Bokt.nl

**Geplaatst**: 11-12-06 01:15

Re: Bang om over te geven, vaak misselijk..

Geplaatst: 11-12-06 01:15

ik kan ook totaal niet tegen overgeven als ik over geef dan ga ik ook janken heel raar. Ik houd ook altijd alles binnen tot op een punt dat ik denk dat kan niet meer. Boos!

helaas heb ik dit al lang en doe ik daar niks aan denk ik.

**Geplaatst**: 11-12-06 01:30

Re: Bang om over te geven, vaak misselijk..

Geplaatst: 11-12-06 01:30

Zinn schreef:
Super dat er eens zo'n berichtje komt!Ik hoop dat ik er ook overheen groei,het gaat de laatste tijd in ieder geval al beter.ik vraag me af of het bij jou ook geleidelijk aan ging of ging het praktisch in 1 keer?dat je er overhaan was?

Heel geleidelijk, je moet het een beetje "vergeten" zeg maar en dat gebeurt niet van de ene op de andere dag. Het is ook wel belangrijk denk ik dat je je in het algemeen gewoon goed voelt; goed in je vel zit. Als er nog andere dingen spelen in je leven waar je last van hebt, kan dat ook stress -> misselijkheid -> stress (in die volgorde) in de hand werken. Misselijkheid is heel vaak een uiting van stress in je lichaam. Tenminste, dat was het bij mij en dat is het nog steeds, maar nu richt ik me meer op de oorzaak van de stress dan dat ik me druk maak om de misselijkheid.

**Geplaatst**: 13-12-06 11:08

Re: Bang om over te geven, vaak misselijk..

Geplaatst: 13-12-06 11:08

Ronja,
Dit stukje vind ik erg goed van je, idd nu ik erover nadenk, als iemand anders moet, betekent idd niet dat ik ook moet, en dat is wel wat ik dan altijd denk.
hoe oud ben je nu als ik vragen mag.

Het is héél belangrijk je te realiseren dat als iemand anders overgeeft, dat niet betekent dat jij het ook moet. Gezond is gezond, en druk maken over ziekzijn zou je eigenlijk alleen moeten doen wanneer je dat ook echt bent, anders maak je je eigen leven zuur.

**Geplaatst**: 14-12-06 15:52

Re: Bang om over te geven, vaak misselijk..

Geplaatst: 14-12-06 15:52

psvub schreef:
Ronja,
Dit stukje vind ik erg goed van je, idd nu ik erover nadenk, als iemand anders moet, betekent idd niet dat ik ook moet, en dat is wel wat ik dan altijd denk.
hoe oud ben je nu als ik vragen mag.

Het is héél belangrijk je te realiseren dat als iemand anders overgeeft, dat niet betekent dat jij het ook moet. Gezond is gezond, en druk maken over ziekzijn zou je eigenlijk alleen moeten doen wanneer je dat ook echt bent, anders maak je je eigen leven zuur.

Ik ben nu 22 en ik was van de misselijkheidsproblemen af zo rond mijn vijftiende, zestiende denk ik...

**Geplaatst**: 15-12-06 00:52

Re: Bang om over te geven, vaak misselijk..

Geplaatst: 15-12-06 00:52

het geeft wel goeie moed om ook eens iemand te horen die ervan af is geraakt.Ik hoop zo dat ik er oit ook vanaf zal geraken,want ik leef veel meer in angst dan nodig is en dat is veel te stresserend.Op sommige dagen put het me echt uit!

**Geplaatst**: 15-12-06 10:00

Re: Bang om over te geven, vaak misselijk..

Geplaatst: 15-12-06 10:00

ja ik snap helemaal wat je bedoelt zinn, het put mij ook behoorlijk uit.
volgende week was ergens een meeting waar ik heen wou, mja dan moest ik helemaal met de trein naar gelderland, en dat zag ik toch niet zo zitten helaas Boos!

het is zo'n belemmering.

**Geplaatst**: 15-12-06 11:31

Re: Bang om over te geven, vaak misselijk..

