Bokt.nl

MarijeR schreef:

Sterkte TS, dat is een flinke tijd dat de brace om moet.
Hopelijk doet het wandelen je veel goed.

Ik heb ongeveer 1,5 jaar geleden T12 verbrijzeld en dat moest helaas wel met een operatie gerepareerd worden.
Wandelen heeft mij heel veel goed gedaan, zowel voor de rug als mentaal want af en toe voelde het wel uitzichtloos…
Bij mij was er helaas teveel schade om te herstellen, hoop dat het herstel bij jou wel heel voorspoedig gaat!

Puppetje schreef:

Ik heb vorig jaar maart L1 en L2 gebroken, wat ribben gebroken en flinke spierschade. Gelukkig stabiele breuken.
Het is nu meer dan een jaar geleden en ik merk dat ik nog steeds herstel. Ik heb steeds minder pijn en kan ook weer meer.

Ik durfde niet meer te rijden, maar ik zit er nu toch weer op. Soms echt met paniek, maar daar wordt aan gewerkt. Ik heb niet een super braaf paard, maar ik wil hem nog niet verkopen. Ik hoop dat de angst wat minder wordt.

Heel veel succes met je herstel!

BrankaZ schreef:

Als ik dit topic lees herinner ik mij wel weer de opmerking van de orthopeed: ik kom relatief weinig blessures door paardrijden tegen, maar wat ik zie is wel ernstig.

Wat ik hier lees klopt dat wel.

Keandra schreef:

Hier nog een lotgenoot, wel geen dubbele breuk, maar een instabiele breuk wel.
Hier na 3 dagen ziekenhuis, controle voor uitval welke er niet was, naar huis met een zelfde soort brace.

Ik kon wel wat rondlopen er mee, en na een paar weken, reed ik korte afstanden met de auto ermee, lees naar de winkel met de dochter ....
Zitten op een stoel was ook geen probleem, zetel lag ik liever neer.

Ik ben na 2 maand weer beginnen werken, direct met klachten. Ik had toen werk waarin je je moet fixeren in een bepaalde houding en dat ging niet. Toen terug op controle gegaan en mijn breuk was eigenlijk niet genezen, wasjuist verder ingezakt en heling amper gestart.
Door rugspieren die het toch niet slecht deden, mocht ik wel 50pc werken.
Klachten bleven, ik stapte in de avond kreupel in de auto. (Aanpassingen op het werk waren niet mogelijk in de zorg ....)

Ik zou zeggen, overdoe je niet, luister naar je lichaam (ookal is dat makkelijker gezegd dan gedaan).
Neem je tijd om te genezen.

(ik ben niet van een paard gevallen, uitgegleden over een gladde plek in de living en de vloer was steviger dan mijn rug)

MyWishMax schreef:

Tazzey schreef:

Nou een oud klasgenoot van mij is orthopedisch chirurg en die geeft aan dat het schering en inslag is.

Maar aan de andere kant, er vallen veel meer mensen per dag of week af. De meeste hebben geen ernstige dingen. Alleen als mensen dan wel in het ziekenhuis komen is het meestal ernstig. Want jouw oude klasgenoot ziet juist alleen de ernstige gevallen en niet het grootste deel dat of niet eens naar ziekenhuis komt of die alleen op de hap oid komen.

Let alsjeblieft op met autorijden, volgens het ziekenhuis ziekenhuis de verzekering was mijn moeder dus niet verzekerd met corset om. Autorijden mocht ze dus absoluut niet zelf, pas toen ze zonder corset mocht.

Tazzey schreef:

Dat is ook zo maar dat er weinig gebeurd dat klopt niet. De meeste sportongevallen die hij zag waren toch gerelateerd aan de paardensport. Het is een fantastische sport maar helaas toch wel erg gevaarlijk.

