Bokt.nl

**Geplaatst**: 26-01-17 22:40

Geplaatst: 26-01-17 22:40

Moet nog 3 pagina's bij lezen maar toch ff een reactie

Ben naar de ha geweest met mijn slaap/eet verhaal. Ook aangezien ik al 15 kg kwijt ben. Stond ik daar op de weegschaal met al mijn kleren... was ik toch weer een kg kwijt.

Bloed getrokken. Afwijkende gamma gt waarde. Nu dus medicijnen. Over twee weken weer melden. Hopelijk werkt een beter eet en slaap patroon goed op mijn geestelijke gesteldheid.

**Geplaatst**: 27-01-17 09:09

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 27-01-17 09:09

Wat houdt gamma gt in Knert?

**Geplaatst**: 31-01-17 20:45

Geplaatst: 31-01-17 20:45

Nou, ik moet dus naar een andere psycholoog, althans dat was haar voorstel. Gesprek was kort, na een halfuur mocht ik weg. Ze vroeg nog of ik nog wat wilde vertellen of iets, had genoeg, maar heb nee gezegd en ben naar huis gegaan. toen ik uit het gebouw liep kwamen de tranen, eenmaal in de auto gehuild en na enkele minuten naar huis gereden met de tranen in mijn ogen. Thuis weet niemand het. Ik voel me enorm poedersuiker en alles gaat maar fout. Ik heb geen zin om weer ergens anders naartoe te gaan, mij verhaal te doen, me weer open proberen te stellen en maar hopen dat iemand mij wel kan helpen. Ik ben er gewoon klaar mee.

**Geplaatst**: 31-01-17 21:58

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 31-01-17 21:58

Je stelde je open, werd afgewezen en nu mag je het zelf uitzoeken....
:(:)

...dat is zo'n ont-zet-tend rot gevoel!

Alsof je een nummertje zou zijn, alsof je een ding zou zijn - ik snap wel dat je niet op de uitnodiging "om nog wat te vertellen" in bent gegaan.
Wat zou je zo iemand nog willen vertellen.....?

Ik zou zeggen : uithuilen, een klacht indienen en ondertussen je eigen plan trekken.

Wat vind jij dat je nodig hebt....? Waar heb jij behoefte aan...? En welke zinnetjes wil je nooit meer van een hulpverlener horen....?

**Geplaatst**: 31-01-17 22:01

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 31-01-17 22:01

Jeetje wat balen cs. Ik snap dat je het poedersuiker vind dat je weer naar een nieuwe psych moet. Wat ik voor je hoop, is dat je nu eentje vind die jou wel verder kan helpen. Want ze zijn er echt, de goede psychologen. Kijk naar welke vrouw ik nu heb, ik gun iedereen zo'n goede psych!

**Geplaatst**: 31-01-17 22:08

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 31-01-17 22:08

Ik wil juist een nieuwe psycholoog eigenlijk

Heb nu mijn verhaal al aan 3 psychiaters, 4 psychologen een maatschappelijk werkster en zeker nog 5 andere professionals gedaan dus eentje meer kan er ook nog wel bij. In deze mevrouw heb ik weinig vertrouwen meer maar goed hopelijk gaan we het daar over hebben volgende maand. Met veel geluk heb ik dan niet meer de behoefte aan een ander maar ben er stiekem al wel klaar mee.

**Geplaatst**: 31-01-17 22:16

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 31-01-17 22:16

3 + 4 + 5 = 12....

Pfffft, nou kan ik roepen 'dat 12 het getal van de volmaaktheid is', maar als het over hulpverlening gaat, vind ik het veel te veel.

Leeuwinnemoed om het dan nog 'es te gaan doen - en alle begrip voor wie de moed richting schoenen zakt!

