Bokt.nl

**Geplaatst**: 16-08-10 20:55

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 16-08-10 20:55

Hoe komt het dat je je al de hele dag klote voelt?

**Geplaatst**: 16-08-10 21:03

Geplaatst: 16-08-10 21:03

Werk al maanden niet meer.. langzaam opgebouwd en nu na een vakantie zou ik weer gaan werken..
Vandaag dag één en ik vond het vreselijk.. deed niet aardig tegen m'n kinderen op m'n werk, voel me onzeker en bang..
Heb hele lijsten in m'n hoofd van de dingen die ik niet goed doe en kan..
En langzamerhand komt het besef dat dit nog wel eens veeeeeeel langer kan gaan duren..

**Geplaatst**: 16-08-10 21:06

Geplaatst: 16-08-10 21:06

jolliegirl ook ik heb jou topic gelezen toen van het meisje bij het zwembad.. heb er om zitten huilen, verschrikkelijk. dit moet erg moeilijk zijn geweest en nog steeds.. :(:)

maaike sterkte, jij ook kop op he.. :(:)

Charlot nogmaals, kop op meid, inderdaad doe het voor PW!

Angela heel erg veel sterkte en prachtige afscheidsbrief heb je geschreven, voor jezelf denk ik ook erg fijn om dit opgeschreven te hebben..

Uthrick erg mooi gedicht heb je geschreven in de opening het afscheidstopic, bedankt voor de mededeling hier, je zult wel overspoeld worden door pb's.. veel sterkte gewenst..

**Geplaatst**: 16-08-10 21:07

Geplaatst: 16-08-10 21:07

Je moet niet te snel willen.. dan kom je in de cirkel waar ik nu ook in zit... je gaat teveel verwachten van jezelf....
Ik ben ook op de handrem gezet door mensen op mijn stage.. en elke keer als ik die handrem eraf wil halen, houden ze me tegen..
Je moet niet overmoedig worden.. alles stapje voor stapje..

En vooral.. probeer eens positief te kijken!
niet alles wat je fout doet, maar de dingen die je goed doet!
Je ziet in dat je vandaag niet aardig was vind je zelf... verbeter dit de volgende keer...

En probeer op die manier stapje voor stapje verder te gaan..
Geloof me.. het is klote... het gaat langzaam..
het ongeluk hier is al 12 weken geleden... en nog werk ik niet meer normaal...maar ik functioneer nog wel.. dankzij de mensen die mij geremt hebben...

Leer van je ''fouten'' en verbeter deze... en probeer wat positieviteit uit jezelf te halen!

mensen kunnen niet alleen met negativiteit leven!
Eis niet teveel van jezelf

__________________

Ik zal mezelf nog even snel voorstellen, want ik ben zomaar komen binnenvallen

Jolliegirl - Jolanda
20 jaar jong
Wonend in drenthe.
Loop momenteel stage op camping de otterberg in Wijster. Een super fijn stage-adres..met allemaal lieve mensen! En zeker na het ongeluk allemaal lieve mensen die elkaar steunen.
Ik rij momenteel geen paard meer, geen verzorgpaard o.i.d Soms klim ik op een paard van een vriendin. En op stage heb ik een pony voor de camping-manege ingereden.

Zo.. dit was t wel denk ik.

**Geplaatst**: 16-08-10 21:11

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 16-08-10 21:11

Meiden, heel veel sterkte!!! Knuffel voor jullie allemaal!

**Geplaatst**: 16-08-10 21:12

Geplaatst: 16-08-10 21:12

Maaaike schreef:
Werk al maanden niet meer.. langzaam opgebouwd en nu na een vakantie zou ik weer gaan werken..
Vandaag dag één en ik vond het vreselijk.. deed niet aardig tegen m'n kinderen op m'n werk, voel me onzeker en bang..
Heb hele lijsten in m'n hoofd van de dingen die ik niet goed doe en kan..
En langzamerhand komt het besef dat dit nog wel eens veeeeeeel langer kan gaan duren..

Lieverd, zie dit ook meteen als een teken. Heb je dit gelijk besproken op je werk? Stap terug hoor, hoe moeilijk ook.. Begrijp ik nu goed dat je dus nu na je vakantie weer vol begint? of tenminste de uren die je voorheen had, of waar je gestopt bent op te bouwen?
Het is logisch dat dag 1 niet meteen top is.. Normaal gesproken zonder burnout moet je ook wennen na de vakantie en zal de 1e dag ook niet gelijk soepel gaan...

