Alou schreef:hebben jullie ook dat als je aan het lopen bent. dat je een zoort van zwalkt? ik heb moeite met echt recht recht vooruit t lopen op langen stukken als ik geen steun heb. als ik met iemand in de stad loop, ga ik ook automatisch een soort van steun bij ze zoeken.
(spuit 11 komt ook weer eens om de hoek kijken..
)
ja dit herken ik heel erg!
niet raar bedoeld maar liep altijd toch vrij elegant, nu de afgelopen jaren een beetje als een dronken zwabber..
haha ook ik knak alle kanten op, krijg steeds meer knakjes erbij
helaas is het dressuur rijden voor mij opgehouden, in mijn hoofd ben ik te prestatie gericht bezig en lukt het me niet meer om langer
dan 20 min te rijden waarvan ik toch een dikke 10 min aan het stappen ben.
sneue bak is dat mn paard dan net warm is en een ongelovelijke werk drang heeft waardoor ik er iedere keer met gewrongen emoties afkom.
Omdat ik zelf niet meer 'mijn niveau' aankan en omdat ik het idee heb alsof ik mijn paard teniet doe..
domme pech wil dat hij de afgelopen 3 maanden stil heeft gestaan dmv zware schouder blessure, meneer mag nu weer aan de bak.
We hebben eerder western gereden, omdat ik van alle markten thuis wil zijn
en gaan dat dan nu ook hervatten.
Hij is weer hele dagen lekker buiten op de weide, dus superschuldig hoef ik me nu even niet te voelen..
hoe het van het winter gaat zien we dan wel weer.