:21

Ja pfoe het was een heftig gesprek (was al snel in tranen- maar dat gaf voor mezelf ook aan dat dat wel precies het pijnpunt was) maar achteraf was ik echt blij dat de regio manager ermee kwam en dat ik niet zelf aan hoefde te dragen dat ik gewoon de winkel niet meer in kan. Sinds vandaag is het allemaal officieel, de hoofd manager van de technische dienst belde vandaag naar mijn manager en hij is ook enthousiast! Wel spannend een nieuwe functie maar heb er wel zin in op zich. Nu een boel nieuwe dingen leren. B-)

Heb vandaag ook de GGZ arts gesproken en hij vond me er beter uit zien, alleen moet wel echt m’n gewicht in de gaten houden

Schaam me er echt kapot voor, ben echt dik geworden. Die medicatie geeft me echt vreet buiten

De meeste mensen zien het gelukkig niet maar ik voel me echt ellendig in m’n lijf op het moment en het werkt ook echt niet dat de sportscholen dicht zijn natuurlijk -O-

Ik heb echt een hekel aan m’n spiegelbeeld op het moment dus ik vermijd die maar zoveel mogelijk, doe bijvoorbeeld tanden poetsen op de gang zodat ik niet steeds naar mezelf kijk want ik maak mezelf echt helemaal gek $:\$

@Goldie; Wat balen dat je angst en paniek nog zo aanwezig is! “Mijn” arts zei dat de bijwerkingen wel tot 6 weken aan kunnen houden maar dat je daarna er wel vanaf zou moeten zijn bij een kleine ophoging. Dus kan inderdaad nog wel even aanhouden helaas -O-

Balen dat je dan weer naar een andere huisarts toe moet. Wel goed dat je een fijn gesprek gehad hebt met je afdelingshoofd! Ik herken het wel willen maar niet kunnen echt zo erg. Ik was voor ik uitviel ook net overgeplaatst naar een nieuw filiaal om de manager te helpen met nieuwe mensen opleiden en als senior/eindverantwoordelijke te gaan werken enzo... Heb me zooo verschrikkelijk schuldig gevoeld in het begin dat ik thuis zat! En fijn zo’n lieve psych!

Mijn psych was ook zo lief maar ze is weg helaas -O-

Hier gaat de GGZ fysiek gewoon door! Op het moment heb ik geen afspraken bij de psycholoog maar de groepstherapie gaat gewoon fysiek door en de arts doen we afwisselend bellen en fysiek omdat hij me ook graag af en toe even in real life wil zien om te kijken hoe het gaat en hoe ik reageer enzo.

Hoe vind je de diagnose zelf? Ik vond het eerst echt moeilijk om zo’n levenslang label te hebben en je leven er op te “moeten” aanpassen (prikkel armer proberen te leven enzo) maar het is wel weer fijn om een verklaring te hebben dat ik nou eenmaal niet hetzelfde kan als leeftijdsgenoten omdat ik gewoon geen filter heb :')

Daardoor voel ik me wel wat minder onzeker daarover.

@Capriooltje; welkom! Geen verplichtingen hoor wat je wel/niet wil vertellen hier in het topic. Wat onwijs oliebol zeg dat je net begonnen bent als zelfstandig ondernemer vlak voor corona kwam.. jeetje ik kan me voorstellen dat dat onwijs veel zorgen geeft, en dan weer alles stop hebben moeten zetten ondanks dat dat waarschijnlijk een droom van je geweest is. Logisch dat dat je een enorme knauw gegeven heeft. Heel veel sterkte daarmee! :knuffel:

Super knap hoe je het aangepakt hebt het vertellen aan iedereen en je baan afzeggen! Mag je zeker trots op zijn. Het toegeven naar jezelf en het vertellen aan je vriend en ouders is echt een hele goede maar enorm spannende stap

Qua vertellen aan anderen; doe wat goed voelt. Je bent niemand iets verplicht. Ik heb het zelf aan niet heel veel mensen verteld, sommige alleen een oppervlakkige versie. Van de week vroeg een nieuwe collega waarom ik maar halve dagen werk en heb haar toen gezegd dat ik in de ziektewet zit en hele dagen niet gaat, dat voelde als voldoende. (Ik ben de ziektewet ingegaan met een diepe depressie en paniek aanvallen en ze zijn er bij mij afgelopen augustus na onderzoeken achtergekomen dat ik een autistische spectrum stoornis heb en daardoor zo extreem snel moe/overprikkeld ben en daardoor ook een dysthyme stoornis)
Zet eerst voor jezelf alles op een rijtje voor zo ver dat gaat, rust goed uit, pak je rust ook, en je kan het altijd nog vertellen aan mensen. In ieder geval heel erg veel sterkte met alles :knuffel:

@Charlotte; goed dat je vader redelijk gaat. Logisch dat hij een knauw gehad heeft maar gelukkig is hij zelf wel wat gerustgesteld!
Jeetje wat tof zo’n toeloop op jullie huis! Lijkt me ook wel verschrikkelijk zoveel mensen in je huis :')

Spannend hoor, ik hoop op een mooi bod!

**Geplaatst**: 15-02-21 10:56

Geplaatst: 15-02-21 10:56

Lekker ook wel dat het nu echt officieel is dan denk ik en dat de manager van de technische dienst ook enthousiast is. Hopelijk valt er nu een last van je schouders :(:)

Lastig lijkt me dat, als je daarom ook ellendig voelt helpt het inderdaad ook niet. Is iets van een diëtiste een optie? Lijkt me ook echt confronterend als iemand dat zo zegt

Gelukkig heb je Otje nog wel en moet je in die zin toch bewegen

Ja na de vorige ophoging duurde het ook echt wel 6 weken inderdaad

Ik weet ook dat ik eens moet stoppen met vechten er tegen, maar dat is wel hoe ik geprogrammeerd ben. Leer het wel beter los te laten, maar soms komt die woede en frustratie weer boven...

Ik hoop ook echt dat volgende keer de laatste keer beeldbellen is. Ze wil ook nog iets met me proberen qua therapie, maar dat werkt voor mij echt niet met een scherm ertussen. Moet dan ook met m'n ogen dichtzitten, dat vind ik al naar als er iemand bij me is maar via een scherm voel ik me dan helemaal belachelijk

Ja, dubbel het kwam ook niet zomaar uit de lucht vallen natuurlijk. Vind het wel heftig zo'n label erbij, maar verandert niet wie ik ben het geeft me alleen meer inzicht in mezelf. Levert nu ook wel grappige situaties op vind ik want ik ben me veel meer bewust van wat ik doe :')

Het is op sommige punten ook heel verhelderen

Citaat:
Het blijkt zelf zo dat 70% van de mensen die op latere leeftijd de diagnose ADD of ADHD krijgt er een secundaire stoornis bij heeft ontwikkeld. Hierbij kun je denken aan een angststoornis, depressie, burn-out, persoonlijkheidsstoornis, OCD etc.