**Geplaatst**: 31-01-17 22:20

Geplaatst: 31-01-17 22:20

Janneke2: Zo erg is het ook niet hoor. We hebben nog gewoon gepraat en over hoe het ging en dat ze mij wilt helpen maar dat niet kan. Ze er niet gespecialiseerd in is. Het is een fijne psycholoog maar voor mij kan ze niet veel betekenen. We praten en dat helpt, maar er komt geen verbetering. Ze had contact met de andere psycholoog (mijn vorige psycholoog) en hij zei dat het goed was dat ik begon te voelen. Maar ik voel juist te veel of helemaal niets.

Ik had gewoon gehoopt dat zij mij verder kon helpen, ik voel me redelijk op mijn gemak bij haar en praat ook wel. Ik kom eindelijk wat losser en dan dit. Vorige keer was dat ook, toen vertelde ik het ook van de "self-harm" aan die mannelijke psycholoog en de sessies zaten erop en hij kon niets meer doen. Dus toen ik hem bij de tweede intake had zei hij dat hij dat nog wel wist. En ja, ook hij had gehoopt dat ik weg zou blijven.

Ik wil mijn verhaal niet nog eens vertellen, over wat er allemaal gebeurt is en hoe ik me voel. Ik voel me enorm poedersuiker en ik weet niet wat ik moet doen. Niemand snapt het echt. Ik heb zoveel labels dat ik er gek van word en er moet toch iets of iemand zijn die mij kan helpen? Het voelt gewoon alsof niemand mij kan helpen.

**Geplaatst**: 31-01-17 22:21

Geplaatst: 31-01-17 22:21

Janneke2 schreef:
3 + 4 + 5 = 12....

Pfffft, nou kan ik roepen 'dat 12 het getal van de volmaaktheid is', maar als het over hulpverlening gaat, vind ik het veel te veel.

Leeuwinnemoed om het dan nog 'es te gaan doen - en alle begrip voor wie de moed richting schoenen zakt!

En dan heb ik het over mijn volledige levensverhaal inclusief pijnpunten. De globale uitleg heb ik al vaker gegeven

Heb er nooit te veel moeite mee gehad maar moet zeggen dat het na 3 keer steeds makkelijker ging.
Sluit mijn emoties nog wel makkelijk buiten als ik het vertel, is ook gewoon niet praktisch als ik een half uur zit te janken daar :')

Psychiater wil niet zomaar nog een traject starten maar ik word gek van de stilstand en daardoor ook achteruitgang dus ik wil juist wel aan de slag met wat dan ook -O-

**Geplaatst**: 31-01-17 22:27

Geplaatst: 31-01-17 22:27

@ Azmay
Ja, ik herken het.
....Soms, afhankelijk van de persoon tegenover je is het een opluchting, dingen vertellen - maar soms ook niet.

En niet iedere "intaker" is even bedreven in de afwegingen die jij maakt.
Groot gelijk dat je geen half uur lang wil huilen - en nu maar hopen dat dat niet gebombardeerd wordt tot "het probleem van Janneke is, dat ze haar emoties niet uit"....

**Geplaatst**: 31-01-17 22:41

Geplaatst: 31-01-17 22:41

coldsummers schreef:
Janneke2: Zo erg is het ook niet hoor. We hebben nog gewoon gepraat en over hoe het ging en dat ze mij wilt helpen maar dat niet kan. Ze er niet gespecialiseerd in is. Het is een fijne psycholoog maar voor mij kan ze niet veel betekenen. We praten en dat helpt, maar er komt geen verbetering. Ze had contact met de andere psycholoog (mijn vorige psycholoog) en hij zei dat het goed was dat ik begon te voelen. Maar ik voel juist te veel of helemaal niets.

Ik had gewoon gehoopt dat zij mij verder kon helpen, ik voel me redelijk op mijn gemak bij haar en praat ook wel. Ik kom eindelijk wat losser en dan dit. Vorige keer was dat ook, toen vertelde ik het ook van de "self-harm" aan die mannelijke psycholoog en de sessies zaten erop en hij kon niets meer doen. Dus toen ik hem bij de tweede intake had zei hij dat hij dat nog wel wist. En ja, ook hij had gehoopt dat ik weg zou blijven.

