Bokt.nl

**Geplaatst**: 07-02-17 22:51

Geplaatst: 07-02-17 22:51

Luca03 schreef:
Ik slaap ook zeer veel, gewoon door constante vermoeidheid van alles weg te willen drukken en een fake smile op te zetten.

Wat rot om te horen. Heb je het idee dat AD helpt de klachten te verminderen?

**Geplaatst**: 07-02-17 22:53

Geplaatst: 07-02-17 22:53

Adamootje schreef:
Luca03 schreef:
Ik slaap ook zeer veel, gewoon door constante vermoeidheid van alles weg te willen drukken en een fake smile op te zetten.

Wat rot om te horen. Heb je het idee dat AD helpt de klachten te verminderen?

Nou zonder m'n AD zou ik zelfs niet in staat zijn om uit bed te komen denk ik. Ik ben niet van plan om het te gaan testen in ieder geval haha.

**Geplaatst**: 07-02-17 23:50

Geplaatst: 07-02-17 23:50

Anoniem schreef:
Ik kan niet huilen....

Ik ook niet, nogal vervelend is dat hè?
Je wil dat je kan huilen maar er komen simpelweg geen tranen.
De emoties er uit laten maar ze blijven gewoon opgepropt zitten, ze houden zich aan je vast.
Bij mij helpt het ontzettend erg om te schrijven, alles even op een rijtje op papier te zetten. Tis maar een tip maar misschien werkt het bij jou ook.
-
Ik vind het vervelend om te lezen dat veel mensen zich weer bagger voelen. Nu moet ik eerlijk zijn en zeggen dat het met mij ook niet goed gaat.

-
Welkom @adamootje

**Geplaatst**: 08-02-17 15:03

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 08-02-17 15:03

Welkom Adamootje!

Ik huldig het principe "dat slapen erg gezond is".
De makke is wel dat lichamelijk gesproken bij depressie je dag/nacht ritme wegvalt. Maar de oliebol en "proberen toch door te gaan" vreten energie. Ik ben ook een van die mensen die depressief werden in reactie op/ als gevolg van trauma - dat ontneemt je ook je rust.
Dus als ik 'snachts wakker had gelegen, probeerde ik overdag "bij" te slapen. (Oa met behulp van een CD die je hersens helpt om alfa/theta golven te produceren.)

**Geplaatst**: 08-02-17 15:11

Geplaatst: 08-02-17 15:11

Adamootje schreef:
Ik heb niet het gevoel dat ik heel bewust kies voor slapen om maar niet over "mijn oliebol" na te denken, maar vooral omdat ik mij zo vermoeid voel. Hoe is dat bij jou? Kies jij er bijvoorbeeld bewust voor om te gaan slapen wanneer je je niet goed voelt? Is het een onbewuste lichamelijke reactie op...?

Ik verwoord het een beetje verkeerd denk ik, ik kies er niet bewust voor, mijn lijf doet dat gewoon.
Soms zet ik mn wekker eerder, en dan word ik wakker alsof het midden in de nacht is

Dus slaap ik maar weer verder en dan word ik om 12 uur wakker ofzo. Vooral deze dagen.

Ik voel me nu trouwens onwijs klote, er zit heeeeel veel emotie onder h et oppervlak, maar ik krijg het niet te pakken. En nu heb ik me toch een gierende hoofdpijn. Ik probeer het te pakken te krijgen, maar damn het lukt niet. Alsof er een trein door mijn lijf heen raast en ik er al rijdende op moet springen, zo voelt het.

**Geplaatst**: 08-02-17 18:13

Geplaatst: 08-02-17 18:13

Hier slecht nieuws; zus heeft suiker. ze weet het net.
Laat het zo zijn dat er nog 2 zussen het hebben. Mijn afwijkende bloedwaarde (lever) verontrust mij nu wel, ondanks dat mijn suikers relatief Oke waren.

De kans dat ik het krijg is 70%. Waarschijnlijk dragen wij een zeldzame genen variant die de aanleg sterk ontwikkeld.

Wellicht dat ik mij daarom geestelijk ook slecht voel. Voordeel is dat er misschien een oplossing is.