**Geplaatst**: 15-02-21 11:35

Geplaatst: 15-02-21 11:35

Ik log steeds in om een berichtje te schrijven, maar lukt me niet op de een of andere manier.

Toch wil ik jullie allemaal bij deze graag even sterkte wensen :knuffel:

**Geplaatst**: 15-02-21 11:51

Geplaatst: 15-02-21 11:51

Warboel het viel me ook achteraf alles mee (oke het was niet fijn, maar ik had erger verwacht).
Fijne update!

Capriootje welkom! :(:)

Charlotte zijn de kijkdagen al geweest? Hoe is het gegaan?

Herkenbaar Zonnetje. Mij lukt het ook even niet goed.

Ik heb 2 vrije dagen opgenomen en dat heeft me niet goed gedaan. Ik stond er al niet helemaal achter omdat het te druk was, maar een van die dagen voelde ik me zo vreselijk.. Dat was lang geleden en sinds die tijd voel ik me niet goed.. Snap het allemaal niet echt. $:\$ :roll:

**Geplaatst**: 19-02-21 11:51

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 19-02-21 11:51

Hebben mensen hier ervaring met uit dienst gaan/vaststellingsovereenkomst tijdens burnout?

Ik heb zelf erg het gevoel dat ik pas echt kan herstellen als ik niet meer aan mijn werk hoef te denken. Vond mijn werk de afgelopen periode ook helemaal niet meer zo leuk... Wilde eigenlijk al op zoek naar iets anders maar had er de energie niet voor. (of is dit mijn burnout die spreekt?)

**Geplaatst**: 19-02-21 12:57

Geplaatst: 19-02-21 12:57

Heftig nog een 'stempel' erbij Goldie :(:)

Wel fijn dat je psycholoog etc. dat nu mee kan nemen.
Bijzonder die quote van je, maar ook ergens wel logisch op latere leeftijd. Hoe gaat het nu met je?

Warboel, het is zo leuk om te lezen hoe positief je bent over de verandering op je werk

Hopelijk zet dat door als je met je nieuwe functie begint

Dat gewicht is hier ook een probleem, al lijkt ik nu vanzelf af te vallen door de stop met medicatie. Wees lief voor jezelf! Probeer kleine stapjes te nemen in het veranderen van je eet- en bewegingspatroon.

Hoe gaat het met je Mandy? Ben je al voor de 2e keer naar de kaakchirurg geweest?
Rot dat je vrije dagen niet zijn bevallen. Soms kan dat idd niet lekker uitpakken. Ik was altijd ziek tijdens een gepland rustig weekend of vakantie. Net alsof je lichaam dan alles eruit gooit omdat je dan 'tijd' hebt.

Zonnetje, bedoel je zelf uit dienst gaan?
Als je dan een WIA uitkering wil aanvragen schijnt dat ontzettend moeilijk te zijn, bijna niet te doen. Dan kom je in de WW maar die zitten dan wel achter je broek aan om weer aan het werk te gaan

Denk er goed over na, bel als je lid bent van een vakbond daarheen om het te bespreken, of het UWV. Al kreeg ik niet altijd even correcte informatie van het UWV.

Bij mij is er echt een last van mijn schouders gevallen nu ik na 2 jaar ziek bent ontslagen door mijn ex-werkgever. Maar financieel is het (voor mij iig) wel fijn om een WIA uitkering te krijgen en mijn (financiële) steentje thuis bij te dragen.

Mijn vader heeft weer in het ziekenhuis gelegen maar is gelukkig weer thuis. Nu weer aansterken voor de operatie. Mijn opa is ook (nog) thuis en gaat iets beter. Ons huis is sinds vandaag verkocht voor een bedrag boven de vraagprijs

Dinsdag wel weer ingestort, ik dacht dat het wel goed ging, o.a. vanwege het huis. Ik had een gesprek met de reintegratie persoon van het UWV. Zijn eerste vraag was hoe het ging, ik barstte gelijk in huilen uit. Die dag nog meerdere keren uit het niets. Gisteren echt een dag voor mezelf genomen (iedereen kan de pot op) en daar ben ik echt van opgeknapt. Nu voor de zekerheid nog maar even rustig aan doen, wil me niet weer zo voelen

**Geplaatst**: 19-02-21 16:35

Geplaatst: 19-02-21 16:35

@Goldie: Er is zeker een last van m’n schouders gevallen

van de week was de manager van de technische dienst er (hij werkt op hoofdkantoor en gaat regelmatig de winkels met TD langs) en werd er zo superleuk bij betrokken! Mocht gelijk mee doen met het overleg, en we hadden een prijs gewonnen en mocht er ook bij op de foto die in de nieuwsbrief van het hele bedrijf komt enzo. Echt een warm welkom dus

Een diëtiste is zeker een optie

Heb ook eerder bij een diëtiste gelopen. Wil eerst eventjes kijken hoe het gaat door zelf m’n patroon wat aan te passen want ik vond het eerder wel vrij stressvol bij een diëtiste omdat ik dan moet van mezelf en als ik dan een x me niet aan de “regels” gehouden heb word ik zo boos op mezelf

Ik eet nu sowieso minder vlees wat al best wat scheelt (in calorieën maar ook in euro’s

) en probeer wat beter op te letten. Wil ook gaan kijken of ik -gedeeltelijk- Paleo kan gaan eten, dat heb ik wel eens eerder gedaan en was toen best wel goed bevallen, m’n lijf reageerde daar best goed op!

Loslaten is ook super moeilijk

Hopelijk zijn je klachten snel een beetje over, dat je ook die woede en frustratie minder voelt. Ik had ook echt dat het dan als “falen” voelt als de ophoging dan niet goed genoeg werkt en je er dan zooo tegenop ziet om dat proces weer door te moeten

Heb je aangegeven bij je psych dat je beeldbellen niet fijn vindt? Want in principe mogen psychologen gewoon op locatie behandelen. Zeker met een nieuwe therapievorm zou ik het echt niet willen via beeldbellen, je zit toch in je vertrouwde omgeving en dan vind ik het veel moeilijker om therapie te volgen.

