Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
Ladybird schreef:Kinderen die hoef ik ook nietmaar ja, ik ben nu 19.. wat er niet is kan nog komen
Ander vraagje, hoe gaan jullie met heftige emoties om ? Gaan jullie door of blijven jullie in zak en as, en 'depressief' thuis zitten??
reden van deze vraag: [LZP] Papa, waarom jij?




Wel zo eerlijk lijkt me. Dit is absoluut niet omdat ik niet geinteresseerd ben in andermans wel en wee ( in tegen deel juist ) maar ik ben zelf juist uit een depressie geklommen, ik kan niet goed met mijn eigen emoties omgaan (stukje BPS) en betrek andermans emoties te zeer op mezelf. De gevolgen daarvan zijn vaak dat als iemand een paard heeft moeten laten inslapen of een familie lid kwijt is geraakt, ik hier dagenlang van slag ben. Vooral omdat er oud zeer boven komt en ik hier niet mee om kan gaan. 
Ik als luchtig en zweverig type had zoiets van; "Dit moest zo zijn, ik moet niet bij hem weg gaan." Ondanks dat ik in een ongunstige woonomgeving zat, financieel aan de grond, depressief, wilde ik mijn kindje niet weg laten halen en ben er volledig voor gegaan! Het beste wat me ooit is over komen 

Ik merk wel altijd, dat wanneer ik weer eens gehuild heb, dat het wel oplucht. Als het eens niet kan omdat ik me groot wil/moet houden dan doet het gewoon bijna zeer. Kan me niet voorstellen hoe het moet zijn als je nooit meer kunt huilen. Ook al word ik wel eens moe van mezelf als ik weeer heb moeten huilen, ik ben blij als het lukt.
Dat heeft wel gezorgd dat ik me een beetje meer in kan houden zeg maar.
Wilde dat ik je wat van mijn tranen kon sturen haha. Vanmiddag nog een hele wasbak kunnen vullen denk ik, tijdens het gesprek met mijn begeleidster op de dagbesteding.
Sammyy schreef:Ladybird, wat lijkt me dat vermoeiendIk merk wel altijd, dat wanneer ik weer eens gehuild heb, dat het wel oplucht. Als het eens niet kan omdat ik me groot wil/moet houden dan doet het gewoon bijna zeer. Kan me niet voorstellen hoe het moet zijn als je nooit meer kunt huilen. Ook al word ik wel eens moe van mezelf als ik weeer heb moeten huilen, ik ben blij als het lukt.
Overigens, op een gegeven moment is het zo erg geweest, dat als ik Marko me een knuffel kwam geven, Amber naar de kast rende voor doekjes, want mama was weer aan het huilen![]()
![]()
Dat heeft wel gezorgd dat ik me een beetje meer in kan houden zeg maar.
Dees, jij zegt het in een veel kortere verwoording haha. Ik moet altijd overal hele boekwerken van maken
). Ik dwaal ook altijd heel erg af en duik allerlei nutteloze zijsporen in.
). 5x op een dag ofzo ('t waren nogal bijzondere omstandigheden, had nogal wat om uit te leggen aan sommige mensen) Terwijl sommige mensen na 3 jaar nog huilen als ze over hun overleden oma praten. Maar op z'n verjaardag 3 weken geleden, toen z'n familie hier kwam, brak ik echt even. Nogal awkward want ik deel mijn tranen echt niet graag. 't werd ook niet zo gewaardeerd geloof ik.Citaat:Bij mij komt dat denk ik wel vooral doordat ik verbaal veel sterker ontwikkeld ben dan performaal qua IQ. Ik kan goed met woorden overweg, maar het overzicht en de essentie ontbreekt vaak een beetje. Hebben ze je IQ wel eens getest?
