
In het begin hebben mijn stalgenootjes me echt onwijs geholpen waar nodig, echt super fijn. Inmiddels lukt het me nu wel steeds vaker, en soms ga ik alleen even borstelen en als het even niet gaat kan ik ze zo weer inschakelen

Toch besloten om het scheerapparaat er maar weer over te halen, scheelt me weer tijd

Vond net ineens weer een kaartje in de brievenbus van een collega, zo'n super lieve tekst erop. Zo fijn om af en toe gewoon nog een kaartje te krijgen

@Cynn: Fijn dat het een goed gesprek was, wel lastig dat alles nu telefonisch moet. Ik ben wel blij dat ik iig een gezicht heb bij mijn bedrijfsarts

Af en toe valt het me nog best tegen dat ik na dat soort dingen nog steeds zo gesloopt ben, we zijn ondertussen echt ruim een jaar verder al.. Ik ga er vanuit dat m'n leidinggevende me niet helemaal goed had begrepen, leidinggevende is echt een topper en heeft me nog nergens echt zitten pushen o.i.d..
Had het idee dat de medicatie wat begon te doen, voelde me op sommige momenten weer wat 'normaler' en minder neerslachtig, de angst/paniek piept er nog wel af en toe behoorlijk tussendoor. Zo zou ik vandaag even naar de dorpssupermarkt en zat ik ineens op de grond tegen de voordeur aan half te hyperventileren..
De laatste 3 dagen wel ineens een vervelende hoofdpijn waar geen paracetamol tegen helpt. 's ochtends is het goed en in de loop van de dag neemt het toe. Is ook anders dan normaal m'n hoofdpijn, normaal zit het hoger en meer naar m'n voorhoofd... Nu zit het als het ware tussen m'n oren


Van de week wel heel fijn gesprek gehad bij m'n vader en z'n vrouw, over de medicatie gehad ook, en ze vroeg ook echt wat m'n vriend ervan vond en die reageerde er ook echt heel eerlijk en open op en dat deed me echt goed om te weten dat hij zo achter me staat