**Geplaatst**: 08-02-17 18:46

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 08-02-17 18:46

Vervelend maar ook fijn knert, als je weet wat het is kan je er wat aan doen :(:)

Mijn vader heeft ineens suiker, had niemand verwacht omdat hij eingelijk in geen enkele risicogroep valt. Het is een niet erfelijke variant, dus voor mij niet zo zeer belangrijk. Sinds hij het weet is hij meteen anders gaan eten en met 2 weken was hij weer de oude, zo gezond als een vis

**Geplaatst**: 08-02-17 19:13

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 08-02-17 19:13

Heeft een van jullie ervaring met een lage dosis mirtazapine als middel om te slapen?

**Geplaatst**: 08-02-17 19:34

Geplaatst: 08-02-17 19:34

Tiggs schreef:
Heeft een van jullie ervaring met een lage dosis mirtazapine als middel om te slapen?

Jup werkte als een trein ik word geen minuut voor 12 uur na het innemen wakker. Helaas wel verslavend geweest ookal nam ik maar een schilfer dus kom er niet meer vanaf en raak er nog niet uitgerust van ook..

**Geplaatst**: 09-02-17 11:42

Geplaatst: 09-02-17 11:42

Knert schreef:
Hier slecht nieuws; zus heeft suiker. ze weet het net.
Laat het zo zijn dat er nog 2 zussen het hebben. Mijn afwijkende bloedwaarde (lever) verontrust mij nu wel, ondanks dat mijn suikers relatief Oke waren.

De kans dat ik het krijg is 70%. Waarschijnlijk dragen wij een zeldzame genen variant die de aanleg sterk ontwikkeld.

Wellicht dat ik mij daarom geestelijk ook slecht voel. Voordeel is dat er misschien een oplossing is.

Hopelijk heb jij het dan niet :(:)

Wel fijn idd dat je er iets aan zou kunnen doen..

Hier gaat het niet lekker op het moment. Maandag een heel zware therapie gehad en gisteravond weer bingo..
Ik hoorde dat mijn vader(Met wie ik geen contact heb om bepaalde redenen) m'n therapeute heeft opgebeld. Hij was simpelweg onbeschoft.. Hij werd eerst boos omdat de eerste keren dat hij belde ze niet opnam(ze zat toen hij belde in therapieën), toen kwamen er allemaal vragen.. "Waarom kan ik je niet op internet vinden?(Omdat ze onlangs haar naam heeft veranderd), Waar heb je je opleiding gedaan? Welke opleiding heb je gedaan? Ben je überhaupt bevoegd om therapieën te geven? Wat gebeurd er in de therapieën?" etc. etc. Hij wil een 1 op 1 gesprek met haar, wat ze natuurlijk heeft afgewezen maar hij zou zo wel naar haar toekomen. Hij wilde eerst weten wat voor vrouw het is etc. voor hij weet of wij(mijn zus en ik) mogen doorgaan bij deze therapeute(Waar hij gewoon niks over te zeggen heeft, omdat wij beide(mijn zus en ik) geen contact meer met hem hebben).. Ik ben er echt kapot van.. Ik weet niet waarom maar dit maakt me weer zo duidelijk waarom ik geen contact meer met hem heb. Hij wil altijd controle hebben en hij wil alles bepalen.

Verder is er wel een lichtpuntje;
Mijn ouders(moeder en stiefvader) gaan vanmiddag naar de notaris om te regelen dat als er iets met mijn moeder gebeurd, ik bij m'n stiefvader kan blijven wonen. En als er iets met hen beide gebeurd, ik niet verplicht bij mijn vader hoef te wonen etc.
M'n stiefvader heeft mij en m'n zus zelfs aangeboden dat als we willen, we zijn achternaam aan mogen nemen.. Hij weet hoe erg we problemen hebben met onze achternaam(natuurlijk die van ons vader) en het is echt wel weer een teken hoeveel hij om ons geeft en dat hij een échte vader voor ons is.

Ik moest even van me afschrijven..