Herkenbaar wat betreft de diagnose en het bewuster zijn van je eigen handelen en het inzicht in jezelf. Heftige quote inderdaad, voor autisme geldt dat ook wel, maar je blijft evengoed jezelf natuurlijk.

ZonnetjeX schreef:
Ik log steeds in om een berichtje te schrijven, maar lukt me niet op de een of andere manier.

Toch wil ik jullie allemaal bij deze graag even sterkte wensen

Niks verplicht! :knuffel:

Jij ook heel veel sterkte. Hoe gaat het nu met je? Ik heb geen ervaring met uit dienst gaan tijdens ziekte. Het gevoel dat je hebt is wel herkenbaar, zou misschien een tweede spoor integratie tzt een mogelijkheid zijn voor je? Of een arbeidsdeskundig onderzoek laten uitvoeren?

@Mandy gelukkig viel het mee! Hopelijk valt de andere kant ook mee. Weet je hoe het komt dat je je nu zo rot voelt ondanks dat je die dagen vrij had? Of was het dankzij de vrije dagen? Kan je je werk wel voldoende loslaten? Heel veel sterkte :knuffel:

Hopelijk voel je je snel wat beter.

@Charlotte hoe gaat het nu met je vader? Fijn dat het beter gaat met je opa! En gefeliciteerd met de verkoop van jullie huis $*\o/*$
Heel goed dat je een dagje voor jezelf genomen hebt! Rustig aan idd en sterkte :knuffel:

—

Ik heb qua energie even een wat minder weekje

Moet nog 1 dag werken (4 uurtjes) maar heb echt het gevoel dat ik deze week al 50 uur gewerkt heb en ben echt kapot

gisteren de hele middag geslapen en lag om 20:45 weer in bed

nu beetje Netflix enzo maar denk dat ik zo weer in slaap val :')

**Geplaatst**: 22-02-21 13:51

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 22-02-21 13:51

Ik ga me hier ook melden. Al vanaf het najaar hulp gezocht en begeleiding, lees al enige tijd hier mee en 1,5 week terug is bij mij de knop omgegaan en nu kan ik niks meer.. hond uitlaten klinkt heel simpel, maar voor mij 10000 stappen die er 9999 te veel zijn. Waar iemand ziet oh even de hond uitlaten, zie ik het uit bed komen - bedenken wat ik moet aantrekken - daadwerkelijk een broek aandoen - een shirt aandoen - schoenen aandoen - een jas aandoen - honden roepen - honden hun tuig omdoen - sleutels pakken - deur uit en deur opslot doen, etc...
Net gesprek met de arbo arts gehad waar ik enorm tegenop zag, maar gelukkig deelt hij dezelfde visie als de rest ; aankomende weken rust houden, wel actief bezig blijven met de hulp, en voorlopig niet aan werken denken.
Mijn energie voor vandaag is op aan het gesprek, dus ik reageer binnenkort hier even op de rest. Maar wel alvast veel sterkte voor iedereen. :(:)

**Geplaatst**: 22-02-21 14:06

Geplaatst: 22-02-21 14:06

@Charlotte: Ja precies, dan weten we het maar en kunnen we er wat mee.. Morgen weer een gesprek met haar. Gefeliciteerd $*\o/*$
Het waren ook wel hele pittige weken zo met alles wat er nog eens bij kwam. Wel goed die instelling

Gaat nog steeds matig, kan het wel ietsje beter accepteren dat het nog niet gaat. Al maak ik me nog steeds wel snel druk om dingen als hoe moet het nou verder, komt het wel weer goed, hoe lang hou ik dit nog vol zo. En ook omdat ik denk dat andere mensen er geen begrip voor hebben

@Warboel: Dat klinkt echt als een heel warm welkom, zo blij voor je

Dat snap ik inderdaad ook, heb je er weer iets bij wat 'moet' en dus druk.
Wat je zegt is helemaal waar, dat had ik ook echt dat ik nu weer omhoog ging, ga je weer dat traject in. Hoop echt dat het nu met een paar weken klaar is en goed is

Heb het aangegeven, maar dat was het beleid van hun organisatie... Gek eigenlijk he dat het in je vertrouwde omgeving veel moeilijker is

@absque_dubio: Welkom bij de club waar je niet bij wilt horen. Wat je schrijft over al die handelingen die je dan moet doen, heel herkenbaar. Ergens wel goed om de honden te hebben, dan blijf je wel in beweging

Dat soort gesprekken kosten echt onwijs veel energie.

__

Laatst raakte ik helemaal een beetje in paniek toen ik mensen op hun werkplek zag parkeren en uit zag stappen toen we langs een bedrijf reden >;)

Blijkbaar gebeurt er dan van alles boven in m'n hoofd met associaties etc.. Waarschijnlijk omdat die mensen een 'normaal' leven lijken te leiden en dat van mij is niet normaal (dus ik faal) en het is nog maar de vraag of het normaal wordt.

Ik heb van de week een heel verhaal opgeschreven voor mezelf toen ik me heel rot voelde, dat luchtte wel echt op al heb ik echt gigantisch zitten janken bij het opschrijven ook. Vond het ook wel heel confronterend..

Gisteren ook echt een heel fijn gesprek met mijn vriend, waarin ik me dit keer echt open heb kunnen/durven stellen. Ik ben de laatste tijd ook echt weer alles aan het opkroppen, ik wil niet voelen

Hij was echt zo lief

En voor hem nu ook weer meer duidelijk hoe het echt met me gaat.

Deze week nog 3x5 uur, volgende week 'moet' ik weer ophogen. Had i.o.m. de bedrijfsarts een opbouwstop, man van psychodiagnostisch onderzoek vond dat ik nu helemaal niet op moest gaan hogen, maar bedrijfsarts vond dat toch ook niet wenselijk. Dus we hadden een maand afgesproken zodat ik alles van het onderzoek en de uitslag een beetje kon laten bezinken.

**Geplaatst**: 22-02-21 15:48

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 22-02-21 15:48

Allereerst allemaal een dikke knuffel en welkom aan de nieuwe mensen. Wat Goldie zegt, de club waar je niet bij wilt horen maar blij bent dat die er wel is.

De laatste tijd niet veel laten horen. Zijn gekke tijden geweest.
Moeder van een vriendin heeft te horen gekregen dat ze kanker heeft, gelukkig wel behandelbaar.
Mijn oudste dochter zit niet goed in haar vel. Ze is hooggevoelig en miste school zo erg. Dus thuis veel grote monden en snel van slag. En nu na 2 weken school is ze erg moe. Nu eerst lekker vakantie.
De jongste heeft gelukkig minder driftbuien dus dat scheelt heel veel.
Met mijn man lijkt het ook wat beter te gaan. Hebben laatst ook over wat dingen gepraat en dat hielp ook wel.