Vergeet niet, je hebt best een bewogen/heftige vakantie achter de rug. En hebt net te horen gekregen dat je een stapje verder moet qua hulp, waar je denk ik onbewust ook mee rond loopt.. En nu dit van PW..
Ik zou je óf morgen ziek melden, of eerst een gesprek aangaan met je begeleider/leidingevende of tenminste iemand op je werk.. of beide...
Hoe dan ook doe hier gelijk een stapje terug en niet eerst een paar verder om zometeen een nog grotere stap terug te moeten zetten.

edit; ik herken overigens wel wat je zegt. En weet ook hoe moeilijk het is. Ik begin ook steeds meer te twijfelen aan de dingen waarvan ik voorheen wist dat ik ze wel goed deed.. Wie zegt dat het ook echt goed is zoals ik het doe? dingen die eerder vanzelfsprekend waren komen steeds meer een vraagteken bij.. of ik het wel echt kan. en gevolg bij mij is dat ik ze liever niet doe, dan doe ik ze ook niet fout..

Laatst bijgewerkt door ikbenellie op 16-08-10 21:21, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 16-08-10 21:15

Geplaatst: 16-08-10 21:15

Meiden dank voor de lieve woorden, zo tussen de emoties van pw door.

Tranen stromen hier voor het eerst behoorlijk, jullie woorden raken me..
Het voelt zó als falen!!
Ja, ikbenellie, je hebt het goed begrepen, zou m'n normale uren weer gaan werken..
Niet besproken, wel voorgenomen morgen gelijk aan de bel te trekken..

**Geplaatst**: 16-08-10 21:16

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 16-08-10 21:16

JE FAALT NIET!!!
Je bent emotioneel... dat is iedereen wel eens...!

Begin rustig met werken.. ik werk nogsteeds maar 4 uurtjes per dag ipv 8! ik ben veel te laat geweest met melden dat het helemaal niet goed met me ging (5 weken geleden!) en dit is het resultaat...

Doe een stapje terug! voor jezelf...

**Geplaatst**: 16-08-10 21:18

Geplaatst: 16-08-10 21:18

Nee, emoties voelen niet als falen..
maar dat ik weer een stapje terug moet doen..
stond in de verkeerde volgorde inderdaad..

**Geplaatst**: 16-08-10 21:25

Geplaatst: 16-08-10 21:25

Maaike!! echt ik schrijf het zo makkelijk op, voor een ander ja voor jou, weet ik precies wat je moet doen; STAP TERUG!!! maar denk je nu echt dat ik dat zelf doe...? ik herken het zo en het zit gewoon niet in ons een stap terug te doen, wij willen alleen maar stappen vooruit maken. En dit is positief, maar ook een valkuil.. Want juist het niet willen toegeven een stapje terug te moeten doen, doet ons een extra stap terug te moeten zetten,dit vertraagt alles. En dat is precies waar ik ook last van heb. Nog steeds heb ik het ergens niet geaccepteerd en wil ik het niet toegeven, ook ik zou nu weer op 38 uur zitten.. maar zit alweer 2 weken thuis. En van het weekend 2 uurtjes geweest en mijn hoofd tolde weer en ik stond weer te trillen en waarom? ik weet het niet... maar wel weet ik dat ik meer en meer in moet gaan zien dát het niet sneller gaat wanneer je niet hebt geaccepteerd dat het eerst langzamer moet gaan...

En echt hoor doe het morgen; trek aan die bel.
En ook wanneer je morgen vroeg weer denkt; ach het valt wel mee, wat zeurde ik nou gisteren? Denk dan aub even aan mij en aan hoe je je vandaag voelde; het valt niet mee!

Denk ook aan deze momenten dat woorden en mensen die de vinger op de zere plek leggen emotie in je oproepen. Dit herken ik zoo.. Ik kan me dagenlang voorhouden dat er niks aan de hand is, omdat ik situaties en mensen uit de weg ga die mij kunnen laten zien dat het niet gewoon goed gaat. En dan hoeft iemand maar 1 woord te zeggen dat mij doet beseffen dat die persoon gelijk heeft en dan rollen de tranen over mijn wangen. Dit is het beetje besef dat wat je ergens achter in je hoofd dondersgoed weet, maar niet wil voelen en zien, toch echt wel waar is..

Laatst bijgewerkt door ikbenellie op 16-08-10 21:30, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 16-08-10 21:28

Geplaatst: 16-08-10 21:28

Mooie woorden, thnx.. en weetje.. in theorie weet ik dat je gelijk hebt, maar in praktijk wil ik me daar niet aan over geven..