**Geplaatst**: 09-02-17 11:47

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 09-02-17 11:47

Wat heftig Knert! Gaan ze nu bij jou ook onderzoeken of je het hebt/krijgt? Misschien wel 'fijn' om een verklaring te hebben voor hoe je het met je gaat?

Sterkte Nicolette, wat rot dat je vader zich in je leven probeert te mengen en je geen contact wil. Wel lief aanbod van je stiefvader! Hoe denk je er zelf over om zijn achternaam aan te nemen?

Hier gaat het wel oke na vorige week. Volgende week zal weer even moeilijk en vermoeiend worden, maar goed ik heb dit weekend wat afspraken afgezegd zodat ik niet over mijn grenzen ga voordat ik aan de drukke week begin :')

**Geplaatst**: 09-02-17 11:50

Geplaatst: 09-02-17 11:50

Handig dat je aan je grenzen denkt! Je moet er idd erg voorzichtig mee doen

Ik zit heel sterk te twijfelen, ik hou enorm veel van m'n stiefvader maar het is ook weer zo definitief.. Mijn stiefvader is meer een vader voor me dan mijn eigen, maar als ik dan mijn achternaam zou veranderen denk ik dat áls ik op een bepaald moment weer contact met mijn vader zou willen, hij dat niet zou willen..
Ik ben er nog wel enorm over aan het nadenken

**Geplaatst**: 09-02-17 14:44

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 09-02-17 14:44

Kan je niet je moeder's naam aanhouden anders?

En ik heb hier alles meegelezen de laatste tijd maar steeds niet gepost. Vanavond een uitgebreidere post en reacties op mensen

**Geplaatst**: 09-02-17 15:18

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 09-02-17 15:18

Dat heb ik idd ook al bedacht

**Geplaatst**: 09-02-17 15:27

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 09-02-17 15:27

Bluh. Net telefonische " intake" gehad, daarna kont de gewone intake.
En de wachttijd kon wel maanden zijn.
Hopelijk valt het mee...

**Geplaatst**: 09-02-17 15:30

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 09-02-17 15:30

Hopelijk kun je er snel terecht darkchrystal!

**Geplaatst**: 09-02-17 15:36

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 09-02-17 15:36

Ik hoop voor je dat je snel terecht kan. Ik weet hoe het is om zo lang te moeten wachten.

**Geplaatst**: 09-02-17 15:41

Geplaatst: 09-02-17 15:41

Heb hier al een tijdje niet meer gereageerd (gaat geestelijk goed) maar wil even iedereen een hart onder de riem steken.

Lees wel nog steeds mee en wil kwijt dat ik jullie stuk voor stuk vechters vind. Elke dag weer het gevecht aangaan met de zwarte hond is loodzwaar, de ene keer wint hij en de andere keer jij. En als je dan even hebt gewonnen bijt hij ineens onverwachts heel hard in je ziel.

Wil jullie allemaal een virtuele knuffel geven :(:)

en toch nog een tip: laat je vitamine D3 en B12 checken.

Ik heb sinds een maand wekelijks een B12 injectie (had een tekort) en mijn mentale en lichamelijke energie neemt toe. Kon ik een paar weken geleden geen 5 minuten lopen, nu heb ik van de week voor het eerst weer stofgezogen (hoe blij je daarmee kan zijn...)
Ben ook veel vrolijker, veel evenwichtiger, onrust in hoofd is minder, ben niet meer snel overprikkeld en kan zo een uur de krant lezen zonder daarna kapot te zijn.

Je hoeft niets met de tip te doen, maar het blijkt dat B12 zo'n enorme invloed heeft op je brein...

**Geplaatst**: 09-02-17 17:03

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 09-02-17 17:03

Wat rot om te lezen dat veel mensen zich niet goed voelen! Ik zit er momenteel ook een beetje doorheen. Ik raak een beetje in paniek omdat ik bezig ben met afstuderen maar ik heb telkens het gevoel dat ik niet goed genoeg ben. Dat het niet goed genoeg is. Het belemmerd me zo bah.

