


Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Paula schreef:Ik herken me in heel veel dingen wel, en ik kan mezelf ook echt wel verlegen noemen. Als gevolg van onzekerheid, denk ik. Ik zou zo graag dat spontane meisje zijn dat met iedereen een gesprek aan gaat, maar zo makkelijk is dat niet, als je altijd denk van: goh wat doe ik weer stom, wat een domme opmerking was dat weer van mij etc... Het rare is dat ik in sommige lessen op school juist hét meisje bent dat het grootste woord van de klas heeft. Ik praat er daar heel wat op los en dat voelt zó goed. Maar dan heb je weer in een les in een andere klas en zeg ik helemaal niks, als een leraar wat vraagt word ik zo rood als wat en grr. Tegen bekenden l*l ik er ook wel een eind op los, maar bij sommige juist ook weer helemaal niet.. Op m'n werk gaat het wel lekker, vaak kom ik thuis van mijn werk en denk ik: dát ging lekker, gewoon goede gesprekken gehad, praatjes met klanten etc. Maar andere dagen het ik het zó gehad, loopt alles mis, en ben ik weer dom bezig geweest, en dan gaat het weer helemaal mis. Het zou zo veel makkelijker zijn als ik met niet altijd alles zo aantrok, als ik wat meer scheit aan al die mensen had..
Colorado schreef:Ik heb ook echt totaal geen zelfvertrouwen. Durf er niet bij te lopen hoe ik wil, doe ik dat wel dan ben ik alsmaar bang voor opmerkingen en dat soort dingen. Ik wou dat het me allemaal niet boeide, stukken makkelijker.