Bokt.nl

**Geplaatst**: 03-04-06 19:01

Re:

Geplaatst: 03-04-06 19:01

Het enigste wat er in me opkomt is; hoe kunnen mensen zoiets doen.. Kan ik echt niet begrijpen.
En iedereen sterkte natuurlijk..

**Geplaatst**: 03-04-06 19:53

Re:

Geplaatst: 03-04-06 19:53

ik kan het ook niet begrijpen, maar weet wel waarom het gebeurd

Het zijn juist de mensen die"opvallen" zoals al werd gezegd; je bent net iets socialer dan de rest, net wat sterker met je woorden, net wat slimmer, je bent dus niet zoals de rest van de kliek.. daar zijn ze stikstervens jalours op want; zij zouden ook wel zo sterk willen zijn met woorden en zo goed met mensen kunnen omgaan, maar omdat zij dat niet kunnen, proberen ze JOU onderuit te halen zodat ZIJ zichzelf goed voelen..

ik ben zelf ook jarenlang gepest, en het erge is; mijn juf is degene die ermee begonnen is..

het begon in groep 2 steeds te horen krijgen: ja pauline, hou jij je mond maar jij weet het toch wel!
op een gegeven moment neemt de klas het over, en gaan ze jou met de domste dingen pakken om zichzelf ook maar weer beter te voelen..
zo is het doorgegaan tot groep 6, en ben ik in de vakantie naar groep 7 onwijs te grazen genomen, toen knapte er iets bij mij, ben gigantisch door het lint gegaan en heb ze toch een pakkie op hun donder gegeven... in groep 7 toen op een andere school terecht gekomen en heb daar mijn basisschooltijd daar afgemaakt, werd daar niet geaccepteerd, maar getolereerd, werd af en toe nog flink gekleineerd en geslagen.. toen ben ik naar de middelbare gegaan; HAVO..
dat was in het begin best leuk, totdat een paar besloten om mij te vertellen dat ik niet meer met hun mocht meefietsen.. en toen ik ook nog van de mentrix op de kop kreeg omdat het mijn schuld zou zijn, had ik het even gehad,, 2 maand thuisgezeten; ik was overspannen, toen MOEST ik weer naar school van de directeur, wat een ramp zeg,, toch overgegaan naar 2 havo en ook die was af en toe vol pesterijen.. ik durfde niet voor mezelf te kiezen en koos altijd voor de "veilige" weg,, ik heb 2 havo met allemaal voldoendes afgesloten maar heb er toch voor gekozen om een stapje lager te doen, dat is me reuzegoed bevallen, werd zonder pardon overal heen meegenomen en geaccepteerd,, reuzegezellig, dit was in de 3e ik zit nu in de vierde en voel mezelf nog steeds weer sterker worden...

de rest van alles komt nog wel,, moet nu eerst even paardrijde..

@ TS: Je bent mooi zoals je bent,, wat heb jij een lief koppie zeg!

**Geplaatst**: 03-04-06 21:16

Re: Aan de mensen die zijn gepest..(heftig)

Geplaatst: 03-04-06 21:16

Ik ben beste vriendin van Ludiekje en wou ook ff mijn verhaal kwijt.

als eerste wou ik zeggen: wat een heftige verhalen zijn er zeg. zo erg was dat van mij nog niet. ik ben er wel goed vanaf gekomen, maar ik kan wel merken dat ik vroeger bijna geen vrienden had, en dat ik niet met jongens omging. die moesten mij altijd uitschelden voor vlooienbal en als ik ze per ongeluk aan raakte dan zeiden ze: nu heb ik vlooien..
en allemaal van dat soort dingen, hoe ze daar bij kwamen geen idee maar misschien komt het doordat we hier dieren hebben en zij niet, en dat ze daar jaloers op waren, maar het is niet zeker.
dat deden alle 16? jongens bijmij in de klas op de basisschool tot en met groep 8 en soms kom ik nog steeds 1 van die jongens tegen en dan zeggen ze niets en kijken dom van: ken ik jou? of ze schelden, maar ik scheld net zo hard terug.. of ik zeg lekke rniets.. dan kijk ik ze aan van: heb je het tegenmij? ik pak ze gewoon terug.

Maar vanaf groep 6 werd ik door een groepje meiden gepest waar ik altijd mee om ging. deze bestond uit 6 leden met mij erbij

dit ging goed tot op een gegeven moment iets verkeerd ging (weet niet wat) maar ze moesten mij gewoon hebben. we deden altijd samen met 6jes een spellejte van overlopertje of wat het ook maar mag zijn en ik was ALTIJD degene die moest tikken

en ze bedachten steeds weer regels en als ik dan niet meer was dan hadden ze weer andere regels en zo konden ze mij weer tikken enz o ging dat door. en dat was altijd bij mij en als ik een spelletje niet wou doen werden ze boos en als een ander meisje (niet 1 van de snelsten en knapsten, maar dat doet er niet toe, ze is wel aardig, omdat ik haar lang ken

) die wou dan niet dat spelletje doen en werden ze niet boos dan zeiden ze: okee we bedenken wel iets anders. en zo ging dat door tot en met groep 8.. heel flauw, maar degene die er mee begon, die hield er ook altijd als eerste mee op. dat vind ik wel lief van haar. en ook als er iets was, dan was zij wel de eerste die er voor mij was, ookal hadden we 'ruzie'.

