Bokt.nl

Tieneke schreef:

Higgins, TS is Belgisch.

Zoolgangster schreef:

Wat een nare situatie TS, ik heb zelf ook een en ander meegemaakt met mijn ouders en ook bij mijn schoonouders heb ik gezien hoe zwaar het is om 24/7 alert te moeten zijn, en dan heb jij ook nog een vader met agressieve uitbarstingen.
Ik heb het hele topic nog niet doorgelezen, ik zie wel dat er al goede adviezen gegeven zijn. Daarnaast vraag ik me af of je vader naar een dagbesteding (laten) brengen tot de mogelijkheden behoort? Dat houdt in dat je vader overdag naar een huiskamer in een verpleeghuis gaat, en daar bezig wordt gehouden, en een kopje koffie kan drinken. Heel moeilijk als hij agressieve uitbarstingen heeft, maar soms geldt ook dat vreemde ogen dwingen, en daarbij is het personeel vaak heel handig in het afleiden van mensen uit hun boze buien. En jij hebt even rust, wat broodnodig is. Ik zou informeren naar de mogelijkheden, wellicht kan je huisarts je informatie geven. In Nederland bestaat er een zorg-coördinator, die kan vertellen wat er mogelijk is aan (verpleeg)zorg en die kan ook helpen met indicatie opstellen voor verpleeghuis en/of dagbesteding. Hoe het in België geregeld is, weet ik niet, dan zou ik via de huisarts proberen dingen uit te zoeken.
Heel veel sterkte, TS!

Oh ja, dat ik over een dagbesteding begin: dat is gebeurt ook wel eens in situaties dat mensen in afwachting zijn van een plaats in een verpleeghuis, plus het bijkomend voordeel is dat mensen al een beetje gewend raken aan de nieuwe omgeving.

anjali schreef:

Zoolgangster schreef:

Wat een nare situatie TS, ik heb zelf ook een en ander meegemaakt met mijn ouders en ook bij mijn schoonouders heb ik gezien hoe zwaar het is om 24/7 alert te moeten zijn, en dan heb jij ook nog een vader met agressieve uitbarstingen.
Ik heb het hele topic nog niet doorgelezen, ik zie wel dat er al goede adviezen gegeven zijn. Daarnaast vraag ik me af of je vader naar een dagbesteding (laten) brengen tot de mogelijkheden behoort? Dat houdt in dat je vader overdag naar een huiskamer in een verpleeghuis gaat, en daar bezig wordt gehouden, en een kopje koffie kan drinken. Heel moeilijk als hij agressieve uitbarstingen heeft, maar soms geldt ook dat vreemde ogen dwingen, en daarbij is het personeel vaak heel handig in het afleiden van mensen uit hun boze buien. En jij hebt even rust, wat broodnodig is. Ik zou informeren naar de mogelijkheden, wellicht kan je huisarts je informatie geven. In Nederland bestaat er een zorg-coördinator, die kan vertellen wat er mogelijk is aan (verpleeg)zorg en die kan ook helpen met indicatie opstellen voor verpleeghuis en/of dagbesteding. Hoe het in België geregeld is, weet ik niet, dan zou ik via de huisarts proberen dingen uit te zoeken.
Heel veel sterkte, TS!

Oh ja, dat ik over een dagbesteding begin: dat is gebeurt ook wel eens in situaties dat mensen in afwachting zijn van een plaats in een verpleeghuis, plus het bijkomend voordeel is dat mensen al een beetje gewend raken aan de nieuwe omgeving.

Ts werkt overdag. Dan heeft ze er niets aan als vader ook overdag naar een dagbesteding zou gaan want als zij thuiskomt is hij ook weer thuis.

Laureas schreef:

Sunshinedaan schreef:

Hoe gaat het nu met je, TS?

Bedankt dat je het vraagt. Het gaat… tja, wisselend. Soms voelt het alsof ik mijn hoofd net boven water kan houden, en dan komt er weer iets bij dat me onderuit haalt.

Een paar dagen geleden kreeg ik een berichtje van mijn zus dat me weer echt raakte. Ze schreef dat ze op advies van haar psycholoog afstand moet nemen van mensen die haar uitputten, en zich moet omringen met mensen die haar energie geven. Dus komt ze voorlopig niet meer langs. Dat deed pijn, want ik had zo gehoopt dat we deze periode samen zouden doorstaan. Ondertussen heb ik haar al bijna twee maanden niet meer gezien. Ze zei wel dat ze misschien morgen even langskomt, en daar hoop ik dan maar op.

Daarbovenop had mijn vader dit weekend drie dagen lang zijn ochtendmedicatie niet genomen. Daardoor deed hij nog moeilijker dan anders, maar ik had het niet meteen door. Ik heb een tijd zijn pillen klaargezet, omdat hij al eens ochtend- en avondmedicatie door elkaar haalde. Maar daar werd hij achterdochtig van, dus dat apprecieerde hij ook niet. Het is telkens zoeken naar wat werkt, zonder dat hij zich aangevallen voelt.

Mijn zus heeft dit topic ook gelezen en zei dat ze me niet zal tegenhouden als ik stappen wil zetten om onze vader te laten opnemen, maar dat ik die stappen zelf moet nemen. En eerlijk? Ik voel me daar nu nog niet sterk genoeg voor. De gedachte aan zijn reactie maakt me bang, en binnenkort start ik ook nog eens mijn nieuwe opleiding. Ik weet nog niet hoe dat zal lopen, en het voelt alsof ik niet té veel tegelijk aankan.

Soms lijkt het alsof ik in een soort wachtkamer zit, met alles wat op me afkomt terwijl ik weet dat ik zelf moet opstaan om verder te kunnen, maar dat ik iemand nodig heb die met me meeloopt.

Popstra schreef:

Sorry dat ik het zeg maar vind jou zus een egoistsche ....!
Lekker makkelijk, mijn psych zegt zus en zo en dus is dat zo!

Als het met haar maar allemaal rozengeur en manenschijn is de rest kan naar de klote lopen!

Percy schreef:

Het is wel ook haar vader. Je kan de zorg niet op één persoon laten neerkomen.
Toen zij voor de woning koos wist ze ook niet dat deze situatie zivh zou aandienen.

Beslissingen voor een ouder nemen moet gezamenlijk gebeuren. Als hij baar een bejaardentehuis gaat heeft dat ook financiële consequenties.

Esplen schreef:

Ik begrijp haar zus wel. TS heeft zichzelf door haar eigen keuzes in deze situatie gezet door het huis van haar ouders te kopen met regeling vruchtgebruik. Zus heeft waarschijnlijk afstand genomen voor haar eigen gezondheid. TS kan dat ook doen maar dat vergt keuzes maken. En ze geeft aan dat niet te willen/ kunnen. Dan kun je niet van anderen verwachten dat die het voor je op gaan lossen ten koste van hun eigen gezondheid. Ze heeft zelf de sleutel in handen voor haar eigen geluk, maar dan moet je die sleutel wel gebruiken.