Bokt.nl

**Geplaatst**: 11-01-15 19:05

Geplaatst: 11-01-15 19:05

Rosie schreef:
Ze hebben mij mn leven teruggegeven. Al zeggen zij dat ik het zelf gedaan heb, zonder hen was het me niet gelukt en was ik er niet meer geweest.

Precies dit. Vrijdag heb ik het laatste gesprek met mijn socio gehad. Daarbij hebben we uiteraard ook teruggekeken naar alle vorderingen die ik heb gemaakt sinds mijn aanmelding een jaar geleden. Socio bleef erop hameren dat ik het zelf heb gedaan, maar Novarum heeft me hier enorm bij geholpen. Het klinkt misschien wat zwaar, maar Novarum heeft me denk ik echt "gered"

**Geplaatst**: 20-01-15 19:36

Re: Bokkers met eetstoornissen?

Geplaatst: 20-01-15 19:36

O god, het spijt me zo verschrikkelijk erg dat ik hier wéér met mijn problemen aan kom zetten, ik ben niet eens volwassen en sterk genoeg om ze zelf op te lossen...
Ik heb vorige week aan mijn psycholoog verteld erover, ook dat ik sinds een paar weken overgeef. Ze zei dat ik hiermee moest stoppen, maar nam het niet serieus 'omdat ik wist wat voor een schadelijke dingen het met mijn lichaam doet. Want dit had ik toch allemaal al op internet opgezocht.'
Niemand wil mij helpen! En iedere keer áls ik dan iets eet (zoals vandaag had ik soep als avondeten en heb ik daarbij met heel veel dwang een broodje met pindakaas en hagelslag gegeten) wat minder gezond is dan krijg ik gelijk buikpijn! Maar niemand neemt mij serieus, omdat iedereen denkt dat ik daar te doordacht en te verstandig voor ben. Mijn psycholoog heeft ook toegegeven dat als ze met mij praat het idee heeft dat ze met een volwassenen praat, waardoor ze vaak dingen anders opvat of als minder ernstig aan ziet. Dit doet mijn moeder ook, ik ben voor haar een volwassenen en daardoor doet ze dingen vaak af als 'kleine problemen'. Die zeker voor een veertienjarige puber wél grote problemen zijn. Ik weet niet meer waar ik wel hulp kan zoeken...want de huisarts is niet bepaald om de hoek en hij is ook nog eens helemaal niet aardig tegen me.

**Geplaatst**: 20-01-15 21:18

Re: Bokkers met eetstoornissen?

Geplaatst: 20-01-15 21:18

Kun je op school niet bij iemand terecht?

**Geplaatst**: 21-01-15 13:28

Re: Bokkers met eetstoornissen?

Geplaatst: 21-01-15 13:28

Ja, ik denk het wel...nu heb ik toetsweek dus dan moet ik even wachten tot die over is. Maar ik denk dat ik daar wel met een leraar kan praten, die me ook serieuzer gaat nemen.

**Geplaatst**: 21-01-15 21:56

Geplaatst: 21-01-15 21:56

Ik ben voorzichtig uit een dal omhoog aan het kruipen. Ik heb een eet schema opgezocht via
http://www.acti-vita.nl/acti-vita-dieet ... zicht.html

Dit heeft mij echt enorm geholpen. Ik vind het zo fijn om kleine porties te eten en dan vaker op een dag. Dan hoef ik mij nooit schuldig te voelen (nou goed dit is dan mijn theorie, lukt niet altijd) wanneer ik s'avonds nog wat eet omdat ik zoveel honger heb. Ook hoef ik niet na te denken of het goed voor mij is en niet te vet of te veel koolhydraten bevat. Ik vind het echt een opluchting! Nog steeds denk ik heel bewust na over wat ik eet, maar wanneer ik nu tussen de middag magere kwark eet of een lekkere volkoren knäckebröd met rookvlees, voel ik mij hierna gewoon goed! (lunchen is mijn grootste probleem)

Misschien is dit ook wel een tip voor andere meiden die het fijn vinden als iemand anders hun eet schema maakt. Je kunt ook voor je eigen energie behoefte het eet schema kiezen

**Geplaatst**: 03-02-15 13:57

Geplaatst: 03-02-15 13:57

Hoi mensjes :3

Hier gaat het extreem goed. Krijg eindelijk de hulp die ik nodig heb, zit goed in mn vel (en krijg daarbij ondersteuning) en met eten is het nog nooit zo lang goed gegaan. Ik gun echt iedereen dit heeerlijke gevoel :'3

Ik heb wel een vraagje ...
Ik merk dat mijn vetverdeling nog een beetje raar is na deze eetgestoorde periode, logisch ook, heel je lichaam is uit balans. Zijn hier mensjes die ervaart hebben wanneer hun vetverdeling (en lichaam!) weer in orde was? Is dat al na een paar weken, paar maanden of moet ik echt aan een groot aantal maanden denken? Zit al wel weer op gezond gewicht (:

**Geplaatst**: 03-02-15 14:18

Re: Bokkers met eetstoornissen?