In groep 6 heb ik het 1 keer tegen de juf gezegt end ie zei dat we naar schooltijd maar even moesten blijven en hebben we 'vrede' gesloten voor 1 dag en toen begon die elende weer, ik ben er niet meer op in gegaan. en als ze dan vroegen om met mij de spelen dan vond ik dat wel goed, maar me moeder was er neit altijd mee eens.. hehe..
na die ene keer dat ik het heb gezegt heb ik dat niet weer gedaan. dat helpt toch niet, krijg je meer trammeland mee, tenminste dat is wat ik heb ervaren hiervan. maar ik was blij dat ik naar de brugklas ging, ik ging naar mavo/havo bij Ludiekje

*o/* in de klas. was wel gezellig, heb er ook wel nieuwe vrienden gemaakt maar ik moest naar een lager niveau, wat ik eerst niet wou, omdat ik dan me vriendinnen moest missen. maar toch blij dat ik gegaan ben. heb helemaal nieuwe vrienden..! waar ik heel blij mee ben..

maar even terug naar de brugklas. in de brugklas gingenw e op kamp en waren we nog met z'n 6en, we sliepen alle 6 bij elkaar, bij de deuropening, lekker in de tocht, gezellig.. NOT.. maar was wel een heel gezellgi kamp daar niet van, maar toen moesten ze me soms nog hebben. maar niet meer zo erg als net voor de vaktnie, toen we in groep 8 op kamp gingen, als afscheid, toen MOEST ik bij de muur slapen en ik had een knuffel mee, ik was moe en ik wou slapen, we sliepen met z'n 6en (tuurlijk weer met z'n 6en:P) en toen dachten ze dat ik sliep en moest 1 van die meiden mijn knuffel afpakken, ik ben er niet op ingegaan en later maar weer terug gepakt, Ik was er heel flauw van, dus ik heb ze de waarheid verteld, daar reageerden ze nog al goed op en vanaf toen zijn ze me niet meer gaan pesten.

daar was ik wel blij mee, ja soms moetsen ze me nog wel hebben in de brugklas maar ind e 2e was ik dikke maatjes met 1 van die meiden, maar nu zit ik neit meer bij hun in de klas, 1 is gymnasium of zo gaan doen 2 havo en 3 vmbo (ik en 2 andere) die zitten wel bij mij op school maar niet meer in de klas en ik mis ze best wel, maar ik ben wel blij met dit en volgend jaar ga ik weer naar een andere school MBO doen. ik hoop dat ik dan nog meer vrienden erbij krijg. maar ik kan soms nog merken dat ik echt een buitenbeentje buitenbeentje was, om het maar zo even te zeggen.

maar dit is meer een verhaal over mij, ik heb dus gewoon de waarheid verteld tegen deze meiden en nu achteraf kan ik er SOMS wel om lachen van hoe ik ergens op reageerde, (kan ik soms nog wel doen:P) en dan halen we het verleden erbij. soms is het beter om er over te praten dan weg te stoppen. het is nu nie tmeer gevoelig. gelukkig, ben er helemaal overheen. maar misshcien is dat wel een goede tip voor jullie allemaal.. praat er over en vertel de waarheid tegen de pesters, ookal is dat moeilijk..

groetjes, Lienebien

**Geplaatst**: 03-04-06 23:15

Re:

Geplaatst: 03-04-06 23:15

heb van het weekend aan mijn studentbegeleider (die heeft mij op het keerpunt gebracht, nu is 't genoeg en er moet wat aan gedaan worden)verteld dat ik hier mijn verhaal kwijt heb gedaan en hij zei dat het niet voor niets is dat ik juist nu zo'n topic tegenkom. Ik geloof dat ook, dat dit geen toeval is en dat iedereen hier zo openhartig kan spreken over iets wat zo'n pijn doet en wat vrijwel iedereen alleen doorstaat. Want ik lees bij heel veel mensen dat ze gewoon echt geen vrienden hebben, behalve de paarden.
Ik had het geluk dat ik nog een paar pispaaltjes in de klas had zitten die mij wel accepteerden. Mijn moeder zei eergisteren nog dat ik het daarom waarschijnlijk op mezelf heb afgeroepen, dat ik met hen omging. In mijn beleving ging ik met hen om omdat ik geen aansluiting had bij de rest van de klas.
op de middelbare heb ik eigenlijk ook altijd iemand gehad die normaal tegen mij deed. De meesten zie ik nog regelmatig en reken ik nu tot mijn beste vrienden.

Ik wil even zeggen dat ik heel veel steun heb aan dit topic en daar wil ik jullie voor bedanken. Ik zie het allemaal weer wat rooskleuriger nu ik weet dat er meer mensen zijn die zich zo kl*te voelen en dat dat gewoon ok is. (je weet het toch wel, maar nu hoor je ook de verhalen) Ook zie ik dat je er mee kunt leren leven, want volgens mij is niemand 'eroverheen' gekomen. Maar sinds maanden heb ik het gevoel er uit te kunnen komen.

en aan alle mensen in dit topic, om het uiterlijk gaat het niet. Ze zoeken daar de zwakke plek en hakken erop in, maar in feite is het gewoon machtsverhouding tonen. "ik ben sterker dan jij, jij doet toch niets terug" en "zolang ik pest word ik niet gepest", stoerdoenerij, populair worden over iemand anders z'n rug en dikke kinderen zijn het makkelijkst. Te misselijk voor woorden.

**Geplaatst**: 03-04-06 23:43

Re:

Geplaatst: 03-04-06 23:43

Jeetje, wat een verhalen allemaal! Weet niet echt wat te zeggen,word er helemaal stil van ... Veel sterkte aan iedereen die gepest word/werd!

**Geplaatst**: 03-04-06 23:45

Re:

Geplaatst: 03-04-06 23:45

jaa zware verhalen he, en elke keer als ik de reacties hiervan lees, dan maak ik mezelve wijs da tik het zo slecht nog niet had... maar toch... psichish kunnen ze je werkelijk kapot maken

**Geplaatst**: 04-04-06 07:17

Re:

Geplaatst: 04-04-06 07:17

shadowlover schreef:
Ze zoeken daar de zwakke plek en hakken erop in, maar in feite is het gewoon machtsverhouding tonen. "ik ben sterker dan jij, jij doet toch niets terug" en "zolang ik pest word ik niet gepest", stoerdoenerij, populair worden over iemand anders z'n rug en dikke kinderen zijn het makkelijkst. Te misselijk voor woorden.

Ik heb vaak gemerkt dat de ergste pesters vaak zelf één van de eigenschappen hebben waarmee ze gepest kunnen worden. Bij mij was er een dikke pester, een lange slungel en enkele minder begaafde kinderen. Zij pesten om zelf niet gepest te worden en hokken samen. Als je ook anders bent en samenhokken niet in je natuur ligt dan ben je het slachtoffer, ben je een meeloper wordt je ook een pester.