Ik heb alleen een paar weken geleden voor het eerst een paniekaanval in de supermarkt gehad. Ik ben begonnen met hyperventileren en probeerde toen mijn ademhaling kalmer te krijgen. Maar met een mondkapje werkt dat totaal niet. Dus nog meer paniek. Was op zaterdag, het hele weekend last gehad.
Heb het er wel met de huisarts en de psycholoog over gehad.
Vanmorgen ook weer een beginnende paniekaanval gehad in de supermarkt maar die kon ik aardig handelen.

Gelukkig is er verder een heel licht stijgende lijn.
Alleen niets meer van de uwv gehoord sinds mijn eerstejaars evaluatie in oktober. Hebben jullie ook zo lang niets gehoord?

**Geplaatst**: 22-02-21 18:43

Geplaatst: 22-02-21 18:43

Zonnetjex ik wilde graag terugkeren bij m'n werkgever en dat is gelukt, dus heb er geen ervaring mee.

Charlotte kaakchirurg staat gepland voor 17 maart.
Wat fijn van het huis! Gefeliciteerd!
Gelukkig iedereen weer thuis uit het ziekenhuis. Goed dat je voor jezelf hebt gekozen en merkt dat dat je goed doet!

Warboel ik denk dat het door de vrije dagen kwam. Het was te druk op werk waardoor ik m'n mail bleef checken/onrustig werd en niet heb kunnen genieten, wat ik dan weer zonde vind.
Heb jij al iets meer energie?

absque_dubio welkom. :(:)

Goldie hoeveel uur ga je meer werken vanaf volgende week?

Leandra dat is geen fijn nieuws.
Ik heb geen ervaring met het UWV (was na iets meer dan een jaar weer volledig aan het werk).

Hier gaat het eigenlijk wel goed. Vorige week een ontwikkelgesprek gehad op het werk. Alles gezegd wat ik wilde zeggen. Zij zijn erg tevreden, kwaliteit van m'n werk is erg goed. Enige wat negatief is: dat ik m'n mail zo veel check buiten werktijd, dus dat mag niet meer.

**Geplaatst**: 22-02-21 20:29

Geplaatst: 22-02-21 20:29

Welkom absque_dubio! Herkenbaar dat het allemaal zoveel moeite kost, ik sta soms in m’n pyjama de hond even snel uit te laten

prettig dat de arbo arts dezelfde visie deelt, hopelijk kan je wat tot rust komen de komende weken. Sterkte iig! :knuffel:

@Goldie die associaties ken ik idd, ik raakte gisteren ook lichtelijk in paniek toen ik ergens las dat winkelen op afspraak waarschijnlijk weer mogelijk gaat worden. Deed me ook wel beseffen dat het een goede keuze is om van de winkelvloer af te gaan. Wat goed dat je het allemaal op hebt kunnen schrijven! Ook al is het super confronterend en emotioneel. En ook heel fijn dat je vriend zo lief was!
Hoe gaat je 3x5 uur nu?

@Leandra wat heftig zeg, die diagnose. Sterkte voor jou en je vriendin en haar moeder!
Balen dat je dochter niet zo lekker in haar vel zit, kan ik me ook wel voorstellen hoor met die maatregelen nu. Hopelijk trekt ze weer een beetje bij nu ze weer naar school mag!
Wel prettig dat je andere dochter minder boos is, komt dat ook omdat ze weer naar school mag? En gelukkig dat het wat beter gaat met je man.

Enorm balen die paniekaanvallen! Sterkte daarmee. Gelukkig verder wel een iets stijgende lijn, hopelijk kan je die vasthouden :knuffel:

@Mandy; top zo’n positief bericht! En terecht dat je je mail niet meer buiten werktijd mag checken

@Zonnetje, hoe gaat het nu met je?

—

Ik heb helaas nog niet heel veel meer energie, het leek iets beter te zijn maar sinds afgelopen week best wel weer ingezakt. Vanochtend met therapie hadden we ook best wel een pittige sessie dus heb de hele middag geslapen. Ga zo nog eventjes Otje uitlaten en dan weer terug naar bed, ben zo moe en lamlendig

**Geplaatst**: 22-02-21 22:11

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 22-02-21 22:11

Thanks allemaal voor de lieve berichtjes, ook ik logde steeds in om wat te schrijven maar er kwam gewoon even niks in me op de afgelopen dagen.

@Charlotte446 Herkenbaar dat je op een dag opeens instort! Ik heb ook echt wel van de huildagen gehad, dan kan ik echt huilen om niks. Hopelijk gaat het nu alweer een stukje beter!
@Warboel Dat energie doseren moet ik ook echt leren, ik vind het soms nog heel lastig om te beseffen dat ik niet alles gelijk weer kan doen. Lekker rust nemen en vroeg gaan slapen!
@absque_dubio Sterkte! Fijn dat je arbo arts dezelfde visie deelt, nu eerst lekker uitrusten. Kostte mij echt wel twee weken om helemaal in de rust te komen.
@Goldie OOh dit is zo herkenbaar voor de periode waar ik nu in zit. Ik kan weer iets meer maar als ik teveel doe kelder ik zo weer een stuk naar beneden. En dan zie ik mensen die wel gewoon lekker alles kunnen doen zonder te hoeven nadenken waar ze hun energie aan spenderen. Wat fijn dat je iemand hebt waar je lekker mee kan praten, dat scheelt een hoop!

