Omdat het gewoon niet goed gaat en ik het nog steeds niet wil accepteren dat ik het heb. Vind ik vreselijk moeilijk en besteed daarom geen aandacht eraan. Ookal weet ik het avrechts werkt.. Zit nu in de wachtkamer, bedankt iig
Kentaro
Berichten: 17391
Geregistreerd: 06-04-07
Geplaatst: 20-03-12 15:11
Meid, ik weet ZO goed wat je voelt!!! Ik ben ook net een struisvogel..... Lekker m´n kop in de grond.... En als ik er niet aan denk, is het er niet..... Ik hoop dat je in het ieder geval een goede klik met je arts hebt, want dat doet écht zo ontzettend veel!! Sterkte zo!
tootje71
Berichten: 5186
Geregistreerd: 09-01-10
Woonplaats: zw.prov.utr.
Geplaatst door de TopicStarter: 20-03-12 15:14
Och jeetje ..(hoe herkenbaar ) ik heb dan wel mijn hele leven suiker maar toen ik een jaar of 18 was gooide ik er ook met de pet naar..
Ik wilde het niet accepteren en deed net of ik het niet had met gevolg vele zware hypo's en depressief..
Op een gegeven moment kreeg ik verkering ( is nu mijn man) en die heeft mij er heel goed mee leren omgaan , en wat niet onbelangrijk is mij heeft laten zien dat ik een normaal persoon ben..
Altijd dacht ik dat ik niet "normaal" was want ik had iets ...maar gelukkig kreeg ik door dat ik zo verkeerd bezig was.. ook altijd zag ik er erg tegenop om naar de internist te gaan ( ik schreef maar wat bloedwaardes op zodat ik wat mee had ) maar die had natuurlijk door dat ik de boel bij elkaar loog mijn gemiddelde was keihoog ..je moet het zo zien de arts zit er om je te helpen niet om je de les te lezen die mensen willen je sturen zodat het leven makkelijker wordt en je ver weg van complicatie's blijft. Ik kan ook goed met mijn diabetesverpleegkundige om gaan ik kan daar heerlijk zitten klagen maar ook heerlijk lachen , ik durfde vorig jaar bijv. niet te zeggen dat ik van de insulinepomp af wou maar later zei ze "mens had het gezegd het is jouw leven ! kan mij niets schelen of je prikt of een pomp hebt" ..zo zie je maar weer..
En ik kan natuurlijk als brugman tegen je aan praten je moet het zelf doen maar ga zeker niet doen alsof je het niet hebt ! Als je het het eenmaal accepteert en je er beter mee om kan gaan is het leven zo leuk , je kan in principe alles alleen moet je af en toe je zelf even in de gaten houden..
je bent niet de enige hoor! Hier nog een struisvogel Hoe vaak ik niet gewoon heb geweigerd te spuiten met als gevolg mega hypers... Je moet het zelf leren accepteren en dan ook onder controle zien te houden. Wat mij altijd wat meer motiveert is denken aan de toekomst, stel je voor dat je over 20 jaar complicaties krijgt, omdat je nu je kop in het zand steekt, dan kun je je dan wel voor je kop slaan!!
ik weet zeker dat ik mezelf voor me kop zal slaan als ik over 20 jaar complicaties krijg maar op dit moment staat alles in me tegen om het te accepteren... en ik wil het wel graag gaan accepteren maar ik weet gewoon niet hoe ik dat moet doen...
zonet erge ruzie gehad met mijn moeder, ze snapt niet dat ik mezelf zo kapot aant maken ben en is daar echt woedend over.. in het ziekenhuis zijn ze ook bezorgd en de internist had het er zelfs over dat als het nu niet snel verbeterd dat het niet lang meer duurt voordat ik ermee in het ziekenhuis lig... want je lichaam is natuurlijk op ten duur ook op....
bahbah... ik weet het zo allemaal even niet meer...
meikemarieke
Berichten: 3429
Geregistreerd: 12-07-04
Woonplaats: Achterhoek
Geplaatst: 21-03-12 10:11
Het is ook een kl*teziekte, we weten er alles van hier! Helpt het niet om jezelf beloningen te geven? Bijvoorbeeld als je hba1c is gezakt naar.... dat je dan iets leuks voor jezelf mag kopen of iets leuks gaat doen?
