Bokt.nl

**Geplaatst**: 03-11-08 16:50

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 03-11-08 16:50

Er zijn inderdaad lomperikken bij, die geen idee hebben waar ze het over hebben. Zulke mensen realiseren zich ook niet hoe hard hun opmerkingen aankomen...

**Geplaatst**: 03-11-08 17:05

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 03-11-08 17:05

Ik heb mijn eerste 4 uur werken erop zitten. Ik zag er als een berg tegen op maar uiteindelijk viel het wel mee, op zich vond ik het ook wel weer lekker om aan het werk te zijn. Aan de andere kant benauwd het me, heel apart.

**Geplaatst**: 03-11-08 18:33

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 03-11-08 18:33

Ik ben vandaag sinds weken weer bij de psychiater geweest.
''Kreeg op mijn kop'' over wanneer ik nou eens naar mezelf ging kijken en mijn eigen leven ging leiden ipv te richten op mijn vader en wat hij deed.
Mijn psychiater had helemaal gelijk, ik kom al 7 jaar bij hem en ben nog geen stap verder. Ik vind het alleen zo lastig om naar mijn eigen dingen te gaan kijken, gevoelens, emoties, wat ik wil enzo.
Ik denk dat ik er nog even wat over na ga voelen.

**Geplaatst**: 04-11-08 00:35

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 04-11-08 00:35

Ik heb een fijn gesprek gehad met de huisarts en een doorverwijzing gekregen. Morgen even bellen voor een afspraak. Hij vond het ook wel een beetje een vreemde gang van zaken zo, meestal werken een arbodienst en huisarts samen maar dat is in mijn geval dus niet eens aan de orde geweest. Hij zei wel dat hij het onverstandig vindt dat ik weer ga/ moet werken en dat als het niet gaat ik ook linea recta naar huis moet gaan en me weer ziek moet melden.

@Mistral94: fijn dat je eerste uurtjes werken je goed zijn bevallen. Ik hoop dat ik morgen hetzelfde kan zeggen

.

**Geplaatst**: 04-11-08 00:43

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 04-11-08 00:43

Ik zal voor je duimen dat het voor jou goed zal lopen morgen!

Carola: In theorie is het idd beter maar de praktijk leert dat het toch niet zo makkelijk is allemaal.

**Geplaatst**: 04-11-08 00:46

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 04-11-08 00:46

MISTRAL94 schreef:
Ik zal voor je duimen dat het voor jou goed zal lopen morgen!

Carola: In theorie is het idd beter maar de praktijk leert dat het toch niet zo makkelijk is allemaal.

Klopt, het irriteert me alleen dat ik diegene ben die mezelf nu tegen houd door de weerstand dat ik voel. En dat doe ik nu al 7 jaar.
Ik begin nu ook te voelen dat ik mijn eigen leven zit te verpesten in plaats van genieten dat ik bevrijd ben van een kl**tzak en ik nu kan en mag genieten. Dat ik mijn leven mag leiden precies zoals ik wil.

**Geplaatst**: 04-11-08 00:47

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 04-11-08 00:47

Tja ik kan het helaas alleen maar met je eens zijn als het om vaders gaat Clown

**Geplaatst**: 04-11-08 00:50

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 04-11-08 00:50

Moeilijk carola om die drempel naar al die jaren toch echt te moeten doorbreken.
Mistral: gelukkig viel het werken je mee, succes morgen.

Ik had vandaag mijn andere tentamen maar kon vandaag wel door de grond zakken. Ben zo moe en de tentamens vielen zo tegen. Stomme is dat slapen niet lukt ik moet iets doen, iets leren, maar weet niet wat want ik heb helemaal geen tentamen meer..

Mijn ouders waren van het weekend ook weer lekker, rare wezens zijn het.

**Geplaatst**: 04-11-08 00:51

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 04-11-08 00:51

Ik ben gelukkig morgen vrij, woensdag moet ik wel weer.