@Leandra Oh wat naar dat je een paniekaanval had in de supermarkt! Hopelijk gebeurd dat niet vaker en kan je weer gewoon relaxt boodschappen doen. Die mondkapjes werken ook niet echt mee, ik kan er persoonlijk heel slecht tegen en raak er ook benauwd van. Weet je ook waardoor je zo in paniek raakte?
@Mandyy Wat fijn dat het zo goed gaat! Heb je de meldingen al uit staan van je werkmail? Ik keek ook altijd snel even als ik een 1 bij de app zag staan maar sinds ik dat uitgezet heb kan ik het ook beter loslaten.
---

Bij mij ging het echt een week heel erg fijn, tot ik vorige week dinsdag naar mijn fysio/ontspanningstherapeut ging. Die heeft mijn nek en schouders behandeld en daarna ben ik steeds weer zo enorm licht in mijn hoofd. Ik heb toen woensdag mijn verjaardag gevierd (voor zover dat kon) en blijkbaar heeft mij dat enorm veel stress opgeleverd waardoor ik donderdag zo licht in mijn hoofd/moe was. De dagen erna kon ik bijna niks meer. Zaterdagochtend een oxazepam genomen want ik was zo onrustig. Hebben jullie dat ook, dat je zo onrustig bent maar eigenlijk niet weet waarvoor? Donderdag heb ik telefonisch gesprek met de arbo arts hoe nu verder en vrijdag mag ik weer naar de praktijkondersteuner. Ik vind het heel lastig om te zien dat anderen gewoon lekker hun ding kunnen doen. Ik vind het heel lastig te accepteren dat ik ziek ben en dat ik gewoon niet alles op volle kracht kan doen nu

**Geplaatst**: 23-02-21 11:32

Geplaatst: 23-02-21 11:32

Charlotte Supergoed dat je je rust genomen hebt! Hoe gaat het nu met je?

Warboel Heel herkenbaar dat minder energie. Goed je rust nemen, je hebt het blijkbaar nodig!

absque_dubio Wat vervelend voor je! Wel heel fijn dat de arbo-arts dezelfde visie deelt. Denk goed aan jezelf!

Goldie Dat opkroppen doe ik ook te vaak… Goed dat je zo fijn met je vriend hebt kunnen praten en opschrijven helpt soms idd ook goed!

Leandra Wat een heftige diagnose! En vvrvelend die paniekaanvallen… Fijn dat het verder wel (langzaam) in een stijgende lijn gaat.

xLiez Vervelend dat je je zo voelt. Dat onrustige gevoel zonder weten waarvoor heb ik ook vaak, heel gek is dat. Zijn denk ik nog stresshormonen in je lichaam die opspelen? Dat accepteren is zo lastig hè...

---

Iedereen bedankt voor de reacties over uit dienst gaan.
Op de vraag hoe het met me gaat: Ik weet het niet zo goed. Ik ben weer langzaam opgestart met werk (langzamer dan schema van arbo-arts) en de ene dag gaat dat best goed en de andere dag totaal niet (werk thuis i.v.m. corona dus is stuk minder belastend al). Voel me best wel gepusht (misschien nog wel het meeste door mezelf?) maar het lukt me hierbuiten wel wat beter om te ontspannen en los te laten (wat vaak inhoud dat ik met netflix op bed/bank lig). Ook ben ik de laatste tijd heel erg bezig met de vraag of het werk wel iets voor mij is, misschien past het gewoon niet goed bij me en moet ik stoppen met mezelf willen aanpassen. Heb hier ook heel fijn over gesproken met de praktijkondersteuner en afgesproken om hier ook rustig mee aan de slag te gaan.

**Geplaatst**: 04-03-21 00:44

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 04-03-21 00:44

Dank jullie wel lieve mensen!

Warboel, hoe gaat het nu? Alweer wat meer energie?

Charlotte, goed geluisterd naar je lichaam. Hoe gaat het nu?

Goldie, fijn dat je een lieve vriend hebt die goed naar je luistert, zo belangrijk.

Zonnetje, ik ben tijdens ziekte uit dienst gegaan. Mijn contract werd niet verlengd.
Blijf goed luisteren naar jezelf. Is soms heel lastig.

XLiez, herkenbaar. Hoe gaat het nu?

Ik heb na de paniekaanval in de supermarkt steeds meer aanvallen gehad, vooral 's nachts. Ik droom ook veel, nachtmerries en hele echte dromen. Durf ook bijna niet meer te gaan slapen.
Mijn psycholoog zegt nu dat ik agorafobie heb ontwikkeld, pleinvrees in de volksmond.
In mijn geval het vermijden en angst hebben voor de plekken waar ik paniekaanvallen heb gehad. Ik moet nu met de huisarts gaan praten of we eventueel iets met andere medicatie kunnen gaan doen.

**Geplaatst**: 04-03-21 03:37

Geplaatst: 04-03-21 03:37

@ warboel ben je een beetje bijgekomen van de pittige sessie?

@ xliez hoe gaat het met jou? Hoe zijn de gesprekken vorige week gegaan?

@ zonnetje wat goed dat je bewust nadenkt over je werk. We veranderen allemaal, constant, dus het kan erg goed dat je uit dat werk ‘gegroeid’ bent!
Ik ga je nog een pb sturen met wat vragen, op een schappelijker tijdstip dan nu.

Goldie schreef:
Gaat nog steeds matig, kan het wel ietsje beter accepteren dat het nog niet gaat. Al maak ik me nog steeds wel snel druk om dingen als hoe moet het nou verder, komt het wel weer goed, hoe lang hou ik dit nog vol zo. En ook omdat ik denk dat andere mensen er geen begrip voor hebben

Ik heb even terug gezocht en zie dat jij een jaar terug dit topic binnen bent gekomen. Ik ga jouw berichten nog eens rustig lezen, voor ik daarwerkelijk inhoudelijk kan reageren. Wat zal jij een heftig jaar hebben gehad.
Begrip is een lastig iets zolang je niet zichtbaar ziek bent. :(:)

Leandra schreef:
Allereerst allemaal een dikke knuffel en welkom aan de nieuwe mensen. Wat Goldie zegt, de club waar je niet bij wilt horen maar blij bent dat die er wel is.

Ik heb alleen een paar weken geleden voor het eerst een paniekaanval in de supermarkt gehad. Ik ben begonnen met hyperventileren en probeerde toen mijn ademhaling kalmer te krijgen. Maar met een mondkapje werkt dat totaal niet. Dus nog meer paniek. Was op zaterdag, het hele weekend last gehad.
Heb het er wel met de huisarts en de psycholoog over gehad.
Vanmorgen ook weer een beginnende paniekaanval gehad in de supermarkt maar die kon ik aardig handelen.

Gelukkig is er verder een heel licht stijgende lijn.
Alleen niets meer van de uwv gehoord sinds mijn eerstejaars evaluatie in oktober. Hebben jullie ook zo lang niets gehoord?

Nou precies wat jullie zeggen over dat clubje.

Weet je waar de paniekaanvallen vandaan komen? Wat lastig zeg dat dit van ‘een paniekaanval’ naar iets groters ontwikkelt. Ben benieuwd wat de huisarts en psych hiermee gaan doen voor je. :(:)

Mandyy schreef:
Hier gaat het eigenlijk wel goed. Vorige week een ontwikkelgesprek gehad op het werk. Alles gezegd wat ik wilde zeggen. Zij zijn erg tevreden, kwaliteit van m'n werk is erg goed. Enige wat negatief is: dat ik m'n mail zo veel check buiten werktijd, dus dat mag niet meer.