**Geplaatst**: 04-04-06 09:09

Re:

Geplaatst: 04-04-06 09:09

Citaat:
Ik heb vaak gemerkt dat de ergste pesters vaak zelf één van de eigenschappen hebben waarmee ze gepest kunnen worden

helemaal mee eens! Dat vind ik zó triest!

**Geplaatst**: 04-04-06 12:45

Re:

Geplaatst: 04-04-06 12:45

echt heel erg triest dat mensen het leven van een ander zó zuur kunnen maken.
ik ben zelf ook vrij zwaar en ook vaak gepest,ook met mijn paardengekte overigens.
maarja goed ik kon zeuren janken en huilen wat ik wilde,ik bleef toch 'die bolle yvonne' en helaas roddelen ze op de manege ook over je,helemaal als je dan eens goed gereden hebt met een wedstrijd.
psychiaters ben ik nooit bij geweest,ik stopte,en stop nog steeds alles wat me zeer doet zoveel mogelijk weg ergens achter in mijn hoofd.
ik voel me er wel altijd onwijs rot om,maar ik probeer erom te lachen,beetje stoer te doen om anderen maar niet te laten zien hoe ik me voel.

nouja TS ik hoop dat je je toch niet te veel aantrekt van mensen die een opmerking maken over jouw figuur(ik heb zelf ook maat 40-42)want dat piekeren zijn ze helemaal niet waard!

**Geplaatst**: 04-04-06 14:34

Re: Aan de mensen die zijn gepest..(heftig)

Geplaatst: 04-04-06 14:34

helaas dat het pesten is uitgevonden inderdaad.
er zijn nu reclames over internet pesten hebben jullie dat ook gehad?
ik heb met veel vormen van pesten te maken gehad zowel met woorden als geweld als via internet of juist helemaal niets zeggen

en inderdaad is het vaak zo dat de pester zelf bang is gepest te worden, een jongen die mij bedreigd heeft had een homo vader en een nogal dikke moeder(hij was zelf ook aardig rond) maar toch kreeg hij de klas achterhem
de ander was een meisje met heel kort haar en bijna geen borsten en erg agressief ze sloeg enzo en thuis bleek dat haar ouders nogal streng waren geen tv en zelfgebreiden sokken en truien(hoop dat jullie snappen wat voor iemand ik bedoel)
op de middelbare was t meer de groepjes vorming dan echt 1 persoon

een ding weet ik zeker ik haat pesten en alles wat er daardoor aan mij veranderd is...

**Geplaatst**: 04-04-06 14:56

Re:

Geplaatst: 04-04-06 14:56

Citaat:
en inderdaad is het vaak zo dat de pester zelf bang is gepest te worden, een jongen die mij bedreigd heeft had een homo vader en een nogal dikke moeder(hij was zelf ook aardig rond) maar toch kreeg hij de klas achterhem

Maar dit zijn toch de makelijkste om terug te pakken?
Een slimme scherpe tong is de oplossing daartegen...
Als jij kunt laten zien dat jij hem voor l*l kan zetten, blijft hij wel van je af...
Zorg dat hij zich niet teveel openhaald, maar wel dat jij "scherp" bent en hem kan "verwonden".
Tuurlijk is dat makkelijker gezegd dan gedaan voor sommige!
Maar dit was en is mijn manier....

**Geplaatst**: 04-04-06 15:03

Re: Aan de mensen die zijn gepest..(heftig)

Geplaatst: 04-04-06 15:03

Hai hai,

Ik kan me zo goed in jullie verhalen plaatsen..ben zelf ook gepest...als ikdie verhalen lees wordt ik boor, misselijk en verdrietig. Het geen wat er met mij gebeurde is allemaal een beetje te vergelijken met het bovenstaande......Ik lees dat er veel mensen best een grote maat hadden vroeger toen ze gepest werden......geloof me dat is niet de reden geweest...dan kan gewoon niet. Ikwas namelijk heel dun en werd gepest ben zelfs van basischool veranderd en op het voorgezet onderwijs en mbo, hbo ging het nog steeds zo...wel steeds minder. Je merkte wel dat mensen verstandiger en ouder waren ...gelukkig....maar het gevoel en weten dat je nergens voor uitgenodigd wordt en bijhoort vreslijk....maar dat wisten jullie al.....

Naast pesten heb ik nog meerdere dingen meegmaakt en die ben ik nu aanhet verwerken samen met een haptonoom. Zoek het maar eens op het internet...... Mij helpt het....je voelt je heel KLOTE, maar geloof het dat gevoel verdwijnt en maakt ruimte voor een beetje geluk en uiteindelijk heel veel........

Vindt het wel fijn om dit even kwijt te kunnen en te delen

**Geplaatst**: 04-04-06 15:30

Re: Aan de mensen die zijn gepest..(heftig)

Geplaatst: 04-04-06 15:30

dat was al lang geleden dus terug pakken heeft geen zin die jongen zit inmiddels in de jeugdgevangenis in die tijd wist ik dat nog niet zegmaar t was gewoon een jongen en gewoon dat ene meisje waar allen nog 34 andere klasgenoten achteraanhobbelde daarom hield ik maar me mond.

al heb ik die jongen wel eens teruggepakt door hem te zeggen dat hij vast heel ongelukkig met zichzelf was en daarom dat op mij spiegelde al leverde dat een nogal boze klas op maar voor mij een grote opluchting

inmiddels weet ik wel dat je hard terug moet zijn maar dat wil helaas niet altijd zeggen dat het overgaat het meeloopeffect van de andere mensen werkt helaas alleen bij hun ik blijf toch altijd in me uppie staan

**Geplaatst**: 04-04-06 16:19

Re:

Geplaatst: 04-04-06 16:19

Ik ben op de basisschool ook gepest, eerst omdat ik 'te' dik was...
Maar verder dan schelden is het gelukkig nooit gegaan... ze gingen er steeds dingen bijverzinnen als, dat m'n schoenen te groot waren?