Overigens moet mijn ex vrijdag voor de rechter verschijnen wegens de mishandelingen op mijn moeder

**Geplaatst**: 04-11-08 00:52

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 04-11-08 00:52

MISTRAL94 schreef:
Tja ik kan het helaas alleen maar met je eens zijn als het om vaders gaat

Je krijgt dan al bij wijze van en vaak ook vanaf de geboorte al een minderwaardigheidsgevoel hé?
Heb jij het ook dat je mannen niet snel kan vertrouwen? Een man, en ook een vrouw alleen in mindere mate, moet mij stellig overtuigen dat hij goed is.
Tot nu toe vertrouw ik alleen mijn vriend en mijn broers helemaal van de mannen.
Hoe kan iemand je zoveel slechte dingen aan doen terwijl je bwv en in mijn geval nog maar in de baarmoeder zit...

Sterkte Fairytail en Mistral!

**Geplaatst**: 04-11-08 00:53

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 04-11-08 00:53

Fairytail hoe lang duurt het voordat je de uitslag krijgt?

**Geplaatst**: 04-11-08 00:54

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 04-11-08 00:54

Meestal een week, maar ik wil het niet weten want ongeveer 30% haalt hem maar en het ging niet goed. Weer een black-out en alles wat erbij komt kijken..

**Geplaatst**: 04-11-08 00:57

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 04-11-08 00:57

Ik hoop voor je dat je hem toch gehaald heb, wel positief blijven hoor!

**Geplaatst**: 04-11-08 01:04

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 04-11-08 01:04

Ik ga richting mijn bed, trusten dames!

**Geplaatst**: 04-11-08 09:37

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 04-11-08 09:37

In mijn geval is het mijn moeder.
Ik had haar laatst aan de telefoon. Ze is een aantal jaren geleden gestopt met werken, ze is nu 61 en gezond. Ze vertelde dat ze 1 maal in de week een computercursus doet van een paar uurtjes. Ze had net die dag die cursus gehad en zitten balen dat het buiten mooi weer was en ze niet buiten kon zijn. Ik zei dat ik dat zo vaak heb met mijn fulltime baan. "Ja, maar nu ik oud ben, moet ik helemaal mijn gang kunnen gaan en geen restricties hebben". HUH?! Ze heeft zelf besloten die cursus te willen doen en ze heeft alle tijd aan haar zelf. Ze heeft geen mens of dier om voor te hoeven zorgen, want mijn vader is ook nog goed gezond en dieren hebben ze niet. Dus ze kunnen gaan en staan waar en wanneer ze willen en dat doen ze dan ook.
En toen zei ze dat sommige mensen voor hun werk leven, terwijl ze zelf al overspannen wist te raken van vier ochtenden werken in de week. Ik zei dat dat niet voor iedereen geldt. En toen begon ze met een pesterig stemmetje: "O, dan weten we wel wie daar dan bij hoort" (doelend op mij dus). Nouja, toen heb ik verder maar niets meer gezegd.

**Geplaatst**: 04-11-08 10:33

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 04-11-08 10:33

Vervelend zo'n gesprek met je moeder, dat ze je het gevoel geeft niet trots op je te zijn en niet te respecteren.
Ik heb van heet weekend besloten dat ik mijn verzorgpaard niet ga leasen i.v.m. hoge kosten dat betekend dat ze verkocht word (kopen mag ik haar niet van mijn ouders). Het enige wat mijn moeder zei was: Ach je hebt toch helemaal geen tijd en mijn vader begon spontaan over mijn broer met zijn eend bouw werk etc. (waar die financieel in gesteund wordt)