, ben nl heel benieuwd wat het doet en of ze inderdaad zo bang moet zijn voor de rebounds en bijwerkingen en zo kan ik meer invoelen wat het met haar doet als weet ik dat het voor iedereen anders werkt. Onze syptomen zijn echter identiek dus denk dat het ongeveer hetzelfde werkt voor ons. rensiepensie schreef:Stiekem medicijnen nemen is erg onverstandig. Ritalin werkt bloeddruk verhogend dus het is aan te raden om minimaal je bloeddruk en hart te laten controleren voordat je dat inneemt. Daarnaast heb jij een heel andere dosis nodig. Straks schrijf je het af omdat de effecten je niet bevallen, maar komt dat alleen omdat het niet goed afgesteld is.
ik ben zeer recent nog binnenstebuiten gekeerd, alles is okay. Ik heb de dosis aangepast aan mijn gewicht en lengte en dan de minimale dosis (die krijgt mijn dochter ook). Weet dat het niet goed is wat ik gedaan heb maar ervaar nu precies wat mijn dochter ervaart en dat praat een stuk makkelijker met mijn pubermeisje. De meds helpen een beetje momenteel voor ons allebei. Meer kunnen focussen op een gesprek (niet nog 6 andere dingen die door je hoofd schieten als je met iemand praat, wel zo fijn voor jezelf en je gesprekspartner) en verder een stukje rustiger omdat je minder chaos en dus minder afgeleid bent. Eetlust verminderd maar verder geen nare bijwerkingen zover. Embe schreef:Citaat:Bij mij komt dat denk ik wel vooral doordat ik verbaal veel sterker ontwikkeld ben dan performaal qua IQ. Ik kan goed met woorden overweg, maar het overzicht en de essentie ontbreekt vaak een beetje. Hebben ze je IQ wel eens getest?
Herkenbaar, weet niet of dit een ADD ding is. Mijn dochter is aan alle kanten gestest en daar kwam hetzelfde uit. Alles zo'n beetje op Havo/VWO niveau maar performaal zeer moeilijk lerend. Dat herken ik ook bij mijzelf (niet getest). Kan alles beredeneren en analytisch sterk maar het komt er niet echt uit, zeker niet onder tijdsdruk. Verwerking lijkt langzamer te gaan. Daarom heb ik soms echt tijd nodig om dingen te verwerken en op een rijtje te zetten.
Mijn dochter krijgt nu sinds heel kort Ritalin, ben heel benieuwd of dit haar helpt. Ik moet toegeven dat ik stiekem ook genomen heb, ben nl heel benieuwd wat het doet en of ze inderdaad zo bang moet zijn voor de rebounds en bijwerkingen en zo kan ik meer invoelen wat het met haar doet als weet ik dat het voor iedereen anders werkt. Onze syptomen zijn echter identiek dus denk dat het ongeveer hetzelfde werkt voor ons.
. Kan ook gewoon niet plannen omdat ik zo traag ben met alles.. Was op de basisschool al zo, al kon ik het toen soort van compenseren met intelligentie (al bleek mijn totale IQscore helemaal niet bijster hoog dus, en waren ze nog verrast dat ik het zo ver geschopt had. Erg pijnlijk.), maar ik had noooit iets af. Gewoon nooit, uitgesloten. Heel frustrerend. Ze wilde me zelfs laten blijven zitten. Op een gegeven momenten gaven mijn juffen en meesters het op (hoefde het gewoon niet meer te maken) en ben ik alsnog met een prima cito-score naar het gymnasium gegaan, waar the drama began
......
. Gelukkig is het daarna weer bergopwaarts gedaan en heb ik nu een havo-diploma en doe ik een leuke HBO-studie
Maar de enige reden dat ik mijn havo-diploma wel heb gehaald was omdat de stof gewoon zo makkelijk was ( voor mij
En dan had ik wel alle lastige vakken die enig inzicht vergte laten vallen. Alleen wiskunde A nog) dat ik dus ook niet die tijd er in hoefde te stoppen
...
.
) denk ik dat je het vnl moet zien als veel voorkomende co-morbiditeit



Sammyy schreef:Menino, van je laatste alinea vind ik het moeilijk om te volgen haha. Vanaf V/p kloof ben je me al helemaal kwijt, de rest er voor makes some sense zeg maar
Mijn IQ is verder nooit getest, maar zou volgens de CITO wel op havo/vwo geplaatst kunnen worden, maar in overleg met mijn leraar toen besloten te beginnen met mavo/hav, juist door de werk/tijdsdruk. Het is uit eindelijk mavo geworden, maar dat heb ik ook met 2 vingers in mijn neus gehaald zeg maar. Ik heb alleen voor wiskunde een beetje geleerd met mijn examens. Overigens heb ik met exacte vakken ontzettend veel moeite. Telkens in discussie met de leraren. Ik "Ja maar waaróm dan?", leraar: "gewoon, omdat dat zo is".