Ook hadden we op school 'streepjes' voor als je je agenda niet bij had of had laten liggen op school, bij 3 streepjes moest je nablijven (ofzo). Dus ik dacht aardig te zijn en die agenda voor een meisje mee te nemen en de volgende dag terug te brengen, niet aan gedacht dat ik de volgende dag een trouwerij had.... nou de volgende dag was het natuurlijk weer helemaal mis, met míjn agenda door de klas gooien enzo... (terwijl 't alleen goed bedoeld was

)

Ben er nog steeds niet helemaal overheen, last van faalangst (en daar dus weer om gepest te worden of niet geaccepteerd) mensen moeilijk kunnen vertrouwen ('vriendinnen' van die tijd lieten me in de steek)...Wel kan ik nu beter voor mezelf opkomen bij bekenden, maar bij vreemden klap ik dicht als ze een flauwe/gemene opmerking maken imo.. (ook weer bang om gepest enz te worden..) Dus maak ook niet snel nieuwe vrienden helaas....

Ik heb nog steeds niet veel vrienden, maar de vrienden die ik heb steunen me in alles! Daar ben ik wel heel erg blij mee, maar toch, ik denk dat ik (en jullie) me dit mijn hele leven bij me blijf dragen..
Ik snap niet dat sommige mensen dit kunnen doen, echt niet... vooral niet zo erg als bij de TS...

Sterkte iedereen...

**Geplaatst**: 04-04-06 16:50

Re:

Geplaatst: 04-04-06 16:50

toch nog maar 1 keer zeggen: Je bent goed zoals je bent, en daar hoeft niemand anders wat aan te veranderen!

**Geplaatst**: 04-04-06 17:46

Re:

Geplaatst: 04-04-06 17:46

Heftige verhalen hier! Ik ben er een beetje stil van. ik ben vroeger ook wel gepest. Altijd dat ik lelijk was en en dat ik rood haar had. IK voelde me lelijk en had geen enkele echte vriendin. Later had ik zelfs neimand, want een 'vriendin' van me had me laten zitten. Als iemand bijvoorbeeld even zei dat ik wat had gezegd wat niet leuk was (wat ik absoluut niet had gezegd)kreeg ik de hele klas op mijn kop. En als ik een rokje had stond hij mij natuurlijk weer lelijk, dus werd ik gepest en bij een ander stond hij weer heel leuk. Ben vaak genoeg huilend thuis gekomen. En elke dag weer met zenuwen naar school. IK ging ook naar een speciale 'curcus', waar ook pesten werd besproken. Hoe je voor jezelf kon opkomen bijvoorbeeld. Ik ben nooit geslagen of dat soort dingen, maar bij mij was het uiterlijk echt een mikpunt. Altijd dat ik zo lelijk was. Ik voelde me ook lelijk, het werd me gewoon aangepraat. En op den duur voelde ik me ook heel dik.

Toen ging ik naar de middelbare. Allemaal aardige meisjes. Ze werden mijn vriendinnen, maar durfde niets geheims te zeggen. Want ik was bang dat ze het door zouden vertellen en dat ik weer hetzelfde zal krijgen. Maar later vertelde ik alles en ze blijken dus echte vriendinnen te zijn. Maar het negatieve gevoel over mijn uiterlijk is er nog steeds. Ik voel me dik (terwijl ik maatje 38 heb en soms pas ik maatje 36) en ik hoor vaak dat ik het niet ben. Maar dat kan je er gewoon niet af praten. En bij die verschillende testjes komt meestal uit dat ik ondergewicht heb (niet ernstig hoor, en dat zie je ook niet) .. ik weet niet hoe ik het moet uitleggen.. ik denk dat het zo is: ik weet dat ik niet dik ben, maar ik voel me dik. En lelijk voel ik me ook. Het gaat een stuk beter dan vroeger.. ik durf voor mezelf op te komen en een grote mond te geven als het echt nodig is. Als ik terug kijk hoe ik was, kan ik best een beetje trots zijn ....
maar als ik bijvoorbeeld even zeg dat ik dik ben en als iemand dan direct zeg : stel je niet aan, je weet heus wel dat je dat niet bent. Dan komt dat best wel hard aan, want diegen weet niet waarom ik dat dan voel, ide gaat er dan direct weer van uit dat ik aandacht wil trekken met van: kijk hoe mooi figuur ik heb. maar dat is absoluut niet zo. Ik voel me dik, maar heel diep van binnen weet ik dat ik het niet ben. En ik hoor genoeg dat ik mooi ben, maar het accepteren en begrijpen is nog steeds moelijk.

Maar als iemand me uitscheld dan doet het me niets meer, ik ben een veel sterker persoon geworden. Ik weet het best wel te verbergen dat ik mezelf heel lelijk en dik vind, want anders zien ze dat je onzeker bent en dat wordt je direct weer gepest

Ik zit nu in een hele leuke klas en niemand wordt gepest,,,,maar tja op school lopen er natuurlijk wel van die pestkoppen rond maar ze doen mij niets,,,,,en al zouden ze wat doen, het kan me niet smeer schelen

Mijn verhaal is dan niet zo heftig, maar wilde het wel even kwijt

.....

mensen die pesten zijn simpelweg gewoon dom...

Kus anna

**Geplaatst**: 04-04-06 20:30

Re: Aan de mensen die zijn gepest..(heftig)

Geplaatst: 04-04-06 20:30

Mijn idee is; mensen die zichzelf minder voelen proberen zich beter te voelen door andere mensen de grond in te drukken.. jammer is dat!