zo eindelijk een frustratie punt eruit

**Geplaatst**: 04-11-08 11:00

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 04-11-08 11:00

Nog zo iets. Toen ik een jaar of 27 was, had ik een tijdje een vriend, maar het klikte helemaal niet tussen hem en mij en ik vond hem een beetje een raar figuur. Een beetje een engerd eigenlijk. De “relatie” duurde nog niet zo lang en daarom had hij mijn ouders nog maar 1 keertje gezien. Ik had mijn ouders verteld dat ik het uit ging maken en de redenen waarom. Zelf had ik een beetje het voorgevoel dat hij wel eens een stalker kon gaan worden. Mijn ouders wisten dat ik die jongen een beetje creepy vond. Nadat ik het had uit gemaakt, zat ik op een dag op mijn werk toen mijn moeder belde. Met een heel pesterig stemmetje zei ze: “je raad nooit wie er vanavond langs komt hier”. “S komt langs om afscheid van ons te komen nemen”. “Zoooooooooooooooooo’n aardige jongen”. Ik zei dat hij dat waarschijnlijk alleen maar deed om hun uit te horen wat ik over hem had gezegd, want hij had echt geen greintje interesse voor mij ouders, logisch ook, want hij had ze maar 1 keer gezien. Dat was natuuuuuuuuuurlijk helemaal niet waar, het was gewoon een aardige jongen. Na het telefoongesprek was ik erg teleurgesteld dat mijn moeder me doelbewust met zo’n pesterig stemmetje was gaan bellen om mij te pakken te nemen. Dus in de avond ben ik gaan bellen en kreeg ik mijn vader aan de telefoon. Ik heb mijn verhaaltje beleefd en respectvol gedaan (voor het eerst in mijn leven geloof ik dat ik mijn ouders eens vertelde wat ik dacht en voelde ivm het gedrag van mijn moeder) en toen waren ze beiden erg pissed off. Ze hebben die jongen laten komen en weken (maanden?) geen contact meer met mij gezocht. Ondertussen begon die jongen mij inderdaad te stalken, dus ik had het bij het goede eind gehad. Mijn ouders hadden hem ook nog het telefoonnummer gegeven van mijn zus, die hij ook maar 1 keer had gezien. Dus ging hij mijn zus en zwager ook nog fijn even lastig vallen met stomme telefoontjes. Uiteindelijk is het stalken afgelopen en ben ik mijn ouders weer gaan zien. Er is nooit meer over gesproken. Want alles is toch altijd mijn eigen schuld en owee owee als ik eens iets anders zou suggereren.

**Geplaatst**: 04-11-08 11:07

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 04-11-08 11:07

@ Fairytail: dus je broer wordt wel gesteund en jij niet?
L*llig!
In het geval van mijn zus en ik zijn we beiden altijd op dezelfde manier behandeld. Maar ik heb wel vaker gehoord dat als er twee kinderen van verschillend geslacht zijn, er onderscheid wordt gemaakt naar geslacht.

**Geplaatst**: 04-11-08 11:31

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 04-11-08 11:31

Toen ik burnout raakte, had dat ook te maken met een collega die me min of meer behandelde zoals mijn moeder. Een voorbeeld van de vele die ik zou kunnen geven. Toen ik op een gegeven moment erge buikpijn had op mijn werk (menstruatiepijn) en zat te wachten tot mijn aspirine zou beginnen te werken, ondertussen dubbel liggend, zei hij dat het “tussen mijn oren zat”. Tuurlijk, als je ’s nachts soms wakker wordt van die pijn, dan zit het tussen je oren.
Hij hoeft me echt niet te gaan troosten ofzo, maar om op zo’n moment zoiets lomps te zeggen, is wel weer het andere uiterste.
En zo waren er legio van dat soort voorvallen met hem. Ik probeerde het min of meer te negeren, maar het vrat toch wel aan me. Meer nog onbewust dan bewust.

**Geplaatst**: 04-11-08 11:44

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 04-11-08 11:44

Erg herkenbaar Himyar dat heb ik ook. Ik heb ook nog een zus maar mijn relatie met mijn zus en broer is niet echt goed. Vorig weekend hadden mijn ouders rusie en zei mijn zus: Kijk naar mij ik ben veel belangrijker dan die ..(waar ze ruzie over hadden) ik heb nieuwe kleren etc. (mijn zus is bijna 28)

Mijn broer en zus zijn allebei zo en weten op een of andere manier altijd de aandacht te trekken. Als ik dan zeg dat ik baal van een tentamen moet ik me niet aanstellen ..