Geplaatst: 15-12-06 11:31

ik spuug ook als een ander spuugt ik weet niet waarom.
ik vind dit niet leuk enm probeer het altijd intehouden omdat ik niet durf te spugen. Zelf snap ik niet waarom niet.

**Geplaatst**: 15-12-06 12:28

Re: Bang om over te geven, vaak misselijk..

Geplaatst: 15-12-06 12:28

lizzy, een samson hond Haha!

toch":P ( sorry ff offtopic)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-12-06 15:20

Re: Bang om over te geven, vaak misselijk..

Geplaatst door de TopicStarter : 15-12-06 15:20

Hallo! Ik weer even hier Lachen

Ik schreef laatst dat het wel weer goed met me ging.. Tijd geen aanvallen meer gehad enzo.. Maar afgelopen maandag had ik weer een aanval. Een hele erge.. Brr.. Ik kan m'n gedachten dan zo moeilijk verzetten..

**Geplaatst**: 04-01-07 13:20

Re: Bang om over te geven, vaak misselijk..

Geplaatst: 04-01-07 13:20

Ik heb vannacht weer wat meegemaakt. Al een tijdje is mijn angst uitgebleven, ik dacht dat ik er overheen was. Vannacht was mijn moeder ziek. Het eten lag op haar maag. Ze was aan het overgeven in 't wc vlak naast mijn kamer. Ik heb doodsangsten doorstaan. Mijn hart is sneller beginnen slaan, angstwekkend hard. Uiteindelijk mijn ipod in mijn oren gestoken en nog eens een kussen op mijn hoofd gelegd zodanig dat ik niets meer hoorde. Met als resultaat dat ik nog tot vier uur heb wakker gelegen en dat ik vandaag dus de helft van de dag verloren ben om te leren...

**Geplaatst**: 04-01-07 19:34

Re: Bang om over te geven, vaak misselijk..

Geplaatst: 04-01-07 19:34

Dancie schreef:
ik spuug ook als een ander spuugt ik weet niet waarom.
ik vind dit niet leuk enm probeer het altijd intehouden omdat ik niet durf te spugen. Zelf snap ik niet waarom niet.

Dit is geen emetofobie hoor...
Dan kots je namelijk NIET hoe ziek je ook bent.

Anna01 schreef:
Ik heb vannacht weer wat meegemaakt.

Jeetje Anna wat erg!! Kan me goed voorstellen dat jij je nu erg angstig voelt.

**Geplaatst**: 04-01-07 21:46

Re: Bang om over te geven, vaak misselijk..

Geplaatst: 04-01-07 21:46

Het komt allemaal wel een beetje bekend voor, ik wist niet dat het echt iets was (altijd gedacht dat ik gewoon een beetje gek was)
Ik weet niet of ik echt emetofoob te noemen ben, maar ik ben ook bang om over te geven. Ik hou daarom niet van uitgaan, drinken, bij vreemden in de auto meegaan, reizen, blijven slapen bij mensen. Ik doe het wel, maar ik heb eigenlijk altijd een plastic zak bij me....
het gekke is dat ik me de laatste keer niet eens kan herrineren dat ik overgegeven heb. Misschien is dat het, de angst voor het onbekende?

Nou ja, de laatste keer kan ik me zeer goed herrineren, dat was zo ongeveer de uitkomst van mijn nachtmerrie. Overgeven bij anderen thuis.....