Ik heb het zelf vorig jaar meegemaakt.
Eigenlijk vanaf dat ik op de middelbare school kwam had ik problemen met naar school gaan, dat lag niet aan de kinderen, ik had goede vriendinnen en werd niet gepest. Natuurlijk waren er wel eens ruzies, maarja waar heb je dat niet?
Ik ging het eerste jaar (met moeite) gewoon naar school. Het 2e jaar ging het slechter en bleef ik vaak thuis, zeg 1 keer in de 3/4 weken 1 week thuis.
Ik zei tegen mn moeder dat ik ziek was, ik voelde me ook écht niet lekker. Zo ging het dus de hele 2e klas ongeveer..
De eerste dag 3e klas paste niet al mn boeken in mn nieuwe tas en dat was voor mij de druppel dat ik weer thuis bleef.
Mn moeder had nu wel door dat ik niet ziek was maar gewoon niet kon/wilde.
De volgende dag kochten we weer een nieuwe tas waar wel alles in kon en ik ging naar school.
Weer was ik vaak thuis maar ik voelde me ook echt beroerd. In deze klas had ik wel nog steeds goede vriendinnen en werd ik niet gepest.
Een paar weken voor de kerstvakantie had ik een jongen van mn klas gebeld om te vragen of ie met me naar het schoolfeest wilde hij had niet opgenomen maar via via kwam hij erachter dat ik had gebeld. Hij ging dat door zitten brieven aan al zn vrienden en op een gegeven moment wisten heel veel mensen het. Dan denk je ook van ja, wat maakt dat uit ze vergeten het wel weer, zo dacht ik vroeger ook altijd, en tegenwoordig ook. Maar ik zat er in die tijd zo erg doorheen door die problemen met naar school gaan, thuis ging het ook niet bepaald goed ofzo, dat ik het me vreselijk aantrok en dit voor mij echt de druppel was en ik thuisbleef... 2 maanden lang thuisbleef..
In die 2 maanden hadden we heel erge rusies thuis en werd ik steeds depressiever. Ik moest ook met een leerplichtambtenaar gaan praten en een psycholoog. Op een gegeven moment had de leerplichtambtenaar gezegt ' je moet naar school, als je niet gauw weer naar school gaat moet je naar een internaat toe.'
Dat wilde ik echt niet dus ben samen met mn moeder gaan zoeken naar een school. We belden alle scholen in de buurt, maar niemand wilde me hebben.
Totdat we de laatste school in de buurt belden, de school waar ik nou juist níet heen wilde. En wat denk je? juist die school nam me aan.
Ik moest op woensdag op gesprek komen, kreeg boeken mee, en moest donderdag beginnen. Ik kon me niet voorbereiden of iets en was helemaal in de war. Maarja ik moest de volgende dag naar school, na 2 maanden thuisgeweest te zijn.. een nieuwe school, een vreemde school waar ik niks en niemand kende en ook nog eens een school waar ik nooit heen gewild had. Ik kwam van 3 HAVO en moest nu naar een VMBO 2e klas. havo redde ik nietmeer en in 3 vmbo had ik ook te veel gemist. Ik vond het vreselijk om weer naar school te moeten!
de eerste 2 weken waren heel moeilijk maar gingen redelijk goed, ik kon goed opschieten met het grootste deel van de meisjes en met de rest kon ik het ook wel vinden, behalve met 2 meisjes en 1 jongen dan.
Die begonnen ook met me uit te testen op een gegeven moment. Daarmee bedoel ik, flauwe opmerkingen maken en duwen en dat soort dingen. Ik was nogsteeds depressief en kon niks hebben. Ik moest steeds bijna huilen en werd kwaad op die kinderen. Daardoor mochten de andere kinderen, mn vriendinnen dus zegmaar, me ook niet meer en gingen meepesten.
Het werd steeds erger en ik moest vaak huilen op school en wilde ook weer thuisblijven, voor altijd, ik had het echt gehad.
Ook viel ik vaak flauw in de klas, eventjes maar, ik kwam snel weer bij gelukkig. Ik at ook veel te weinig, ik had altijd al ondergewicht maar viel nog een paar kilo af wat ik niemand ooit verteld heb. Ik was altijd misselijk en voelde me altijd ziek.
Er waren 2 meisjes in de klas die het nog wel voor me opnamen, aan hun heb ik dan ook heel veel gehad en mede door hun heb ik doorgezet. Maarja met zn 3en kan je niet tegen een hele klas op en zelfs de leraren konder er niks mee.
Ik was blij toen het zomervakantie was, heel blij, ik voelde me opgelucht omdat ik er even vanaf was, maar bang dat ik na de zomer weer terug moest. In de zomervakantie heb ik veel gesprekken gehad met mn psycholoog, over thuis, maar ook over hoe het moest na de vakantie met school. Ik moest natuurlijk weer naar school, maar bij het woord school begon ik al te huilen en raakte ik compleet in paniek!
Na de vakantie moest ik mijn boeken gaan halen. Ik kreeg een pilletje om rustig te blijven en heb, zonder dat ik er iets van merkte mijn boeken gehaald. Thuisgekomen voelde ik me heel down, ik was weer op die plek geweest, die plek waar ik nooitmeer heenwilde. Ik wist het allemaal niet meer.
De volgende dag hadden we een ontmoeting met de hele klas en de mentor. Ik ging erheen maar wist eigenlijk niet zo goed waar ik was en wat ik er deed. Wel zag ik een meisje die ik kende en daar ging ik naastzitten. We hebben even gepraat maar ik wist niet echt waarover het ging. Wel zag ik dat ik een totaal nieuwe klas had, alle 2e klassen van vorig jaar waren door elkaar gegooid.
De eerste echte lesdag toen ik op school kwam zag ik een meisje die nieuw was op school en bij mij in de klas was gekomen en daar ging ik op af. Ze leek me heel aardig en ik ging bij de eerste les samen met haar, dat meisje dat ik al kende en nog een ander meisje dat ik nog niet kende aan een tafel zitten.
Vanaf die dag ging het eigenlijk beter, ik werd niet gepest en voelde me steeds sterker worden. Ik stopte met mn psycholoog en daarna ging het nog beter. Thuis ging het ook wat beter.
Ik heb nu nogsteeds moeite met naar school gaan, maar ben dit jaar maar 5 keer thuisgeweest toen ik me echt niet lekker voelde. Ik heb het idee dat ik alle dingen nu op een andere, misschien volwassener manier bekijk. Hoe dat opeens zo gekomen is weet ik niet. Misschien omdat ik het idee had, ik moet mn diploma op de een of andere manier halen anders kom ik nooit van school af. Ik weet niet hoe het verder zal gaan, ik moet nog een jaar hierna en vind school nogsteeds vreselijk ookal ga ik nu wel. We hebben nu ook een nieuwe directeur op school en sinds hij er is mogen we zo'n beetje niks meer en word je al om een kouwgompje geschorst. Echt geen gezellige sfeer dus, wat het voor mij alleen maar moeilijker maakt om naar school te blijven gaan. Ook ben ik diep van binnen nog altijd bang om gepest te worden, ik denk dat het heel veel tijd kost om erover heen te komen.

