Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
en ieder mag zijn mening/ervaring hierin hebben . sweetsox schreef:Lig er aan wat je bedoeld met behandelen. Ik krijg gewoon flink op mijn donder van de manueel en zeg hoe ik dingen aan moet pakken. En wat ik verkeerd doet.
). En naja, ik zal het maar kort houden. In al die jaren werd het steeds erger, het breidde zich als het ware uit tot aan mijn onderrug. Alle therapieën op een rijtje: nogmaals een craniosacraal, massage, een keer na laten kijken in het ziekenhuis (wat heel stom was, ik kwam daar voor mijn rugklachten, heb geen enkele label, ik werd nagekeken en er werd een foto gemaakt en het enige wat we hiervan als uitslag kregen was dat ik geen scoliose had?! Ja uh, en wat dan wel?
), accupunctuur, psycholoog, nogmaals massage en een psycholoog (de psycholoog met name omdat ik nogal kampte met woede in mezelf waardoor ik opeens momenten kon hebben dat ik gewoon weg moest uit de ruimte waar ik op dat moment was, en omdat de emoties mijn pijnklachten ook verergerde, deze emoties waren er niet altijd al hoor, ik heb geen woedeprobleem oid, het waren puur opgestapelde emoties), euritmie (daar heb ik na 2 sessies weer doei tegen gezegd) en weer massage. Ik bleef terug vallen op de massage omdat het wel verlichtend werkte. Maar goed, ik werd nogal moedeloos ervan, omdat niks hielp, ik nergens mee opschoot maar het wel erger bleef worden. Alleen al het afgelopen jaar is het ontzettend toegenomen, ik voel nu bijna maandelijks hoe het toeneemt. Wat ik op dit moment voel is constante druk op mijn nek en schouders, ik moet halverwege de dag altijd mijn ketting af doen die ik altijd gedragen heb omdat het gewoon te vervelend voelt, het midden van mijn rug en onderrug doet na een tijd zitten of stil staan pijn, en als ik dan begin met bewegen blijft het etteren. Als ik heel kort gebukt heb om iets op te rapen kan ik erna niet in een keer rechtop staan door de pijn, hoe langer ik gebukt ben hoe erger het wordt, na mijn veters strikken moet ik al een paar minuten wachten en heel langzaam steeds iets meer overeind komen. Als ik ga liggen moet ik eerst steeds heel licht wat adem laten ontsnappen tot ik helemaal kan ontspannen, in een keer ontspannen liggen gaat niet door de pijn in mijn rug. En sinds een jaar geleden begon het in mijn linkerbovenarm, een hele vervelende drukkende pijn die er af en toe heel lang was, en anders alleen met korte bewegingen of grote bewegingen. Maar dit hield dan een paar weken aan, en daarna was het weer weg. En sinds een paar maanden is het nu constant in beide bovenarmen, samen met krampjes die door trekken tot in mijn handen en vingers. Als ik een kwartier met een rugzak loop begin ik het zo erg te voelen in mijn armen dat ik 'm wel af moet doen.
Toen kwam ik bij een hele vriendelijke vrouw terecht. Maar zij was niet degene die de diagnose stelde, mijn moeder kwam bij toeval op een site over firbomyalgie, en ze riep mij bij zich, en ik las de symptonen, en de verhalen, en alles viel gewoon op een plek. Niet alleen de pijnklachten, maar ook het vreselijk lichte slapen, zware menstruaties, onverklaarbare spierpijnen, vage krampjes overal en nergens, duizeligheid, stemmingswisselingen, nare hoofdpijn, koude handen en voeten (mijn voeten zijn standaard paars
) tintelende en prikkelende handen, weergevoeligheid. Ik vond het zo apart dat we nooit verder gekeken hebben naar andere klachten, maar van veel van deze klachten nam ik ze maar voor lief. Dacht dat ik er wel over heen zou groeien, dat mijn doorbloeding niet goed was, dat ik gewoon zwakke spieren had, puberteit etc.