Om gek van te worden
Sammyy schreef:Menino, van je laatste alinea vind ik het moeilijk om te volgen haha. Vanaf V/p kloof ben je me al helemaal kwijt, de rest er voor makes some sense zeg maar
Mijn IQ is verder nooit getest, maar zou volgens de CITO wel op havo/vwo geplaatst kunnen worden, maar in overleg met mijn leraar toen besloten te beginnen met mavo/hav, juist door de werk/tijdsdruk. Het is uit eindelijk mavo geworden, maar dat heb ik ook met 2 vingers in mijn neus gehaald zeg maar. Ik heb alleen voor wiskunde een beetje geleerd met mijn examens. Overigens heb ik met exacte vakken ontzettend veel moeite. Telkens in discussie met de leraren. Ik "Ja maar waaróm dan?", leraar: "gewoon, omdat dat zo is".
Om gek van te worden
Dees, er zijn zat mensen die me wel naar therapie willen brengen, maar die werken allemaal waardoor niet altijd iemand beschikbaar is. Daarbij, om iemand een uur te laten wachten ( want moet natuurlijk ook weer terug, en heen en weer rijden is niet te doen qua tijd en afstand ) vind ik dan ook weer zoiets.
Dus heb met mijn therapeuten overlegd, en besloten tijdelijk even te stoppen. In begin was dit heerlijk, nu merk ik toch wel dat ik het wel kon gebruiken. Gelukkig heb ik wel nog begeleiding aan huis
Embe, je schrijft dat je niet getest bent, ik heb er misschien overheen gelezen, maar ging jij zelf nu ook het traject in om te zien of je zelf ook AD(H)D hebt?
Maar wat ik aan probeer te geven is dat er heel veel stoornissen door elkaar lopen, en verbaal/performale intelligentie kloof één van die 'stoornissen' is... En dat de huidige vragenlijsten die je in moet vullen ADD een goede manier zijn om een probleem aan te geven (je hebt ADD, je hebt concentratieproblemen. Zelfde imo), maar niet om te verklaren waar ze vandaan komen. En dat je die verklaringen dus ook kunt zoeken in allerlei (delen) van andere stoornissen/afwijkingen zoals bv. een V/P-kloof. Daarom denk ik wel dat er een verband is tussen de V/p-kloof en ADD.
. Al weet ik niet hoeveel het je op gaat leveren als je het weet
.
..Sammyy schreef:Menino, van je laatste alinea vind ik het moeilijk om te volgen haha. Vanaf V/p kloof ben je me al helemaal kwijt, de rest er voor makes some sense zeg maar
Mijn IQ is verder nooit getest, maar zou volgens de CITO wel op havo/vwo geplaatst kunnen worden, maar in overleg met mijn leraar toen besloten te beginnen met mavo/hav, juist door de werk/tijdsdruk. Het is uit eindelijk mavo geworden, maar dat heb ik ook met 2 vingers in mijn neus gehaald zeg maar. Ik heb alleen voor wiskunde een beetje geleerd met mijn examens. Overigens heb ik met exacte vakken ontzettend veel moeite. Telkens in discussie met de leraren. Ik "Ja maar waaróm dan?", leraar: "gewoon, omdat dat zo is".
Om gek van te worden
Dees, er zijn zat mensen die me wel naar therapie willen brengen, maar die werken allemaal waardoor niet altijd iemand beschikbaar is. Daarbij, om iemand een uur te laten wachten ( want moet natuurlijk ook weer terug, en heen en weer rijden is niet te doen qua tijd en afstand ) vind ik dan ook weer zoiets.
Dus heb met mijn therapeuten overlegd, en besloten tijdelijk even te stoppen. In begin was dit heerlijk, nu merk ik toch wel dat ik het wel kon gebruiken. Gelukkig heb ik wel nog begeleiding aan huis
Embe, je schrijft dat je niet getest bent, ik heb er misschien overheen gelezen, maar ging jij zelf nu ook het traject in om te zien of je zelf ook AD(H)D hebt?