Tegen iedereen die gepest word wil ik even zeggen: Ga niet denken dat je niks waard ben, want dat is waar pesters op uit zijn. Je bent jezelf, iedereen is bijzonder en iedereen heeft kanten waar iemand anders jaloers op kan zijn.

Vaak ligt het ook niet eens aan jezelf dat je gepest word, maar aan de situatie waar je inzit!

Het heeft me erg veel moeite gekost dit hele verhaal te typen, alles komt terug en voel me weer vreselijk verdrietig. Aan de andere kant lucht het op als je een keer alles van je af hebt geschreven. Ik ga nu maar even naar beneden en wat drinken..

**Geplaatst**: 04-04-06 22:29

Re: Aan de mensen die zijn gepest..(heftig)

Geplaatst: 04-04-06 22:29

Welshcobfan schreef:
Ellebelletje schreef:
Bedankt voor de lieve reacties!!

Ik heb een ontzettend lieve vriend, maar toch merk ik dat hij niets voor mij kan doen, en dat ik het echt zelf op moet lossen.

Therapie?
Je wordt nooit gepest om je uiterlijk, om de manier hoe je omgaat met het gepest. Je gedrag is bepalend voor het al dan niet gepest worden.

Sorry, ik las dit, en ik schoot vol

Je bedoeld het waarschijnlijk niet zo, maar stel je ff voor, je leven is 1 grote HEL geweest waar je nog dagelijks onder lijd, en bijna aan onderdoor bent gegaan, iemand noemde het boek spijt, begrijp je dan hoe vreselijk het voelt als er dan mensen eigenlijk gewoon zeggen dat het je eigen stomme schuld is geweest?

Ik blijf erbij dat we blijkbaar in zo'n k*tmaatschappij leven dat je je precies volgens het perfecte plaatje moet gedragen anders mogen ze je leven gewoon verzieken.

Ben je lelijk, dan mogen ze je pesten, ben je dik, dan mogen ze je pesten, ben je verlegen, dan mogen ze je pesten, ben je een druilerig doosje die iets weg heeft van een kruising tussen harry potter en erica terpstra, NOU EN!!! Het zou toch niets uit mogen maken!!

Sorry nogmaals ik typ dit nu ik een beetje emotioneel ben, wil hier geen mensen mee kwetsen..

**Geplaatst**: 04-04-06 22:52

Re: Aan de mensen die zijn gepest..(heftig)

Geplaatst: 04-04-06 22:52

Wat een verhalen hier. Ik heb niet alle reacties gelezen, maar wat een lange, aangrijpende verhalen worden er verteld. TS: respect voor jou, je hebt een heel groot vat opengetrokken en blijkbaar zit het bij veel mensen nog heel hoog, want de dingen die ik lees grijpen me echt heel erg aan. Petje af voor iedereen die hier zijn hart durft uit te storten!

Zelf ben ik nooit echt gepest, ik vind tenminste van niet als ik het vergelijk met wat ik hier lees. Wel heb ik in de 2e en 3e klas van de middelbare school (en daarna) een rottijd gehad zogezegd, ik zat op het gymnastium en mijn klas bestond (behalve jongens met grote brillen en dikke boeken) uit geweldig mooie, knappe, slimme, sportieve, dunne meiden, echte alphavrouwtjes zogezegd. Ik viel daar dus compleet buiten en vooral door hettoedoen van een paar van hen, heb ik me totaal niet op mijn gemak gevoeld in die klas. Ik was onzeker, ik had een bril, ik droeg geen merkkleding of make-up, ik haalde tweeen in plaats van achten, ik bloosde heel snel, ik kon niet sporten, ik had nog nooit een vriendje gehad, ik had haar op mijn benen enzovoort... Het was niet zozeer pesten wat er plaatsvond, ik heb gewoon altijd het gevoel gehad dat als er gefluisterd werd het over mij ging, dat als ze met hun ogen rolden dat om mij deden. Mijn bril ging door de hele klas en ik werd uitgelachen om hoe ik danste op schoolfeesten (en heb sindsdien nooit graag gedanst, nu nog niet). Het was zeker weten ook "de leeftijd", ik heb toen vaak huilend op mijn kamer gezeten omdat ik niet wist hoe ik met een bepaalde situatie of met bepaalde mensen om moest gaan.
Na de 3e klas ging ik naar de havo en daar ging het iets beter, maar die periode heeft altijd invloed blijven houden.

Het kwam weer boven toen ik 1,5 jaar geleden, na 3 jaar op de kunstacademie te hebben gezeten, in een soort dip kwam. Om een lang verhaal kort te maken...je krijgt daar constant kritiek op je werk en ik voelde me ook persoonlijk bekritiseerd. Heb daar vaak op de wc zitten janken, en ben toen gestopt met de studie omdat ik me er zo onzeker over voelde. Toen kwam een periode, waarvan ik achteraf wel kan zeggen dat dat een depressie was. En alles kwam weer terug: het in een hoekje gaan zitten huilen, elke dag, mezelf geestelijk pijn doen door te denken dat ik niks kon en niks waard was. Als ik er nu aan terugdenk krijg ik weer de bibbers, want dat nooit meer. Ik wil mezelf nooit meer die pijn doen en ik laat me al helemaal niet meer op mijn kop zitten door mensen. Sindsdien ben ik verhuisd naar Leeuwarden, ben een nieuwe studie begonnen, en daar stel ik me heel anders op. Ik laat me niet meer op mijn kop zitten door van die neppers, of het nou 13-jarige pubers zijn of 40-jarige docenten, bah.