. En dan krijg je natuurlijk het leuke verhaaltje te horen over "er mee leren leven". Maar gelukkig hoefde je dat niet alleen! En wat was het heerlijk om eindelijk eens echt serieus genomen te worden, die man kon ook gewoon alles aanvullen wat betreft pijn en gevoel. Ik heb vorige week een in-take gesprek gehad voor een revalidatieprogramma van 8 weken, die na de zomervakantie van start zal gaan.
ik ga het in de loop der tijd even rustig lezen als je het niet erg vind
sterkte met het verlies van een pijnloos leven
ZowieZo schreef:...
Toen zijn we via de, nieuwe, huisarts door verwezen naar de Sint Maartenskliniek in Nijmegen, nou ja, daar hadden we een beetje zelf voor gekozen omdat we een fijn artikel hadden gelezen over Hans Cats (geen idee of iemand van jullie bekend is met dit grappige en aardige mannetje). En daar was het al snel duidelijk, hij wou me nog nakijken maar zei vervolgens "ach laat ook maar, ik geloof je zo heus wel, het is helemaal duidelijk.". En dan krijg je natuurlijk het leuke verhaaltje te horen over "er mee leren leven". Maar gelukkig hoefde je dat niet alleen! En wat was het heerlijk om eindelijk eens echt serieus genomen te worden, die man kon ook gewoon alles aanvullen wat betreft pijn en gevoel. Ik heb vorige week een in-take gesprek gehad voor een revalidatieprogramma van 8 weken, die na de zomervakantie van start zal gaan.
JonneN schreef:ZowieZo schreef:...
Toen zijn we via de, nieuwe, huisarts door verwezen naar de Sint Maartenskliniek in Nijmegen, nou ja, daar hadden we een beetje zelf voor gekozen omdat we een fijn artikel hadden gelezen over Hans Cats (geen idee of iemand van jullie bekend is met dit grappige en aardige mannetje). En daar was het al snel duidelijk, hij wou me nog nakijken maar zei vervolgens "ach laat ook maar, ik geloof je zo heus wel, het is helemaal duidelijk.". En dan krijg je natuurlijk het leuke verhaaltje te horen over "er mee leren leven". Maar gelukkig hoefde je dat niet alleen! En wat was het heerlijk om eindelijk eens echt serieus genomen te worden, die man kon ook gewoon alles aanvullen wat betreft pijn en gevoel. Ik heb vorige week een in-take gesprek gehad voor een revalidatieprogramma van 8 weken, die na de zomervakantie van start zal gaan.
Welkom. En veel succes met alles, ook met je revalidatie. Ik ben ook patiënte van dr. Cats en heb hetzelfde programma doorlopen als jij gaat volgen. Als je meer wilt weten mag je me altijd PBen!
Daarin staan 2 afspraken, 1 voor mijn moeder met een maatschappelijk werkster, en 1 voor mij met iemand die uitlegt wat er dan gaat gebeuren/wat ze voor mij in gedachte hebben met nog een psycholoog erbij. Dus ben benieuwd, het voelt in ieder geval wel heel goed allemaal.

nog wel rontgenfoto's gemaakt en nog een keer bloedprikken en krijg ik volgende week geloof ik uitslag van. Maar ze hebben al praktisch toegezegd dat het waarschijnlijk fibro gaat zijn 
cherell0 schreef:Zowie , ik zie dat je 16 bent .
Dan kan ik je 1 mooi idee mee geven , het is wetenschappelijk bewezen dat hoe ouder je word hoe beter je pijn kan dragen .
En dat merk ik zelf ook , de pijn word steeds erger maar toch kan ik het net zo goed dragen .
Net of je uithoudings vermogen meer word zeg maar .
Iig. Veel succes met de revalidatie cursus , ik hoop dat je er veel aan hebt .
Ik ben benieuwd hoe jij die gaat ervaren.