Dit is de eerste keer dat ik hier over praat, t lucht wel op!

**Geplaatst**: 04-11-08 11:51

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 04-11-08 11:51

Praat het maar van je af hoor. Dergelijke dingen zijn best knap pijnlijk, ook al wordt je altijd voor gehouden dat het gewoon is en er niets aan de hand is! En probeer je jezelf dat ook wijs te maken en je gevoelens weg te drukken.
Ik heb ook nooit eerder over bepaalde dingen gesproken, maar nu doe ik het gewoon. Een omschakeling, maar het lucht inderdaad op.
Ik was ook gewend dat ik op mijn "zwakke plekken" zou worden gepakt. Dat maakt het ook heel eng om ze te laten zien. Je mocht geen vermoeidheid tonen, geen emoties, geen vraag om respect, begrip, liefde, geld, tijd of aandacht. Want dat was zwak of bedreigend en reden om je aan te vallen. Dus laat je het ook wel.

Edit: nog zo'n verhaal:
Ik was als kind op een gegeven moment heel erg bang om alleen over straat te moeten. Ik was erg onzeker en angstig (totaal niet assertief en bang voor mensen). Mijn moeder wilde geregeld dat ik boodschappen ging halen. Het probleem was dat ik in de winkel van schuwheid vaak nauwelijks uit mijn woorden kwam (zeg maar eens tweeeneenhalf ons ham als je kaken strak staan van de stress), onderweg naar de winkel geregeld pestende jongetjes tegen kwam, wel eens de verkeerde dingen mee nam en dan thuis stevig de wind van voren kreeg en dat mijn moeder wel eens tekort geld mee gaf. Vanwege al die angst en stress zei ik soms wel eens dat ik niet naar de winkel wilde, vervolgens kreeg ik dan een klap van mijn moeder en ging ik toch maar met hangende pootjes. En gebeurden veelal weer die dingen waarvoor ik zo panisch was.

En dan toen ik een kind was die fijne opmerking van mijn moeder. "Na je zus waren we wel verplicht om nog een kind te nemen, want mensen verwachtten dat van je dat nog een tweede nam".

Diep van binnen zit er nog steeds een stemmetje dat zegt dat ik een aansteller ben dat deze dingen me hebben geraakt.

**Geplaatst**: 04-11-08 14:31

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 04-11-08 14:31

Himyar schreef:
Praat het maar van je af hoor. Dergelijke dingen zijn best knap pijnlijk, ook al wordt je altijd voor gehouden dat het gewoon is en er niets aan de hand is! En probeer je jezelf dat ook wijs te maken en je gevoelens weg te drukken.
Ik heb ook nooit eerder over bepaalde dingen gesproken, maar nu doe ik het gewoon. Een omschakeling, maar het lucht inderdaad op.
Ik was ook gewend dat ik op mijn "zwakke plekken" zou worden gepakt. Dat maakt het ook heel eng om ze te laten zien. Je mocht geen vermoeidheid tonen, geen emoties, geen vraag om respect, begrip, liefde, geld, tijd of aandacht. Want dat was zwak of bedreigend en reden om je aan te vallen. Dus laat je het ook wel.

Edit: nog zo'n verhaal:
Ik was als kind op een gegeven moment heel erg bang om alleen over straat te moeten. Ik was erg onzeker en angstig (totaal niet assertief en bang voor mensen). Mijn moeder wilde geregeld dat ik boodschappen ging halen. Het probleem was dat ik in de winkel van schuwheid vaak nauwelijks uit mijn woorden kwam (zeg maar eens tweeeneenhalf ons ham als je kaken strak staan van de stress), onderweg naar de winkel geregeld pestende jongetjes tegen kwam, wel eens de verkeerde dingen mee nam en dan thuis stevig de wind van voren kreeg en dat mijn moeder wel eens tekort geld mee gaf. Vanwege al die angst en stress zei ik soms wel eens dat ik niet naar de winkel wilde, vervolgens kreeg ik dan een klap van mijn moeder en ging ik toch maar met hangende pootjes. En gebeurden veelal weer die dingen waarvoor ik zo panisch was.