Nou, ik draaf een beetje door geloof ik, maar wat ik wilde zeggen: volgens mij komt er voor iedereen een punt waarop je leert van jezelf, en je niet meer op je kop laat zitten. Desalniettemin is het wel zo, en dat weten jullie allemaal, dat wanneer je ooit gepest, buitengesloten of genegeerd bent geweest, dat nog eindeloos kan doorwerken in de rest van je leven. Als ik lees wat jullie wel niet aan poedersuiker opmerkingen naar je hoofd geslingerd hebben gekregen.. degene die het heeft gezegd kan zich dat allang niet meer herinneren, kan zich jou misschien wel helemaal niet meer herinneren. Maar in jouw hoofd blijft het malen, jij onthoudt ieder detail. Daarom walg ik ook van leraren die net zo hard meepesten als de rest. Juist zij zouden moeten weten wat voor gevolgen dat kan hebben.

Aan iedereen: sterkte, laat je niet op je donder zitten, bedenk wat voor mooie dingen er in je leven zijn en focus daarop. Zucht...

**Geplaatst**: 04-04-06 23:11

Re: Aan de mensen die zijn gepest..(heftig)

Geplaatst: 04-04-06 23:11

Rowy schreef:
Welshcobfan schreef:

Therapie?
Je wordt nooit gepest om je uiterlijk, om de manier hoe je omgaat met het gepest. Je gedrag is bepalend voor het al dan niet gepest worden.

Sorry, ik las dit, en ik schoot vol Je bedoeld het waarschijnlijk niet zo, maar stel je ff voor, je leven is 1 grote HEL geweest waar je nog dagelijks onder lijd, en bijna aan onderdoor bent gegaan, iemand noemde het boek spijt, begrijp je dan hoe vreselijk het voelt als er dan mensen eigenlijk gewoon zeggen dat het je eigen stomme schuld is geweest?

Rowy, dat is de moeilijkheid. Jullie hebben beiden ergens gelijk. Voor jou is het heel erg pijnlijk als er wordt gesuggereerd dat het aan jezelf ligt dat je gepest wordt, en dat is logisch, maar wat Welshcobfan zegt, dat je eigen gedrag bepalend is, daar zit wel een kern van waarheid in helaas. Maar dat komt door de vicieuze cirkel waarin je terechtkomt; JIJ voelt je niet goed, ziet er 'anders' uit of komt zwak over op de rest, ZIJ gaan rot tegen je doen, JIJ voelt je nog vervelender en minder waard, ZIJ zien hun kans schoon en gebruiken je als pispaaltje. Zie je wat ik bedoel?

(Dat je nooit gepest wordt om je uiterlijk ben ik het niet mee eens, als je het niet zelf hebt ondervonden kan je nooit begrijpen dat kinderen zo medogenloos kunen zijn door iemand te pesten alleen omdat ie sproeten heeft, ik noem maar wat. )

**Geplaatst**: 04-04-06 23:50

Re:

Geplaatst: 04-04-06 23:50

Ja, ik begrijp het wel opzich zoals jij het zegt inderdaad van die vicieuze circel, maar het is wel moeilijk, waar begint die cirkel, begint die bij al aanwezige onzekerheid/lelijkheid/anders zijn van het slachtoffer, of wordt het slachtoffer eerst gepest waardoor het zelfvertrouwen verminderd en het inderdaad steeds erger wordt? Ik was voordat ik gepest werd altijd een vrolijk en spontaan meisje, na een tijdje gepest te zijn werd ik inderdaad een stil ineen gedoken zo min mogelijk opvallend meisje, wat het daardoor vast wel weer uitlokte om nog meer gepest te worden. Al maakt die zin me al weer boos omdat ik eigenlijk vind dat je pesten nooit uitlokt. Gelukkig ben ik weer bijna helemaal zo vrolijk en spontaan als vroeger, maar toch stiekem vreet het aan je, altijd...

**Geplaatst**: 05-04-06 00:21

Re:

Geplaatst: 05-04-06 00:21

kwou dit er gisteravond nog bij zetten, maar toen klapte internet eruit.

joel schreef:
jaa zware verhalen he, en elke keer als ik de reacties hiervan lees, dan maak ik mezelve wijs da tik het zo slecht nog niet had... maar toch... psichish kunnen ze je werkelijk kapot maken

en als het psychisch eenmaal kapot is, komen de lichamelijke klachten. als ik hier de verhalen lees denk ik ook: goh, zo erg was het bij mij nou ook weer niet. En toch zit ik helemaal in de knoop.(ik blijf aan het afvallen en ik eet toch echt normaal en ik ben zoooo moe, nergens puf voor)

heb nu een beetje het gevoel dat ik dit topic niet goed gebruik in de ogen van de ts, want zij riep om hulp. Die kan ik haar niet geven, maar zij heeft mij ontzettend geholpen door het lef te hebben om dit topic te openen. Want dat had ik dan weer niet gedurfd. Ik hoop dat zij er net zoveel steun aan heeft als ik heb en alle anderen ook.

tis eigenlijk hetzelfde als op school. The outcasts stick together. Samen staan we sterk. We schamen ons niet voor elkaar voor ons gevoel en een uitlaatklep is wel zoooooo ontzettend belangrijk in deze situaties. Hoeveel verhalen lees ik hier niet van mensen die het opkroppen, zelfs hun ouders weten er niets van! Ik heb een beetje het gevoel voor mij dat de druk van de ketel is, ik weet niet hoe het met jullie is?

**Geplaatst**: 05-04-06 09:19

Re:

Geplaatst: 05-04-06 09:19

Ja, de mooie dingen zijn er ook nog. We hadden gisteren op school een presentatie over depressies. Dat dat ook veel voorkomt bij kinderen die worden gepest. Ik kan me dat wel voorstellen, maar ik had de paarden als uitlaatklep. Ik was thuis gelukkig en bij de paarden, dat was een hele grote steun voor mij.
Paarden en ook andere dieren praten niet, natuurlijk bijten ze wel eens of iets anders, maar ze kunnen je nooit zo pijn doen als mensen kunnen doen!!!

Ik durf niet te zeggen of ik het zonder paarden ook had geredt, op de manier zoals ik nu bezig ben!

