Charlotte; een hele dikke knuffel, wat een heftig nieuws! Veel sterkte, ik duim voor een goede uitslag volgende week. Ook beterschap voor je opa, hoe is het nu met hem?
[***]; Fijn dat het een goed gesprek was met het diensthoofd! Fijn in ieder geval dat je wel gewaardeerd wordt ook om het werk wat je verzet. Maar het is wel lastig om echt onder ogen te zien dat verandering nodig is, als dat iets is wat je eigenlijk helemaal niet wil. Sterkte hoor! En om op je vraag terug te komen, ik heb 2x een grote terugval gehad, waarvan de laatste vorig jaar januari. Steeds rondom een grote verandering in mijn leven (nieuwe baan, meer verantwoordelijkheid). Twee keer een kort traject gevolgd bij de psycholoog (dezelfde) en twee keer weer opnieuw op moeten bouwen op het werk, maar binnen het halfjaar weer mijn volle uren. Al was dat de eerste keer 28 uur, en de tweede keer 32. Ik werk niet fulltime omdat ik dat niet trek. Ik ben nu bij elke tegenslag wel bang om terug te vallen, maar gelukkig heb ik ook al mogen ervaren dat het soms na een paar dagen ook weer beter gaat.
Warboel; Heerlijk met de e-reader op de bank
Vaak wordt onderschat hoe intensief therapie is, en zeker als het weer een nieuwe vorm is. Dan is het juist goed om daarna uit te rusten en het te laten bezinken! Maar ja, dat klinkt altijd weer mooier dan dat je het zelf voelt... althans, dat heb ik dan
Leandra; Goed dat je voor jezelf kiest! Begrijpelijk dat je lijf daar op reageert, is ook weer een heftige situatie zo. Hopelijk kun je de spanning een beetje loslaten
Leuk trouwens dat je weer bezig bent met Ministeck!
Zonnetje; Heb je al iets gehoord van de arboarts? Voor mij is het alweer 6 jaar geleden dat ik een burn-out kreeg (de tijd vliegt
) maar ik ben toen wel een maand of drie thuis geweest denk ik. Ik weet het niet eens precies meer
maar ik had toen niet te maken met een arbo-arts, omdat ik niet in dienst was maar op declaratie-basis werkte. Wel bij een superfijne werkgever waar ik ook rustig weer op kon bouwen. Ze hebben me later dat jaar nog in dienst genomen ook haha. Het scheelde ook dat bij mij de burn-out niet zozeer door de werkdruk, maar door constante overprikkeling kwam. Daarna wel 2x een terugval gehad nog. Voor mij is ritme behouden inderdaad belangrijk, maar op het moment dat het écht niet meer gaat en je vol in een burn-out zit heb je gewoon eerst rust nodig en dat is niet met twee weekjes opgelost.
Ghostattack; Hoe is deze week bevallen met 6 uur werken? Kan me trouwens helemaal voorstellen dat je van slag bent als de kat chagrijnig doet. Gaat het al wat beter met de kitten erbij?
Goldie; Hoe is het nu met je? Heb je nog met de huisarts overlegd over de medicijnen? Dikke knuffel hoor!
Mandyy; Ook voor jou een dikke knuffel! Al die stress van dingen die je moet regelen, bah
Heb je al een oplossing voor Max volgende week? Als ik dichterbij woonde zou ik je zo komen helpen... Snap dat je volgende week geen vrij wil nemen als je er toch niet van kan genieten, maar misschien een dagje? Na de verstandskiezen? Lastig hoor. Pas goed op jezelf
Nayomie; wat een lastige situatie zit je in! Wat stom dat school niet mee wil denken aan een oplossing die bij jou past. Ik denk dat het wel verstandig is om de huisarts eens te bellen, zodat je met hem/haar kan overleggen wat er mogelijk is. Misschien kun je eens praten met de praktijkondersteuner GGZ. Alle klachten die je opnoemt zijn in ieder geval echt niet fijn
'Even snel' herstellen, liefst zonder dat iemand anders het merkt/er last van heeft, zodat je het volgende schooljaar weer volledig fris in kan, dat bestaat helaas niet... Daar heb ik zelf erg mee geworsteld, en soms nog.
Hier gaat het redelijk. Het is de afgelopen maand super druk geweest op het werk en dat ging eigenlijk boven verwachting goed, maar nu het weer ietsje rustiger is, merk ik dat het toch veel energie gekost heeft. Ik ben het overzicht een beetje kwijt. Er zijn nog veel losse eindjes (voor mijn gevoel) die ik op moet lossen op het werk. Ik kreeg er dinsdagavond een huilbui over en was die nacht elke 2 uur weer wakker. Toch naar kantoor gegaan op woensdag (ik mag van mijn baas 1x per week komen ivm de mentale gezondheid) en erover kunnen praten met een collega. Besloten om die middag vrij te nemen, ik ben weer naar huis gegaan en heb mijn work-out gedaan (en daar was ik wel trots op, meestal lukt dat dan echt niet meer) en daarna in bad. Vandaag weer een halve dag gewerkt. Het gaat wel iets beter dan gisteren maar ik ben wel super moe. Er gebeurt ook gewoon heel veel in de wereld en mijn brein moet dat allemaal nog even verwerken. Tel daar de hormonen van ongesteld zijn bij op en je hebt feest
Ik voel me wel schuldig dat ik 'gewoon' vrij heb genomen. Het zijn uiteindelijk mijn eigen uren, maar ik ben dan nog ergens bang dat mensen boos worden ofzo. Terwijl er juist op het werk veel begrip is dat mensen nu even niet hun deadlines halen, of soms even wat extra tijd nodig hebben.
En nu na het schrijven van deze lange post merk ik ook dat ik me even wat minder goed voel en me meer zorgen maak. Ik weet dat het de vermoeidheid is, en dat ik emoties van anderen oppak, maar ik ben te moe om dat er nog uit te kunnen filteren. Ik ga zo dus eerst maar wat lezen (in een boek zonder al te veel spanning) en dan proberen goed te slapen
Dikke knuffel voor jullie allemaal