Wat fijn om hier ook positieve berichten te lezen!
Werk en privé gescheiden houden is een belangrijk punt. Doe je dat op je telefoon, of werklaptop?

Ik moet nog even de juiste manier gaan vinden om met m’n telefoon op iedereen te reageren, iemand tips? Vind het nog een uitdaging zo.

Ik had vandaag m’n laatste gesprek met de GGZ medewerkster, en ik word nu doorverwezen. Wachttijd is daar ongeveer 3 weken.
Verder hier ook enorm veel last van paniekaanvallen, soms weet ik daar later ook helemaal niks van, best eng. Gewoon totale black-outs. M’n vriend heeft me iets laten ondertekenen wat ik me absoluut niet kan herinneren (gelukkig niks ergs hoor).
Veel angst, stress, chaotisch en warrig. Ik heb een gemiddelde hartslag van 115-125 wat al veel te hoog is, maar die kan ook oplopen naar 140-160, in rust.
Een keer naar de supermarkt geweest, maar veel te veel prikkels waardoor ik niet meer wist wat ik daar deed en wat ik moest halen. Dag later moest ik op m’n bankieren opzoeken of ik wel echt in de super was geweest, ik wist het niet meer.
Ik moet morgen ook weer de huisarts bellen voor overleg met medicijnen, want nu 2,5 week later ben ik nog niet veel opgeschoten. Dus mochten jullie tips hebben die ik kan aandragen..
Verder ben ik eerlijk gezegd totaal niet met werk bezig. Ik vraag me meer af hoe ik ooit weer naar de supermarkt kan, koken, en stofzuigen ,en douchen, en m’n pony’s verzorgen ; op één dag. Oh en dan ook nog werken erbij. Echt, hoe dan? En hoe heb ik dat al die tijd gedaan?
Het is nu zo lastig voor te stellen dat ik dat ooit gewoon deed. Heel gek dat gevoel! En nog gekker dat anderen dat nog steeds lukt, en mij niet meer. Dat ik niet meer kan meekomen.
Ik kies nu 1 ‘taak’ per dag uit. Maar er blijft nog zoveel over..
Ik probeer nu 2-3x in de week mee te gaan naar stal. Dan ben ik zo blij weer even zelf voor ze te kunnen zorgen. Maar echt gesloopt daarna. Moet daarna dagen bijkomen.
Oh en zoals jullie merken, ook nog nachten wakker. Pure ellende is dat zeg..
Mijn bericht is trouwens echt heel chaotisch, mijn excuus.

Hebben jullie trouwens allemaal contact met de werkgever, een ‘tussenbedrijf’, of beide? En dan ook de arbo arts? En dan nog huisarts en psych?
Ik merk dat ik het heel onduidelijk vind aan wie ik wat moet vermelden en wie wie op de hoogte houdt. En elke dag een andere ‘hulpverlener’ spreken vind ik erg vermoeiend, en raak de draad kwijt. Iemand die daarin advies kan geven wat de werkwijze of regels zijn?
Ik merk dat ik sowieso nog veel vragen met alles heb, maar ook oppas met wat ik online gooi. Is er niet een soort buddy-project dat iemand m’n hand kan vasthouden en me stap voor stap alles verteld? Of een soort handleiding? Iets? :Y)

**Geplaatst**: 04-03-21 10:23

Geplaatst: 04-03-21 10:23

@absque_dubio: Valt wel mee hoor hoe chaotisch je bericht is :(:)

Mijn eerste ziektedag was 2-10-19, al even onderweg dus, inmiddels wel sinds juni weer aan het opbouwen.
Nu al de laatste afspraak? Oh je had al eerder hulp gezocht zeker.
Die hartkloppingen is wat vele van ons hier herkennen helaas, het 'hoort' erbij..
Even heel onaardig, maar je hebt het over 2,5 week

Dat is echt niks, je had toch niet echt verwacht dat er een wonder gebeurt zou zijn. De meesten van ons zijn na de ziekmelding daarna nog veel harder ingestort, omdat je dan echt kan/mag instorten.
Wat ik zelf heel fijn vind op de heftige momenten met paniek is oxazepam.
Goed dat je niet met je werk bezig bent, probeer je over de rest ook niet druk te maken. Dat komt wel weer, maar dat heeft echt (veel) tijd nodig, ik weet ook nog steeds niet helemaal hoe dat uiteindelijk moet maar je groeit er heel langzaam weer in. Ik vond het ook heel bizar dat de wereld gewoon door draait, terwijl je eigen wereld stil lijkt te staan.

Hier staat wat omtrent de verplichtingen omtrent werkgever/werknemer.
https://www.arboportaal.nl/onderwerpen/ ... ortwachter
Ik had om de week contact met leidinggevende. Verder dus om de 6 (?) weken contact met bedrijfsarts. Psycholoog om de week. Huisarts alleen indien nodig.

@Leandra: wat vervelend zeg, hoe lang is het nu na het ophogen van de citalopram, kan de verergering daar nog door komen? Misschien is iets anders inderdaad voor jou beter?

@xLiez: Wat fijn dat je al wel weer een veel fijnere week had

Hopelijk ben je nu niet meer zo licht in je hoofd. Wel stoer dat je je verjaardag hebt gevierd $_/-\o_$
Dat onrustige gevoel is heel herkenbaar. Hoe zijn je afspraken gegaan?

@Warboel: De 3x5 gaat op zich wel goed, de ene week beter dan de ander wel. Rij nog wel vaak met heel veel spanning naar m'n werk, echt misselijk dan ook

Deze week 2x5,5 en 1x5 uur.

__

Vorige week weer een pittige sessie met psycholoog gehad, op het moment van bellen zat ik de tranen nog uit m'n ogen te vegen

Nog weer wat 'huiswerk' gehad, en ook weer zulke fijne feedback berichtjes

Vriend stelde maandagmiddag voor om er een dagje tussenuit te gaan de dag erna. Nou dat was meteen even error

Uiteindelijk toch ja gezegd... (iets met beren op de weg die je moet knuffelen). Maandagavond overstuur. Dinsdagochtend paniek omdat ik eigenlijk toch niet wilde. Vriend heeft me toch meegekregen, hele reis nog helemaal in de stress maar daarna was het goed

Gisteren m'n anti knars/klem bitje opgehaald, door de citalopram ben ik heel erg aan het 'kaakklemmen', ik word vaak in de ochtend wakker met hele zere kaken die steeds op slot springen en ik kan m'n mond dan amper open doen.