Oudjaar zouden we vieren bij vrienden van mijn vriend. Best wel aardige luitjes maar toch niet helemaal mijn types. Net een nieuw huis, alles mooi.... Het was ook best gezellig, toastjes, glaasje wijn (ik maar 1 glaasje). Daarna lekker eten. Halverwege voelde ik me al niet zo lekker, het toetje moest ik echt weg ''werken''. Toen de oliebollen op tafel kwamen, draaide me maag zich zowat al om. Toen bekroop me het angstige idee al dat ik deze dag toch echt zou gaan overgeven (ik heb het idee heel vaak maar altijd ongegrond)
Naast misselijk werd ik ook bang....
Intussen was het 23.00 uur dus nog even volhouden.... Schijnbaar zag ik zo groen dat de gastvrouw zo lief was om een bed klaar te maken voor me. Ik mompelde nog iets over een teiltje, maar helaas werd dat niet gehoord. Dus nog snel naar de auto gegaan voor een plastic zak. Na wat frisse lucht ging het al een stukje beter, dus ik hoopte dat ik niet zou gaan overgeven. Inmiddels al een paar keer naar de wc gerend voor diarree, dus ik hoopte echt dat dat het nare gevoel in me buik gaf. Maar toen me vriend even bij me kwam kijken moest ik gewoon huilen van angst, zo misselijk was ik. UIteindelijk kon hij niets voor me doen, dus was ik weer alleen.

Gelukkig had ik mijn hondje bij me, elke keer als er een vlaag van misselijkheid kwam, kreeg ik een pootje op mijn been.... Op een gegeven moment ging de vlaag niet meer weg en mijn hond rende naar de deur van de kamer, net alsof ze het wist (de kamer was ook nog helemaal aan het eind van de gang, de wc aan het begin....) Dus ik naar de wc, daar kwam het nog niet, maar ik wist het gewoon dat het wel zou gaan gebeuren. Ik stond helemaal te rillen... Ik wilde eerst nog mijn vriend halen (hij weet dat ik bang ben, de enige die ik het ooit verteld heb) maar ik durfde niet, wat zal de rest wel niet denken...
Uiteindelijk was daar ook geen tijd meer voor en ja hoor, overgeven......
Het viel nog best mee, ik had het me erger voorgesteld, ik voelde me daarna wel stukken beter. Wel een ontzettende jankbui gehad, in mijn eentje, nou ja met de hond. Wat was ik blij met haar!

Dat vond ik nog het ergste, dat ik alleen was.

Sorry, een lang verhaal, maar het is fijn om het kwijt te kunnen. Mijn vriend is heel lief maar helemaal begrijpen doet hij het toch niet......

**Geplaatst**: 04-01-07 21:55

Re: Bang om over te geven, vaak misselijk..

Geplaatst: 04-01-07 21:55

Anna, wist niet dat jij er ook last van had..
Is je moeder weer een beetje beter?

**Geplaatst**: 04-01-07 22:30

Re: Bang om over te geven, vaak misselijk..

Geplaatst: 04-01-07 22:30

brr.. krijg toch wel een beetje een naar/eng gevoel bij het lezen van je verhaal Clovertje Bloos

Hoop dat je nu weer beter bent?

Mijn vriend weet het ook wel van mij, maar snapt niet waarom ik er zo bang voor ben/was (ik zelf eigenlijk ook niet Knipoog

). Als er iets gebeurt op tv ofzo draait hij wel m'n hoofd even de andere kant op Haha!

**Geplaatst**: 04-01-07 23:38

Re: Bang om over te geven, vaak misselijk..

Geplaatst: 04-01-07 23:38

Gelukkig is het bij een keer overgeven gebleven en ben ik nu weer beter, na een dag of 2 ziekjes te zijn geweest. Niet zo'n fijn begin van 2007 (om 00.00 uur had ik dus mijn eigen ''feestje'')

Ik kan wel aan mezelf merken dat ik nu minder bang van ben als vroeger. Vroeger had ik bijvoorbeeld allang de pyjama die ik aanhad weggegooid, in mijn hoofd een lijstje gemaakt met alles wat ik die dag gegeten had om die vervolgens niet meer te eten... De pyjama (net nieuw) heb ik 2 keer achter elkaar in de was gedaan en ligt weer in de kast en ik denk dat ik bij de volgende verjaardag of zoiets gewoon weer lekker een toastje neem hoor! Maar de plastic zak gaat nog steeds overal mee naar toe Bloos

**Geplaatst**: 05-01-07 03:10

Re: Bang om over te geven, vaak misselijk..