Geplaatst: 03-02-15 14:18

@emily
Toen ik het weer echt volhield om goed te blijven eten (dus meer dan een paar weken oid), begin de vetverdeling al vrij snel normaler te worden. Ik denk dat het met 2 maanden oo gezond gewicht en goed blijven eten begon te veranderen en dat het ongeveer 2 maanden daarna weer normaal was.
De rest van m'n lichaam deed er een stuk langer over om echt te herstellen (denk hierbij aan haren, energie level etc). Dit duurt bij mij nu al ruim een jaar en is nog steeds niet wat het moet zijn.

Super knap van je dat het zo goed gaat!!!!!

**Geplaatst**: 03-02-15 21:05

Re: Bokkers met eetstoornissen?

Geplaatst: 03-02-15 21:05

Bij mij duurde het wel een aantal maanden voor het gewicht wat ik aankwam ook echt verdeeld raakte. Het kwam in eerste instantie erg op mijn gezicht en buik. Heeft toch zeker een half jaar geduurd volgens mij voor dat niet meer zo erg was. Maar ik kwam toen ook wel van behoorlijk ondergewicht af, ik weet niet of dat scheelt.

Fijn dat het goed gaat Emily. Je bent onlangs aan een nieuwe behandeling begonnen toch?

**Geplaatst**: 05-02-15 15:14

Geplaatst: 05-02-15 15:14

Bedankt voor de reacties! Geeft me goede hoop, iets om het voor vol te houden :Y)

Zit nu zeker op een maand ES-vrij, niet zo lang (het moet ergens beginnen ofc), maar krijg nu echt de hulp en ondersteuning die ik nodig heb, ook mn motivatie zit goed, dus ik heb er de volste vertrouwen in!

@Wipher
Klopt.
Ik ben, nadat ik inzag dat de ES-kliniek niets voor mij kon betekenen (heb er wel wat geleerd ofc), bij dagklinisch angst- en stemmingsstoornissen geplaatst. Angst heb ik niet zozeer, behalve voor de toekomst (herkenbaar denk ik bij eetstoornissen?), maar echt voor mijn stemming daar. En dat slaat echt heel goed aan :'D

**Geplaatst**: 24-03-15 17:52

Geplaatst: 24-03-15 17:52

Ik weer mensjes

Op eetgebied is het al die tijd goed gegaan. Ben zelfs enorm blij dat ik op eigen houtje ben aangekomen, dat ik weer lekker kan sporten en vooral leven! Maar de laatste paar dagen neemt de stress rondom mijn lichaam toe, het gevoel dat je dik bent.

Hoe gingen/gaan jullie hiermee om? Wat heeft jullie geholpen?

**Geplaatst**: 26-03-15 09:44

Re: Bokkers met eetstoornissen?

Geplaatst: 26-03-15 09:44

Feiten bedenken en opschrijven die dat gevoel weerleggen.

**Geplaatst**: 03-06-15 17:24

Geplaatst: 03-06-15 17:24

Sorry dat ik dit oude topic omhoog haal, maar heeft er iemand ervaring met Rintveld in Utrecht?
Ik heb er een paar vraagjes over.

**Geplaatst**: 06-06-15 21:56

Re: Bokkers met eetstoornissen?

Geplaatst: 06-06-15 21:56

Wat zijn je vragen?

Misschien kan ik er iets van beantwoorden

**Geplaatst**: 12-11-15 09:15

Geplaatst: 12-11-15 09:15

Lieve mensen,

Er is lang niet in dit topic gereageerd. Misschien reageert er ook niemand, maar ik moet even mijn verhaal kwijt.

