Marion71 schreef:JuliaMaria schreef:Hierbij is helaas het grote risico een trage schildklier. Ik heb hier zo'n grote angst voor. Ik ben altijd een sporter geweest (momenteel kan ik mezelf niet eens aankleden, laat staan sporten, erg frustrerend) en een trage schildklier lijkt hierbij nog onvoordeliger te zijn.
Kan iemand mij hier iets over vertellen? Word je er echt dikker en vermoeid van? Slaan de medicijnen altijd aan? Ik heb informatie van het internet maar ben vooral erg benieuwd naar ervaringen. Wellicht kan mijn angst iets verminderen.
Hier een 'lotgenoot'. Tuurlijk heb ik wat klachten, maar die vind ik echt verwaarloosbaar bij toen m'n schildklier veel te snel werkte. Ik heb nog wel klachten uit die periode, als kramperige spieren, hogere bloeddruk, maar da's allemaal peanuts vergeleken bij de klachten die ik voor behandeling had.
Ik ben in 2014 behandeld met radioactief jodium voor een te snelle schildklier. Bij mij was de oorzaak een multinodulair toxisch struma en dus veel klachten die jij ook had (ook maanden die proponalol, heel fijn die druk van mn ribben en geen hart dat aan de boemel gaat maar inspanning leveren was bijna onmogelijk).
Na diagnose ben ik binnen een maand behandeld met radioactief jodium, omdat langer wachten onverstandig was. Na een half jaar bleek mijn schildklier te traag te werken en sindsdien heb ik daar medicijnen voor. Het is ff uitvlooien bij welke waardes jij je goed voelt maar daar is je endocrinoloog voor. De waardes schommelen wel wat maar regelmatig bloed blijven prikken zorgt dat je bij kunt sturen waar nodig. Ik ervaar weinig klachten meer, zeker in vergelijking met toen m'n schilklier een eigen leven leidde. Tuurlijk ben ik wel eens moe en bekaf, maar dat doet iedereen zich toch wel eens? Ik ben wat aangekomen en moest vooral leren dat een hongergevoel niet direct 'eten, eten, eten' betekent. Ik moet m'n hersenen op dat punt echt resetten en weer leren normaal te eten (ik had echt mega honger, en zat nooit vol) en dan valt gewichtstoename heel erg mee.
Dus, mijn ervaring is positief (zo sta ik er trouwens ook in hoor, zie mezelf helemaal niet als schildklierpatiënt). Hou er vertrouwen in. Met een paar maanden voel jij je vast een stuk beter!
Wat een opluchting om dit te lezen! Mijn doem verhalen vallen gelukkig dus wel mee.
Ik ben erg benieuwd waar ik ga eindigen, nu is het wel iets minder spannend dank je.