Ik wil mijn verhaal niet nog eens vertellen, over wat er allemaal gebeurt is en hoe ik me voel. Ik voel me enorm poedersuiker en ik weet niet wat ik moet doen. Niemand snapt het echt. Ik heb zoveel labels dat ik er gek van word en er moet toch iets of iemand zijn die mij kan helpen? Het voelt gewoon alsof niemand mij kan helpen.

Eh - hoe precies 'is het niet zo erg'...?

Ik heb een uitgebreide therapie achter de rug waarbij 'wat er allemaal precies gebeurd was' niet de hoofdrol speelde. Spuien mocht altijd. Iedereen die er zat kwam (dat wel) in aanmerking voor ptss (= trauma).
En van daar uit werd uitgebreid gewerkt aan wat technisch heet 'de eerste fase van het verwerkingsproces'.
Zaken als "ik voel te veel of juist helemaal niets" zijn in deze fase tamelijk normaal.
Idd, wat die ene psycholoog zei, dat het goed is, dat je begint te voelen, dan krijg je dit 'geschommel'. "Niets om je ongerust over te maken"

.
Self harm: binnen bepaalde grenzen ook niet iets om je ongerust over te maken.

Wat ik ook niet echt snap, is de wringing "we praten, dat helpt wel" en toch "er komt geen verbetering".
.."wel sakkerloot, hoe heb ik het nu?"
Als praten toch helpt, is dat toch prachtig....?

**Geplaatst**: 01-02-17 14:06

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 01-02-17 14:06

Ik heb het heel druk met mezelf gehad, maar ik zal nu weer even typen

Vorige week kreeg ik ruzie met m'n 'beste' vriendin(T). Ik heb (bijna) een vriend, R genaamd. Dat is de ex van een 'vriendin'. Ze heeft tegen mij gezegd dat ze meer van K(andere ex van haar) houdt en dat ze R nooit leuk heeft gevonden maar hem niet af durfde te wijzen. Nu heb ik dus 'flow' met R en vinden we elkaar leuk. Ik ben er voor R geweest toen T hem dumpte om weer door te gaan met de volgende. Daaruit is gekomen dat we elkaar leuk vinden etc. Dat hoorden T en de vriendinnen van T, ik zat naast T op school en ze waren over me aan het praten, ze dachten dat ik niet doorhad dat het over mij ging. Ze hadden het erover hoe erg omlaag hij zou gaan met mij en dat hij écht veel en veel beter zou kunnen krijgen. Ik ben er toen voor weggelopen en heb me het laatste uur ziekgemeld(Uiteindelijk erg dom, ik weet het.)
We hebben het erover gehad bij therapie, dat ik niet weg moet lopen voor dingen, ik duidelijk moet zijn, ik me kwetsbaar op mag stellen en dat ik niet gelijk moet denken dat alles over mij gaat. Toen gebeurde iets bij therapie wat erg heftig was;
Ik moest rondjes lopen met een paard over de baan(Is een soort renbaan) en er stond een groepje mensen met een paard te wachten tot ze op de baan konden. Toen kreeg het paard(Spor) het andere paard in de gaten en begonnen te communiceren. Spor raakte afgeleid en ik kreeg hem niet mee, wat ik ook probeerde. Duidelijk zijn, nog duidelijker zijn, op z'n duidelijkst zijn. Dat groepje zag dat en waren met elkaar aan het ouwehoeren, wat natuurlijk niet over mij ging. Ik werd er enorm onzeker door en dacht dat het wél over mij ging. Toen moest ik van m'n therapeute aan het groepje vragen of ze weg wilden gaan, maar dan kwam het kopje 'afwijzen' en 'onzekerheid' weer boven. Ik begon te huilen van onzekerheid, ik durfde niet en wilde het écht niet doen. Toen heeft m'n therapeute het voorgedaan. Ze gingen gewoon weg, zonder tegenstribbelen etc. Dus daar kwam de boodschap uit dat het niet erg is om me kwetsbaar op te stellen, duidelijk zijn etc. Ik was erna zo vreselijk moe, maar ik voel me er zoveel beter door!
Eerst wilde ik niet door met R, omdat ik m'n vriendinnen niet kwijt wilde. Door deze sessie heb ik besloten dat het niet uitmaakt hoe zij erover denken, maar dat het belangrijkst is dat ik van m hou..!

