Bokt.nl

**Geplaatst**: 23-02-17 20:40

Geplaatst: 23-02-17 20:40

Joolien schreef:
xlindaa schreef:
Ik meld me ook even hier,
Om alle 1000 berichtjes terug lezen wel erg veel is heb ik dit dus niet helemaal gedaan.

Ik ben anderhalf jaar terug mijn moeder verloren. Ik was toen de tijd 18. Ik heb mijn moeder moeten reanimeren tot de ambulance dr was en dit vind ik nog steeds erg moeilijk. In het kader van you can run but you can't hide, kom ik nu achter het can't hide deel. Ik kom mn bed niet uit, het huilen staat me nader dan het lachen en ik weet niet meer wat ik moet. Waar moet ik uberhaupt hulp zoeken? Via school heb ik 1x in de week een gesprek maar dit is veelte weinig, mijn vader en ik hebben niet zo'n goede band en ja verder heb ik eigenlijk niemand meer. Ik ga op t moment ook niet naar school omdat ik mezelf gewoon simpel weg niet meer bij elkaar kan rapen om dr te komen.
Ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen, of waar ik heen moet voor hulp? Ik wil niet als slachtoffer behandeld worden.

Ach wat klote zeg, dat is niet niks. De eerste stap is naar de huisarts gaan en melden dat je graag hulp wilt. Hij kan je doorverwijzen naar de praktijkondersteuner of naar een psycholoog.
Rouwverwerking is niet niks, daar gaat een tijd overheen.
Ik heb 2 jaar geleden het contact verbroken met mijn vader, en dat voelt ook als rouwverwerking. Ik ben er nog steeds mee bezig.

Ja leuk is anders inderdaad, t is dat k alleen mn vader nog heb anders had ik dat contact ook helemaal verbroken. Één van je ouders missen, of t een bewuste keus is of niet blijft toch moeilijk.
Ik ga na de vakantie wel is even bellen naar mijn huisarts (zit nu nog in Oostenrijk). Vraag me alleen wel af hoe het dan zit met kosten e.d. maar dat gaan we zien. Thanks!

**Geplaatst**: 23-02-17 21:02

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 23-02-17 21:02

In prinicipe als je huisarts je doorverwijst, wordt het gewoon vergoed. Maar dat kun je even navragen voor de zekerheid.

**Geplaatst**: 25-02-17 22:42

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 25-02-17 22:42

Mag ik mij hier ook melden? Ikzelf ben overbelast, bij mij wordt het wel steeds benoemd als een ''soort burn-out'', Dus weet niet zo goed wat ik daar mee moet. Op dit moment heb ik een aantal stappen terug gedaan en ben ik met hulp aan het kijken hoe ik alles weer moet gaan oppakken. Gelukkig heb ik de kans gekregen om mijn havo in twee delen af te ronden en moet zeggen dat het met halve dagen school allemaal net gaat. Ik merk alleen dat ik niet zo goed weet wat ik met mijn tijd moet, ik heb geen energie om dingen te ondernemen. Maar eigenlijk is op de bank zitten ook niks want dan voel ik me alleen maar slechter. Ik heb nog niet al jullie verhalen gelezen (pagina 46), maar ik herken veel en die herkenning is fijn. Hebben jullie nog tips voor slapeloosheid en om spanning kwijt te raken?

**Geplaatst**: 28-02-17 22:33

Geplaatst: 28-02-17 22:33

essteeg schreef:
Mag ik mij hier ook melden? Ikzelf ben overbelast, bij mij wordt het wel steeds benoemd als een ''soort burn-out'', Dus weet niet zo goed wat ik daar mee moet. Op dit moment heb ik een aantal stappen terug gedaan en ben ik met hulp aan het kijken hoe ik alles weer moet gaan oppakken. Gelukkig heb ik de kans gekregen om mijn havo in twee delen af te ronden en moet zeggen dat het met halve dagen school allemaal net gaat. Ik merk alleen dat ik niet zo goed weet wat ik met mijn tijd moet, ik heb geen energie om dingen te ondernemen. Maar eigenlijk is op de bank zitten ook niks want dan voel ik me alleen maar slechter. Ik heb nog niet al jullie verhalen gelezen (pagina 46), maar ik herken veel en die herkenning is fijn. Hebben jullie nog tips voor slapeloosheid en om spanning kwijt te raken?