Ik heb weer te kampen met hypo na hypo na hypo..... Soms wel 3 op een dag.... ik word er nogal moe van. een maand of 2 geleden heb ik mn langwerkende insuline verhoogd en nu pas krijg ik hypo's, geen idee waar dat vandaan komt. Heb mn langwerkende insuline maar weer naar beneden bijgesteld, maar vanochtend toch weer een hypo. Terwijl ik gisteravond ben gaan slapen met een suiker van 16.8! Ik kan er soms geen touw aan vastknopen....
Valeria
Berichten: 1627
Geregistreerd: 12-02-05
Woonplaats: Hoogezand - Sappemeer
Geplaatst: 21-03-12 12:16
Mijkee_ Hoe herkenbaar, na 23 jaar dat ik diabetes heb heb ik soms ook nog momenten dat ik zou willen dat ik "normaal"was. ook heb ik in de zwangerschap erg te maken gehad met de complicaties van diabetes (wisselende suikers, groot kindje, Alexia was bijna 5 kilo toen ze geboren is.., veel opgenomen geweest voor onregelde suikers. en noem maar op. het in een kunst om sterk te blijven op de momenten dat je het niet meet ziet zitten.erover praten helpt!
hoe gaat het voor de rest met iedereen? met mij gaat het wat minder. doordat mijn hormoonhuishouding zo van slag is na de geboorte van Alexia weet ik soms niet waar de bloedsuikers naartoe gaan... ik zie er ook behoorlijk tegenop om nu naar de internist te gaan. maar ik ga toch wel heen want voel me er niet fijner op... Met Alexia gaat het goed ze groeit goed! ze moeten alleen wel naar de kinderarts omdat ze een navelbreukje heeft.
tot slot nog een fototje van mijn mooie meisje!
Kentaro
Berichten: 17391
Geregistreerd: 06-04-07
Geplaatst: 21-03-12 12:32
Mijkee_, wat ontzettend vervelend te horen dat het zo slecht met je (gevoel) gaat!! Wij kunnen natuurijk van alles tegen jou zeggen, maar je moet het toch zelf 'voelen' (dat het goed voelt als het op orde is!) Ik heb er zelf járen met de pet naar gegooid. Heb alle geluk gehad dat het zo lang goed is gegaan. Tot ik uiteindelijk een fikse waarschuwing kreeg door een hartinfarct..... Dan ga je er toch wel even anders mee om. Het is natuurlijk erg jammer dat zoiets eerst moet gebeuren Weet niet of dat er bij jullie ook is en of je uberhaubt daar oren naar zou hebben, maar bij ons in het medisch (diabetes) team zit ook een soort van psychologe. Ben daar toendertijd ook een paar keer geweest. Heb daar echt wel wat aan gehad!! Misschien dat dat voor jou iets is??
valeria, het is natuurlijk super balen dat je suikers zo van slag zijn, maar jij hebt er wel een oorzaak voor! Weet niet of ze in het ziekenhuis aan hebben gegeven hoe lang het zou mogen/kunnen duren voor het weer op de rit moet zijn?? Weet wel na m'n infarct (en de nodige pillen die je dan krijgt ) dat het een behoorlijke tijd heeft geduurd eer het bij mij onder controle was. Daarom zou ik er als ik jou was ook echt niet tegen op zien om naar je internist te gaan!! Je weet toch hoe het komt!! het is niet zo dat je er zelf maar een zooitje van aan het maken bent! Ik kan helaas de foto van je dochter niet zien (heb dat wel meer op de computer op m'n werk ), maar wat fijn dat ze het goed doet!! Een navelbreukje bij zo'n kleintje, moeten ze daar iets aan doen??
Valeria, ze blijft prachtig hoor! Huilt ze nou nooit? Ze staat telkens zo stralend op de foto's!
Hier in het ziekenhuis hebben ze idd ook psychologische begeleiding voor diabetespatienten. Klinkt heel zwaar, maar in feite is het gewoon een gesprek in een huiskamer waar je lekker je hart even kunt luchten en waar ze vervolgens soms nog tips kunnen geven over hoe je het makkelijker voor jezelf kunt maken. Ik snap het stigma van de psych, maar eigenlijk zouden we daar collectief iets minder moeilijk over moeten doen: iedereen wil toch wel eens iets van zich af praten? Ik kan het je dan ook van harte aanraden!
meikemarieke balen dat je zo veel hypo's hebt. Ik moet zeggen dat zakken van 16.8 naar een hypo ook wel erg heftig is. Is het misschien een idee om eens een paar dagen een sensor te dragen zodat je wat beter kunt zien wat er 's nachts gebeurt? Daar kan de dvk dan eventueel je langwerkende insuline op aanpassen. Want dit is natuurlijk geen doen, 3 hypo's op 1 dag is echt te gek.
mooi kindje Valeria! Balen van je suikers, maar zodra je hormonen weer wat tot rust komen, zullen je suikers ook wel beter worden denk ik?