(Ik ga straks op de rest reageren, ik ga nu eerst naar de Primark!)

**Geplaatst**: 03-02-17 23:15

Geplaatst: 03-02-17 23:15

Tussendoor... is het misschien eens een idee om een ontmoeting te doen? Of werkt dat juist teveel negativiteit in de hand?

Ben zelf beter iemands verhaal te begrijpen in real life.

**Geplaatst**: 04-02-17 00:02

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 04-02-17 00:02

Voor mij niet groots, ik houd niet van groepen mensen en meetings.

Heb vandaag de intake lijst per mail gehad.
Donderdag telefonisch gesprek en adh daarvan kijken ze welk traject passend voor me is.
Heb gezegd dat ik vooral met m'n ptss zit.

**Geplaatst**: 06-02-17 21:15

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 06-02-17 21:15

Zo hier ook weer even een pittige dag gehad, incl gisteravond. Weer nare gedachtes, mijn hoofd sluit zich dan echt af van de wereld om mij heen, isoleert me. Dat is eng, want dan heb je ook geen houvast meer aan de dingen die er nog wel toe doen.
Ik heb gisteren daarna intens gehuild, dit was heel veel oud zeer, waar herinneringen ook bij omhoog kwamen. En dat deed pijn, heel veel pijn. Het is er lang nog niet allemaal uit, maar mijn lichaam kon zoveel emotie niet in 1 keer verwerken. Daardoor voel ik me nog niet opgelucht, emotie zit nog dicht onder de oppervlakte. Maar enigszins wel blij dat ik er eindelijk bij kan, want eerder kon ik dat niet.

**Geplaatst**: 06-02-17 21:21

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 06-02-17 21:21

Ik kan niet huilen....

**Geplaatst**: 06-02-17 21:48

Geplaatst: 06-02-17 21:48

Anoniem schreef:
Ik kan niet huilen....

Pfff ik weet niet wat zwaarder is, niet kunnen huilen, of het wel kunnen... :(:)

**Geplaatst**: 06-02-17 21:49

Geplaatst: 06-02-17 21:49

Wat naar joolien maar zie het als vooruitgang :(:)

Heb ik ook nooit echt gekund darkchrystal, nu heb ik periodes dat ik alleen maar jank en periodes dat ik het niet kan.

Donderdag zat ik helemaal in de knoop tot gedachten dat ik het beter op kon geven aan toe en vandaag dacht ik over vrijwilligerswerk 8)7

Mentaal wil ik wel het grootste deel van de tijd, maar mijn lichaam doet zo verschrikkelijk veel pijn..

**Geplaatst**: 06-02-17 21:59

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 06-02-17 21:59

Ik heb echt het gevoel weer tig stappen achter uit te hebben gedaan.
Heb een week lang elke dag liggen huilen huilen huilen, kan weer niet slapen en moet mezelf voor het eerst sinds weken weer uit bed slepen.
Liefst zou ik de hele dag gewoon blijven liggen, maar dat is ook geen optie

**Geplaatst**: 06-02-17 22:03

Geplaatst: 06-02-17 22:03

Darah3 schreef:
Ik heb echt het gevoel weer tig stappen achter uit te hebben gedaan.
Heb een week lang elke dag liggen huilen huilen huilen, kan weer niet slapen en moet mezelf voor het eerst sinds weken weer uit bed slepen.
Liefst zou ik de hele dag gewoon blijven liggen, maar dat is ook geen optie

Waarom niet? Als je echt niet wilt?