Geplaatst: 05-01-07 03:10

Hoi Clovertje ik kreeg ook helemaal de bibbers van jou verhaal, je klinkt wel degelijk als iemand die leidt aan emetofobie. Dat huilen, dat trillen, wat fijn dat je hondje zo lief voor je was!!

Clovertje schreef:
Vroeger had ik bijvoorbeeld allang de pyjama die ik aanhad weggegooid,

Ja dat is ook zoiets van die levensovertuigingn dat je ziek wou worden als je dát soort eten eet, of dat soort kelding aantrekt, want ja tóen was je ook ziek geworden....Ik herken dit allemaal.
Ik heb veel aan mn fobie gedaan, maar een opmerking en ik kan me heel ziek gaan voelen,
ik ben ook erg bang dat mn omgeving móet.

Wist je van het bestaan van de fobie af Clovertje?

**Geplaatst**: 05-01-07 10:33

Re: Bang om over te geven, vaak misselijk..

Geplaatst: 05-01-07 10:33

nee, dit is echt helemaal nieuw voor mij. Ik dacht echt dat ik de enige was die zo ''raar'' was

**Geplaatst**: 05-01-07 15:27

Re: Bang om over te geven, vaak misselijk..

Geplaatst: 05-01-07 15:27

Nee hoor, er is zelfs een naam voor, en een forum dat staat hier ergens eerder in het topic vermeld.
Ik heb daar veel steun aan gehad.

**Geplaatst**: 05-01-07 15:37

Re: Bang om over te geven, vaak misselijk..

Geplaatst: 05-01-07 15:37

ik post maar met deze naam, normaal post ik met psvub, maar dat is mijn 2de nickname, deze gebruik ik het meest.

wat eng, clovertje, maar wel knap dat je er nog zo vanaf bent gekomen, ik zou geloof ik compleet gek worden.
bij mij gaat het ook wel al beter, maar toch, ik ben 2 weken geleden met de trein 15 min gereist, ik vond het doodeng, van tevoren was ik me al aan het druk maken erover, maar gelukkig is het toch goed gegaan, had wel de eerste 2 min er last van ,maar daarna niet meer gelukkig Lachen

dat forum, daar ga ik me dus niet bij aanmelden, dat maakt me alleen maar erger, dit topic is wel okee, maar een forum waar zoveel mensen hun verhaal doen als ze zich niet goed voelen,daar word ik zelf alleen maar slechter van.

**Geplaatst**: 05-01-07 15:39

Re: Bang om over te geven, vaak misselijk..

Geplaatst: 05-01-07 15:39

Dan moet je het niet doen Protonja,
Ik heb er wel heel veel aan gehad, als ik een paniekaanval had bijvoorbeeld.
En omdat je er onwijs leert relativeren, gaat het ook steeds beter met de fobie vergelelen met de tijd dat ik net lid was.
Sterkte ermee iedern volgt zijn eigen weg!

**Geplaatst**: 05-01-07 16:07

Re: Bang om over te geven, vaak misselijk..

Geplaatst: 05-01-07 16:07

ik herken me wel een beetje in jullie verhalen,en vooral in dat van Clovertje..

Ik ben ook bang om over te geven,ik mag er niet aan denken,mag het niet horen en mag het niet zien..

Maar jamme rgenoeg gebeurt het soms toch,al kan ik het best soms wel tegenhouden,al is dat niet zo slim.
Ik word dan in één slag zweterig,enorm wit en het speeksel vult zich al in mijn mond..als je dan jezelf genoeg concentreerd op iets anders en je heel erg stil houdt,en goed ademt,gaat het over,jammer genoeg komt het wel nog steeds terug dan.
Daarom ben ik ook gestopt met uitgaan,ik werd misselijk op de dansvloer,en het kwam op,ging weer over,kwam terug op,enz..uiteindelijk moest ik dan steeds naar huis,en daar ging mn duurbetaalde entree. Koe

