Zo de MRI scan is achter de rug. Jongens toch wat een beangtigende ervaring ! Ik heb claustrofobie dus ik wist dat het niet makkelijk ging zijn. Gelukkig waren de verpleegster en radioloog erg vriendelijk. De verpleegster vroeg mijn arm om een infuus te steken waardoor de een goedje spuiten zodat je lichaam oplicht tijdens de mri.
Tja zei ik zal moeilijk gaan gisteren hebben ze denk ik meermaals verkeerd geprikt. Ik liet mijn arm zien. :shock: de verpleegster schrok zich een hoedje
Waar heb je dat laten doen? Vroeg ze.
tja hier in het ziekenhuis gisteren
heb je je dan losgetrokken ofzo?
nee helemaal niet ik denk dat ze het gewoon niet goed kon.
ja maar dat zou toch echt niet mogen je hebt niet een moeilijke aders ! Ik zal heel voorzichtig zijn met de andere arm dat word niet eens blauw let maar op.
Ik zal even laten zien hoe mijn arm er gisteren uitzag na het bloedprikken


En vandaag zag het er zo uit :shock:

Daarna mocht ik op een bedje liggen wachten in ziekenhuis pyama tot ik onder de mri mocht. Gelukkig kon ik al hore wat een kabaal zo een machine maakt tjonge niet normaal !!
Toen was het mijn beurt. Ik liep dat kamertje in en zag de MRI tjonge wat een kleine bui moet ik daar in?? Zo klein, smal, eng oohhhh. Mams mocht natuurlijk ook niet meedie moest ik de wachtkamer wachten. Ik moest me groot houden dacht ik het is maar een tunnel. De radioloog zag dat ik niet op mijn gemak was stelde me gerust en vertelde wat er allemaal zou gaan gebeuren. Ik kreeg oorstopjes tegen het helse kabaal en ik kreeg een belletje mee als ik echt te bang was mocht ik erop drukken en zou hij me er meteen uithalen. Ik moest op mijn buik liggen en je borsten liggen dan in 2 gaten die in de tafel zitten erg appart 
net toen hij me de mri in wilde rollen spande hij nog een riem vast over mijn rug en mijn armen zaten dus ook vast Ooohh dat was te veel even paniek ! Dat gaat niet als je me nog gaan vastleggen krijg je me echt niet die tunnel in. Gelukkig had hij begrip voor mijn fobie (ik voelde me wel flauw maar heb het niet onder controle) de band ging los oef.
Ik ronde de mri in en de radioloog verliet de kamer. 20min lang lag ik doodstil in die tunnel met een hels hels kabaal om mijn oren zelf nog met de oorstopjes de hardste techno fuif leek ik wel te bezoeken !
Na een dikke 5min begon ik een beetje te ontspannen. Gelukkig vlogen de 20 min toch redelijk snel om ik mocht eruit me aankleden en terug naar mams die in de wachtkamer op me wachte.
We zij samen een kop koffie gaan drinken in de cafetaria. Nu moet ik weer wachten of de dokter beld vanavond nog zelf ik ik moet hem morgenvroeg bellen. Het wachten gaat weer in.
Ik ben blij dat ik de mri toch goed doorstaan heb toch niet niks voor een claustrofoob