Balen dat je je ook hier moet melden -O-

wel heel fijn dat je inderdaad de kans krijgt om school op de delen. Ik heb niet echt tips tegen slapeloosheid... Voor de spanning werkt hardlopen soms wel, of andere vormen van sport. Mits je er de energie voor hebt. Niks forceren.

Hier gaat het wel weer goed de laatste tijd

ik denk dat het kleine instort momentje van een week terug een geisoleerd incident was met aanwijsbare reden. Vandaag in de auto besefte ik me dat ik gelukkig voelde en dat ik een aantal hele fijne vrienden en kennissen heb in mn leven. Ben nu ook even op vakantie met een vriendin, dat helpt altijd. Lekker veel wandelen met de hond, lang in bad etc. Ik droom alleen nog wel erg onrustig, maar vooral wanneer ik alleen ben en dat ben ik de komende maand niet echt dus ik heb goede hoop

Hoe is het met de rest? Hier een beetje stil geweest de laatste week...

**Geplaatst**: 28-02-17 23:14

Geplaatst: 28-02-17 23:14

@Sidera, wat fijn dat je je beter voelt. Een fijne vakantie gewenst!

@essteeg, welkom. Wordt de slapeloosheid veroorzaakt door de spanning denk je? Je zou kunnen kijken of magnesium en valeriaan helpt daartegen. Fijn dat je goede afspraken met je school hebt gemaakt.

@xlindaa, zoals Joolien al zegt hier: dit wordt gewoon vergoed als je een doorverwijzing van de huisarts krijgt. Je betaalt dan wel eigen risico, maar sinds 2014 betaal je geen eigen bijdrage meer.

@Geerte, hoe gaat het inmiddels met je? Heb je inmiddels al een gesprek gepland?

Hoe gaat het verder met iedereen hier?

Ik voel mij ook iets beter inmiddels. De afgelopen weken heb ik veel gesolliciteerd en ik kan hier voorzichtig aankondigen dat ik een hele leuke baan heb gevonden voor twee dagen in de week. Deze week het contract tekenen en dan is het helemaal rond. Ook de studie is inmiddels begonnen en ik heb bergen huiswerk gekregen. Het is even wennen, maar ik heb het naar mijn zin.
Ondanks dat ik mij beter voel en weer wat licht zie aan het einde van de tunnel, houdt iets mij tegen. Zo heb ik de afgelopen dagen haast niks gedaan. Dan wil ik weer beginnen met sporten, paardrijden en tekenen en dan lukt het me gewoon niet om tot actie te komen. Als het zes uur is en mijn vriend komt terug van zijn werk, dan vraagt hij wat ik heb gedaan op een dag. En ik schaam me om te moeten zeggen dat ik niks gedaan heb. *zucht* -O-

De psych was overigens mijn afspraak met hem vergeten vorige week, dus zat ik daar voor Jan Doedel in de wachtkamer.

**Geplaatst**: 28-02-17 23:32

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 28-02-17 23:32

Met mij gaat het wat beter. Ik moet morgen de huisarts bellen voor de verwijzing naar de andere psycholoog. Ik heb mijn paard verkocht, gegeven aan een goede vriendin die goed voor hem gaat zorgen.
Ben al enkele weken clean al was vorige weekend erg zwaar (erg depressief en heb niets gedaan). Nu gaat het beter omdat ik veel werk, volgende week hoef ik maar 2 dagen te werken en ik zie tegen de vrije dagen op. Dan gaat het altijd mis.

Ik kan pas naar de nieuwe psych na 6 weken, zolang is de wachttijd. En ik ben daar ook een beetje bang voor om eerlijk te zijn.