Meiden, pas alsjeblieft op met autorijden. Wij hadden in die tijd twee auto's die verzekerd waren bij twee maatschappijen en bij beide was ik niet verzekerd zolang ik een korset moest dragen. En overleg het ook met je arts of het überhaupt verstandig is met het letsel dat je hebt. Ik mocht bijvoorbeeld absoluut niet zitten, laat staan mijn been bewegen als ik zat. Dat zal per letsel verschillen maar overleg het wel want je kunt zo snel onherstelbare schade oplopen.

Rauka schreef:

Wat fijn om andere ervaringen in dit topic te lezen. Ik zit nu in een vergelijkbare ervaring en het voelt zo uitzichtloos, inderdaad...

Ik heb ook grote, ingrijpende (en dure) aanpassingen in mijn leven moeten doen en dat doet pijn. Het helpt dat ik niet de enige ben.

Blijf hoop houden, langzaam aan herstelt het zich !

Samantha_ schreef:

Heel veel sterkte TS met het herstel. Luister inderdaad goed naar je lichaam.
Hier helaas ook een ervaringsdeskundige. Het is al wat langer geleden, maar december 2006 ben ik van m’n toenmalige Bijrijdpaard gevallen. Ben opgestaan, was misselijk, en pijn in mn rug. Leek verder ok, dus naar huis gereden. Thuis de HAP gebeld want pijn werd wel erger. Nou ik moest paracetamol nemen en lekker veel bewegen!
Na een week heb ik toch maar de fysio gebeld, want ik bleef pijn houden. En die zei na een paar weken, ik vertrouw het niet, ga maar naar de huisarts en vraag om foto’s.
De huisarts zei, nou om je gerust te stellen gaan we dan maar foto’s laten maken. Dat dus gedaan, de foto was gemaakt, en we mochten weg. De volgende dag kwam ik thuis van m’n werk, lag er een briefje van de huisarts in de brievenbus, ze kon me niet bereiken, en dat ik met spoed naar het ziekenhuis moest gaan. Schrok me dood natuurlijk. Wij erheen, bleek dat ze de dag ervoor na nog een keer kijken naar de foto de breuk zagen. Het was een breuk bij L4, ingezakt.
Ik kreeg meteen een corset om, omdat ik al een maand ermee had gelopen was het al deels genezen. Maar in die maand heb ik dus gewoon gefietst, gewerkt, etc. Paardrijden alleen een stap rondje omdat het zoveel pijn deed.
Het corset moest een maand om, alleen met douchen en slapen mocht ie af. Na die maand waren mn spieren natuurlijk hartstikke slap. Toen heb ik na nog 1-2 maanden met de fysio moeten sporten, heel voorzichtig opbouwen.
Ik moet wel zeggen dat ik echt lang pijn heb gehad, dat kon wel een jaar duren werd me gezegd. Toen werd ik zwanger een jaar na de breuk, dat ging in het begin goed maar de laatste maanden moest ik elke middag rusten, had veel pijn.
Ik heb nog steeds een zwakke rug, en op de plek van de breuk heb ik nu artrose.

Sorry voor het lange verhaal, maar doe alsjeblieft voorzichtig! Veel beterschap.

Babootje schreef:

Tazzey schreef:

Dat is ook zo maar dat er weinig gebeurd dat klopt niet. De meeste sportongevallen die hij zag waren toch gerelateerd aan de paardensport. Het is een fantastische sport maar helaas toch wel erg gevaarlijk.

Mijn dochter werkt als operatieassistent, heeft twee paarden. Krijgt regelmatig te horen van chirurgen als dat ze ter ore komt dat het beter is dat ze zou stoppen. Ze hebben er genoeg van op tafel gehad.
Aan de andere kant is het spiercorset voor haar omdat ze EDS heeft van het allergrootste belang en dat ontwikkel je het beste met.... juist paardrijden. De fysio zegt dan ook: nooit stoppen met paardrijden.
Dubbel allemaal dan.

TS wat een rot ongeluk. Heel veel sterkte met je herstel.
En Tazzey trouwens ook. Jouw inzichten zijn denk ik heel waardevol. Dit is echt geen "kattenpis".