Ook van mijn kant iedereen heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 05-04-06 09:49

Re:

Geplaatst: 05-04-06 09:49

ik heb niet het hele topic gelezen, ik denk dat ik daar en keer héél rustig voor moet gaan zitten..
het eerste gedeelte bracht al genoeg boven, en daar heb ik nu ff geen zin in..
ik ben ook gepest, vanaf groep drie ongeveer.
reden, ach ja, geen meeloper, en ons gezin was erg groot, ach ze vinden altijd wel wat.
gelukkig kwam er geen slaan bij te pas, maar wel spugen enzo.
en altijd, áltijd opmerkingen maken als je langs een groepje kwam.
ook als ik gewoon als ik vrij was naar de pony's fietste, zelfs de kleinste kinderen, riepen me dingen na.
ik fietste dus maar zo hard mogelijk en met mn gezicht naar de grond, maar ja natuurlijk leidde dat alleen maar tot meer gepest.
ik wist echt niet wat ik anders moest doen.

gelukkig hadden we op school een kinderboerderij, en was ik daar altijd in de pauzes.

middelbare school dacht ik mooi zo nu maak ik een nieuwe start.
maar hoe het kan weet ik niet, maar men nam het pesten daar gewoon over!
het was letterlijk net alsof ik een bordje op nm rug had van ik ben stom, pest mij maar.
na een jaar ging ik van die school af, want het lukte niet meer, ik was véél te onzeker door al het gepest altijd..
ik ging naar een andere school, lager nivo eigenlijk te laag maar ja er waren twee opties, mavo of lbo.. en mavo was ik nu af..

op de lbo het eerste jar gepest, daarna kreeg ik een beste vriendin die het voor me opnam, en ging het beter.
maar de onzekerheid bleef, ik durfde in de pauze de kantine niet in, wist niet hoe ik me moest gedragen tussen een groep mensen, en had een enorm minderwaardigheidscomplex.
gelukkig waren ook hier weer dieren, en ik deed landbouw dus ik was mooi weer de hele tijd bij de dieren..
na die school wist ik niet wat ik wou, behalve iets met paarden.. dus ik ging paadenhouderij doen.. mar op die school werd ik zo erg met de nek aangekeken, al die meiden hadden paarden en zo en reden concoursen, en daar zat ik met mn shetlander..
ze namen me niet serieus, of beter gezegd, ík nam mezelf niet serieus..

ik ben een paar keer van school geswitched en eindigde zonder diploma..
nu begin ik binnenkort gelukkig alsnog aan MBO4

de onzekerheid is altijd gebleven, ik weet me nog steeds heel slecht een houding te geven tussen de mensen, vooral paardenmensen, ook hier op bokt, voel ik me echt onzeker en trek ik me sommige dingen te persoonlijk aan.
of ik denk van ze moeten me niet ik zal wel stom doen, misschien moet ik maar niet meer op bokt komen..
terwijl paarden van jongs af aan mijn alles zijn geweest. (pony's vooral)
ik ben ook nogal een doemdenker, en verder heb ik erg vervelende dingen meegemaakt, en ik geloof dat alles in elk geval voor een gedeelte wel te herleiden is uit het pesten en zo van 'vroeger'.
ik loop nu tegen de dertig en voel me nog steeds iemand met een bordje van ik ben stom, pestmij maar..
maar aan de andere kant ben ik ook trots op wie ik ben en zou ik niet iemand anders willen zijn.
het lijkt me verschrikkelijk om een 13 in een dozijn iemand te zijn!
dat weer wel..

het is moeilijk om te omschrijven hoe het voelde door de jaren heen maar het tekend je dus echt voor je leven..
op echt ontelbaar verschillende vlakken: relaties, werk, buren, verjaardagen, manege, stadten, bijeenkomsten, een zaal inlopen, naja enz enz.. niks gaat vanzelf.. en altijd blijft het gevoel dat 'ze' allemaal naar je staren. en dat 'ze' alles wel veel beter zullen kunnen dan jij. en dat 'ze' jou niet als volwaardig mens zien.
en ook in de volwassen wereld heb ik het idee dat er mensen zijn die aanvoelen dat ze sterker zijn dan jij, en daar misbruik van maken..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-04-06 16:53

Re: Aan de mensen die zijn gepest..(heftig)

Geplaatst door de TopicStarter : 05-04-06 16:53

Zoals al eerder genoemd heb ik inderdaad heel wat teweeg gebracht...en misschien maar goed ook.

Ikzelf voel me toch een stukje beter nou ik mijn verhaal hier zo heb geplaatst.
Zelf denk ik dat wat je heb meegemaakt voor 95% invloed heeft op denken en doen tenminste voor heel veel mensen.

Wanneer je gepest bent dan heb je toch een soort van littekens die heeeel lang de tijd nodig hebben om te herstellen. Een kleine gebeurtenis of opmerking kan de hele boel weer oprakelen en vervolgens stort je hele muurtje weer in elkaar.

Het is er bij mij vroeger zo ingestapt dat ik vies dik en lelijk was...dat ik me echt niet mooi kan voelen. (trouwens bedankt voor de lieve complimenten hier!)

Als bijvoorbeeld mijn blonde slanke zus en ik door de stad wandelen, heb ik altijd het gevoel dat mannen altijd alleen naar mijn zus kijken.
Onzin natuurlijk..maar dat zit gewoon zo in mijn hoofd.
Ik heb een ontzettend lieve betrouwbare schat van een vriend...maar dat wil niet zeggen dat het je ego streelt als er ook eens een man/jongen naar jou kijkt...Klinkt heel stom..maar zulke dingen heb je soms wel extra nodig

Ook als ik ergens ben en ik sta zo eens op te letten, altijd die stomme gedachtes dat mensen het over mij hebben en lachen...Wat ik hier eerder ook al heb gelezen.

Stom is dat he? Wat je gedachtes een eigen leven kunnen gaan spelen.

Ik schrik nog steeds van alle verhalen die worden verteld hier op het forum. Ik ben wel blij dat mensen het eerlijk kunnen vertellen en dat er met respect met elkaar wordt omgegaan.

Vroeger heb ik enorm veel troost gevonden bij dieren en misschien dat ik vaak liever met dieren samen zit als met mensen