**Geplaatst**: 01-03-17 12:16

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 01-03-17 12:16

Herkenbaar... Teveel vrije tijd / alleen tijd is echt een boos doener.

Wat fijn dat het wat beter gaat met iedereen

**Geplaatst**: 01-03-17 16:08

Geplaatst: 01-03-17 16:08

coldsummers schreef:
Met mij gaat het wat beter. Ik moet morgen de huisarts bellen voor de verwijzing naar de andere psycholoog. Ik heb mijn paard verkocht, gegeven aan een goede vriendin die goed voor hem gaat zorgen.
Ben al enkele weken clean al was vorige weekend erg zwaar (erg depressief en heb niets gedaan). Nu gaat het beter omdat ik veel werk, volgende week hoef ik maar 2 dagen te werken en ik zie tegen de vrije dagen op. Dan gaat het altijd mis.

Ik kan pas naar de nieuwe psych na 6 weken, zolang is de wachttijd. En ik ben daar ook een beetje bang voor om eerlijk te zijn.

Clean? Mag ik vragen wat je daarmee bedoelt?

Mag ook per pb hoor.

Hier gaat het nog steeds niet goed. Ik kan en wil niks, bij tijd en wijle zie ik ook echt geen toekomst meer. Dan wil ik opgeven. Ik zit de hele dag op de bank, ik werk niet meer , ik rijd nniet meer paard. Niet omdat ik niet wil, maar omdat ik het niet kan. Daarbij ben ik nu ook nog eens ziek, dus als ik al wat wilde, is dat sowieso weer lastig nu. Dys zit ik de hele dag maar op de bank een beetje tv te kijken en op internet te struinen.

**Geplaatst**: 01-03-17 16:14

Geplaatst: 01-03-17 16:14

Ik haak ook weer even aan. De afgelopen weken waren hier nogal hectisch.
Maar nu ben ik letterlijk op. Mijn energiemetertje is leeg. Het slaaponderzoek was wel heel verhelderend en heeft uitgewezen dat ik tweedelijns hulp nodig heb zodat de lijntjes tussen neuroloog, psychiater en slaapcentrum dan wat korter zijn en er sneller geschakeld kan worden. Daar heb ik wel een goed gevoel over. Volgens de slaapartsen is het uberhaupt een wonder dat ik nog op m'n benen kan staan.
De afgelopen dagen ging het echt bagger en had ik momenten dat ik het liefst de hele dag in bed bleef. Maar ik kan mezelf dan wel weer een skup onder m'n hol verkopen. Gisteren nog een fijn gesprek gehad met mijn leidinggevende en dat heeft me goed gedaan. Vorige week mocht ik ook weer opdraven bij de arbo-arts en dat heeft ook weer opgelucht.

Iedereen heel veel sterkte. Ik hoop dat we straks met de lente ons ook weer beter gaan voelen. Laat het zonnetje maar komen :(:)

**Geplaatst**: 01-03-17 18:00

Geplaatst: 01-03-17 18:00

Mag ik mij hier ook melden? Zit nu thuis sinds enkele maanden thuis met een burn out en sindsdien nog weinig verbetering. Net als toen ik net thuis zat ben ik non stop met alles bezig in mijn hoofd, slaap weinig tot niet en huil dagelijks, het huilen lucht ook nog weinig op. Nadat ik een paar uur iets doe lig ik letterlijk huilend op de bank. Stiekem kom ik er ook achter dat dit al jaren aan het opspelen was. Ik word er zo moe van, en lees graag tips en ervaringen van anderen mee.

Morgen gelukkig eerste gesprek bij een ggz psycholoog, want na de gesprekken met de poh'er Is er niks veranderd en ik voel me steeds meer verloren. Zie ook niet snel verbetering, al zou ik dat zo graag willen.

In ieder geval wil ik jullie allemaal ook veel sterkte wensen, vind het fijn om te lezen dat veel van jullie vooruitgang zien. Dat geeft me wat hoop.