**Geplaatst**: 16-08-10 21:32

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 16-08-10 21:32

precies en dat is nou juist wat ik ook zou hebben als ik mijn eigen woorden van iemand anders zou krijgen aan mij gericht.. Heb precies hetzelfde. Als je het leest weet je dat het zo is, maar kijk je naar jezelf, blijft toch ergens een stemmetje roepen dat het maar een beetje op jou van toepassing is.. ; bij mij valt het wel mee..
Sorry voor mijn woordenstroom ineens maar ik blijf typen op een of andere manier..

**Geplaatst**: 16-08-10 21:33

Geplaatst: 16-08-10 21:33

Jij een woordenstorm, ik een tranenstorm..
Kan niet meer stoppen

Krijg ik net een smsje van een collega, begin ik weer

**Geplaatst**: 16-08-10 21:35

Geplaatst: 16-08-10 21:35

Maaaike schreef:
Nee, emoties voelen niet als falen..
maar dat ik weer een stapje terug moet doen..
stond in de verkeerde volgorde inderdaad..

weetje dat ik dan al 12 weken faal?
Een stapje terug doen is niet falen! Dat is juist inzien dat het niet lukt, en om het wel te laten lukken moet je rustiger aan doen!

**Geplaatst**: 16-08-10 21:36

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 16-08-10 21:36

Ennuh weetje....
Ik heb het ook 8 weken kunnen verzwijgen..
tot je eens iemand tegenkomt die gewoon keihard door je heen breekt.. mijn stagebegeleider had daar nog geen 5 minuten voor nodig..
Dit was een klap recht in mn gezicht.. maar als ik er nu naar terugkijk.. man wat ben ik al sterk geworden!

**Geplaatst**: 16-08-10 21:36

Geplaatst: 16-08-10 21:36

och meis ik weet zo goed hoe je je voelt, laat maar even komen die tranen.. :(:)

Inderdaad Jolliegirl, sommige mensen weten precies tot je door te dringen wanneer je het niet verwacht.. En dan kun je je verdriet nog zo lang voor je uitgeschoven hebben, een paar woorden en het komt er toch echt uit..

Laatst bijgewerkt door ikbenellie op 16-08-10 21:37, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 16-08-10 21:37

Geplaatst: 16-08-10 21:37

Nee, jij faalt niet al 12 weken... Al die tijd dat ik niet werkte vond ik ook niet echt als falen..
Maar weer aan het werk gaan (denken dat ik dat ook weer kon) en dan pas merken dat het eigenlijk toch niet gaat.. dan weer een stapje terug moeten doen, dat is falen!

**Geplaatst**: 16-08-10 21:40

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 16-08-10 21:40

weetje maaike, ik ben 15 dagen op vakantie geweest en de laatste avond op mijn vakantie dacht ik echt dat ik er weer was, had zelfs weer zin om te gaan werken en had het idee dat ik weer hele dagen van 8 uur kon draaien, probleemloos... ook bij mij viel dit tegen en was echt een teleurstelling voor mezelf. Dat je denkt dat het weer lukt, maar erachter te komen dat je gedachte zo misleidend geweest is..

**Geplaatst**: 16-08-10 21:43

Geplaatst: 16-08-10 21:43

Inderdaad, je misleidt jezelf dan gigantisch. Dan vraag ik mezelf ook wel eens af, wie ben ik nou? Ken ik mezelf wel?
En weetje, ik werk met kinderen.. ik gun ze juf die het maximale uit ze kan halen en op het moment niet mij als juf..
Maar het verschil tussen mijn kijk en de werkelijkheid op mijn functioneren is een wereld van verschil..

**Geplaatst**: 16-08-10 21:45

Geplaatst: 16-08-10 21:45

Maaike, dat is niet falen, dat is aan je eigen denken. Zorgen dat je niet helemaal in het dal valt

Ik ga nu offline, ik trek het allemaal niet meer.

Sterkte allemaal!!!

**Geplaatst**: 16-08-10 21:46

Geplaatst: 16-08-10 21:46

Maaaike schreef:
Nee, jij faalt niet al 12 weken... Al die tijd dat ik niet werkte vond ik ook niet echt als falen..
Maar weer aan het werk gaan (denken dat ik dat ook weer kon) en dan pas merken dat het eigenlijk toch niet gaat.. dan weer een stapje terug moeten doen, dat is falen!

Dat is geen falen lieve schat.. dat is kiezen voor jezelf.. niet zo eigenwijs doen!

