Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly

?
kan ik lekker iemand lastig vallen met vragen

nickyu schreef:mijn chemo stond garant voor jaar lang niet bikini lijn hoeven bij te houden (of enig andere lijn ) had zo zijn voordelen

Ben erg moe (met de groeten van mijn hart), maar kan niet slapen door de medicijnen en zit bomvol energie (soms erg vervelend voor m'n omgeving
). Ik werk me het rambam (full- + parttime baan), heb 2 paarden, een huishouden en een erg druk sociaal leven. Soms moet ik mezelf terugfluiten, omdat ik te moe ben om nog door te bikkelen, maar die medicijnen laten niet toe dat ik slaap. Allemaal best crisis en ben dus altijd wit met wallen die tot op m'n enkels hangen, maar lekker doorbijten en niet piepen


ik kan ook nooit hakken aan want dat is helemaal geen pan. Dan steek ik er met 2 koppen boven uit.
die ogen stralen echt iets uit van power!

maarja ik blijf gewoon gezond eten. Ik sport gewoon zo vaak als ik kan en dat komt neer op bijna elke dag 2 uur. En daardoor voel ik me ook een stuk fitter wat ook weer positief werk. Ik krijg er ook een positievere instelling van
Ik zou willen dat ik jouw figuur had, bij jou is het allemaal mooi in verhouding, ik ben echt een peer, smal bovenlijf, dikke kont en heupen, benen... zo stom, dat scheelt wel 4 maten!
Ik heb op cesar therapie gezeten, maar ik deed de oefeningen nooit
Nu doe ik klassiek ballet en dat helpt heel erg om mijn houding te verbeteren, maar eigenlijk ben ik te lui om er de hele tijd op de letten. Terwijl ik weet dat ik er later hele erge last van kan krijgen katiavl schreef:Weet je wat ik ook geleerd hebt, dat je pas kan afvallen nadat je jezelf geacepteerd hebt. Ik vond het in het begin onwijs stom klinken. Vertelde altijd dat ik mezelf wel accepteer als ik dun ben...
Maar door die periodes ben ik wel gegroeid, ik besef dat er echt waarheid achter zit. Toen ik dat niet geloofde was het constant jojo, heb daar dan aan gewerkt en dan vlogen de kilos eraf.
toen ben ik langzaam aan wat afgevallen en vorig jaar ben ik dat voort gaan zetten. Tot ik 85 woog. Ik zat toen ineens super in me vel! Nu ben ik door omstandig heden weer wat aangekomen en accepteer ik me zelf totaal helemaal niet meer. Voel me gewoon ongelukkig zo. Dat geeft mij de disipline er wat aan te doen 
katiavl schreef:Weet je wat ik ook geleerd hebt, dat je pas kan afvallen nadat je jezelf geacepteerd hebt. Ik vond het in het begin onwijs stom klinken. Vertelde altijd dat ik mezelf wel accepteer als ik dun ben...
Maar door die periodes ben ik wel gegroeid, ik besef dat er echt waarheid achter zit. Toen ik dat niet geloofde was het constant jojo, heb daar dan aan gewerkt en dan vlogen de kilos eraf.

nickyu schreef:katiavl schreef:Weet je wat ik ook geleerd hebt, dat je pas kan afvallen nadat je jezelf geacepteerd hebt. Ik vond het in het begin onwijs stom klinken. Vertelde altijd dat ik mezelf wel accepteer als ik dun ben...
Maar door die periodes ben ik wel gegroeid, ik besef dat er echt waarheid achter zit. Toen ik dat niet geloofde was het constant jojo, heb daar dan aan gewerkt en dan vlogen de kilos eraf.
ja maar wat barmat ook zegt
als je eenmaal weer dunnner geweest ben accepteer je moeilijker die paar kilo er weer bij
ben ook een enorm gewicht kwijt en toen gaf ik nergens om
was helemaal hppymet mij zelf en nu ..sinds ik afgevallen ben had ik pas van ojee ik heb buikje ojee kan dat wel met mijn dikke kont etc ..
) hoe moeten vrouwen dat met een B cup dat dan doen (laat staan een Ctje )
zeker als je er gewoon niks aan kan doen!
na dat ik zoveel bijgekomen was door de medicijnen, begon ik te eten van verdriet. Dus dat hielp er niet om, mijn schuld ook wel.
Maatjes verschillen gewoon erg, dat je niet in een 42 past ofzo moet je jou echt niet aantrekken. 42 is inmiddels al veertog 38 geworden. Maatjes verkleinen, en 44 verkopen ze gewoon niet meer in de winkel...