Ik hoop het maar. Misschien hebben ze nog wel een Peerhoefje te koop staan, ik wil zo graag nog iets wat op een Calimero lijkt... Bedankt voor je opbeurende berichtjes, ik ga even proberen te ontspannen in bad.
Ik denk eigenlijk dat je misschien beter uit kunt gaan kijken naar een heel ander diertje, eentje die juist niet teveel lijkt op Calimero en waardoor je niet in de verleiding komt om ze met elkaar te gaan vergelijken ...
Misschien een pony die dringend ergens weg moet en anders geen toekomst heeft ?
Maar als ik toch iets hetzelfde als Calimero heb, misschien eentje met hetzelfde karakter... Ben ik dan niet veel gelukkiger? Zo'n pony'tje lijkt me inderdaad hartstikke lief en zoiets zou ik graag doen.
Calimero kun je niet vervangen. Neem inderdaad de tijd om tot rust te komen, alles een plekje te geven en dan eens rondkijken. Het juiste paardje komt vanzelf op je pad!
Shirley
Berichten: 26993
Geregistreerd: 17-09-01
Woonplaats: West-Brabant
Geplaatst: 22-08-13 22:41
Dat denk ik niet Ik denk dat je ongemerkt en onbedoeld toch dingen in zo'n diertje zou willen terugzien van Calimero en als hij daaraan dan niet voldoet, is het voor jullie beide misschien een teleurstelling
Zou ik toch liever voor een opvangertje gaan...
Chiave
Berichten: 5491
Geregistreerd: 19-03-12
Geplaatst: 22-08-13 22:44
Calimero is inderdaad onvervangbaar, daarom mis ik 'm zo. Iedere dag liep hij voor de kar, wandelden we een rondje of stond ik hem lekker te poetsen. En nu is er niks. Gelukkig heb ik nog even vakantie om na te denken en te rusten... Het lijkt me een raar gevoel om straks een ander op te halen en daar dan mee te gaan. Maar eens zal ik m'n liefje weer zien, daar zie ik maar naar uit.
@Shirley, Daar ben ik ook bang voor. Maar ik wil zo graag Calimero terug, dat ik alles er aan doe om ook maar iets wat op hem lijkt in mijn bezit te krijgen. En als het dan inderdaad op een teleurstelling uitloopt... Dan is er dus helemaal niemand gelukkig.
Shirley
Berichten: 26993
Geregistreerd: 17-09-01
Woonplaats: West-Brabant
Geplaatst: 22-08-13 22:51
Daarom, dat moet je dus zien te voorkomen, want in plaats van troost en plezier, krijg je dan nog een schuldgevoel t.o.v. je nieuwe diertje ook en daar wordt niemand gelukkig van
Gun jezelf even de tijd , van overhaasten is nog nooit iemand beter geworden
Ik gun zo'n beestje alleen het allerbeste! De tijd dat het verdriet heelt kan alleen bij mij niet snel genoeg gaan. De 24 uur dat hij nu weg is voelen voor mij als minstens een week. En aan de andere kant is het nog zo vers.
Maar proberen te slapen, als het wil lukken... Bedankt!
Gelukkig ben ik rond 2'en in slaap gevallen. En net een half uurtje wakker. Tien uur geslapen dus. Maar, alleen maar nachtmerries gehad over doodgaan. Dat was weer wat minder. Gek genoeg niet over Calimero gedroomd. Ik denk dat ik dat wel graag gehad had... Het gemis is wat minder. Althans, toen ik aan 'm dacht hoefde ik niet te huilen. Toen ik het gedichtje weer zag wel... Pff.. Vandaag een lange dag alleen thuis. We zullen zien.
Kentaro
Berichten: 17391
Geregistreerd: 06-04-07
Geplaatst: 23-08-13 12:18
Gelukkig heb je kunnen slapen!! Nachtmerries zijn er om te helpen iets te verwerken. Ze kunnen over de meest rare dingen gaan... heb je vandaag geen dingen die je kunt gaan doen, zodat je even je gedachten kunt verzetten??
Maar het was zo raar... De ene keer ging het over een voorproefje van "komt een vrouw bij de dokter" waarbij die man een kind dood uit het water haalde. Vervolgens over een trein waar ik bijna uitlazerde. Mijn collega zegt altijd dat er verklaringen zijn voor dromen, ookal snap ik dat het bij het verwerken hoort... Ik had voor vandaag een vriendin gevraagd, maar die gaat nog een weekendje weg, dus is niet thuis. Voor de rest heb ik eigenlijk geen zin in face-to-face sociaal contact... Vanaf mijn beeldscherm filmpjes en foto's kijken en wat Bokken vind ik wel heel fijn, maar dat houd ik geen dag vol. Ik heb ook geen zin om z'n spulletjes uit te zoeken of weer naar dat halster te zoeken. Gisteren weer gezocht en weer te pakken genomen door die vreselijke Arabier.
