Hier nog een lotgenootje.
In de derde klas ben zwaar gepest, het liep thuis niet lekker, puberteit.. Daardoor werd ik ernstig depressief, waarbij ik zelfs zelfmoordplannen had. Nooit uitgevoerd, maar ik had al bedacht hoe en wat, afscheidsbrieven waren ook al klaar. Enige wat me nog op de been hield, waren m'n dieren. Zonder hen had ik het echt niet gered.
In de zomervakantie ben ik er weer bovenop gekomen, omdat ik naar een nieuwe klas ging en thuis ging het ook iets beter (had gepraat met m'n moeder).
Sindsdien ben ik nog heel gevoelig voor kritiek. Plagerijtjes denk ik meteen het ergste van, ik heb heel veel bevestiging nodig dat ik nog gewild ben in de groep. Ik ga snel twijfelen of ik wel het juiste doe. Mijn humeur kan zo snel omdraaien als een blad aan een boom. Echt vervelend.
Ik ben een tijdje naar de psychiater geweest ervoor, maar daar ben ik op een gegeven moment mee gestopt, omdat het toen weer goed ging. Alleen voel ik me tegenwoordig wel vaker down dan up, om het maar even zo te zeggen.
Mijn remedie is luidkeels liedjes meezingen en met de dieren omgaan. Wandelen met de hond, spelen en kroelen met de katten, dat maakt mij gelukkig. Misschien dat dat helpt bij anderen.
Geplaatst: 14-06-08 19:56 
maar daar probeer ik nu van af te blijven, gevolg dat ik weer geconfronteerd wordt met de echte harde wereld.. Geen idee of het goed gaat komen, ben nog maar 2 weken echt clean, heb al vaak gedacht om uit het leven te gaan, maar door me vriendin leef ik nog, en danzij men pony ook. 