**Geplaatst**: 01-03-17 18:05

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 01-03-17 18:05

Inge, klinkt heel gek, maar laat het huilen gebeuren. Blijkbaar heb je veel opgestapeld de afgelopen jaren.
Probeer ook te kijken wat je wel of niet moet doen, zodat je de stress er wat vanaf haalt. Even jezelf op 1, en alleen doen wat echt nodig is. Verder, hulp vragen als je het niet redt.

**Geplaatst**: 01-03-17 18:08

Geplaatst: 01-03-17 18:08

Momenteel zit ik op zich prima in mijn vel, maar damn wat was het eindoordeel van mijn psychologe teleurstellend.

Ze zegt dat ik pijn heb en dat ik ontwijkende trekken heb.
Haar enige behandelvoorstel is om 30(!) km verderop groepstherapie te gaan doen 2 volle dagen in de week.
Momenteel kan ik net de paarden voeren en als ik geluk heb stofzuigen, dus ik krijg het al spaans benauwd als ik er aan denk :'(

**Geplaatst**: 01-03-17 18:10

Geplaatst: 01-03-17 18:10

Azmay schreef:
Momenteel zit ik op zich prima in mijn vel, maar damn wat was het eindoordeel van mijn psychologe teleurstellend.

Ze zegt dat ik pijn heb en dat ik ontwijkende trekken heb.
Haar enige behandelvoorstel is om 30(!) km verderop groepstherapie te gaan doen 2 volle dagen in de week.
Momenteel kan ik net de paarden voeren en als ik geluk heb stofzuigen, dus ik krijg het al spaans benauwd als ik er aan denk :'(

Jammer dat je het als teleurstellend ziet, wat is precies wat je tegenstaat? De afstand? Misschien kijken of het dichterbij kan? Want ik heb dat ook gedaan(groepstherapie 2 keer per week), en ik heb er onwijs veel aan gehad.

**Geplaatst**: 01-03-17 18:16

Geplaatst: 01-03-17 18:16

Joolien schreef:
Azmay schreef:
Momenteel zit ik op zich prima in mijn vel, maar damn wat was het eindoordeel van mijn psychologe teleurstellend.

Ze zegt dat ik pijn heb en dat ik ontwijkende trekken heb.
Haar enige behandelvoorstel is om 30(!) km verderop groepstherapie te gaan doen 2 volle dagen in de week.
Momenteel kan ik net de paarden voeren en als ik geluk heb stofzuigen, dus ik krijg het al spaans benauwd als ik er aan denk :'(

Jammer dat je het als teleurstellend ziet, wat is precies wat je tegenstaat? De afstand? Misschien kijken of het dichterbij kan? Want ik heb dat ook gedaan(groepstherapie 2 keer per week), en ik heb er onwijs veel aan gehad.

De afstand als eerste, na een uur in de auto als bijrijder is mijn energie ongeveer op en dan moet ik nog beginnen om nog niet te zwijgen over dat ik nog geen idee heb hoe ik er uberhaupt moet gaan komen.
Dan mijn energie, ik heb 0,0 energie en een uurtje 1 op 1 therapie heb ik een dag voor nodig om van bij te komen. Zo'n hele dag gaat een paar dagen niets doen geven en dan is de volgende afspraak al weer. Als ik zoveel energie had dat ik dit aan kon dan had ik heel die therapie niet nodig gehad

Als laatste nog dat deze therapie zover ik begreep gericht is op mijn ontwijkende trekken. Die ik volgens mezelf prima onder controle heb..

Ben als de dood dat ik daar aankom, 2 uurtjes tegen de vermoeidheid vecht en dan nog 6 uur lang daar volledig ellendig moet zijn tot de buurtbus me weer naar huis komt brengen..

**Geplaatst**: 01-03-17 18:19

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 01-03-17 18:19

Ja dat snap ik, maar is de vermoeidheid niet de hele reden dat het nu niet goed gaat? En is het er niet heen willen al een groot voorbeeld van het vermijdende gedrag?
Laat het gewoon eens bezinken, en bedenk eens wat je dan wel zou willen?