Ik denk dat ik wel weet vanwaar de vrees komt..ooit heb ik in mn lagere studies in de klas kots moeten opruimen van een ander meisje..onze lerares was zwanger en kon er niet tegen,ze duidde mij aan en nog iemand om het op te kuisen,we hadden enkel wc-papier om dat te doen..Brrrr..ik heb het echt vol walging gedaan,en sindsdien.. Koe

Laatst had ik ook pech,want net zoals bij Clovertje,werd ik ziek bij mn schoonthuis,midden in de nacht..ook diarree en op de koop toe meerdere malen moeten overgeven..ik was vooreerst al bang omdat ik niet thuis was,en ten tweede omdat er misschien iemand me zou zien..Maargoed,ik heb het er nog goed vanaf gebracht,me cool gehouden..Was best trots op mezelf Knipoog

Uiteindelijk,als je echt moet,dan valt het heus wel mee achterna..maar toch..laat me nu aub weer gespaard blijven voor een paar jaar! Knipoog

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-01-07 15:10

Re: Bang om over te geven, vaak misselijk..

Geplaatst door de TopicStarter : 08-01-07 15:10

Ik weer.. Bah, wat baal ik. Vannacht werd ik wakker en was wat misselijk, gelijk sloeg ik in de stress.. En ja hoor, nu zit ik hier met lichte buikgriep. Vannacht twee keer overgegeven. Vreselijk zeg, hoe je je vooraf voelt.. Scheve mond

**Geplaatst**: 08-01-07 22:42

Re: Bang om over te geven, vaak misselijk..

Geplaatst: 08-01-07 22:42

Nou ik heb ook zoeits raars hé!
Als ik ergens ben waar iemand moet spugen, dan draai ik echt helemaal door! Dan ga ik huilen, hyperventileren en ik word dan echt gek, ik ren dan echt keihard weg. Zelf word ik dan ook erg misselijk en als er bij mij thuis nog maar iemand zegt dat ie misselijk is kan ik de hele nacht niet goed slapen en doe gelijk watjes in mn oren.
Ik weet echt serieus álle momenten nog dat ik iets met kots heb meegemaakt. En als ik zelf erg misselijk ben en ik moet spugen, vind ik t de eerste keer echt heel erg, dan moet ik ook huilen en daarna valt t wel mee.
Dit heb ik al van kleins af aan en ik wil er echt vanaf!

**Geplaatst**: 09-01-07 00:57

Re: Bang om over te geven, vaak misselijk..

Geplaatst: 09-01-07 00:57

Debbiey, dat herken ik wel hoor..
Ik heb dat ook en heb er Schoooon genoeg van,
het Moetmoet overgaan!!

**Geplaatst**: 09-01-07 09:43

Re: Bang om over te geven, vaak misselijk..

Geplaatst: 09-01-07 09:43

thabs schreef:
Debbiey, dat herken ik wel hoor..
Ik heb dat ook en heb er Schoooon genoeg van,
het Moetmoet overgaan!!

ja, ik wou ook dat het overging :,, zucht,,, mja dat heb je zelf niet echt helemaal voor het kiezen.

als ik bij mij thuis hoor dat iemand ziek is, ben ik ook al meteen bang snachts, en kan ik dan slecht slapen, zodra ik een geluid hoor(ook al is het alleen maar hoesten) word ik automatisch al wakker.
maar ja, ik heb het geaccepteerd en probeer er zo goed mogelijk mee om te gaan, maar t blijft beperkt in me leven. t ergste is, dat ik het ook al 2 x heel erg op me paard heb gehad tijdens wedstrijd, oh dat moet echt niet voor herhaling vatbaar zijn, niet dat ook nog. gelukkig is dat wel al 2 jaar geleden.

thabs, hoe doe jij het dan met die meeting van S&R dalijk, ik wil super graag komen, maar als ik eraan denk dat ik met de trein moet, dat durf ik niet zo lang naar utrecht. ik moet echt met de auto, dan is er niets aan de hand Lachen

mja,