**Geplaatst**: 09-02-17 22:07

Geplaatst: 09-02-17 22:07

Ik denk oprecht dat de kou een extra reden is dat veel mensen het (extra) zwaar(der) hebben..
XLiez, ja afstudeerstress is echt een killer. Hier ook een grote reden tot onrustigheid.

darkchrystal, hopelijk valt te wachttijd mee

Laatste paar weken niet zoveel gereageerd, het ging afwisselend goed en minder goed maar kon me er niet toe zetten om in beide van die fases hier iets te typen de laatste tijd..
Voor mij is er wel veel veranderd, groot project waar in aan werkte is af, ben verhuisd, heb een nieuwe kitten genomen (zeer schattig). Dus nu wat meer rust eindelijk in mn leven, en ook tijd om hopelijk mn scriptie af te maken. Ik ga over een klein maandje op vakantie en daar kijk ik wel heel erg naar uit. Mn vriendin is nu al op vakantie, ik volg later.. Dus wel heel veel kans tot contemplatie.

Toen de rust begon heb ik gewoon heel veel geslapen omdat ik echt energie te kort kwam, toen kwam de verhuizing weer die weer heel intens was.. Meteen 2 housewarmings gegeven toen het klussen net klaar was. En nu merk ik weer dat als ik niet heel veel drukte om me heen heb dat dan somberheid soort van mn basis mode of being is. Heb wel heel veel met vrienden afgesproken en daar dus ook nog energie voor. Dat werkt ook echt als afleiding nog steeds dus ik zit er niet echt echt doorheen, maar ik vind het gewoon k*t dat ik een jaar na dato van mn dieptepunt nog steeds er niet helemaal vanaf ben.

Ik ga Dinsdag naar een begrafenis van een kennis, ter support van een goede vriendin van me. Daar kijk ik dus bv enorm tegenop omdat elke vorm van verdriet aanschouwen altijd heel erg makkelijk eigen verdriet op brengt. Het is niet eens echt empathie, gewoon een soort aanstekelijk gevoel waar mn lichaam soms gewoon automatisch naartoe terug wil gaan lijkt wel. En op dat soort momenten denk ik ook altijd meteen aan het overlijden van al mn dierbaren, en aan mn eigen overlijden en of/hoeveel mensen er zouden komen. Word ik altijd heel neerslachtig van, bedenk altijd dat er maar heel weinig mensen zouden komen (terwijl op andere momenten, zoals mn verjaardag, ik dan weer versteld sta steeds weer dat er zoveel mensen lieve dingen doen/komen/om me geven).

Maarja om een lang verhaal kort te maken; ik twijfel of ik niet toch weer naar de huisarts pipo moet gaan, alleen dan moet ik eigenlijk meer een hulpvraag hebben / idee waar ik het over wil hebben en weten wat de oorsprong van alles is. En dat vind ik eigenlijk nog wel een goede vraag.

Ben begonnen met gedichtjes schrijven, tekenen en tattoo ontwerpjes om meer ontspanning te krijgen en om bepaalde gedachtes uit mn hoofd te halen. Dat helpt wel een klein beetje

edit; en ugh mis mn vriendin nu al wel.. Ze is pas een week weg en zie haar dus over een maand ofzo. Maar 5 weken is best lang. We bellen in NL bijna elke dag wel en anders om de dag dus dat is wel een beetje een gat nu -O-

**Geplaatst**: 10-02-17 15:16

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 10-02-17 15:16

Je hoeft niet met een kant en klaar verhaal bij de huisarts aan te komen he, je kunt ook gewoon zeggen dat het nog niet goed gaat maar dat je niet weet warrom, maar dat je graag daarom hulp wilt

Hier gaat het ook bagger. Gisteren ziek gemeld op werk, en me eigenlijk een beetje over laten halen om vandaag weer te gaan werken. Dtat wil echt net. Gelukkig heb ik het hartstikke rustig en kan ik lekker op mn Eigen gemak dingen doen. Als ie al wat moet doen

Maar gastvrouw werk had ik nu echt niet volgehouden, zit hier een beetje met een niet-blije bakkes achter de pc, het zou me teveel moeite kosten om iedere keer te moeten lachen naar mensen. En ze dan ook nog allemaal fijn weekend wensen terwijl jij nog 3 uur moet werken, dat is echt stom!