**Geplaatst**: 02-03-17 15:21

Geplaatst: 02-03-17 15:21

Joolien schreef:
Inge, klinkt heel gek, maar laat het huilen gebeuren. Blijkbaar heb je veel opgestapeld de afgelopen jaren.
Probeer ook te kijken wat je wel of niet moet doen, zodat je de stress er wat vanaf haalt. Even jezelf op 1, en alleen doen wat echt nodig is. Verder, hulp vragen als je het niet redt.

Ja precies. Toch blijft dat altijd lastig, mezelf op 1 zetten. Ik voel mezelf snel schuldig tegenover anderen dan, maar dat schuldgevoel zou uiteindelijk vanzelf moeten afnemen.

**Geplaatst**: 02-03-17 15:33

Geplaatst: 02-03-17 15:33

Iinge_ schreef:
Joolien schreef:
Inge, klinkt heel gek, maar laat het huilen gebeuren. Blijkbaar heb je veel opgestapeld de afgelopen jaren.
Probeer ook te kijken wat je wel of niet moet doen, zodat je de stress er wat vanaf haalt. Even jezelf op 1, en alleen doen wat echt nodig is. Verder, hulp vragen als je het niet redt.

Ja precies. Toch blijft dat altijd lastig, mezelf op 1 zetten. Ik voel mezelf snel schuldig tegenover anderen dan, maar dat schuldgevoel zou uiteindelijk vanzelf moeten afnemen.

Ja je zult jezelf wellicht altijd hebben weggecijferd, dus het is logisch het dan moeilijk is om dat ineens wel te doen. Dat zal in het begin ook juist meer spanning oproepen. Een goede vraag om elke keer te stellen als je voor een dilemma staat, is of je er zelf beter van wordt of niet.

**Geplaatst**: 04-03-17 20:59

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 04-03-17 20:59

Aangezien ik heel veel aan muziek heb en dit liedje me wel heel erg aan mezelf deed denken vond ik het wel leuk om te delen.
https://youtu.be/lp00DMy3aVw

**Geplaatst**: 04-03-17 21:45

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 04-03-17 21:45

Goed nummer...
Ik vind de zin: im wanna let go but there is comfort in the panic

heel mooi

en herkenbaar ofzo
Er zijn echt tijden geweest in mn verleden waarbij ik verslaafd was aan een soort totale allesoverheersend gevoel van paniek, verdriet of pijn omdat dat het enige bewijs was dat ik uberhaupt nog gevoelens kon ervaren. Brrr ik denk ik oprecht niet graag aan terug, die tijd

**Geplaatst**: 04-03-17 23:10

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 04-03-17 23:10

En dan nog iets!

Waarom idealiseren wij als maatschappij het idee: en toen leefden ze nog lang en gelukkig in sprookjes?
Het gaat er van uit dat je wellicht wel 1 groot avontuur of worsteling zal hebben of 1 moeilijke fase maar dat uiteindelijk wanneer je dan daar door heen bent (en dus meestal de 'ware liefde' hebt gevonden) dat je dat voor de rest van je leven in een soort van constant gevoel van extase zal zijn.

Zoveel mensen worden voor mn gevoel teleurgesteld door het idee dat ze niet een leven lang passie voelen, ze niet stralend naar werk gaan en zeker zijn van of het hier en nu ook maar remotely voelt zoals het 'zou horen voelen'. Terwijl elk leven ups en downs heeft, twijfels, pijn, en die gelukzalige momenten.

Dus waarom eindigt een sprookje niet met: en toen leefden ze nog een leven vol avonturen, uitdagingen en plezier (bijvoorbeeld). Lang en gelukkig is niet constant haalbaar maar voelt toch als een teleurstelling wanneer je niet constant je zo voelt... Toch?

