Russel - ja, leuk topic 
Ik ben gezond en zit vol energie!!!! (en nu maar volhouden he
)
Beetje rotdag vandaag... ik had vanochtend een telefonische afspraak met de bedrijfsarts en ik heb me nog nooit zo ellendig en in de hoek gezet gevoeld als vandaag!
Ze is klaarblijkelijk helderziend, want ze zei dat ik geen hersenbloeding gehad had! Nou ja, knappe kop die dat door de telefoon kan bepalen, terwijl ik hier de foto's zwart op wit heb en de diagnosebrief.... Toen ik mijn weerwoord wilde geven, zei ze dat ze met mij niet in discussie ging....
Oh, wat voelde ik mij l-u-llig behandeld zeg... als ik kon krimpen dan had ik het gedaan, zo ellendig dat ik me voelde....
Ze gaf me werkelijk het gevoel dat ik maar wat aan het verzinnen was, het huilen stond me nader dan het lachen. Is het al niet erg genoeg dat ik deze diagnose gehad heb, moet er dan nog aan getwijfeld worden?
Ik heb direct mijn werkgever gebeld en gezegd hoe ik er over dacht, dat ik me als een klein kind behandeld voelde en dat ze enorm onbeschofd deed... Gelukkig werd dit gedrag wel herkend, dus het zal wel niet (volledig) aan mij gelegen hebben.... hoop ik.
Morgen ga ik weer werken, de bedrijfsarts ziet geen reden om het niet te doen. Nou, vooruit dan maar, ik heb er ook wel weer zin in. Mijn werkgever zelf zegt dat ze het nog wel rustig aan wil doen, geen dingen overhaasten en dat vind ik dan wel weer erg lief. Dat geeft tenminste het gevoel dat zij mij wél geloven!
Nou, die steen op mn maag zal nog wel even blijven liggen denk ik... maar ik probeer het van mij af te zetten en in mezelf te blijven geloven... ik weet wat er mis is en wat er gebeurd is, daar heb ik haar niet voor nodig, gelukkig!