Toen ik twaalf was, heb ik een eetstoornis gehad. Heel verhaal,
Maar ik ben er voor een deel bovenop gekomen.
Alleen kwam ik altijd aan door de medicatie verschrikkelijk, maar niks aan te doen.
Gelukkig ben ik het afgelopen jaar wel afgevallen.
Alleen is dit ook lastig, want de grens wordt steeds lager.

Nu hebben mensen in mijn omgeving het steeds over afvallen... Dit vind ik Super lastig, want in mijn ogen ben ik nog steeds te zwaar.
Waar ik vooral Super bang voor ben, is dat ik niet meer op mijn paard mag rijden, omdat ik dan te zwaar zou zijn.
Mijn instructrice zegt, dat ik echt niet te zwaar ben, maar gisteren hadden mijn huisgenoten het over gewicht en paardrijden en toen werd ik heel bang. Ik werk op een manege en die mevrouw vraagt dus wel aan mensen hoe zwaar ze zijn. Dit vraagt ze voor de paarden, wat ik erg goed begrijp, maar bij mij wordt de paniek extreem hoog, want als ik niet meer op Pien mag rijden, vind ik dat verschrikkelijk...
Nu moet ik can mijzelf dus afvallen. Dit geeft op zich niet, maar ik ben ds heel bang, dat ik niet meer op Pien mag rijden... Lang verhaal, maar ik voel dus enorm de eetstoornis aan mij trekken. Ergens is mijn gezonde verstand die zegt, vertel het aan de begeleiding, maar aan de andere kant, wil ik eerst nog flink afvallen!!

**Geplaatst**: 12-11-15 09:40

Geplaatst: 12-11-15 09:40

Als je te zwaar bent is er niets mis met de wens om (gezond) af te vallen. Je schrijft echter "in mijn ogen ben ik nog steeds te zwaar." En dat je instructrice je helemaal niet te zwaar vindt. Betekent dat dat je een gezond BMI hebt? Of heb je overgewicht?

**Geplaatst**: 12-11-15 09:47

Re: Bokkers met eetstoornissen?

Geplaatst: 12-11-15 09:47

Mijn advies is om het er even met je begeleiding over te hebben

Misschien kan je met hen even bespreken of je angst realistisch is, en of het wel echt nodig is om af te vallen. Door je eetstoornis-verleden kan je namelijk een vertekend lichaamsbeeld hebben.

Eventueel kunnen er dan afspraken gemaakt worden of je mag afvallen en hoeveel, zonder dat je weer terugvalt in je eetstoornis. Het lijkt me geen goed idee om helemaal alleen te gaan aanrommelen, want je wil natuurlijk niet dat het weer misgaat toch?

**Geplaatst**: 12-11-15 12:23

Geplaatst: 12-11-15 12:23

Bedankt voor jullie snelle reacties!

Volgens de bmi, heb ik een gezond gewicht. Ik vind het zelf nog steeds te veel. Meer, omdat ik denk, hoe lichter ik ben, hoe verder ik verwijderd ben van overgewicht, want dat is een van mijn grootste angsten. Het is dus voor mij, hoe lichter, hoe meer controle, dat ik voor mijzelf in de veilige zone zit...

En het is ook gewoon? Dat afvallen mij een enorme kick geeft. Ook zijn er een aantal lastige dingen en hier kan ik controle op uit oefenen.

Het is inderdaad misschien verstandig om met de begeleiding te gaan praten. Wel merk ik, dat ik behoorlijk dwars ben en dan zeggen ze snel, dat het mijn eigen keuze is wat het ook is, maar soms neemt een gedachte in mijn hoofd mij als het ware over en kan ik er moeilijk tegen in gaan...

**Geplaatst**: 12-11-15 12:49

Geplaatst: 12-11-15 12:49

Oké. Daar was ik al bang voor.

Je hebt dus geen overgewicht. Niet een beetje, niet bijna. Géén. Dat zeg ik omdat het verleidelijk is om te denken "Nou, misschien officieel niet maar eigenlijk..." of "Ja maar ik ben bíjna te dik dus dat telt ook." Nee, nee, nee.