**Geplaatst**: 10-02-17 15:22

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 10-02-17 15:22

Hier gaat het ook al 2 dagen sh*t, had mijn energie woensdag netjes opgebruikt maar toen nog "even" een aanhanger gaan halen 's avonds. Fout. Dus veel meer energie gebruikt dan ik had en nu zit ik alleen maar een beetje ellendig op de bank me te frustreren over wat ik allemaal nog moet doen -O-

**Geplaatst**: 10-02-17 15:58

Geplaatst: 10-02-17 15:58

Tiggs schreef:
Heeft een van jullie ervaring met een lage dosis mirtazapine als middel om te slapen?

Jup.

Laagste dosis was 15 mg.
Maar ik doe ze door de helft. Dan zit ik op 7,5 mg.
Eerst elke dag één. Toen een halve elke dag.
Nu nog een halve per twee dagen (dus om de dag).
Het helpt mij half met slapen.
Oxazepam werkt harder in. Maar dat gebruik ik enkel in nood (Een week niet kunnen slapen) en haalt dat uit mijn "niet kunnen slapen" ritme.

In de avond voor het slapen gaan, eet ik vaak nog een banaan en neem twee koppen slaap lekker thee.
Niet alleen voor het melatonine aanmaak. Maar ook omdat ik anders in de nacht wakker wordt van de honger.
En aan gebrek aan voedsel is het probleem niet.
Ik ontbijt met muesli (grote kom) met melk.
Neem 4 plakken brood mee naar mijn werk.
En in de avond 17:00- 17:30 eet ik ongeveer 600-700 gram aan avond eten.

**Geplaatst**: 10-02-17 16:02

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 10-02-17 16:02

Sidera: Wat onwijs vervelend.

Heb je ook dat het negatieve gewoon spontaan komt op zetten?
Zoals, tralalalala het leven is leuk en dan BOEM, zwart rot leven krijg de tring???

Tuurlijk kan je naar de huisarts.
Een psycholoog is het beste denk ik (wel iemand die bij je past :')

anders heb je nog niks)
maar die verwijzing moet je krijgen van je huisarts.

Ik heb gewoon alle problemen neer geploft.

Hierdoor ben ik bij mijn psych gekomen.
Wat heb ik een respect voor hem, want alle narigheden botvier ik op hem.
Ironisch is dat hij droog zegt: Ja, daar ben ik voor. Ik krijg er voor betaalt. :')

**Geplaatst**: 10-02-17 16:29

Geplaatst: 10-02-17 16:29

maralyn schreef:
Sidera: Wat onwijs vervelend.

Heb je ook dat het negatieve gewoon spontaan komt op zetten?
Zoals, tralalalala het leven is leuk en dan BOEM, zwart rot leven krijg de tring???

Tuurlijk kan je naar de huisarts.
Een psycholoog is het beste denk ik (wel iemand die bij je past anders heb je nog niks)
maar die verwijzing moet je krijgen van je huisarts.

Ik heb gewoon alle problemen neer geploft.

Hierdoor ben ik bij mijn psych gekomen.
Wat heb ik een respect voor hem, want alle narigheden botvier ik op hem.
Ironisch is dat hij droog zegt: Ja, daar ben ik voor. Ik krijg er voor betaalt.

Ah, ja bij m'n huisartsen praktijk zit dus een psycholoog in dienst en daar doelde ik op. Maar vind ha laagdrempeliger klinken voor mezelf.
Maar hij was de vorige keer wel kritisch, over tsja te weinig me open stellen ofzo. Maar ik wil best alles zeggen, weet gewoon nog niet zo goed waarom ik me nog steeds soms poedersuiker voel.

En ik vind het moeilijk om te zeggen of het nou ineens komt of juist opbouwend. Als ik het niet ben heb ik het idee dat ik het nooit ben en er geen probleem is en dat alles al wel weer voorbij is en als ik het wel ben kan ik me niet voorstellen dat ik ooit een blije dag heb gehad of zal hebben weer. Heel vreemd.

En Jolien, sterkte ook!

Laatst bijgewerkt door Sidera op 10-02-17 16:33, in het totaal 1 keer bewerkt