Luca03 de laatste 2 uur heb ik het nummer op repeat gezet haha! Is lekker als achtergrond voor bij studeren

**Geplaatst**: 05-03-17 08:53

Geplaatst: 05-03-17 08:53

Interessant discussiepunt Sidera!
Sprookjes zijn een literair genre, ontstaan om mensen moed in te spreken op moeilijke momenten en een zekere boodschap, moraal mee te geven. Het waren echte volksverhalen doorverteld en pas later opgeschreven. Ze bestaan al heel lang. Doorheen de jaren werden ze aangepast om ze ook geschikt te maken voor kinderen, want oorspronkelijk waren het alles behalve kinderverhalen. Daar waren sprookjes eerst te wreed voor.
Soms worden sprookjes nu ook binnen therapieën gebruikt, op verschillende manieren.

Maar je hebt zeker een punt dat we altijd goede en minder goede dagen of periodes zullen hebben en dat niet verandert wanneer een bepaalde moeilijkheid overwonnen is. Anderzijds kan het na een moeilijke periode gemiddeld gezien beter gaan, kan je gelukkig zijn over het algemeen en kan je ook bepaalde elementen uit moeilijke perioden geleerd hebben en verder in je leven meenemen.

**Geplaatst**: 05-03-17 15:37

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 05-03-17 15:37

Ik ben ook zeker wel voor dat educatieve van sprookjes en het moed inspreken maar dan meer een soort moed omdat je altijd moet proberen het beste van een situatie te maken. Dat neemt alleen niet weg dat 'happy ever after' als idee ervoor zorgt dat we sneller ophouden na meerderen tegenslagen. Want men 'verwacht' op een gegeven moment dat effort-loze geluk.

maar ik snap het ook allemaal wel hoor, het klinkt wat makkelijker, zeker voor kinderen om het anders te presenteren. En toch denk ik dat een: en toen hadden ze nog een leven lang avonturen al veel beter is. Dat creëert misschien wel een verwachting op steeds iets nieuws maar iig geeft het ook aan dat het echte leven een leven lang een rollercoaster blijft.

Ik kan me er niet echt kwaad om maken hoor, ik had gisteren alleen gewoon even zo'n momentje dat ik me afvroeg waarom we in godsnaam zo'n narratief blijven voorschotelen.

**Geplaatst**: 05-03-17 20:08

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 05-03-17 20:08

Ik ben er helemaal klaar mee. Dinsdag mn sessie gehad met mn psych en verwijzing doorgezet. Zou ze een email sturen naar mijn HA maar die was de volgende ochtend nog niet binnen, die dag erna ook nog niet dus gebeld. Nu moet ik morgen bellen... Er is een heel weekend overheen gegaan, eigenlijk zelfs bijna een volle week en de wachttijden bij de nieuwe psych zijn 6 weken, minimaal. Nu gaat het wel iets beter maar ik merk dat het ook weer zo slechter kan gaan, zo word ik gek van alle gedachtes die in mijn hoofd rondspoken en zie ik beelden die ik niet wil zien.

**Geplaatst**: 05-03-17 21:50

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 05-03-17 21:50

Bedankt voor de tips! De slapeloosheid komt door de hoeveelheid spanning, op het moment dat ik ''stil sta'' slaat dit om in angst en gepieker. Ik ga magnesium proberen.

**Geplaatst**: 06-03-17 20:32

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 06-03-17 20:32

Ook weer even een update van mijn kant.

Na mijn vakantie nog niet de moed bij elkaar verzameld om de huisarts te bellen. Sinds vorige week heb ik een nieuw paard op stal en afgelopen weekend echt weer is een leuk weekend gehad. Ook helpt mn stage begeleidster me voor zover ze kan natuurlijk. Maar het is erg prettig dat er eindelijk mensen eens laten zien dat ze om me geven. Dus tot nu toe gaat het best oke!
Wat betreft praktische zaken probeer ik met de maatschappelijk werkster van school uit te komen en ook daar zit vooruitgang in. hopen dat dat zo blijft natuurlijk..

Misschien een domme vraag, maar zoals Adamootje zegt, je betaald geen eigen bijdrage meer maar wel eigen risico, wat is het verschil? Eind 2014 werd ik pas 18 dus heb nooit wat van die eigen bijdrage meegekregen.