Ik ga niet eten, zeg ook altijd nee als ze me komen halen...
Dat is begonnen als iets wat ik nog wel kon in een tijd dat ik voor mijn gevoel niks meer kon, mezelf uithongeren dus. Nu wil ik niet meer aan tafel komen zitten, dat is zowel omdat ik niet meer durf, geen aansluiting heb met de groep als een principekwestie. En ja, ik weet dat het raar klinkt, maar het is mijn keuze.