Je angst is begrijpelijk. Maar je krijgt niet 'zomaar' overgewicht. Bij een gezond eetpatroon zal je niet razendsnel aankomen. Het is altijd een geleidelijk proces, wat je op elk moment stop kunt zetten. Ik heb ook een bepaald gewicht waar ik niet boven wil komen. Kom ik daar akelig dicht bij in de buurt, dan weet ik dat ik weer even wat meer op mijn eetpatroon moet letten. Zo'n grens mag jij ook voor jezelf vaststellen. Een grens waarop je écht te dik begint te worden, of waarop je niet meer zou mogen paardrijden. In jouw geval zou ik dat samen met iemand afspreken, zodat je een reëel gewicht uitkiest. Het moet natuurlijk niet je huidige gewicht zijn of twee kilo erboven of zo. Het heeft mij in het begin geholpen omdat ik er meer grip op kreeg, voor mijn gevoel. Kies dan ook een ondergrens, een punt vanaf waar je gewicht ongezond laag wordt. Dat voorkomt dat je ongemerkt doorschiet. Ik weet van mezelf dat hoe meer ik afval, hoe meer moeite ik krijg om weer te stoppen. Mijn ondergrens ligt dus net boven die 'trigger', een gewicht waarop ik me prettig voel zónder de neiging meer en meer en meer af te willen vallen.

Je zít nu namelijk in een veilige zone. Echt waar. Je moet dat vertrouwen in je lichaam krijgen, dat je niet ineens te dik zult zijn.

Je laatste stukje verheldert het wel: je hebt een moeilijke periode, er zijn problemen waar je moeite mee hebt, en een eetstoornis is prettig en vertrouwd en geeft je de controle. Doe toch maar niet. Je wéét hoe ellendig het is. Je wéét hoe moeilijk het herstel is. Je wéét dat het je nooit het geluk brengt waar je op hoopt.

Het is inderdaad je eigen keuze. Om te vluchten en uiteindelijk, over enkele weken, maanden of jaren, opnieuw op dit punt te staan. Niets opgeschoten, tijd verloren aan verdrietig en ellendig zijn. Of om je schouders eronder te zetten, desnoods huilend en wel, en de confrontatie met je problemen en jezelf aan te gaan. Waar wil je staan over een jaar? Bij welke keuze ga je trotser zijn op jezelf? Waar help je jezelf het meest mee?

**Geplaatst**: 12-11-15 14:09

Geplaatst: 12-11-15 14:09

Dani schreef:
*knip*

Het is inderdaad je eigen keuze. Om te vluchten en uiteindelijk, over enkele weken, maanden of jaren, opnieuw op dit punt te staan. Niets opgeschoten, tijd verloren aan verdrietig en ellendig zijn. Of om je schouders eronder te zetten, desnoods huilend en wel, en de confrontatie met je problemen en jezelf aan te gaan. Waar wil je staan over een jaar? Bij welke keuze ga je trotser zijn op jezelf? Waar help je jezelf het meest mee?

Dit precies. Nu heb je nog een keuze. Als je je laat leiden door die es of er niet actief tegenin gaat en het maar "laat" ben je later te zwak om er weer tegenin te gaan. Met gevolg indd tijd verloren en nog allemaal andere stomme dingen.
Wees in deze situatie, gebruik je gezonde verstand en knok. Anders zit je zo weer vast in die es.

Even wat anders: ik word mama

ben zo trots. Mn lijf is mega aan het veranderen en soms is dat lastig. Maar het kleine meisje dat ik in februari in mijn armen mag sluiten is dat meer dan waard.

**Geplaatst**: 12-11-15 14:24

Re: Bokkers met eetstoornissen?

Geplaatst: 12-11-15 14:24

Wat leuk Rosie, gefeliciteerd! Ik denk dat veel vrouwen wel balen van hun groeiende lichaamsomvang tijdens een zwangerschap, maar gelukkig is het tijdelijk en krijg je er iets waanzinnig bijzonders voor terug. Spannend hoor, die laatste maanden nog.

**Geplaatst**: 12-11-15 20:44

Geplaatst: 12-11-15 20:44

Gefeliciteerd Rosie!! Wat een mooi nieuws!!

**Geplaatst**: 12-11-15 20:49

Re: Bokkers met eetstoornissen?

Geplaatst: 12-11-15 20:49

Gefeliciteerd Rosie!

**Geplaatst**: 14-11-15 05:02

Geplaatst: 14-11-15 05:02

Hallo

,

Even een update.
Ik vind het nog erg moeilijk om de verstandige keuze te maken, jullie hebben helemaal gelijk, als ik nu mijzelf niet aanpak, wordt het alleen maar moeilijker en ben ik straks kostbare tijd verloren en sta ik nog op hetzelfde punt...

Het is alleen best wel lastig. Ik wil zo graag toegeven aan die oude bekende weg en zo mijn moeite weg drukken en mij concentreren op de es...