Voelde me de laatste week wel wat beter ineens, ineens ging er een lampje branden. Ik kijken wanneer de laatste ophoging was van de citalopram, op 2 dagen na 6 weken

**Geplaatst**: 04-03-21 11:50

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 04-03-21 11:50

In ieder geval even een dikke knuffel voor jullie allemaal :knuffel:

Paniekaanvallen zijn gewoon zó naar!

Hier gaat het op zich wel goed, maar ik reageer later even wat uitgebreider op jullie ook!

**Geplaatst**: 04-03-21 12:21

Geplaatst: 04-03-21 12:21

Goldie, jouw bericht is enorm confronterend maar eigenlijk is dat denk ik wat ik nu nodig heb. De ‘ iets met beren op de weg die je moet knuffelen ‘ is denk ik een uitspraak die ik de aankomende tijd dankzij jou heel veel in m’n hoofd ga horen. Dankjewel.
Je hebt verder ook helemaal gelijk. Maar ik heb het idee dat ik zo enorm aftakel sinds de ziekmelding. Alsof de klap dan pas komt, of eigenlijk pas begint. En er lijkt absoluut geen rooskleurig einde in het vooruitzicht, alleen maar heel veel stappen achteruit. Ik had het anders gehoopt. Alsof ik nu schreeuw om hulp en alleen verder weg zak.
Ik liep idd al enige tijd bij de GGZ medewerker. Was vanaf het najaar bezig bij de dokter met bloedprikken en gesprekken bij GGZ. Als ik in m’n app geschiedenis zoek op het woord ‘prikkelbaar’, speelt dit al vanaf 2019, verder gaat het niet terug op m’n telefoon. En als ik even diep en eerlijk naar mezelf kijk, zijn de beschadigingen al een jaar of 8-9 terug begonnen. Het moment zelf gaat het in kleine stapjes verkeerd, waardoor ik het niet in zag. Achteraf gezien was het gigantisch te zien aankomen (ik bedoel, wie gaat na het werk in de auto slapen en wordt midden in de nacht wakker om naar huis te rijden, wekelijks.. en toch zag ik het toen niet)
En daarnaast, achteraf gezien, een aantal trigger punten waardoor het ‘ineens’ eruit kwam. Ineens dus met een dikke vette korrel zout.
Oxazepam heb ik inderdaad, haalt het scherpe soms net een beetje eraf. Maar ondanks AD, een fles wijn, noem het maar, blijf ik constant in de ‘aan’ modus en slaap ik niet. Ik voel me nu echt een aansteller met 2,5 week. Maar het voelt zo als falen, en ik had zo graag gewild dat ik weer iets kon. Ik vind dit helemaal klöte.

En eerlijk is eerlijk, als ik jouw korte versie van jouw verhaal lees. Ik raak intens verdrietig van dat vooruitzicht.
Ik kan alleen maar heel veel respect hebben dat je zo ver bent gekomen, dat zal absoluut niet zonder slag en stoot zijn geweest.
Apart dat je je ineens beter voelt na die verhoging 6 weken terug. Hopelijk blijft deze lijn voortzetten.
En super goed dat je ondanks de beren, toch bent gegaan én het fijn was!

**Geplaatst**: 04-03-21 13:19

Geplaatst: 04-03-21 13:19

Geloof me, je reactie is echt compleet normaal in deze situatie, maar dat helpt je ook niet verder. Ik kan niet door de rest spreken, maar ik denk dat velen hebben gevoeld wat jij nu voelt. En die klap komt inderdaad vaak later, ik weet precies hoe dat voelt.
Je slikt ook al AD dus?
Het gevoel van falen is ook heel herkenbaar, en dat is echt een rotgevoel maar het helpt je niet :knuffel:

Dat is nou ook een van de problemen, dat we te hoge eisen aan onszelf stellen.
Heb je nu verder helemaal geen ondersteuning meer?

Ik heb nadat ik na m'n nachtje ziekenhuis thuis kwam een x aantal weken 3 oxazepam per dag geslikt. Dat was echt nodig om nog een soort van door te kunnen gaan en mijn eigen veiligheid te kunnen garanderen

Lief van je

En het hoeft ook niet zo lang te duren als het bij anderen duurt he dus laat je niet afschrikken door andere verhalen, het pad is voor iedereen anders

Collega had laatst ook nog een mooie. 'Als je het niet kan loslaten, probeer het dan anders te omarmen'

@Moirin: Fijn, dat klinkt goed

**Geplaatst**: 04-03-21 13:25

Geplaatst: 04-03-21 13:25

Hoe gaat het nu met je Warboel? Klinkt alsof je flink moe bent doordat je het gevoel had al 50 uur gewerkt te hebben. Let goed op jezelf! :(:)

Welkom absque_dubio, idd de club waar je liever niet bij wilt zitten. Je klachten zijn enorm herkenbaar van toen ik net de burn-out had (Oktober 2018). Ik kon ook in 1 klap niks meer, alles wat je noemt was al te veel. Ik hoop dat je snel bij de GGZ medewerker terecht kan. Verder probeer dingen, maar als het niet lukt dan lukt het niet, niet boos worden op jezelf. Met hulp en veel tijd en veel vallen en opstaan wordt het uiteindelijk beter.

Goldie, je gesprekken met je psycholoog klinken zo fijn! Leuk om te lezen dat je blij bent met de feedback berichten. Hoe is je dag er tussenuit bevallen? Is die 6 weken de tijd die er voor staat dat je je beter gaat voelen met die medicijnen?

Moirin, dikke knuffel terug! :(:)

Klinkt heftig Leandra :(:)

Dat vermijden komt een hoop van ons hier denk ik bekend voor. Hopelijk kan de huisarts snel iets voor je betekenen!

Zonnetje :(:)

Lastig hoe je je voelt maar wel heel herkenbaar. Ik wist dat de deadlines/spanning van mijn werk icm met mijn auto-immuunziekte geen goede combinatie meer waren. Ik durfde de stap niet te nemen ivm te veel onzekerheden bij een nieuwe baan. Misschien kan je het UWV bellen en je situatie voorleggen? Ook vast voorbereidend voor een uitkering mocht het nodig zijn, als een nieuwe baan niet werkt.

Vervelend xLiez dat het na de fysio niet lekker gaat. Ga je binnenkort weer terug? Misschien zit er nu juist iets niet helemaal lekker. Hoe is het bij de arbo arts en praktijkondersteuner gegaan?