Sofy: ik heb al eens eerder 4 dagen met een sensor gelopen, daar bleek dat ik in de vroege ochtend ineens omhoog schoot (toen kampte ik steeds met hoge suikers in de ochtend) toen werd me verteld dat het einge dat zou helpen, naar 4 keer daags spuiten was (ik spoot toen tweemaal daags) dat doe ik nu al 2 jaar. Maar nu dit weer.....Het verschilt ook heel erg, soms word ik wakker met 15 en soms met een hypo... Kan er geen pijl op trekken en dat is nog wel het meest vervelend.
Nou ja, wakker worden met 15 zou kunnen komen omdat je dan 's nachts een hypo hebt gehad, waarna je lichaam als het ware gaat overreguleren door meer glucose vrij te geven uit de lever. Maar daar kom je pas achter door of een sensor te dragen, of twee/drie keer 's nachts rond een uur of 3 te meten. Echt super vervelend voor je! Die onvoorspelbaarheid blijft ook het meest irritant aan diabetes.
ja indd,het is niet een ziekte, je neemt je medicijn en klaar, nee diabetes is toch een stuk ingewikkelder. als ik 's nachts een hypo heb word ik wakker, dus denk zelf eerlijk gezegd niet dat dat het is.
zijn er trouwens hier meer mensen die er behoefte aan hebben om dagcurves te delen hier? Dan kunnen we met elkaar vergelijken en elkaar nog tips geven?
Meike is een goed idee! ik moet nog een stok achter de rug hebben om weer te beginnen met dagcurves.. moet ze over 2 weken wel laten zien in het ziekenhuis...
oei,ik schrijf ze nooit op...prik wel 4 keer per dag en spuit desnoods bij ik zal het ook weer eens gaan bijhouden ook wel leuk om te zien wat jullie spuiten en hoe jullie reageren.
Kentaro
Berichten: 17391
Geregistreerd: 06-04-07
Geplaatst: 24-03-12 14:33
Ik vind het idee super! Maar als ik mee wil doen, moet ik er wel eerst mee beginnen.... Maar misschien is dit juist wel een goede stok achter de deur!!
Mijkee, wij begrijpen je als geen ander. Misschien zelfs wel te goed en zijn sommige van ons niet echt een goed voorbeeld voor jou... Als het je te hoog zit, gooi het er hier dan alstjeblieft uit!! Misschien dat wij je dan enigszins tot steun kunnen zijn!?
Mag ik vragen waarom je donderdag vaker hebt gespoten?
lovebonney
Berichten: 1862
Geregistreerd: 23-06-03
Woonplaats: Warmenhuizen
Geplaatst: 24-03-12 21:50
Hallo meiden!
Jeetje wat ben ik hier al lang niet meer geweest zeg! Te druk met de verzorging van ons moppie, hehe nee hoor.
Ik ben heerlijk aan het genieten van ons heerlijk kindje. Ze is inmiddels alweer 5 en een 1/2 maand oud en doet het super goed. Sinds 2 weken ben ik weer aan het werk, wat ook weer goed gaat en eerlijk gezegd ook wel weer lekker is. Even andere praat en even uit huis, alhoewel ik al honderd kilometer gewandeld heb. Heerlijk met dit weer!
Verder gaan mijn suikers erg wisselend de laatste tijd. Komt vast wel weer goed! Ik moet ook bekennen dat ik de laatste tijd niet zo heel veel zin heb om te prikken *schaam*
Kentaro
Berichten: 17391
Geregistreerd: 06-04-07
Geplaatst: 24-03-12 23:11
meikemarieke, hoe lang zit er tussen nuchter en na ontbijt?? Ik zit nuchter ook altijd redelijk hoog, maar krijg het dan nooit voor elkaar om na het ontbijt zo laag te zitten!?
lovebonney, wat een plaatje!!! De laatste foto is helemaal geweldig!!
Ik vraag me idd ook af welke tijd jullie aanhouden voor het prikken na een maaltijd? Maar tjee meikemarieke, je schommelt wel heel hard zeg! Dat zal niet makkelijk voor je zijn.