Kentaro
Berichten: 17391
Geregistreerd: 06-04-07
Geplaatst: 23-08-13 13:54
Nachtmerries zijn ook raar..... Járen terug heb ik mijn paard (om financiele redenen) moeten verkopen. Wat een nachtmerrie vond ik dat!!! Had echt nog nooit zo'n geweldig paard mee gemaakt!! Gelukkig een top adres voor gevonden, maar toch. Ben in het begin nog een paar keer bij hem wezen kijken, maar hield daar alleen maar nachtmerries aan over... (niet aan hoe hij er bij stond hoor!! Maar dat ik wéér een soort van afscheidt van hem moest nemen...) Droomde ik 's nachts dat hij in een cirkel stond met allemaal mensen eromheen en dat iedereen mij tegenhield om naar hem toe te gaan... Of dat hij op een brandend flatgebouw stond en ik er met geen mógelijkheid bij kon......
Ik zou écht nu nog geen spullen van hem uit gaan zoeken!!! Waarom zou je dat in vredesnaam doen?!?!? Je maakt het allemaal nog gevoeliger als dat het al is!! heb je niet een hond in de buurt waarmee je een lekker stuk kunt gaan lopen?? Is er een strand in de buurt waar je lekker uit kunt gaan waaien?? Googlen op leuke plaatjes/filmpjes??
Die nachtmerries ja... Spulletjes moet ik wel een keer uit gaan zoeken omdat het nu nog tussen de spullen van mijn andere paarden ligt. En dat wil ik niet. Maar... Ik zal wel moeten wachten inderdaad, omdat het nu nog gewoon niet verstandig is. En hoe dichter ik bij de stal en het weiland kom, hoe dichter ik bij mijn verdriet kom.
Ik ga denk ik maar even lekker met de hond naar het strand. Het water zal wel te koud zijn voor haar, maar lekker rennen is ook leuk voor haar... Bedankt in ieder geval.
Maar ik lees "mijn andere paarden" ... die hebben toch ook hun verzorging en aandacht nodig ?
Kentaro
Berichten: 17391
Geregistreerd: 06-04-07
Geplaatst: 23-08-13 14:09
Als jij zijn spulletjes daar niet tussen wil, kun je dan niet vragen of iemand anders (vader/moeder/broer/zus/vriendin) het voor je eruit wil halen en het even voor je apart wil houden?!
Top idee! Geniet er even van!! (denk dat de temperatuur van het water nog heel erg mee valt!)
Inderdaad, er lopen nog twee andere paarden. Sinds dat Calimero weg is uit die wei, zijn mijn twee paarden nukkig, rennen ze voor me weg en zijn ze erg chagrijnig. Eerlijk gezegd, en dat is ook niet goed van me, dat weet ik, heb ik altijd veel meer met Calimero gehad. En de zorg voor drie paarden is me teveel. De shetlander Whisper gaat zodra er een nieuwe makker voor mij is, ook weg. Er moet namelijk wel gezelschap voor de andere pony blijven. Hij heeft zomereczeem en de antibiotica slaat niet aan. We hebben geprobeerd hem ook in te spannen voor de kar, maar daar trapte hij de boom kapot. Fleur, de andere pony, is 22 en al helemaal niet geïnteresseerd in mensen. Ze staat liever oud en eigenwijs in de weide. Ze vragen niet veel zorg, ondanks dat ik dat ze wel wil geven.
Ik zal aan pap vragen of hij de spullen eruit haalt. Dan hoef ik het zelf in ieder geval niet te doen. Nu lekker op de fiets met de hond naar het strand.
Oh, dat is fijn... Lotte mag het strand niet op. Precies de andere kant maar op en naar oma toe, lekker op visite en Lotte rondrennen op de boerderij. Gisteren nog even gekeken of Rendac niet was vergeten hem op te halen. Natuurlijk nemen ze Campie wel mee, maar stiekem had ik gehoopt van niet.
Shirley
Berichten: 26993
Geregistreerd: 17-09-01
Woonplaats: West-Brabant
Geplaatst: 23-08-13 14:25
Het is toch niet zo vreemd dat de andere dieren van slag zijn ? Ze hebben ook hetzelfde meegemaakt als jij ... en meer nog, misschien zijn ze wel bij hem geweest en hoe dan ook, ze missen nu ook hun kameraadje
Vind het wel een tikkeltje raar dat je aangeeft dat het eigenlijk teveel is, dan één van je huidige pony's wegdoet en toch weer een nieuw diertje zou gaan zoeken
Ik denk dat je me verkeerd begrijpt. Drie paarden, waarvan een met een nare behandelingkuur die niet aanslaat vind ik zwaar. Sowieso mocht hij van Fleur de laatste tijdniet meet aansluiten. Zijn vertrek stond voor Calimero's sterven al vast. Vandaar.
Sinds Calimero's sterven heb ik al last van duizeligheid, hoofdpijn en een kloppend oor. Blijkt dat ik door de stress ook nog evenwichtsorgaanontsteking heb opgelopen. (Wist niet eens dat het bestond.) Rust nemen, reistabletjes slikken en neusdruppels. Pff... En ik wilde bijna zeggen: misschien is mijn beestje terug het beste medicijn... Maar ach, wat heb je eraan... Mijn moeder heeft me gisteren verteld hoe het zit met verdriet en verlies en wat je er van maken kunt. Ik vatte het zo op: "Verdriet en Verlies maken je tot een kunstenaar op je eigen manier." Bedankt voor de steun en Shirley, bedankt voor het opbeuren en het klaarstaan.