Hier even rust in de tent. Huis is nu echt verkocht, overeenkomst is getekend en 3 dagen bedenktijd voorbij. Mijn vader is gisteren geopereerd van 08:00-17:00uur. Duurde langer vanwege een ontstoken orgaan, maar alles is goed gegaan! Nu nog bijna 2 weken in het ziekenhuis blijven om te herstellen. Opa gaat ook weer beter, hij weet weer waar hij is. Ik ben naar de huisarts geweest omdat het met de ziekte niet lekker ging, hopelijk volgende week de uitslag van wat onderzoeken en dan zien we verder. Nu een beetje internetten/shoppen voor het nieuwe huis

**Geplaatst**: 04-03-21 14:42

Geplaatst: 04-03-21 14:42

@xLiez wat balen dat je steeds zo licht in je hoofd bent. Misschien toch nog een beetje te druk? Gefeliciteerd nog met je verjaardag! Wel gek dat het zo gekomen is na de behandeling. Misschien toch iets niet helemaal goed nog? Hoe is je gesprek met de arbo arts en de praktijkondersteuner gegaan?

@Zonnetje doe je rustig aan met het opstarten van je werk? Goed grenzen aangeven hoor, hoe moeilijk het ook is. Goed dat je langzamer gaat dan het schema van de arbo. Doen wat goed voelt! Thuiswerken lijkt me juist echt heel lastig om het dan los te laten. Doorgroeien is idd menselijk en gezond! Alleen wel verdomd lastig als je niet weet wat je wil

@Leandra jeetje wat heftig dat je zoveel paniekaanvallen hebt -O-

Herken het wel een beetje. Hopelijk kan de huisarts wat voor je betekenen.

@absque_dubio wat met je telefoon reageren betreft; ik open altijd 2 tabbladen met dit topic, 1 om in te typen en 1 om ieders berichten te lezen :))

Wat heftig dat je zulke black-outs hebt zeg! Eng dat je je achteraf dan ook niks kan herinneren :oo

Die hoge hartslag is ook niet best. 3 weken wachttijd is gelukkig niet zo super lang.

Ga je met je huisarts qua medicatie overleggen voor eventueel antidepressiva? Ik zou je echt aanraden om te vragen of je een keer op medicatie consult bij een psychiater van de GGZ kan, mijn huisarts deed maar wat met de AD wat echt niet op schoot. Sinds ik een arts bij de GGZ heb gaat het echt beter, die weten heel goed wat ze doen.

Goed dat je 1 taak per dag uit kiest. Tuurlijk blijft er veel over, maar wellicht kan je als je je wat beter voelt over een tijdje wel 2 taken op een dag doen. Babysteps!

Ik heb contact met m'n werkgever (manager & regiomanager), en de arboarts en bij de GGZ heb ik een psycholoog, een arts, een psychiatrisch verpleegkundige en dan een groepsleider. En dan de huisarts nog soms.
Het is ook allemaal lastig, misschien kan je iets op papier zetten en dat dan naar alle behandelaren sturen ofzo, zodat je het niet steeds opnieuw hoeft te vertellen?

Je bericht was prima te volgen hoor! Dikke knuffel en m'n PB box staat altijd open! :knuffel:

@Goldie: wow je maakt al wel redelijk lange dagen dan zeg! Balen dat je wel nog steeds met zoveel spanning naar werk toe rijdt. Heb je enig idee hoe dat kan?
Je psycholoog klinkt echt fijn! Scheelt zoveel als je een goede klik hebt. Die error om een leuk dagje weg is super herkenbaar... En dan achteraf denk je "waar maakte ik me nou zo druk om". Wel fijn een dagje lekker samen weg!

Oh goed dat je een anti knars bitje gehaald heb. Ik klem ook enorm met m'n kaken. Maar ik heb geen bitje, moet ik ooit nog eens laten maken

Kijk netjes de textbook 6 weken aangehouden dus! Echt raar hoe dat werkt. Alsof er een timer in die pillen zit

@Charlotte zo dan wat een lange operatie :oo

Gelukkig is het goed gegaan! Duim voor een goed herstel.
Fijn dat je nu even een beetje rust hebt, geniet ervan.

-----

Ik ben opzich wel bijgekomen van de sessie, alleen m'n energieniveau blijft gewoon laag. Ben maandag ook niet naar therapie geweest, ik voelde me zondag echt niet lekker van vermoeidheid, had ook een beetje verhoging dus ivm corona maatregelen mocht ik niet.

Op werk gaat het gelukkig wel goed, ik moet nu heel veel leren voor ik echt mag gaan repareren maar dat is oké. Kan gewoon op werk die cursussen doen, is allemaal online. Vanavond moet ik afsluiten op werk, gelukkig zijn er vanavond geen klanten in de winkel (geen afhaal of winkel afspraken) dus het is echt alleen maar telefonische bereikbaarheid.

Opzich voel ik me wel wat beter, maar het is een dun lijntje

**Geplaatst**: 04-03-21 15:17

Geplaatst: 04-03-21 15:17

Hm helemaal gesloopt, aantal informatieve telefoontjes gepleegd. Hebben jullie wel eens dat jullie onderbuikgevoel over de gang van zaken niet klopt? Nou dat dus. En dat werd bevestigd aan twee kanten.
Nog even een telefoontje afwachten dat ik word terug gebeld. Kan helaas zo weinig hier vermelden. Mocht iemand me kunnen helpen over wat de correcte juiste manier van contact houden en zoeken en met wie is, en geheimhoudingsplicht, ik hoor het graag. M’n hoofd staat op ontploffen en ikzelf eigenlijk nu ook.

helemaal super om hiermee bezig te zijn op dit soort momenten.

**Geplaatst**: 05-03-21 08:23

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 05-03-21 08:23

Het afsluiten op werk is gisteren helemaal goed gegaan, ik voel me stiekem een beetje trots! Is toch weer een stap vooruit om dan in de avond de verantwoordelijkheid te hebben, en een mooie eerste keer weer zonder klanten

———

@absque zulke telefoontjes zijn nooit leuk nee... onderbuikgevoel herken ik wel. Ik weet niet of ik je kan helpen, maar je mag me altijd een PB sturen hoor..

———

Is dit ook zo herkenbaar voor jullie? :')

**Geplaatst**: 05-03-21 08:40

Geplaatst: 05-03-21 08:40

Al een tijdje niet gereageerd hier, maar lees wel regelmatig bij! Even een snelle reactie via mn telefoon hoor..

Warboel.. dat plaatje is ZO HERKENBAAR _O-