En dan toen ik een kind was die fijne opmerking van mijn moeder. "Na je zus waren we wel verplicht om nog een kind te nemen, want mensen verwachtten dat van je dat nog een tweede nam".

Diep van binnen zit er nog steeds een stemmetje dat zegt dat ik een aansteller ben dat deze dingen me hebben geraakt.

Deze tekst komt me erg bekend voor. Dat had ik ook, alleen mijn moeder ging mee en probeerde me over mijn angst heen te helpen door me te helpen. Ging het echt niet dan nam zij het over en ging afrekenen ofzo.
Ik weet nog dat ik met een roze portomonee en tasje met mijn moeder naar de winkel ging.
Ik vond het verschrikkelijk om het geld te geven dat in mijn portomonee zat omdat ik dan moest handelen naar een onbekende maar vond het geweldig om met mijn moeder mee te gaan. Was bij de kassa erg stil en deed niks behalve behoedzaam het geld neer leggen (de cassieres wisten dat mijn moeder me hierbij hielp en waren erg geduldig, in tegenstelling tot sommige klanten..) en als we de winkel uitgingen was ik ineens erg trots en mijn moeder keek me aan met een blik; maar ik moest je helpen...
Ik vond het geweldig om met mijn moeder mee te gaan want dan waren we uit het huis en zonder Johan (mijn ''vader'').
Ik heb een vraag aan iedereen die ouders heeft zoals Pollewoppy en Fairytail; waarom blijf je je ouders zien als ze je zo behandelen? Ik bedoel het niet hard, ik vraag me alleen af wat jullie beweegredenen zijn om ze te blijven bezoeken.

**Geplaatst**: 04-11-08 17:20

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 04-11-08 17:20

Wist ik het zelf maar Carola...
Ik ga eens over je vraag nadenken

**Geplaatst**: 04-11-08 19:24

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 04-11-08 19:24

Ik kon net niet meteen antwoord geven op je vraag. Op een of andere manier was het confronterend. Het contact met mijn ouders is wel duidelijk veel minder dan eerst, maar toch.
Waarom ik er toch naar toe blijf gaan? Omdat ik gewoon bang ben voor hun reactie als ik het niet meer zou doen...

Vrijdag wel met mijn moeder gesproken. Ik moest voor mezelf wat dingen weten. Ik wilde er duidelijkheid over hebben en ik heb het haar gewoon gevraagd. Het was confronterend. Datgene wat ik te horen kreeg was een hele harde bevestiging van wat ik eigenlijk wel wist. Daarbij weet mijn moeder nu ook dat me duidelijk dingen uit m'n jeugd me nu opbreken. En ik heb haar ook verteld dat dat ook de oorzaak ik is van mijn woede-aanvallen. Dus ik ben inmiddels wel weer een stapje verder...

**Geplaatst**: 04-11-08 21:03

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 04-11-08 21:03

Ik heb mezelf dat ook de nodige keren afgevraagd.
Ten eerste heb ik nog altijd de neiging de ergste emoties buiten de deur te houden. Ten tweede zoek ik excuses en verzachtende omstandigheden voor mijn moeder haar gedrag. Ten derde waren er soms ook wel eens leuke dingen, zoals wanneer we met de caravan op vakantie gingen naar Engeland en met zijn allen in de caravan zaten te kaarten. Ten derde dat het zo definitief is dan, dat je je ouders dan nooit meer ziet, toch een heel raar idee. Ten vierde wat anderen er van zullen denken (zwak excuus, ik weet het). Maar op dit moment is alles "relatief vredig", ik weet dat als er een heftige periode gaat komen waarin ik weer de volle laag zal krijgen, mijn reactie misschien wel eens anders zou kunnen zijn.