Ik ben doorgewerkt na het ongeluk.. de domste fout die ik had kunnen maken.. ik heb mezelf 8 weken onder mn kont getrapt.. en toen bedacht ik me dat dit wel eens anders kon gaan.. Ik ben naar mijn stagebegeleider gestapt.. en met vele moeite hem verteld dat ik wat rustiger aan wilde doen.. ik was echt heel bang voor de reactie... bang om als aansteller gezien te worden... maar na 8 weken.. hield ik het gewoon niet meer.. heb paar dagen vrij gehad (2 ) en ben om de dag gaan werken 1.5 week lang..
Tussendoor ben ik nog eens teruggegaan naar mijn begeleider... ik zei dat het goed met me ging... en boem.. ik werd direct doorbroken... en echt.. dat doet heel veel pijn... geconfronteerd worden met je eigen problemen.... En ik blijf erbij... ik heb mezelf groot gehouden tegen beter weten in... maar echt.. hij brak overal doorheen zonder er iets voor te hoeven doen... mensenkennis noem ik dat. Het is niet alleen die reanimatie die mij zo gesloopt heeft.... de wijze woorden : In je leven draag je een rugzakje mee waar je allerlei herrineringen instopt... maar op den duur is het vol..
of : Je leven is als een elastiekje wat steeds meer oprekt door alle gebeurenissen... tot het knapt...
En daarna ben ik gezet naar 4 uur op een dag... en nu werk ik weer 5 dagen in de week 4 uur per dag ipv 8....
Ik heb vanaf donderdag 5 dagen vakantie, en ik ga genieten! En daarna wil ik weer fulltime aan het werk.. 5 dagen in de week 8 uur op een dag....

Op dit moment is de situatie weer veranderd, mijn begeleider is out the running... die heeft zijn rust nodig.. dus ik zit weer in die cirkel van : Ik red mij wel..
Wetend dat het me gaat opbreken... maar ik hou vol tot hij terug is... en dan maar weer eens babbelen hoe het gaat...En ja.. dat kan weer een confronterend gesprek worden.. want liegen dat het goed gaat werkt dus blijkbaar niet...een masker werkt blijkbaar ook niet... Openheid en eerlijkheid wel...

Weetje... met z'n alle kom je er doorheen...
Laat het niet zo ver komen datje eraan onderdoor gaat.
Je faalt niet..... je faalt alleen als je niet probeert. En jij probeert WEL!

**Geplaatst**: 16-08-10 21:50

Geplaatst: 16-08-10 21:50

Meiden bedankt voor alle lieve woorden. Doet me erg goed..
Jolligirl, bedankt dat je je er in mengt.. Je zegt hele waardevolle dingen! Bedankt!

Ik ga even onder een warme douche staan en een beetje rustig proberen te worden..
En dan hoop ik snel mijn bed in te kruipen en te gaan slapen..

Sterkte allemaal :(:)

**Geplaatst**: 16-08-10 21:55

Geplaatst: 16-08-10 21:55

samantha jij ook veel sterkte..

jolliegirl Het is waar wat je schrijft, je gaat wel door en denkt dat je er zo wel overheenkomt, maar er komt een moment dat je instort, want je loopt namelijk jezelf en je eigen gevoel voorbij..
Fijn dat je zo'n fijne leidinggevende hebt. Echter zie ik bij jou hier ook een grote valkuil door het wel 'vol te houden totdat hij terug is'
Hopelijk zul je snel genoeg de signalen ontdekken en ook optijd en stapje terug doen!! Want ik weet hoe makkelijk het is om dat tegen een ander te zeggen, maar voorjezelf ligt dit toch vaak wat moeilijker..

Die vergelijking van het elastiekje heeft PW trouwens ook een keer gepost, doet mij weer gek gevoel van binnen krijgen...

Maaike rustig aan he, sterkte en hopelijk word je wat rustiger, en morgen echt aankaarten op je werk hoor..

**Geplaatst**: 16-08-10 22:00

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 16-08-10 22:00

Een geknapt elastiekje kan je alleen repareren door het te knopen.. maar daardoor komen er zwakkere breekpunten..
Dus zorg gewoon dat het niet knapt..

Oh die valkuil zal ik ongetwijfeld tegenkomen.... Laat maar komen...
Klim er wel weer uit.

**Geplaatst**: 16-08-10 22:05

Geplaatst: 16-08-10 22:05

Je klinkt sterk jolliegirl, goede instelling. succes en sterkte verder met alles. gaat vast goed komen!

Ik ga ook slapen, moet er morgen weer vroeg uit, eerste dag van mijn training/therapie begint voor mij... ben zenuwachtig een klein beetje..

PW rust zacht lieve meid, je hebt het verdiend, geef droef een knuffel en weet dat het goed is zo.. :(:)

hopelijk lees je mee van bovenaf..