Gisteravond, vroeg een begeleider of ik nog even kwam, om wat te drinken. Ik was de hele dag iedereen aan het ontwijken en wilde dit ook het liefste ontlopen, want ik verwachte een preek en daar had ik echt geen behoefte aan.

Echter, zei hij meteen, we gaan toch geen moeilijk gesprek houden?
Ik zo, nee liever niet...
Uiteindelijk zei hij, ik wil graag dat je een keuze maakt. De keuze is, dat je ect aan het werk gaat. Eerst dacht ik, maar ik werk toch al?
Maar ik begreep hem ook wel. Hij zei, ga nu eens echt aan de slag om zelfstandig te worden.

Ik mag er een poosje over na denken.

Toch begrijp ik hem heel goed. Vaak zoek ik mijn steun en zekerheid bij anderen en als dat tegenvalt, omarm ik gelijk de es...
Ik dacht gisteravond ook, misschien wordt het langzaam aan tijd om mijn es en mijn twaalfjarige ik, los te laten.

Zo was ik twaalf toen ik de es kreeg en opgenomen enz. Werd.
Daar ben ik heel lang blijven steken. Ook wil ik als het ware twaalf blijven, omdat ik toen opeens niet echt kind meer was...
Lastig uit te leggen.

Waar ik wel heel blij mee ben, is dat ik het vertrouwen krijg van anderen, wat ik (nog) niet in mijzelf heb.

Lang verhaal, maar ik krijg dus een keus, kies ik voor mijzelf en de toekomst of kies ik voor het verleden en mijn oude vertrouwde patronen?

Excuus voor het lange verhaal. Misschien herkennen jullie dingen, dat je echt op zo'n punt staat of hebt gestaan?

**Geplaatst**: 30-11-15 00:33

Geplaatst: 30-11-15 00:33

Heey mensen, even een vraagje..
Ik heb een aantal jaren bulimia gehad. Ik at toen bijna niks, had eetbuien en sportte als een malle. Nu ben ik +/- 1.5 jaar genezen verklaard

Maar ik heb wel sinds ik mijn lichaam zo uitgebuit heb constant een heel moe gevoel in mijn lichaam, alsof ik net een marathon heb gelopen.

Ervaren andere genezen mensen dit ook zo?

**Geplaatst**: 30-11-15 06:02

Geplaatst: 30-11-15 06:02

Hoi,

Goed dat je Open bent en vragen stelt! Wat goed en fijn, dat je genezen bent!

Over je gevoel van moeheid, daar denk ik verschillende dingen bij, een, nu luister je misschien weer naar je lichaam. In je moeilijke periode drukte je Misschien alle signalen weg. Dus een ben je misschien de signalen van je lichaam ook niet meer gewend...
Ook denk ik, dat je lichaam een enorme aanslag moet verwerken. Dat kost tijd en bakken met energie... En soms is het lichamelijk niet op te sporen waarom, maar ik ben een keer naar een alternatieve arts geweest, die kijkt naar alle elementen in je lichaam. Toen kwam ik er achter, dat ik na acht jaar (na de eetstoornis dat ik weer gewoon at) nog een trauma in mijn cellen en o.a. Mijn moeten had. Zo zie je, dat zelfs jaren later je lichaam soms nog steeds niet helemaal hersteld is. Ik was dan ook altijd verschrikkelijk moe en soms kom ik bijna niks door de vermoeidheid. Kwam ook wel, door mijn medicatie, maar ook doordat mijn lichaam echt een klap heeft gehad van de eetstoornis. Ik kreeg van die arts een multivitaminen die best sterk is, maar ik heb nu veel meer energie. Ik heb daarna nooit meer laten testen of het in mijn lichaam beter is, maar ik denk van wel. Wat ik hiermee wil zeggen, is dat soms met de reguliere onderzoek methodes niks te vinden is, maar dat soms als je dieper kijkt, je lichaam wel degelijk schade heeft. Dit is niet om je bang te maken, maar wat ik hoop dat iedereen mag leren, ook ik, om van je lichaam te houden. Het doet zoveel voor je! Ik begreep mijn lichaam bijvoorbeeld beter, nadat ik bij die arts geweest was. Maar volg je hart. Voel jij je bij alternatief niet goed, moet je daar niet heen gaan.

Ik hoop dat je mijn verhaal begrijpt.
Ik herken je vermoeidheid, dus echt wel!

Sterkte en heel veel Liefs