**Geplaatst**: 06-02-17 22:06

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 06-02-17 22:06

Omdat het niet goed voor me is om de hele dag in bed te liggen. Ik heb al enorm moeite om te kunnen slapen, dus bed wil ik ook echt voor slapen houden. Niet voor te recreëren.
Bovendien moet ik toch een keer eten en boodschapjes doen :')

**Geplaatst**: 07-02-17 23:10

Geplaatst: 07-02-17 23:10

Hallo allemaal,

Wat naar om te lezen dat er zoveel mensen aan een depressie lijden. Wel "fijn" dat we hier in dit topic ons verhaal kunnen doen.

Ook ik heb regelmatig last van depressies. Vaak beginnen ze aan het begin van de zomer (vermoedelijk omdat dan de structuur wegvalt vanwege de vakantie) en gaat het na de zomer vaak wel beter met mij. Nu heb ik de laatste twee jaar last van hele lange perioden waarin ik mij echt verschrikkelijk voel, mezelf haat en als een grote mislukkeling zie. Zo begon ik mij vorig jaar zomer weer erg rot te voelen en omdat ik mij niet op mijn plek voelde op mijn werk, werd dat gevoel alleen maar erger. In de zomer heb ik door omstandigheden een aantal stressvolle weken gehad met een nare afloop. Daarna heb ik mezelf flink verwaarloosd. Wekenlang niet gedouched, veel geslapen, alleen uit bed komen om te werken en daarna direct terug in bed. Ik voelde mij echt enorm verschrikkelijk. Het liefst verdween ik voorgoed, zodat ik mezelf en anderen niet meer in de weg zat. Nu, maanden later gaat het nog steeds niet goed, maar ik werk eraan. Het is een stap vooruit zetten en weer twee stappen achteruit. Binnenkort ga ik naar de psycholoog zodat ik hopelijk werkelijk vooruitgang zal boeken. Inmiddels heb ik ontslag genomen op het werk. Direct daarna voelde ik mij natuurlijk weer een ontzettende mislukkeling, maar ik denk dat het een juiste beslissing is geweest. Ik kan mij nu weer concentreren op mijn opleiding en mijn gezondheid. Omdat ik er nog lang niet ben, en wel de behoefde voel om met lotgenoten te praten, doe ik ook hier mijn verhaal.

Ik lees hier trouwens veel over slaaptekorten. Ik slaap juist onwijs veel. Zonder enige moeite slaap ik 3 uur overdag om vervolgens 's nachts nog 10 uur te slapen. Is er iemand hier die dit herkent?

@Azmay, best gek ja. Ik herken het wel. Het gevoel soms heel veel te willen maar het lichamelijk gewoon niet te kunnen.

**Geplaatst**: 07-02-17 23:13

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 07-02-17 23:13

Welkom. Ik kan ook zo 12 uur op een dag slapen. Ben mn bed niet uit te krijgen. Ik doe aan coping slapen. Dus een manier om om te gaan met mijn oliebol. Immers, hoe langer ik slaap, des te minder hoef ik me rot te voelen.

**Geplaatst**: 07-02-17 23:20

Geplaatst: 07-02-17 23:20

Ik heb niet het gevoel dat ik heel bewust kies voor slapen om maar niet over "mijn oliebol" na te denken, maar vooral omdat ik mij zo vermoeid voel. Hoe is dat bij jou? Kies jij er bijvoorbeeld bewust voor om te gaan slapen wanneer je je niet goed voelt? Is het een onbewuste lichamelijke reactie op...?

**Geplaatst**: 07-02-17 23:41

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 07-02-17 23:41

Ik slaap ook zeer veel, gewoon door constante vermoeidheid van alles weg te willen drukken en een fake smile op te zetten.